Alle inzendingen over gebroken glas

glas maar je blik is helder jij bent weer zelfbewust vol trots heb ik je terug gekust…

er waren bijen en bier en op de grond gebroken glas treinen die naar nergens gaan niemand hier wilde ergens anders heen rond klok elf stond een meisje van steen iemand liep voorbij het viel haar niet op zij keek dwars door het spoor een overkant waar ik nooit ben geweest in de hand had ze vijf gele rozen op mijn arm zat een…

Als iemand op deze aardbol nog rondlopen zou zoals jij ik verneem graag van hem tot nog toe echter ben ik vol van verlangen naar de tijd dat ik zweefde op jouw stem dat waren dagen van passie gevuld met redentwist, hevige ruzie gebroken glas en spiegels die nooit toonden hoe het werkelijk was we sloten onze ogen en zagen dus niet hoe…

En als mijn stem al eens hees wordt, is het door toedoen van felle woorden, die razen als een trein door een tunnel en me achterlaten met een strottenhoofd van gebroken glas. Dan blijft me enkel de spiegel van de droomwereld, waar ik instap met knieën van broos papier. Want mijn stem moet voor jou wel smaken als repen dode huid.…

Deuren wankelen, ramen verdwijnen, gebroken glas. Ik stap achteruit, seconden kreunen in de goot, de nacht belooft de dood. Ik struikel over stenen mensen…

glas zag scherven van een horizon die zijn oneindigheid verloren was ik hoorde sterven in je stem, voelde in je hand de kilte je rustte voor je verder ging, zwaaide nog een keer, liep weg in absolute stilte…

glas geen perspectief gaat geven jij was erbij toen grondstoffen en magie een huis bouwden waar alleen voor de eeuwigheid plaats was vormgegeven door de mens met als buurman de hemel en het paradijs als tuin van eden…

glas de houten tafel drie keer in de was een kopje dunne thee met droog beschuit nog voor je laatste reis het dorp je ziet en hoeveel de wind door vingers riet…

glas onbekend vooralsnog de bestemming gebogen spoorstaven neuriën een monotoon ritme op de achtergrond rinkelen bellen loom wacht het perron in de schemering van zwak gloeiende herfsttinten nog één overspanning te gaan november is een station te ver metaalmoeheid meent een krantenkop.…

Ogen struikelen over gebroken glas over versleten regels die ooit in onmin het daglicht zagen Mijn handen vouwen je beeltenis samen Met betraande ogen kijk ik richting de overwoekerde tuin waarin de boom een tak breekt Het regent vragen in late uurtjes er wordt druk gespeculeerd vanuit te strakke keurslijven In een terugtrekkende…

glas Ik heb je die roos in je hand gelegd toen de stilte langzaam in je schoof Ik hou van je heb je mij stil gezegd dat is tenminste wat ik thans geloof Ik heb de roos op jouw graf gelegd in stilte nadat elkeen al was gegaan Onze liefde is voor eeuwig oprecht dus komen we nooit alleen te staan…

zie je dan niet hoe de vork in de steel bij al wat ik deel de zon voor de achterkamer een onverkoopbaar product met nauwelijks communicatie al gauw uit de gratie als gebeeldhouwd schilder ik onder de kale takken van de eigengerechtigde boom een spijker links een spijker rechts 't gebroken glas ertussen in vervlogen…

De bontverklede stoet is door de tijd versleten Want het zal nooit meer worden zoals het gist’ren was Er werd met gein gegooid en grof met geld gesmeten Het schuim staat te verdrogen in een gebroken glas De hupse harmonie heeft fluit en trom geborgen De stoere schutterij schuwt eenderoer en kruit De brave burgerij tobt weer met aardse zorgen…

gevoel was er eerst blinde hoop naar glanzende verwachting zoals bijen zoekend zoemen onbezonnen ruikend aan een honingzoete struikenknoop in de waarheid echter kwam allengs het starre beeld van de zure aanwezige verdroging in een verstilde waterloop woorden tellen al lang niet meer terwijl zij stapelen tot verre hoogte op scherven van gebroken…

