2355 resultaten.
leegte
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 671 zíj was het niet, ik wist het zeker
op haar had ze geleken
mijn droeve ogen keren om
en richten zich naar binnen
zij zien een dorre open plek
eens bron van teer beminnen
de bron die mij te drinken gaf
de edele drank der liefde
zij schonk voor mij het glas steeds vol
zo veel ik maar beliefde
de welput is nu opgedroogd
het glas voor…
Zwanenzang
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 262 Een ballerina op een bepoederde spiegel in pirouette
een ballerina van glas, zonder ogen, zonder hart
zie hoe ze cirkelt in haar eenzaamheid
onbevlekt wit en onbevangen
er ligt geen deken van onverschilligheid
over de waandenkbeelden die haar vader bezig houden
tijdens het ijlen in de koorts-tocht van zijn ziekte
op zijn vlucht langs de…
Seigneur?
gedicht
3.0 met 4 stemmen 9.021 Ik hef mijn glas.
Adieu, ik schrijf nog wel.
-------------------------------
uit: Van het balkon (1983)…
jou proosten wij - van harte
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 563 het vieren van jouw jaren
is als een goed glas wijn
dat jong nog van jaren
lenig ook en soepel smaakt
het verlangen wakkerend
bruist zij lente in het leven
dat fruitig en verlokkend
mensen min bekoren doet
stevig zacht en romig ook
als de tijd en het lief leert
dat niet tot de rand gevuld
altijd het glas kan zijn
krachtig en vol…
Bouwstof
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 304 Geef mij aarde waar ik op kan staan
palen om het huis te dragen
stenen om de muren op te trekken
balken om een vloer te leggen
hout om te bekleden, pannen voor het dak
trappen voor omhoog of naar beneden
draad waardoor de stroom kan gaan
koper die 't water naar de kranen kan geleiden
deuren om te weren, glas dat zonlicht binnenlaat
leg…
Ik mis mezelf
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 1.072 Ik mis mezelf weleens
zoals ik vroeger was
zo levenslustig en energiek
niet breekbaar als glas.
Ik mis mijn eigen kunnen
en ook mijn eigen zijn
dit alles te moeten missen
het doet zo vreselijk pijn.
Ik mis die ik ooit was
en teer op mijn herinnering
ik ben nu wie ik ben
met mijn eigen beslommering.…
Drinkliedje
gedicht
2.0 met 379 stemmen 83.137 Toen zag hij een hand, zo sierlijk
over een glas gebogen... Meer wist
hij niet, dan dat het pover was,
en goed. Dat maakte hem nieuwsgierig.
Hier paste iets. Dan toch een woord
dat hij verdroeg?
Daar hief zich de hand. Ach het was
zij eigen, zijn eigen rechterhand.…
driedimensionaal
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 323 in het tegenlicht
vind jij mijn ruimte
en ik geef je
mosgroene vogels
zonder naam
ik heb geen oog
voor de lucht en
het immer dromende
want in het ongekende
van jouw beeldentuin
leg jij bekoring neer
naast verborgen letters
op het ondoorzichtig glas
van omsloten vleugels
omring je me met woorden
in het lichtvoetige landschap…
De grote finale
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 99 het glas
danste niet
wel de beelden
die in aansprekende
kleuren hun
acte de presence
weerkaatsten
ik zag hoe jij
door kleine hand
en vingergebaren
de groep leidde
met ogen hun
passen en richting
lief duidde
jij schitterde lach
die opbloeide in
de grote finale
gestreeld door
fleurig fluweel
in een ovationeel
dat de hemel haalde…
Een drempel te ver
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 493 Zo even nog
toen ik mij zwalkend
naar de keuken toog
de koelkast open-boog
en met een glas ijskoud
glibberend tussen mijn vingers
met een geluidloze schreeuw
want het is te warm
om woorden te verspillen.
