Alle inzendingen over gewaad

Haar wapperende gewaad verraadt een prachtig vrouwenlijf van top tot teen dat alles in de juiste proporties haar mooie gezicht lijkt gereserveerd te staan maar na een eerst kus zal ze gaan liggen haar lijf ademt liefde lichamelijkheid en sensualiteit in en uit waar ze/je zo van zal genieten haar, het beeld mag jij steeds bijstellen…

Mijn koninklijk gewaad, ooit geweven met engelengeduld? De kille maan is mijn lamp die jou laat zien wie ik ben Lillith, de koningin der Nachtvlinders…

In gouden gewaden ga jij als het wuiven van korenaren over de velden van mijn minzucht naar die zee van eeuwige luwte. Het zwarte haar in dikke vlechten dansend op een schouderblad dirigeer jij mijn ritmiek, metronoom van mijn verlangen.…

alles begint nu van je los te raken je gewaad, je bed, de kamer en je stede elk moment moet je opnieuw bijkomen in nieuwe verwarring worden afgemat je wilt de samenhang hervinden die je gisteren nog had maar de dingen die je liefhad zijn voorgoed vervluchtigd vervlogen tot as je wordt buiten jezelf gedreven los als de adem van een kind…

Ik noemde je mijn allerliefste Je geur bedwelmde me als een zee vol jasmijn De zoete fluisterwind was je gezang de weemoed van het zomerse land je gewaad In de lach van je ogen zag ik een wereld die blij danste in zon en maanlicht Maar aan het eind bleek het sprookje even bedrieglijk als de schoonheid van een luchtkasteel…

Verscholen in 't groen Naast een huis van God Opgetrokken uit hout Onder blauw Een wolk drijft voorbij Lange en korte Gezaagde planken Een Huis van liefde en Van lijden Met zerken verspreid Rondom op het gras Verscholen in 't groen Een wit gewaad dat (s)preekt Als mensen Zich samen bezinnen Noorwegen, richting Noordkaap (2000…

En zij gaan met schuwe voeten, Als door zwaar gewaad gedrukt, Traag, bevreesd en toch verrukt, Houdingen zoekend die zij moeten Vinden om hun droom te ontmoeten. (Rilke)…

gebrandschilderd glas dat dagelijks licht en suiker kleuren filtert in mijn donker zicht wentelt stof en glinstert schuin omlaag naar de stenen vloer sintert zwart naast wit waar mijn bewustzijn daalt door het flapperen van lange gewaden met hun wervel en rokken ruisen mijn tijd vervliegt in het stofspel dat volgt de stilte heerst tot…

ze strijkt met pen teer teder zwijgend precies concies op perkament fragiele streepjes trillen van zonder woestijnen eeuwige stilte verlaten verlangens zanden verstuiven bloem en palm zij tooit zich in roos in jurk eeuwig haar zand nomaden zwerven zwijgend langs haar haar rode rozen ogen geloken versluiering zware gewaden…

Gedragen gewaden van wier in wind verwaaid roepen ze wat ik had willen roepen, ze wijzen de weg, niet wetend wat me beweegt, roerselen die zij raken, watergeluiden steeds met andere smaken, kraken de spanen die ik ontbeer, mijn schip schuurt het land, drooggevallen in profetieën, overvloed vlotgetrokken van de wanen en hun klippen, geduld…

peilloze droefheid gevangen in haar ogen de diep intense blik in een gestold moment het bebloede gescheurde gewaad de eenzaamheid die opkruipt uit haar hart haar loodgrijze gemoed wendt zich af van de wrede wereld de lucht kleurt rood Meester, je zeggingskracht opent haar verleden je redt haar van verlies en vergetelheid het…

Door doornen getergd in onwetend bestaan vloeide 'n druppel bloed achter donkerraam een hof 'lijke slaap van eeuwige nacht sluipt in brocanten gewaad onverwacht lippen rozenrood ogen als smaragd onsterf'lijke dood wachtend vol smacht honderd jaar geduld nevel drijft voorbij in zilv'ren gedachten gehuld kust hij haar vrij…

kleuren zweeft overal rond windt zich telkens om iemand heen wil haar dragers verrassen geeft blije gevoelens om God en beter leven schept vaak diepe gedachten over menselijke aard en het samenwerken van hemel en aarde kan soms huichelende bedekking voor kwade zin zijn men onderscheide steeds oprechtheid en schijn die dit levende gewaad…

tot buitengaats reikt mijn verlaten, valt in stukken mijn kracht uiteen veroordeeld, tot wijken naar verleden naar fossielen uit het Laat-Mioceen aldus, een schaduw waar ik aanlig waarin ik evenbeeldig verschuil tevens dorst naar ademwater in smetvrees aan de klif boven vuil hangende het verloop in diepte noch tanende gewaden van heden…

