Alle inzendingen over gedroogde tranen

van die duizenden tranen die ik tijdens de regen kon vertalen van boven de wolken met zegen die ik toch heb gehuild tijdens de regen…

Eierschaal gevuld met zongekweekte tranen, gedroogd in eigenheid. Vroege herinnering onverslijtbaar, onbreekbaar, toetssteen van wijsheid. Naam van kinderen vergeten in onwetendheid, verlicht de notendop.…

geur van gedroogd gras laten we een hooimijt bouwen en bestrooien met lievevrouwebedstro ontwaken in onze gedroomde slaapstee…

Ik heb hem altijd lief gehad ook al geloofd hij het niet ik heb zijn tranen gedroogd in al zijn kinderlijk verdriet. Hij zal altijd mijn kind zijn hoe je het ook wendt of keert nooit zal mijn liefde voor hem doven want liefhebben heb ik nooit verleerd.…

jij hebt met regen ooit mijn tranen gedroogd toen het pijpenstelen goot een minuscuul stroompje in de natuurlijke zondvloed dat heel privé een eigen bedding had emoties speelden eindelijk open kaart toen de dijk gebroken was en ik mezelf verloren gaf een grote plu sloot blikken buiten toen koesterende handen mij in jouw…

De bloemen zijn verslenst, de tranen reeds gedroogd. Nu komt de droeve tijd dat plots de lege plek het hart beklemt. Of het verlangen naar de woorden die ik niet heb uitgesproken, de niet geschonken tederheid, een pijn verwekt die me merken zal mijn leven lang.…

Als ik wegloop om mijn tranen loop ik weg met mijn tranen persoonlijk vocht door eigen verdriet Dus tranen van en voor mij en niet van en voor anderen Ze zouden niet weten, waar ze aan toe zijn als ze ook nog zouden dienen voor jullie En troosten dempt vooral de put die veel dieper reikt dan dieper Dus laat je eigen tranen komen snik…

Vlak naast elkander liggen ze vreugde- naast verdriet de traan die biggelt verraadt het antwoord niet. Of je verdriet, verlost door een traan te laten vloeien of een lachbui die hetzelfde kost vlak naast elkander 't Is de emotie die 't 'm doet.…

Wedergekeerd....nog een zucht Tranen worden nu niet meer gedroogd Zacht pak ik weer jouw hand Nu voor echt altijd hand in hand Nu voel ik geen muur meer Alles is afgebroken..voorbij Het is weer gelukt!…

De bloemen zijn verslenst, de tranen reeds gedroogd. Nu komt de droeve tijd dat plots de lege plek het hart beklemt. Of het verlangen naar de woorden die ik niet heb uitgesproken, de niet geschonken tederheid, een pijn verwekt die me merken zal mijn leven lang.…

ik dacht woorden te scoren zag zonnen bloeien in de kleuren van hiernaast daar waar ook hun schaduwen contrasteerden in de al lang gedroogde grijze nevels van de nacht…

in dit diep bord teken ik basilicum zoek de zon in gedroogde tomaten besprenkel ze met olie uit mijn bruidsschatkruikje er rijdt een scooter door het bord hij is rood , radijsrood…

Oude vruchten zijn gedroogd dromen bloesem aan de boom nu mijn leeftijd wordt gedoogd komt het weer zoals het was in mijn jongste oude droom op het vergeelde boomgaardgras.…

De bloemen werden naar believen genomen, net als moeder. Veertien dagen wachten op een verzetje en het dan bekopen. Haar geborstelde haar ligt op de trap, in de kelder haar trouwring, op zolder een eierstok. Het raam kruist de deur, mijn kaars brandt haar haar, de tocht doet me stikken. Weer een gedroomde wandeling achter de rug, zicht…

Ik heb mijn wangen gedroogd en de tranen weggewreven het is tijd voor vrolijk zijn en weer tijd om te leven Ik heb mezelf bijeen geraapt de blik weer vooruit gericht schouders gerecht en hoofd omhoog voorzichtig een glimlach op m'n gezicht Niet teveel achterom kijken wat geweest is is voorbij ben weer in staat vooruit te kijken 'k werd…

Langzaam sloop je hierbinnen Kleurde vrolijk geel over het koude zwart Maar dit gevecht kan ik niet winnen Aan een ander is je hart Dat zeg je me toch bij iedere stilte Verder dan je lach geraak ik niet Maar in je woorden voel ik de kilte Ondanks jullie warmte ken je ook verdriet Maar hoop mogen je tranen me niet geven want ze worden gedroogd…

