89 resultaten.
Het einde van een leven
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 1.894 Mijn gebeente was voor U niet verholen,
toen ik in het verborgene werd gemaakt.
In moedersschoot lag ik verscholen,
maar werd daarin met geweld gekraakt.
In Uw boek stonden ze alle geschreven,
de dagen voor mij reeds geteld.
Maar al de dagen van mijn leven,
ze zijn geeindigd met geweld.…
In de haven van Cesinatico (I.)
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 1.046 vale stilte flakkerend weg
als ’t morgenlicht de stroom afzet
En aan drie glazen rode edelsteen
hangen leergelooide handen
- door strijd verleerd - met zich alleen
opgevist in lange nachten
struikelen zij in nieuw morgen
na een val in diepe schachten
Drie blauwe boten stom en
vast gedauwd in sterrenhagel
gezouten smart van nagel
in ‘t gebeente…
Bijwijze van haat
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.244 Dit is de bank, hier komen de oude mensen,
deez' dag is schoon, ook voor 't verkalkt gebeent.
Hier gaan wij zitten, dromerig vereend,
en hun oud hart zal doodlik ons verwensen.
Hun oude hart, dat nimmer wou verflensen:
't kent haat en liefde en bloedt nog en dat meent
te kloppen voor elkaar tot het versteent!…
memoires van een misantroop
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 137 leugens
mijn besluit mij daaraan te onttrekken
was het beste wat ik ooit deed
alleen schoolde ik mij
en alleen leefde ik
noodgedwongen in mijn afgelegenheid
mijn afwezigheid werd door mij
op prijs gesteld
soms keek ik neer
op uw tranendal
en wist mij bevestigd
in mijn gelijk
meer is er niet
ik ga sterven
laat niets na
dan mijn gebeenten…
De worm.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 186 Wie schenkt er aandacht aan je lijf
als je gebeente koud en stijf
tot in alle eeuwigheid
voor altijd onder 't gras verblijft?
Refr.:
Dat is de worm, dat is de worm,
met links de kop of is't de kont?
Dat is de worm, dat is de worm,
met rechts de kop of toch de kont?…
De droom van elke engel
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.111 schaduwloze maan
en de zon die vlammende tongen spuwt
Jouw hart schuilt in de stilte
van een naamloze God
die jouw naam schrijft met cilinder en as
met meetlat en passer
in het oneindig heelal
als was je gezalfd
nog voor je het gif gegeten had
en eindeloos verstorven
liggen de woorden in Aarde ’s schoot
die vervloeien met het gebeente…
EEN EEUW LANG
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 128 Op de strenge diepzeebodem
door beschermend duister omgeven
ligt al honderd jaren
het wrak van de Titanic
zijn boeg en wanden
slapen dof _ bruingekleurd
grillig en verweerd
door onoverwinnelijke vraatzucht
van ontelbare dwergplantjes
daarbinnen verblijft het gebeente
van zeelui en reizigers
die een verborgen graf kregen
dat sterke herinnering…
sacrale winterdis
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 423 de pit een want van warm aardappelvocht
pompen van schuim tijd en dampende dis
het broeden op doorknede sloffen
sjokkend met aarden klompen
de kluiten schuren de vloeren tegels
waar ik er in godsnaam weer mee blijf
wederom waart het futiele in de sacrale momenten
want buiten heeft onherbergzame voeten
lente is als warme soep voor 't gebeente…
In de zwaarte van de schemering
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 711 zijn gedachten ineen
tot een gordiaanse knoop
Hier, in dit leven
knarst de tand des tijds
het gruis in open wonden
Ongemerkt slibt het zout in jonge ogen
tot geen traan de pijn nog schreien kan
Hij stelt het licht geen vragen meer
daar het duister hem zo benauwt
En waar hij warmte vraagt
rijpt de koude nog dieper
in poreus gebeente…
De strandjurk oplichten
gedicht
2.0 met 1501 stemmen 128.981 Omzeil de verrukking, dat zinkt toch maar als reumatiek
het gebeente in. We heffen aanvankelijk de jurk tot op de heupen slechts.
De maan fonkelt maanlicht op je naakte dijen. ‘Een waarheid,’ fluister ik
‘herhaalt zich niet’ & ‘je trekt mij als het trekken van de maan.’ Stilte.…
Het bewegende duister
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 112 Er draven massa’s merries door de nacht
hun hoeven overstemmen lijkwitte kelken
welke de akkers bedekken onder rode gloed
van de huidig blijvende oorzaak
het is alsof de paarden spreken: wij bewaken
het gebeente van de rustende gestorvenen
want onder de drukte heerst het meest stille
der stilte
witte kelken vangen het geluid van ons draven…
De vroege graven.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 519 O gij Ed'len, om wier sterven nog mijn oog zo dikwerf weent,
Ernstig mosdekt reeds de rustplaats van uw sluimerend gebeent'!
O hoe zalig was ik, Dierbren! toen 'k met u, met u de Dag
Blozend komen, en van maanlicht nog de Nacht doorschemerd zag!…
De storm der gedachten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 209 De storm veegt
de tekens van de rotsen
en ik laveer tussen waan en waarheid
rond het speerpunt van de nacht
waar de straffe wind ijlt, met tegenwicht
mijn gebeente bijeen houdt
in de storm der gedachten
waar mijn heil verankerd ligt
in het ongeneeslijke der natuur
hier, kabbelend op dit laatste uur
Illustratie: ' Het broertje…
COLMA
poëzie
3.0 met 11 stemmen 3.657 Zij stuit aan de heuvel,
De vochtige heuvel,
Daar, diep in de grond,
't Gebeente vermolmde,
Het dierbaar gebeente
Van heel haar geslacht.
