105 resultaten.
Vervlogen dromen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 159 gooi maar
bloemen in de lucht
jaag je zorgen
op de vlucht
te lang heb ik
de stenen meegezeuld
die lagen op mijn pad
en die ik nooit vergat
heb ze gestapeld
tot monumenten
er afstand van genomen
als vervlogen dromen
kwetsbaar
in het eerste licht
hoe vrijheid heette
was ik al lang vergeten
maar ik zag
de bloemenwei
plukte ze…
aan Marie
poëzie
2.0 met 11 stemmen 1.537 Ze waren in mijn harte reeds,
(Nu 'k 't achteraf bezie),
Gestapeld en ze smachtten steeds
Naar 't minnen van Marie.
Nu rollen zij tezamen snel
Mij uit een minnaars mond
En dansen in een woordenwel
Uit 's harten diepste grond.…
Fluïdumkoord
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 151 ik heb gezocht
naar een graf
vond slechts gestapelde steen
geen voetafdruk er om heen
een vaag fluïdumkoord
was het enig contact
ik wist dat jij het was
die deze impulsen gaf
van jouw aanwezigheid
jij koos om alleen verder te gaan
liet ons staan
zonder afscheid te nemen
maar wij zijn verbonden
onze vriendschap is niet geschonden…
Vele handen dragen
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 583 jouw hand, mijn hand
vele handen
ze kunnen iets bereiken
handen bij elkaar
bouwen rotsvast
beschermende dijken
een open hand
zaait bloemenvreugde
tussen ’t weidegras
schenkt een zomer
wenkt glanslibellen
naar een grijs moeras
een verzameling
van gestapelde stenen
wordt een steunpilaar
jouw hand, mijn hand
vele handen
ze…
Ernstig, eerste gezicht
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 592 In steen dacht ik me als wij
stonden stijf in elkaar gestapeld
alles paste precies en jij vroeg
hoe het ging of het geen pijn meer deed
in de diepste gewrichten van bestaan
hoe je eens kwam en alles nam
ziel, geest, lichaam en in de vlam
van licht het zelf niet herkende
me nam omdat ik er toevallig was
We leefden van geruchten en eenmaal…
Helende
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 744 op ongeaarde voeten ga ik
roerloos door de doffe dagen
vergeefse vragen verlaten
mijn handen in zinnen zonder eind
als schrijnen gestapeld in vochtige hoeken
ik boek voeling zonder doel
tot een beladen verleden verkeken is
bewust van een verzengend gemis
keer ik af van vlakke paden
en loop te hoop
naar noordelijk licht
is daar…
Beuken
gedicht
2.0 met 19 stemmen 6.216 je zou van elke dag iets
moeten overhouden, vandaag misschien
het beeld van beukenstammen, zoals ze
langs de weg gestapeld lagen en je
hun binnenste kon zien dat leek
op het vruchtvlees van pompoenen
of de plek waar ze onder
een dunne sneeuwlaag stonden,
wat iemand zei, bijvoorbeeld,
dat het naar prinsessen rook
en iemand anders dat het…
Mijn bestaan
gedicht
3.0 met 10 stemmen 7.517 Alles buiten
is nog steeds zoals het ooit gestapeld is.
Maar de wereld die mij koesterde,
tot ik ze geworden ben,
is verdwenen.
-----------------------------------------
uit: 'De maat van de eenzaamheid', 2012.…
Mijn bestaan
gedicht
3.0 met 15 stemmen 3.720 Alles buiten
is nog steeds zoals het ooit gestapeld is.
Maar de wereld die mij koesterde,
tot ik ze geworden ben,
is verdwenen.
-------------------------------------------
uit: 'De maat van eenzaamheid', 2013.…
Vergane dromen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 103 Gestapelde stenen.
Na een aderlating.
Het lijkt in rouw.
De bomen, immer goedschiks,
tonen medelijden met het huis.
Zij nestelen er zich als meubels in,
schenken comfort en warmte.
Vergeefs, het huis blijft in de rouw.