Straks stroomt het hongerige leger
muggen toe
maar dan ben ik al gesmolten.…
ZELF-VERANDERING
poëzie
3.0 met 7 stemmen 3.382 Ik ben te veel een mens geweest,
Een mens, die gilde en klaagde en schreide,
Die dronk zijn glas en vierde feest
En diep-gevoelde dingen zeide.
Nú ben ‘k een delicaat artiest,
Verliefde van zijn fantasieën,
Maar die zich ’t allerliefst verliest
In zijn kokette melancholieën…
Melancholie-om wie? om wat?…
Zuchtte zachtjes geluk
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 83 ik speelde
met vlaagjes wind
zand en wat water
wist de zon
in het blauw met
zacht witte wolken
ik kende
haar hand die
ik af en toe zag
lange vingers
gevuld met
snoep of een glas
hoorde haar lach
boven het geruis
van de golven uit
keek om me heen
alles vloeide ineen
zuchtte zachtjes geluk…
caleidoscoop
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 774 met vingers van waskrijt
heeft hij over haar kleuren
een zwarte laag gezet
nu krast ze
met nagels en gebroken glas
rouwranden en bloed
haar kleuren zijn complementair
rode zee groene schittering
gele hemel paarse sterren
vogels in blauw en oranje
dan hangt ze haar leven
voorzichtig aan de muur
want als ze schudt
wordt heel haar wereld…
Efeze 5 vers 18
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 874 Als drank tegen mij praten zou
dan zou het tegen me zeggen vol berouw
wees eens lief en schenk me in
bemin me zacht als een godin
ik staar al uren naar mijn glas
die daarnet nog voller was
en denk dan aan vergane tijden
in de kerk, mijn geloof belijden
toen was het leven nog onbevangen
in de kroeg vol lofgezangen
want voorwaar, de rode…
Fortune (2)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 392 We zitten daar
en heffen een onzichtbaar glas
Op de liefde die gekomen is
waar er lang geen liefde was.…
Ik ben, jij was
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.108 Gebroken glas
Bloemknop geknakt
Ik ben, jij was
Je bent niet meer
Ik dertig, jij vier
Toekomst afgepakt
Jij daar, ik hier
Leven doet zeer
Je leven liep dood
Voetstapjes uitgevlakt
Je zusje op mijn schoot
Haalde jouw adem weer
Gaf leven nieuwe zin
Zij is, jij bent
Daar geloof ik in…
De hoogste toon
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 93 het glas
zong transparant
in verfijnd kristallijn
pas bij de
hoogste toon
kwam plots de barst
leek vertraagd
te breken uit de spanning
van het vormgeven
de dissonanten
deden pijn
in flonkerend vallen
het duurde lang
voordat scherven hun
rustplaats konden vinden
het laatste
breekbaar nootje
nog kristal kon zingen…
Schone schijn
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 515 weer brak
een stukje
van haar wereld af
het dunne glas
was uiterst transparant
zodat nu iedereen haar zag
nooit heeft zij geklaagd
of daarover kunnen praten
die stilte moet zij nu verlaten
het bestaan was
lang slechts schone schijn
armoe deed haar te veel pijn
maar haar hoofd blijft
trots geheven ook met scherven
kan zij nog…
Bijna vrij
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 281 Stil zit ze naast me,
haar oogjes spelen
met de contouren
van het glas in lood.
Ze wordt geconfronteerd
met eeuwig leven,
dat, wat beloofd is
na de dood.
Zilver omrande wolken
drijven schaapsgewijs voorbij.
“Ik zie de Goede Herder”
fluistert ze naar mij.
“Zou oma het al weten?
Dan is ze bijna vrij”.…
Art of Memory
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 198 Het glas dat naroodt en door kaarslicht over de toog vlekt.
Ziet,
Een stoel, die nonchalant naar achteren staat.
De herinnering die u achterlaat.