Paddo’s die kunstmatig zijn gedroogd Blijken voor de rechter illegaal. Nederland is niet zo liberaal Dat iets onschuldigs zomaar wordt gedoogd. Of zou de rechter soms op Volkel doelen? Daar kweekt men hemelhoge paddestoelen.…

Groeven in het akkerland Gedroogd in hete zon Onkruid overwoekert Waar geen gewas gedijt Hete Bliksem, hagel Regent op het balkon Zomer in het land Belgisch als altijd…

gedroogde halmen zwichten voor versneden kleuren in een gele februariwind een zwarte vogel steelt het laatste zaad het leven is grijpbaar zucht ze en wij nog ongeboren ©anno…

, gedroogd met de mouw Zachte kleur zwijgt thans even voor dit lief meisje in haar kist Had haar vertrouwen gegeven en zich in hem vreselijk vergist…

wacht tot het blad beschreven is de inkt gedroogd het suizen verdwijnt iemand uit zijn kamer komt de taal van oorlog dooft we de doden horen wreedheid weerloos wordt mededogen de sleutel en het koningswoord liefde is…

jij hebt ooit je eigen tranen gedroogd toen je besefte dat jij nooit op eigen kracht zou leren vliegen jij als kind van de hemel met altijd hoofd en armen omhoog om het blauw van de lucht ook maar even te kunnen raken om de vlucht van wolken te kunnen smaken het was toen jij in ultiem proberen met een hoge sprong…

En in de schemering zong de uil zijn blues; veel van ook zijn verdriet was al geweest, zijn droevig lied kwam immers uit zijn hele lichaampje en niets gekunstelds was er aan het werd door niets gestuit - zo hoort muziek te zijn: voluit, een druppel die je dorstige, je uit- gedroogde ziel in zich opzuigt. ------------------…

zoveel meer dan een kindje zou mogen huilen lief meisje met je grote donkere kijkers mijn dochter thuis is ongeveer zo oud als jij met dit verschil, haar tranen worden gedroogd haar angsten weggenomen. ze is vrolijk en blij maar voor alles heeft ze geen zorgen een heel ander leven dan jij in die gore tent jullie eigen leider heeft je dit…

Laat nog een beetje van jou over in mijn beleving der ziel. Laat nog een beetje van jouw liefde heersen over de haat en wrok jegens mij. Laat dan, ons in onze diepste kwaadste uren nader komen. Laat het hart achter en ook de boze geest, maar ja laat dan een beetje van de wereld over... over voor ons, wij twee, uiteen en toch dicht in elkaars…

Leven zonder jouw liefde is als dood zijn ter- wijl ik nog ademen kan Leven zonder jouw liefde is als groen gras gedroogd tot hooi Leven zonder jouw zeer intense liefde beslist geen sinecure, slechts zwaar…

Vertwijfeld kijkt zij om zich heen Wereld die zij liefhad stortte ineen Wie wat kon haar nog redden Alles kapot verloren leven voorbij Tranen doorboorden ziel en hart Alles viel uiteen gedroogde klei Hoe moest alles verder heel alleen Waar kon zij nog ooit die liefde vinden Zoals hij haar kon geven alleen gaf De gedachte ik wil niet meer…

in het tonen veranker ik mijn ziel met beelden die wazig hangen te dromen aan de baleinen van mijn doorwaadbare ogen morgen zijn ze gedroogd en staat het spel strategisch opgesteld voor het doel dat geen onderweg kent maar slechts een obstakel voor de geur van bloemen onderweg…

Al heb ik door de jaren heen niet altijd je tranen gedroogd, toch blijf je mijn kind Al heb ik misschien verzaakt bij je opvoeding, toch heb ik je negen maanden gedragen en blijf je toch mijn kind Al heb ik veel gemist van je leven, toch heb ik je dat leven bij geboorte gegeven en daarom blijf je mijn kind Al heb ik als moeder soms verdriet…

Oh Rosa uw hortensia Heeft slechts een goede luim Wanneer hij zwaar is bezopen Zonder vocht is hij een gedroogde pruim Mijn tuin is vol hortensia’s De kleuren roze blauw en wit Maar langzaam denk ik Vergeet hortensia’s Geef mij maar roos…