Alle inzendingen over gerief

gaf ik het toe, was erg moe voelde vreugde in het geven tijdens de avond zag ik hoe jij bezig was met overleven had ik jouw uitleg niet begrepen je was ontrouw en jouw gerief voelde duister en benepen toen je me terugzag in de nacht had ik te lang op jou gewacht.…

denk niet dat een verleden mij wegdrijft uit het heden neen, het zet wat komt in een duidend perspectief ben me er steeds meer van bewust dat ik vertoef op de weg van het begin naar een onbekende tijd, in oneindige rust, is mijn idee, onderweg terend op lief en gerief, vermengd met mijn eigen schaduw een weg van inzicht naar de "zin"…

Hartstochtelijk lief als het zaad zich een weg baant door je schoot het lichaam nog na praat van ijver schaduw je van je naaktheid beroofd gerieflijk bloot de dadelijkheid verpakt wat de gelegenheid bood mij ter aarde smakt als m'n zaad zich een weg baant door je schoot cellen als verborgen goden aan je lippen het fluwelen zand van warme…

Het kippetje in spé oogde best wel vief, maar voor dit jonge leven sloten de luiken en zo kwam de vos aan zijn culinaire gerief.…

als ik drijf op de schaduw van heden en het mij voelbaar ontbreekt aan gerief maakt het ademen diepe sneden roept de rust en komt de nacht als een dief niet dat ik door het sterven ben aangeraakt of vast de wakken tel voor morgen, door deze of gene word gelaakt neen, de ziel is gedwongen verborgen toch bouw ik op oude stenen zij vormen…

Nooit werd ik een rots of een gerieflijk eiland in de Pacific Paul Simon kan zingen wat hij wil poëzie mag dan balsemen demonen krijgt hij zelden stil.…

Hoe graag zou hij meer grijs dan groen zijn spijt betrachten voor al die toen maar half gelukte nachten door zacht en lang en lief zijn ex prinsessen te doen steunen in gerief.…

Gerieflijk in de leunstoel de laatste crypto opgelost advocaatje nippen rode konen en een aangeschoten giechel met vriendinnen en dan stop. -------------------------- uit: 'Herbergzaam', 2006.…

Ooit heb jij mij een ring gegeven met de inscriptie: ik heb je altijd lief die belofte heb je nu gebroken vindt nu bij een ander je gerief. Heeft het ooit iets voor jou betekend heb je mij wel echt lief gehad of was het één van jouw kreten als je zei: jij bent de allerliefste schat.…

Een geriefelijke stoel straks misschien de bank ogen dicht wachten op de vertrouwde geluiden een bekende die de trap af- en opgaat, weer naar beneden komt de post valt op de mat de brievenbus sluit zich weer de ramen staan open op het fornuis stooft het eten zich klaar verspreidt de geuren door het huis ik wacht op het openen van de deur…

Tentakels van slijm, van nat, gepland gerief, de druk van schaar, het schokkend soppen. Je geur. Verlept, maar trok eens aan in oude dagen. Was ik elders binnen gegaan, lag andere baard aan mij te knagen. Ik snap niets van dit, van jou. Van onze dwang, plicht, plicht,drang.…

Bij de avonturen van Tom Poes en heer Bommel geeft iets kleins en nietigs misschien beeldende geest aan de geschiedenis op Bommelsteins eettafel in gerieflijk hotel groot kasteel of schamel hutje staat ergens een korte kaars dik grillig en verschrompeld vol uitstulpend vet spreekt zonder vlam schept bezadigd afwachten rustig…

ze doodden beren knotsten met elkaar de winnaar kwam aan zijn gerief won een anders lief de sterkste liet zich ook behagen zijn heldendaad werd door een zwakkeling heel kunstig voorgedragen die minnestreelde zinnen en in hun roes van alkohol en macht maakte hij heel zacht de vrouwen dol en zong voor hen mijn snoes zo paarde…

via het scherm liet jij mij weten dat je gelooft in heilzaamheid van spanning bij het mailen tot aan de date, die daartoe leidt of van gedichten die de wereld in een ander daglicht willen zetten tot maanverlichte zwoele erotiek of kritisch op de feiten letten van harde porno, die ik niet wil zien maar velen tot gerief laat komen tot zacht…