Op de vooravond na de zegen afgezonderd in haar kamer kraakt het ouderlijk huis wacht zij roerloos op Middernacht voelt zij dwars door haar fontanel een engel dalen vederlicht in zijn tijdelijk verblijf Morgen loopt zij in gewaden zwaar van goud en zilverdraad eet zij gele met witte rijst vermengd van één bord eerlijk alles delen lief…

dag jongen ik wil je over jou vertellen en vandaag de jaren neerleggen in woorden en in wording, nog onwezenlijk vooruit we kunnen ook even terug naar twee mensen en mijn buik, naar mijn borsten en die avond dat ik de maan liet drijven en op een dag zou ik je schrijven over gewaden van de nacht over liefde en soms, een heel klein…

de nacht lichten dooft en enkel de maan nog naar ons oogt is er enkel drift die in geen tijd gelooft en vurige krachten mateloos gedoogt spieren als speren gericht op de daad jagen ons op in een blinde storm en waar denken de rede verlaat worden we naar wellust gedreven dan, ja dan, schreeuwt de liefde, en verscheuren wij elkaars gewaad…

Maanverlicht het smalle pad langs onderbelichte schaduwen die lijken te zwaaien of wenken misschien wel koelte toewuiven in de windstil verwarmde nacht Eindelijk glinstert het water zich steeds meer uitbreidend tot een spiegelende vlakte die uitnodigend welkom heet Op haar hoofd haar gewaad tussen lange zwarte haren koel verwelkomt tintelende…

Toont zich meestal van haar zonnige kant In haar fluwelen gewaad Begrip en zorgzaamheid zijn aan haar verwant Te midden van tweekleurige pilaren Houdt zij zich al eeuwen schuil Door dagelijks voor haar uit te staren Maakt zij haar jurk niet vuil Zo leeft zij tussen wit en zwart Lezend in haar geschriften Met een gemoed vol smart Beheersend…

het donkerde op Golgotha in alle eenzaamheid een stem die riep waarom hebt gij mij verlaten de dood was traag er vloeide vaag wat bloed en water uit de wonde het leven brak in een seconde de steen sluit zacht het graf in wit gewaad zachte handen weten dat de geest nog verder gaat maar hij zal herrijzen en opent weer de…

In de spiegeling zweeft een prachtige fee, in een gewaad van lila en blauw. De fee laat zich drijven op de golven, ze lijkt een met de blauw-getinte zee. Ze zwaait met haar fonkelende staf en wil gaan toveren, maar...…

Ik zal u niet beminnen, Gij, die in vreê gewaad Voorbij mijn torve zinnen Langs-heen mijn leven gaat. Ik zie uw rústige ogen, En 'k weet hoe goéd ge zijt: úw tederheid, gebogen Over mijn eenzaamheid. En 'k heb u niets verborgen Van blijheid, drift en leed, En hoe uw plegend zorgen Me in stilte wenen deed.…

hoeft niet te zien dat ik ween of dat je de lucht met lood vermengt mijn ogen zwaar van grassen en algen waren ooit de bron van vruchtbaarheid en nu, door wanhoop weggedreven neergehaald tot aan de zee, zo oud zo stiller dan vergrijsde lagen tot aan de horizon, over het strand verloren vogels in wolken en noordenwind ik kies een gewaad…

De plooien in je gewaad maken je schoot groot ruimte geef je volop aan wat in je armen ligt de plek waar jij snikkend schonk zijn lieve leven is ook de plek waar hij nu rust na deze gruweldaad nu jij hem kust in diepe eenzaamheid zie ik aan je gezicht zo jong zo mooi zijn leven was maar even het marmer lijkt zo hard maar dat is buiten…

Verdwenen nu de frisse doodgewoonheid de basis voor het eens zo trots gelaat die kracht gaf aan haar schitterende schoonheid haar trekken plooien als een slecht gewaad. Het doktersmes dat haar versneed de pijn die zij daarmee vermeed zij hebben haar belogen.…

Ruisen koel door bomenhuizen hun gewaden? Nauw verraden blâren met trage gebaren een bewegen, zó verzwegen dat pas als 't verdwenen was ik met zekerheid en spijt wist dat wat ik had gegist had bestaan en was gegaan.…

Je bent mijn Epsilon Lambda en Phi De schaduw van je nachtelijk parfum Is ayurveda afrodisiacum O Elphi, Epsilon Lambda en Phi Odeur in ons gezamenlijk ontwaken Een wilde roos besprenkeld met mijn rum Mijn muze, Epsilon Lambda en Phi Elphi Clematis, liefde's lentebode Je paars gewaad voor zoete merelzang Ligt klaar…

ik zag je beweging in de herschikking van je gewaad toen ik de zaal binnenkwam keek jij mij meteen aan gereserveerd met veel geschiedenis in je ogen een lichte blik met intens maatschappelijk vermogen en kracht stilte ademde spanning in deze kunstmatige pracht waar geschilderde emotie zich losmaakte uit vensters waarin…

vlammen en vuur het rookt en ruikt uit de hel naar ontploffend kruid maar jij lacht zwaait de deur van het oude jaar dicht zodat het verstikkend geknal verdwijnt en de nieuwe wereld verschijnt de oude gewaden zijn afgedaan in het eerste licht van nieuwjaar dat met schone lei en lucht de overgang draagbaar maakt wij zijn begonnen…

Stalen rossen - kolossen beton Prikken een gat in de zon Kietelen haar blauwe gewaad En werpen ruw - schaduw op straat Stralen verdwijnen - schijnen onecht Ontmoeten het slechtste van slecht Zijn ineens niet meer zo sterk Iedereen rondom - komt om in het werk Verhalen verschijnen - pijn en verdriet Roodzwarte pagina's vol bloedvergiet…