Alle inzendingen over gastvrij

De wind heeft vrij spel over de wijde woningnoodloze magnaatrijke doodse akkers en gastvrije, gansrijke polders en in de stiltegebieden rond Drentse en Veluwse boerenhofsteden. Zo ook de tandenrijke predatoren, roofzuchtige nazaten van Kazan en Izegrim... _______________________________ BOER ZOEKT...…

sexy wimpers omfloerste blik op vier poten die mijn billen nietig doen lijken de onvervalste bariton blaf als heerlijk welkom voor zijn speelkameraad, de dame niet van haar stuk te brengen door zijn imposante verschijning ging lustig door zijn brokken op te eisen en hij zag en onderging met graagte haar dominantie met een ongekende gastvrijheid…

van mij mag de hemel komen zei hij en ik begon aan mijn derde taartje ik zag hem dromen van een bestaan zonder aardse pijn het huisorgel speelde als automaat klanken van bach zijn vingers toonden het verraad van vergankelijk bestaan die hij reeds bij aanvang van 't leven zag toch was zijn engel nog volledig aards en gastvrij…

Kent een echte liefde bij een goede maaltijd nimmer die smaakvolle glimlach bij een gastvrij gebaar.…

Haar tijd begint nu echt te dringen, ik zoek een gastvrij vlezig nest als zij het nu maar niet verpest kom Vlo, behaarde mensendingen. Dat had ik haar zojuist geappt en dat ze ongezien kon landen Vlo sprong, te laat zag ik de handen klabam! daar lag ze, doodgemept!…

Ik bouw een huis van zonnestralen dat ik luchtig door Iris verven laat zij trekt haar kwast in lange halen zodat het in gebogen kleuren staat tussen het wit van wolken zo hoog omkranst het liefdevol en gastvrij in voortdurend begripvolle dialoog vorm ik veiligheid en maak vrij niemand hoeft bij mij te vrezen voor verdrinken of…

bestraat Dit is geen land voor kinderen Wordt geen zachte hand geschud Hier schuilt Gabriel in Lucifer's schaduw Wordt eerlijkheid geboden In fluisterende schaamte Met open handen, gesloten blik Ontvangt publiekelijke liefde Toeristen uit de dag, respectlozen Vluchters in roes, tot De dageraad verschijnt Dan verbleken de kleuren, toont Gastvrij…

je hebt mij alles laten zien soms teveel misschien leerde mij kijken in samen reikten wij naar verbondenheid die in horen het begrijpen haalde uit gebruikte woorden ieder eigen taal en kleuren die karakters lokaal geurden langs de weg gezeten overspoelde ons het uiterst gastvrije leven juist voor de hekken van de ommuurde…

landgenoten vrij gevestigd in gastvrij frankrijk klagen hun bramen groeien te heftig ze schrijven privé uit hun stulp om publieke steun tegen die plagen op hun landgoed en tegen fransen die communautair weer niet te hulp wel op trekvogeltjes raak schieten ze zeggen ga breken rukken en branden met glacé's tegen bloed aan je handen of…

Doch afscheid gloort nu al pijnlijk voor mijn geestesoog…. niet aan denken, eerst maar genieten van gastvrijheid en jolijt…. Straks terug in die andere plaats komen weer dagen van schrijnpijn en snikkend heimweegevoel. Dezelfde tranen maar dan omgekeerd zullen mijn hoofdkussen benatten… Ik wil niet terug naar huis…….…

ik draag voor in een ‘acte solitaire’ getuig met heel mijn lijf van groen, van gras van de lach, ginds , zo dromerig ver in een gastvrij verblijf mijn uitgestrekte handen schilderen luchtcirkels vol zover ik maar kan reiken sluit velden daarbij in en bosranden als kantelen van burchten opgetrokken in eiken waarachter mijn…

Hoe anders bij het moeizaam ontwaken is het leven na de gastvrije wijn, die men zich gister nog zo liet smaken, de mond nu droog laat en het hoofd vol pijn. Hoe kan uit het eerder zo gulle glas later zo'n sterk doodsverlangen stijgen, terwijl het toch reuze gezellig was en men er geen genoeg van kon krijgen.…

ik laat me dopen en word door onderdompeling gewijd het gastvrij water maakt geen onderscheid en is bereid m'n zonden af te kopen ik richt me op, passeer de scheidingslijn op mijn papier, doorweekt en doorgelopen, staat zwart op wit, in droog visserslatijn: 'dit is zijn vrijbrief, elke weg ligt open' 'waar hij zich ophoudt, dáár hoort hij…

zacht omlijnd beparel ik vleugelwoorden van liefde tot één langs gastvrije bogen die bewegen het neemt je mee over zeeën van tijd zwart op wit, zoals altijd zoals je voelt in de cirkel van raaklijnen die liefde verbindt rond jezelf en anderen vanuit de wereld aanreikend vol raadselachtigheden in het theaterdecor van het…

