Alle inzendingen over gemiste kans

Het percentage in de vroege morgen honderd het saust sinds ik de dag ervaar de regen gutst in goten kolkt naar omlaag spoelt de riolen schoon ik keer mij traag en leg mij op het andere oor hoor hoe een kans bestaat dat het weer droog wordt schat die op honderd als een zon die valt als ik een borrel neem ijskoud schat ik hem…

Weet jij… Je hebt de mooiste liefste open ogen De zwoelste mannelijke stem De allervriendelijkste lach Ja, je hebt me helemaal klem Je schrijft Je musiceert Je dicht Je hebt bij mij een snaar geactiveerd Ik weet niet Wat jij nou van mij vindt Ik heb geen kans Dat jij mij ooit bemint Zie je me? Hoor je me? Lees je me?…

Ze geven je weinig kans 50 % om gezond te zijn weg laten halen dat is beter zeggen ze ze zijn gek!…

terloops maar nog gespeeld voorzichtig verleidt ze allen die zich in haar dampkring wagen geen man durft haar op de vrouw te vragen of hij kans maakt op wat klein geluk zij speelt het spel geraffineerd met graagte maar maakt daarbij nog heel veel stuk…

Aan de kade ontwaken de stemmen van vogels en het licht wacht op een kans om boten, huizen en kerken te overspoelen. Van de haven, op het geluid van golven, komen de zingende vissers met hun last van oesterschelpen. De Atlantische wind speelt met de molens op de heuvel, met het haar van vrouwen, met stof en met bloemen.…

Dat-ie daardoor geen kans op een dagopening zag, was een feit, dat 'm danig verraste. Hoewel-ie aanvankelijk geen oplossing vond, werd die toch door de herder geschapen, want de dominee zag deze opening terstond, toen-ie 'n gat in de dag had geslapen.…

Haar vleugel gescheurd Door etterende wonden Die van binnenuit Hun weg naar haar fysiek toe vonden Oneindige duikeling Van utopie naar een hol leven Ze koos voor haar hart Waardoor ze uit de hemel werd verdreven De moeilijkste weg Naar het grootste geluk De kans veel groter Dat alles mislukt Vertrouwend op het lot En een toekomst…

Verdwaald in het bos der leven denk ik aan die mensen die hun eigen vlees en bloed vermoorden dan beland ik in een wurggreep van angst en pijn worstelend probeer ik terug te keren op het stille pad en kies niet voor het eeuwige als afval begraven in een tuin of verstopt op zolder in een koffer terwijl zo'n kind niet eens de kans…

Ik heb nu de kans hoogste geluk voor ieder te bevorderen. Dus geen flauwe kul, geen tijden meer verdrijven, maar goed gebruiken. Iedere minuut voor jou en mij gebruiken, de eeuwige rust. De zalige dood, de ten hemel opneming, vrij en mezelf zijn. Simpeler kan niet, het eigen hartje volgen: iedereen helpen.…

toe, laat me nog maar even argeloos dit liedje van verlangen zingen zo onbevangen roekeloos onwetend van bezwaar los van mijn cynisch commentaar naïef en ongekunsteld laat ik de woorden klinken ver van het schampere, gretig en niet zo onaantastbaar nu ik het waag mijn hart opnieuw een kans te geven te zingen voor de liefde opnieuw op…

Ik had het altijd nog eens willen doen, In elastiek had ik een blind vertrouwen, Met cijfers was dat goed te onderbouwen, De kans op breuk is één op de miljoen. Maar bungeejumpen heb ik nu geschrapt, Sinds kort is er bij mij óók iets geknapt.…

Het zonlicht lonkt naar de aarde vraagt haar ter dans plantjes nog maar net gepoot ruiken hun groeiende kans manen stralen kussen de zee maar vertel me liefste wat heeft dat lonken en kussen voor waarde weet je als wij dat niet zouden beleven neem ik al genoegen met soms even onze gevoel voor natuur is zo weergaloos groot…

Zijn de dingen scheefgegroeid in de tijd, of ben ik dat, heb ik het zicht niet meer, kijk ik alleen nog maar om met een spijt naar wat er was, niet nog wel eens een keer een kans beleeft. Elk voorbijgaan doet zeer; de dromen die niet tot wasdom kwamen, de pogingen, goed bedoeld, de namen die verdwenen.…

Ooit lang geleden liep ik vrij Toen kwam zij voorbij gestreden Als hartendief verschenen, Kandidaat waren velen Wachten deden wij een kans om haar te stelen Kwam zelden voorbij Plots was zij verdwenen, Een roos gekregen Niet van mij Ik blijf vrij Een ding vergeten Mijn hart gebeten vrijheid behouden Eenzaam gebleven…

groot is het hartzeer van de gedupeerden toch kregen de daders een nieuwe kans een blos op de wangen voor iedere domme gans om ze de dans te laten ontspringen telkens weer veel krassen en deuken maar waar staat het materiaal om schoon te poetsen en om uit te deuken ?…