Bomen, vergane dromen ...…
ik ben niet echt van steen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 520 de bomen
hoor het fluisteren
in de mist
in de sneeuw
dansen mijn dromen
ik zwaai naar vorst in
een winters vergezicht
wat heb ik toch met stenen
die ik warm in mijn hand
geraapt zijn ze verdwenen
van waar ze zijn beland
ben ik uit rots gehouwen
leef ik in dat verband
mag men op mij bouwen of
heb ik dat in eigen hand
ze staan gestapeld…
Levenslicht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 147 Kind dat moeizaam ter wereld komt,
Moeder verscheurd in lichaam en geest,
Harde winterzon die gevoelloos
Het binnentafereel beschijnt -
Schoongewassen lakens liggen
Stijfgestreken gestapeld in de kast;
Vader die allang weer aan het werk is,
Zich van de prins geen kwaad bewust;
Moeder met gesloten ogen,
Dromend van het kind dat naast…
Koude kille honger
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 659 Kartonnen dozen,
Gestapeld tegen mijn muur
Één vlammetje voldoende voor
een hemelreikend vuur
Geelblauwe vlammen
kropen stil omhoog
Glimlachend keek ik naar
hoe het staal verboog
Zwart rode resten,
vallend om mij heen
Mijn glimlach is verdwenen
omdat ik zachtjes ween
Het skelet slechts bleef overeind,
mijn wereld is verlaten
Waar…
Schets 364
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 675 je leugens
schetst in liefde
ik kijk toe
als een breekbaar kind,
verwilderd en ver
van mezelf verwijderd
waar kunnen we nog
heen gaan,
morgen en later
mijn ziel ligt nog
bij die nooit vergeten dag,
de jouwe kijkt nooit
meer door mijn ogen
deze dag zal vergaan
en ergens tussen
gisteren en vandaag
heb ik jouw schetsen
gestapeld…
De scheppingsmelodie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 65 snaren trillen
als golfjes energie
worden gehoord
in schitterende
loepzuivere akkoorden
zongerijpt
verwarmen zij
atmosferen en
sprankelen blijheid
in menselijk verkeren
het zijn geen
deeltjes uit
de bloktheorie
die een gestapelde
waarheid geniet
juist daar
waar de natuur
muziek ontlokt aan
het snarenspel golft
energetisch…
de overkant
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 662 soms denk ik wel
of vaker nog
in momenten
die vragen om lange adem
en er geen sprake meer is
van een ontluikende lente
of ik niet ten onder ga
aan gestapelde lasten
waar gevoelens lijken versteend
of gespletenheid zich uit
in onoverbrugbare barsten
en de resterende tijd alleen
aan de duivel is uitgeleend
als het mij dan toch lukt…
Dodenakkers
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 676 spreeuwen ratelbekken in hoge populieren
die zomer sneeuwen op kriskras gelegde stenen
er groeien braamstruiken
langs de vervallen muur, gestapeld op de schei
van gezegende en ongewijde aarde
hoe schril het contrast tussen klokken die afscheid luiden
en 't stille graven in de nacht
het dodenhuis waar men voor altijd heten zal
of dat kleine…
Een kleine oase
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 504 we hebben
rotsen gebroken
gestapeld als stenen
rond de bron
die we vonden
een kleine oase
waarin we elkaar
zonder woorden
verstonden in de
bloemen die bloeiden
ja we groeiden
jij kleurde
je eigen bestaan
ik geurde het komen
en gaan van seizoenen
nooit zal de bron
droog kunnen vallen
onze zorgen verwateren
en klateren de…
tot steen gebakken kou
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 258 je keek om
de hoek versprong
waarin wij als
gevangen leefden
ik zag
je perspectief
ineens had ik
je weer uitbundig lief
wij zijn de dans
ontsprongen
werden uit elkaar
gedrongen
plaatsten muren
die bescherming zongen
met tot steen gebakken kou
gestapeld met berouw
ik kijk om
stille liefdes
zwaaien om de hoek
ik groet…
Brazilian Nights
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 709 Gestapelde centraal
warmte genererende
kern bewerkte veiligheids
fortificatie
De nacht haast koel observerend
het geheel aan de voet van de
spontaan omgedoopte tot slaapplaats
verheven gevelpartijen
Voelde een brok in de keel opkomen
bij de gedachten dat door hem alleen
het sterven in golven was aankomen
stromen
De geesten dromen…
Donderbui
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 286 Gestapelde wolken
bevolken de lucht
donkerwordende wolken
zoekende een uitvlucht
om de lucht te klaren,
bliksemschicht schiet
door de hemel
donder volgt erachteraan
beneden staan wij mensen
te kijken achter 't raam...