Ik haat de rat, maar ik bemin de muis, Het vale diertje, dat zo fijn kan piepen, Dat vrijelijk omzwerft in mijn gastvrij huis. Het rent en sluipt in kelder en op zolder, Geen val, waarin de kleine rovers liepen, Geen kater met zijn grouwelijke kolder.…

nacht heen wijl overdag vlagen van mist heersen van binnen daadwerkelijk heb ik onze adem niet meer gemeen dat roert mijn denken, vraagt om mij te bezinnen allengs gaat alles nog verder op slot en kan ik slechts kijken in een enkele richting het blijkt ook nog eens een doodlopende straat waar niemand voor mij een deur lijkt te openen die gastvrij…

schietlood tussen felle bomen op het marktplein Helderheid liep over uit de dakgoot spande samen met een schelle waslijn om het feest te maken voor ons welzijn aardedonker snelde weg in tijdnood In het duister straalde witte heimwee mijn geloof en hoop verraste slimheid onverwacht deed licht haar volle intree Park en pleinen baadden in gastvrijheid…

De dagen vallen over wilde lotussen, de zon scheen wit, was gastvrij, zoals jij, maar de muzen ontweken mij, om in trage tred te naderenden met de lange schaduw aan hun zij, met boeketten van in sneeuw gedoopte loten, viel als basterdsuiker uit heldere sterren van je groene ogen, geplukte ruikers uit je haar verstrooid, het kristallen…

Immer blijf ik trouw aan mijn gastvrije Haspengouw. Dat mooie plekje hier op aarde waarvoor God al het goede bewaarde vergeet je niet zo gauw eens als je was..., in het zoete Haspengouw. (Fruitstreek in het zuiden van Belgisch Limburg)…

weken en dagen af- te- tellen zoals de maagd die haar kindje blij verwacht zal het komen in de morgen, dag, of in de nacht komt straks een engel vol vreugde aanbellen wij bereiden ons voor in stille verbondenheid tot de vrede zich over ieder mens zal uitstralen kunnen wij nog vele schaapjes naar ons halen geen haat tussen de volkeren, alleen gastvrijheid…

herberg geven dag na dag van minuut tot minuut met telkens weer nieuw en onverwacht komend en gaand bezoek waar een rugzak staat op weg naar de horizon willen wij thuis geven aan voortdurende vindtocht van vreugde en verdriet depressies ook of wanhoop ook als de bagage schaamte blijkt of venijn met en voor elkaar ontvangen wij gastvrij…

niet in de grote leugen van een Palestijnse ministaat met een bevolking vol trauma’s en een buurman die hen haat Nu al overbevolkt, verhakkeld, afgesloten van de zee is zo’n staat een waanidee Palestijnen, Laat de Westoever en Gaza zonder strijd aan Israël Emigreer naar broederlanden Verlaat zonder wrok de hel Broederlanden, Wees gastvrij…

Heer Bommel toeft in een gastvrije blokhut, hoog op de zuiv're besneeuwde bergen, waar een gedachte hem steeds komt tergen: slagen, meer worden, heel de wereld tot groot nut? Hij tracht vol tomeloos razende fut onbekende krachten van zich te vergen, maar wil zijn eigen wezen verbergen, zakt weg in een verderfelijke put...…

Als rollen worden omgedraaid wanneer het schuilgehouden leven door de koortsdood is verkild, in het geheim geborgen, je als gastvrije ongewild het onderduikerslot krijgt toegeworpen kun je ten diepste eenzaamheid, gedachteziekte, angst je eigen maken, kan leven in de dood je wezen raken, voel je het bonzend hart van wie zich stil verborg…

dit is een van de betere buurten dat willen we graag zo houden vanzelf natuurlijk… de telefoon is uiteindelijk (de reddende engel) ik sta op en bedank voor de gastvrijheid we zullen elkaar nog veel zien zegt ze ik krijg een warme glimlach daarin is ze gul heb toch vergeten te zeggen dat we erg op onszelf zijn maar daar komt…

Een identificatie die mij zonder eindbestemming thuis brengt naar de kern die mijn reflectie beneveld voor mijn viriliteit terwijl het vliegtuigraam mijn bezinning weerspiegelt gaat mijn dagdromen stilletjes naar jouw gastvrijheid.…

O, Nederland, Met winst door gastvrijheid overmand, Je bloembollen en je hondendrollen, Waar Schraalhans vrij en onverveerd nog altijd de keuken regeert. O, Nederland, Met je lariekoek, je getijdenboek, Je paling in een emmer snot, je door hebzucht godvergeten God, Elke nacht door Jan en Alleman verkracht.…

ontredderd Ik zweer niet licht bij brute kracht Het was meer een geval van heirkracht Bij ‘t binnenkomen zat ze op mijn been Waar moet je met zo een beestje heen Ik kon haar nest niet localiseren Kon ze moeilijk allemaal proberen Onbekend is voor mieren onbemind Voor vreemden heerst een ijzeren bewind Ze worden pardoes uiteengeknipt Gastvrijheid…

Met een gastvrij, steeds weer ander gezicht, wenkt de verre kust, wil naar vreugde streven. Ruige bergen doen hun uitdaging beven. Toch waarschuwt een strenge, waakzame plicht. Ziekte, die over heel de wereld waart, maar langzaam aan kundig wordt verslagen, blijft nog in veel landen koppig plagen.…

Wisselend licht scheerde langs de stadsrand, over een horizon van waterplezier van een gastvrij merenland opgespoten tot een zanderij, het fijne zand stuift over het speelkwartier, de lege ramen op de kade staren blind over een woestenij, het vrije zicht voelt zich verraden, afgegleden naar een andere tijd, achteloos gaat de wind er…