Als kind ging het al fout met Cor van Hout. Veelvuldig trok hij meisjes aan hun haar en sloeg hij klasgenootjes in elkaar, kortom, hij was al vroeg behoorlijk stout. Men onderzocht zijn lichaam na zijn dood en ja, verdomd hoor, dat zat vol met lood.…

Een handicap, zo’n buitenlandse naam als jij in Nederland een baan wilt krijgen? Nieuwsgierig ging ik ‘Willem-Jan’ verzwijgen. Ik noemde me ‘Mohammed al Islam’. Geschminkt voor het gesprek ging ik erheen en kreeg die nachtdienstschoonmaakjob meteen.…

mijn macht uit handen gegeven zonder dat ik dat wist vandaar die problemen in mijn leven ik heb iets wezenlijks gemist ik reageerde alleen op waar jij je bevond nam geen enkel initiatief daar had ik redenen voor, zeer gegrond want jij opende het offensief maar wanneer ik verder wil gaan zal ik je moeten tonen wat in mijn hart omgaat en…

Ik heb mijn opa's nooit gekend dus gemist heb ik heel veel mijn kleinkinderen houden van opa en krijgen allemaal zijn liefdesdeel.…

Soms denk ik weer aan haar, mijn liefde van het eerste uur, die, als door een godsgebaar, mijn hart ontvlamde tot een vuur; al liet ze mij met lege handen, de liefdesvonk voor haar bleef branden lang na 't gemiste avontuur.…

Soms denk ik weer aan haar, mijn liefde van het eerste uur, die, als door een godsgebaar, mijn hart ontvlamde tot een vuur; al liet ze mij met lege handen, de liefdesvonk voor haar bleef branden lang na 't gemiste avontuur.…

Lente in de lucht Maakt mij zo bewust Van gemiste gevoelens Kijkend naar mijn verleden De liefde die niet de laatste zal zijn Ik herinner me de momenten met jou Nu lijkt het zo nabij Zo moeilijk te vergeten De goede tijden die ik had Jij waard mijn harte wens Ik stopte jou oproepen Verliet alles – bekeek de wereld En begon een nieuw begin…

ik heb de zomer niet gemist eerder ‘t vermoeden van een herfst wanneer de wind verloren waait in wolken papieren vliegers rusten in het zand waar pas nog kindervoeten dansten bonte fladderfiguren in een wind de hemel tegemoet die ‘t wanen liet wat meeuwen in hun vlucht verkondigden het fluiten horen over duinenruggen zeezout inademen…

je hebt al mijn vertrouwen zonder jou geen nieuw begin ik ben niet bang op jou te bouwen anders heeft dat ook geen zin misschien is het dat we het zelfde zijn je bent wel anders maar je bent aanwezig op het zelfde festijn en vraag me niet vraag me niet waarom dat is ik sta hier voor jou open armen hoelang heb ik jou gemist?…

op zoek naar nog net dát streepje licht in een voorbijgaande zomer woorden, ontstaan langs het bramenpad waar een witte dwarrelvlinder in zwoelheid, en nectarminnend geen weet van sapvlekjes op haar wiekjes had woorden, als de dauw, een deken van mist rond de laatste zwaluw die door ingebeelde warmte de komst van de herfst heeft gemist…

hoe zou het zijn zo vlak voor het nacht wordt onomkeerbaar en voorgoed niets meer te zeggen - niets te doen ademnood en zielenpijn alleenzaamheid en spijt en angst - het ergste is de angst die duurt - vrees ik - het langst en - zou je kunnen voelen dat je iemand mist bijvoorbeeld of dat je wordt gemist of erger nog dat niemand…..…

Moeder we hebben je gemist toen we in het weeshuis waren. iets of iemand heeft zich vergist in onze prille kinderjaren. Als kinderen tweedehands uit moeders hand ontvoerd; In het beschaafd Nederlands door de rechter uitgevoerd.…

wankel, in zijn trotse nood de moed niet vond om 't leven zelf te haten, die beedlaars tegenkwam langs gore straten en hun niet gaf hun luttel dagelijks brood; Voor hem is reuk van rotte blaren zoet, en d'avondwind een vriendelijke streling, als 't laatste licht in sombre lucht verbloedt; want hij, die al wat troost brengt heeft gemist…

Toen we in elkaar waren vroeg je en, heb je me gemist? Uit de heldere hemel tussen helm en zand de branding je armen, je ogen uit jouw mond kwam de vraag zoiets vroeg je nooit. Hoe kan ik je niet missen elke dag, elk moment dat je er niet bent maar waarom zou ik 't zeggen welke zin? Toch zei ik het.…

De strijd trekt helder aan ons oog voorbij, desgewenst in slow motion of uitzending gemist, maar de beelden raken ons steeds minder. Artsen klagen dat de hulp faalt wegens groot gebrek aan middelen. Mannen en vrouwen in stijve pakken bestijgen daarna de hoogste trappen, uit het puin herrezen.…