Buiten is het donker
terwijl het dag toch is
maar na zo'n goeie donderbui,
is het buiten heerlijk fris.…
Boomstammen
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 1.596 wezenloze gestrekte gestalten
uitgeteld in omgevallen kracht
stapel van stil wachtende stammen
liggend in een houten gareel
doorgesneden woudreuzen
huilend in druipende hars
houten wachters langs de bosrand
gestapeld in lange rijen
toekomstige planken of masten
geschapen voor het scheppende
takken ontbindend in de rottende aarde…
Monogram
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 469 Als seizoenen vernauwen
tot een trechter met kille
duisternis moeten wij nog
hechter slapen gaan en het
licht laten schijnen over
dromen die ons benauwen,
zelf zijn we de armen die
ons weren tegen gestapeld
grauw en tegen de ondeelbare
wereld die buiten ligt te
wachten en getekend in de
nerven van doorschijnende
gedachten.…
Tussen heuvels en vallei
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 231 heb stenen gestapeld
rond je navel en
draag olieschalen aan
de korte lont
ontvlambaar door het
eerste licht van morgenstond
ze balanceren op
de zachte ondergrond
van borst en buik
tussen heuvels en vallei
spelen wij het passiespel
van langzaamaan naar snel
de volle maan zwiept op
tot halen en weer brengen
om de climax te verlengen…
STAPELING...
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 83 Ooit
werd hier
rode steen op rode steen
gestapeld
in wild verband
Ons land
door monnik,
broeder,pastoor
bestuurd
met milde en ook strenge hand
Geen vreemde kracht
-van buiten-
werd ingehuurd
gearbeid werd er
'aan den lijve'
Even zoveel
gebeden
verhoord
en onverhoord
Nu resten
muren als stenen tekens
van een rijk verleden…
uitzicht La Garde Adhémar
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 266 de zon aait het aardewerk van
waaruit de bloemen gretig bloeien
de collines in gindse verte strelen
elkaar met tedere tinten
de lucht hemelsblauw zoals het moet
en het gestapelde muurtje op de
voorgrond maakt het plaatje bijna af…
gevangen zomerdagen
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 120 Gevangen zomerdagen
Ze weckt verhalen, moezend
Appels, bramen, de geur van regen
De kleur van zon en stille zomerwind
De smaak van warme dagen
Wandelend langs vergeten klanken
Romans gestapeld onder het gebint
Moes, in zwierig handschrift
Ze roert, vangt de zomers in kleuren
En wekt het seizoen in bleke winters
Ik open haar verhalen…
Dans van Harlekijnen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 522 Er was geen mond die harder schreeuwde
zoveel harder dan de zijne
toen hij door de hoven ging
op zoek naar vlinders in een lint
die hij niet vond waardoor hij wist
dat ook zijn lach daar zou verdwijnen
in gestapeld licht van wolken
dat zijn ogen had verblind
Slechts met de wind wou hij nog dansen
in een dans van harlekijnen
en ik zag hem…
geknot leven
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 307 genoodzaakt terug te reizen kwam de tijd
in hoog tempo los: vlak landschap, luchtige lente
oevers met zacht walsend riet
geknotte wilgen als stille getuigen
gebalde vuisten, scheve boosheid in
strenge slagorde langs rustig water
takken slordig vergaard en gestapeld
afgesneden van de ouderlijke stam
om eigenzinnig in bloei te komen
tot ontelbare…
Bouw
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 47 In rij gestapeld
Eronder staat natuur, die zijn wetten gebroken zag
Boven in de lucht zijn er gasten die vergezeld zijn met vleugels.
Natuurlijk gefabriceerd.
Maak ruimte voor benen die lui zijn,
die het dragen beu zijn.
Overgelaten aan de zit
dat blijft zitten
desondanks dat de benen staan.
Vermoeiend.…