De weg bereidt zich voor waar mooie ogen kruisen waar hemelbogen welven naar zichzelf en naar elkaar We waden stevig door in de spiegel der gedachten de hemel kan wel wachten als menselijk metafoor Jouw handen dansen sierlijk de ruches rond mijn hals en waar wij liefde zingen droomrijk en geriefelijk zal ik jouw adem flanken jouw…

de tijd daartussen was een stuk tijd wat onopvallend is doorgelopen een stukje verder tussentijds niets gebeurd geen moed, zin iets te laten gebeuren ook geen dingen die moeten gebeuren niets doodlopende tijd traag oneindig langzaam lijdzaam wachtend voorbijgaande schijnbaar zinloze nutteloze uren stil, liggend passief geen gerief…

begraaf me in het bos stilletjes – zand er over zoals ook een daar gelegen boomstam wordt verteerd en overwoekerd met mos dek me toe met afgevallen rijk gekleurd lover zodat ik op den duur alsnog de vervulling zie van mijn grootste wens om een te worden met en terug te keren naar daar waaruit ik ooit kwam en stam de alles omarmende gerieflijke…

Hijgend holden ze de wei door boterbloemen en papavers op de vlucht voor iets - zo leek het en een koe stond er gekliefd met bolle ogen aan de grond en keek hen na tot aan het water waar haar stalletje met hooi stond voor haar grazende gerief wat niet veel later door de boterlieven stiekem werd gediefd Ze waren zacht - de boterlieven en…

Onverdroten droeg je somberte als uitgangspunt, een gerieflijke jas voor een eeuwige herfst, een tuin vol bladeren, de kat wezenloos turend op het muurtje.…

Op slot Bommelstein is het aangenaam bekomen na wilde belevenissen heer Bommel en Tom Poes rusten beiden in de huiselijk ingerichte zaal de zware Olivier leunt behaaglijk in een grote zetel met gerieflijke steun zijn jonge vriend zit tegenover hem op een stevig zitkussen het geheven glas wijn weerspiegelt zacht maanlicht laat roerig…

ogen en vroeg mezelf af waarom ik ze las en hoezo overdacht wat dit wel was Keek uit het raam toen en zag de bomen als de gedichten, de sloten ertussen, gedichten als weilanden als donkere wolken dan weer electriciteitspalen Als een gezellige bossage, een kale industriewijk Als een hoop hoge flats, strak, koel Als oude huizen, maar gerieflijk…

Zijn drek is de luxe van stranden van ver weg waar de rimpelloze zee zich mengt met een glimlach van hun vergroeide voeten de geopende handen als het dienblad voor heg en haag ontvluchte marionetten die zonder ontzag voor het oorspronkelijk bestaan slechts geveinsd gerief begroeten.…

kijk toch om je heen en zie mijn geest dralen en verdwalen hij gaat en komt en laat je verhalen van verborgen schoonheid van lucht en licht van lach van zucht en zicht hij neemt je mee naar hoge toppen geregeld naar onbekende floppen maar meestijds naar warmte en lief zo diep en graag in zuiver gerief zweef mee, mijn mens drijf mee…

Maar vosje, laten we elkaar ontmoeten, in een bos op een warme donderdag in mei ik streel je haren, kus je sproeten en leg je vossenhoofdje gerieflijk in m'n zij.…

met lichte toets als fris aperitief er borrelde iets op, een nieuw motief het klonk bekend, een liedje zonder woorden het nam ons mee naar onbekende oorden wat eerst gesluimerd had, werd nu actief je exposeerde beide thema's, hief de beker met een blik die me doorboorde het leek alsof we symfonieën hoorden een wijnrank begeleidde ons gerief…

haar leven als een film uit losse pols zwartwit met grove korrel voor het nieuws van achten gerieflijk bontgemutste übermenschen die dämmerung minus fünfzehn grad der untergang des abendlandes jetzt geschmackvoll aufgezeichnet ieder zijn waxinevlam een treffend leitmotiv zo zal het denkelijk zijn geweest haar leven weer als film en…

In de velden van Vlaanderen groeit vaker en vaker het gerieflijk parkeren, het witten, het beitelen, harken en poetsen, en het gras voor de grasmaaierman.…

En dan komt het uur, waarom dan nog wachten tussen gerieflijke varens leg ik mij neer.…

gehouwen met als kunst vast recht blijven gaan We olieden effen schaapshuid waarop in kloosters schrepe inktkoelies hun hanenpoot rechtten want ons oogvlies wenst open tekens met een sluit Nu nóg geldt voor recht én cursief lang van stof blijft lichter te verteren daar ze ruimtelijk meer accentueren Op schermen gewoon in gebruik voor ons gerief…

als rond het ochtendgloren een haan weer kraait de krantenjongen zich laat horen hij in een gevouwen blad even het nieuws van de wereld in zijn handen had de lichtstralen weer op de ramen prijken in liefkozende streepjes over de linnenbloemen strijken rond deze zo geriefelijke plek denk ik aan hoe anders het was tijdens het avondgesprek…