Dat is The Art of Memory…
nomade
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 1.064 trekkend langs gejaagde oorden
schep ik als de avond valt een
oase van getemperde woorden
als een warm welkom voor wie
in de luwte rond het vuur
verstrooiing zoekt
die met mij het dieper zwijgen
beluisteren wil, glas en brood
genoeglijk delen kan
van uur noch tijd bewust
verstild doch voldaan
weer verder gaat…
Mama
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 481 ik heb met haaien gezwommen
en tijgers getemd
toen heb ik het wiel opnieuw uitgevonden
ik spreek Duits, Frans, Spaans en Chinees
en weet hoe ik vuur
in een glas kan vangen
ik heb de nacht verruild voor de dag
en met de zon in mijn rug
nieuw land ontdekt
maar de mist heeft me ingesloten
en te pletter geslagen
tegen een muur
huil maar…
Gebroken vleugels
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 173 donkerrood
is de dag waar het zand
scherper is dan glas
waar kale stammen
fel afsteken aan de horizon
verzonken in het eeuwige licht
gedwongen te buigen voor de nacht
nog kaler dan dorre aarde
is de wens
om een teken van leven
slechts schaduwen halen het water
waar dromen sterven
voor ze de ochtend zien…
Doen denken in een luister
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 354 ik vlocht herinneringen
in woorden
zocht een bron
zonder erin te verdrinken
ik zag dat de zon zich keerde
naar de verlatenheid
een glans
tekende zich een lange tijd
op een kerkraam
hoe kleurig toch weerkaatste dat glas
en ik voelde en wist
dat dit liefde was
een missen
is niet uit te wissen
gedachten zullen in strofes…
Licht van boven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 182 ogen in een
rotsvast geloven
wierook aan je handen
de zon brandde
met licht van boven
door het glas in lood
zelfs de dood
roerde zich in de
tochtige gewelven
op de pilaren
keken heiligen minzaam
naar de mensenschare
zagen hoe de ringen
om de vingers gleden
in de glans van vertrouwen
maar in het klokkenluiden
vormden zich…
Lak aan alles
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 194 ik breek glas
beuk staal
met een moker
sla alles kort en klein
nog is
de chaos niet compleet
want ik sta overeind
die lak aan alles heeft
wie haalt
mij onderuit
voordat bezinning
mij vernielt
en ik moet knielen
voor de onmacht
van het lijf waaruit een
geest zich heeft bevrijd
ben gebroken
maar gewroken is de stem
die een…
ENIGE ALGEMENE KENNISGEVING
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 136 Met grote vreugde
Geven wij, Lijf en Leden,
U kennis van het cum laude
Afstuderen van onze ziel
Na het decennia lang volgen
Van colleges aan de Universiteit
Des levens
Hierbij nodigen wij u van harte
Uit A.D. 2012 met ons het glas te
Heffen in Party Centrum Het Gedicht
Regellaan dertien, Alhier…
Het filigrein van lijnen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 164 zag mijn eerste ijsbloem groeien
de onderkant hard transparant
bloeiend in een teer kristallen bovenkant
de ochtendzon gaf kleurig licht
dat speelde door het filigrein van lijnen
in het langzaamaan verdwijnen van het glas
waar buiten nog berijpte webben
witte druppels toonden in de kou
smolt mijn ijsbloem tegen het opkomend blauw…
Blindzicht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 163 op een gebroken dag
gaan vezels wringen,
zullen doornen
cellen binnendringen
dan laten hersenstormen
buitenlucht schrijnen
tot binnenbranden,
netwerken ontknopen
tot wankele periferie,
maanden indikken
tot sterfminuten
dan klopt het hart
met gestokte pas,
vlijmt een scheiding
in haarloos glas
dan is het wachten
op luwte van het…
comazuipen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 1.208 als ik
in de late ochtend
aarzelend de ogen open
baadt de kamer
in het rauwe licht
der werkelijkheid
de zon verwarmt
de lege plaats
naast mij
in bed
op de vloer
liggen een gebroken glas
en lege flessen
als ik
verdwaasd
uit bed kruip
snij ik me
aan de scherpe scherven
van liefde
die gespeld wordt
in voltooid verleden…