Men stroomde toe op het geknetter en de gespogen vonken uit de haard, een zwetende ziel gaf met gespetter zijn gebroken glas terug aan de waard. En ja, hij heeft ook mij verlaten met een alles verwoestende vaart. En nee, ik ben hem nooit gaan haten. Heb hem slechts zwijgend nagestaard.…

glas tegen mijn borst Scherven, alwat helder scheen Van liefde die nooit mocht verzanden Maakt van mijn wereld zwarte inkt Zie alles nu getatoeëerd Van wat ik ben en nog zal zijn Ik weet, ooit zul je weer gaan schijnen Je zult nog een mooi leven leiden Je wereld delen met een ander O waarom, waarom, o waarom Kan ik dat niet zijn?…

Ene vertelling Cornelis had een glas gebroken Voor aan de straat; Schoon hij de stukken had verstoken, Hij wist geen raad Hij had een afschrik van te liegen, Wijl God het ziet; En zou hij Mama nu bedriegen, Dat kon hij niet.…

wij zoeken vrijheid plaatsen glas, waar niets moet zijn uitzicht, zon en licht het vogeltje gevangen ligt, het nekje gebroken…

Vooruitlopend op een gebroken tak het plotseling laten vallen dat in mijn arm huist en dan een glas bereikt alsof het lukt. ------------------- uit: 'Tirade 2002'.…

jij groeit in glas met transparante vleugels licht draagt jouw pracht in brekende kleuren jij fladdert speels naar hemelse geuren in doorzichtige sculpturen wonen de glazen buren tot het glas barst wordt gebroken omdat het seizoen is afgelopen…

het glas was gebroken van iedere vorm die ik had gegoten gepolijst en geslepen nu bruutweg gekloofd de volmaakte facetten vergeten het teer filigraan in bewerking en setting mocht niet langer bestaan mijn glas brak in unieke kleuren het licht maar is door barbaren ten onder gegaan…

je weet van glas het breken van herfst de vrucht en luchten in rood van leven nemen en geven gebroken door dood je weet het licht dat er was dovend tot zwart…

In vroege morgen tast licht langs gevels vindt een raam klimt binnen strijkt langs randen en stijlen geeft langzaam plaats aan kasten stoelen glinsterend glas. Licht speelt in glas glas daagt het licht uit geeft geslepen, zachte weerglans gebroken, flitsend weerlicht. Hunkerend samenspel als lichaam en geest…

nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong die aan jou toebehoren die ik telkens verdrong woorden als glas zo breekbaar gebroken in mijn mond voor eeuwig onuitspreekbaar omdat ik de moed niet vond…

Woorden als glas zo helder gebroken in mijn mond, voor eeuwig onuitspreekbaar omdat ik de moed niet vond.…

Gezien mijn huidige postuur kan ik me wel gaan aanmelden bij de directie van de nieuwe dierentuin in Emmen, zodat ze me bij de olifanten plaatsen. Mijn sombere, neerhangende mond was vroeger zoiets, wat ik zo bij de volwassenen haatte. Nu weet ik dat het leven door mij heen is gegaan en dat het lichaam de sporen toont. Mijn weggezakte…

Ze deed het Tot ze een ons woog Het zoog haar leeg Het balanceren Het doorslaan van Haar schalen soms Twijfelen, weifelen Muggen, olifanten Zout, zoet, liefde Haat, leven, dood Ja, nee, vasthouden Loslaten, angst, moed Aanvaarden, versmaden Waarheid, leugen Lichaam, geest, engel Beest, hemel, aarde Oorlog, vrede, ziekte Gezondheid…

Woorden als glas, zo breekbaar, gebroken in mijn mond. Voor eeuwig onuitspreekbaar, omdat ik de moed niet vond...…

het raam van haar gebroken hoop keek zo helder als glas het craquelé verfijnd doch scherp gemeen liet zien dat er voor haar barstens weinig nog te dromen was Wee Lass (april 2009)…

ducktape, zo doorzichtig als glas zo plakkerig als kauwgum ik kijk er doorheen als door een vissekom door de plakbandus plakkera zie ik een scheur in de wereld ik zie een jongen hij plakt de wereld aanelkaar met plakband ik zie een meisje met een gebroken hart tranen op haar wangen tranen zo doorzichtig als glas ze is bij de dokter…