Hier zinkt ze op het aardrijk -
Gevoelt zich nog eenmaal,
En troetelt het graf -
Haar lippen verbleekten,
Hare ogen verstijfden,
En 't roosje brak af.…
Klacht
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.974 En roept hem weer, als het blaast tot de aanval,
Als wij klimmen tot het licht op de bergen,
Dan dreunt zijn gebeente van vreugde!
En mijn ziel vecht met de voorsten -
Maar hij is gestorven!…
Klacht om Abisag
poëzie
2.0 met 3 stemmen 586 Maar koud tot 't verkalkt gebeente
Werd hij als hij lag alleen.
Toen een jonge prins u minde,
Werd als vlieg hij van eens blinde
Aangezicht fluks weggevaagd.
Uwer borsten rode toppen
Werden hard als rozenknoppen
Waar geen bloeien meer in daagt.…
Habeo caminum in capite *
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 298 Geert Grotius godsgeleerd te Deventer
heeft naar het woord van Jeremia
eerst onder iedere groene boom
en op iedere hoge heuvel gehoereerd
Alvorens hij het gebeente opgroef
van Miewes de lollard van Gouda
op Grote’s aandrang alsnog verbrand
teveel messias en lekenpredikant
wat in die bange tijd distantie vroeg
Gedreven nog door…
Laatste pennestreek
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 151 ~ voor onze nestor, heer Mostertman ~
Gegroet, u trouwe dierbare gemeente
Teerbeminde lezers van 't gedicht
Woordenluisteraars en beeldenkijkers
Ik weeklaag maar zeg niet 'wee uw gebeente'
Beminde lezers van het minnedicht
Paardenfluisteraars en pottenkijkers
Gedichtenzamelaars en 'zelf'verrijkers
Van voedsel voor de geest dat ons…
Het Huwelijk
gedicht
3.0 met 1264 stemmen 445.412 Maar sterven deed zij niet, al zoog zijn helse mond
het merg uit haar gebeente, dat haar toch bleef dragen.
Zij dorst niet spreken meer, niet vragen of niet klagen,
en rilde waar zij stond, maar leefde en bleef gezond.
Hij dacht: ik sla haar dood en steek het huis in brand.…
De eenzame schilder
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 192 “
maar het geschilderde skelet
antwoordt niet in de stilte
maar in zijn onheilspellende zwijgen
ligt de dood, gemaskerd, om de hoek
nabij te vroeg ontwaakte bollen
om het er koud van te krijgen
herkent hij de rillingen tot aan het bot
van het verstilde gebeente.…
AVOND-BESPIEGELING IN EEN BOS
poëzie
4.0 met 2 stemmen 875 Gij blijft opnieuw hun kroost ter kalme rustplaats strekken,
En ras, ras zal uw loof ook hun gebeente dekken.
Oneindige! mijn hart smelt weg in stil geween.
't Verandert al wat is, behalve Gij alleen!…
Van sterven
poëzie
3.0 met 2 stemmen 497 Maar traag in uw gebeent een angel voelen boren,
daar aan 's beds voeteneind het grijnzend doodspook zit,
wijl 't vale waslicht blaakt, een doffe stemme horen
die, over u, het „De Profundis" bidt...…
Perceptie
gedicht
4.0 met 3 stemmen 1.833 Het gebeente, het geknekelte van bomen, reumatisch
en geborneerd vadert, de laatste, om die actie.
‘Ik geloof alles wat je zegt.’…
OP EEN AFBEELDSEL VAN BILDERDIJK IN 1787
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.983 reeds dekt sinds twintig jaar
het Haarlems kerkverwulf zijn afgetobd gebeente.
O!…
haar stekels in haar hart
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 460 Het gebeente in haar handen was zo stijf geworden dat ze dat niet meer kon.
Uiteindelijk wist ze alleen nog maar op bed te liggen.
Alleen dan voelde ze God in haar hart.
en alleen maar als ze zoetjes aan sliep.
Zonder nog een wil te hebben.…
Uitvaart
poëzie
4.0 met 14 stemmen 5.836 Fluks hoopte Munster* hem t’ ontvangen;
Nu delft heel Delft met lijkgezangen
Zijn ingeboren* in het graf;
Daar d’ Afgunst, endlijk afgeronnen*,
Zijn dood gebeente rust moet gonnen*,
Die zij de levende nooit gaf.
Och, kranke* troost in zulk een jammer!…
Ontucht
poëzie
3.0 met 11 stemmen 6.044 Wat zou, met afgeknaagde spieren,
Uw levend uitgeput gebeent'
Van woede, en pijn, en onmacht tieren,
In brullende angsten dorgeweend?
Wat zou ge u nog op 't stro beklagen,
En jammer roepen over 't licht,
Dat foltrend voor uw oog zou dagen,
En 't hart terug wees naar de plicht?…
Ter gedachtnisse van mijne echtgenote
poëzie
5.0 met 6 stemmen 600 Ik zal op ’t graf, dat uw gebeent’ bevat,
Nog menig traan in stille stonden plengen:
en; win ik ooit een duurzaam lauwerblad,
Die lauwren zelfs aan u ten offer brengen.…
Sermoen van Pater Brom
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.336 Dan, wee je gebeente!
Nu ’k houd dan voor ditmaal mijn preek voor volbracht.
A propos, 't is november, — ’k wens jelui een gezegende slacht!…