2357 resultaten.
Zomertuin bij avond
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 278 De zomertuin
maakt zich
met mij op
voor maan bij nacht
Bloemen sluiten
zich als vensters
Geur van gras
pas gemaaid
Ons kleinkind
hebben we uitgezwaaid
hoort thuis in de armen
van haar ouders
Verwacht stilletjes
jouw handen
op m´n oude schouders
Je heft ´t glas
vol zwijgen
van betekenis.…
sterk hoewel breekbaar
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 101 we bewegen hemel en aarde
en treden de tijd met gehavend
hoofd tegemoet
sterk hoewel breekbaar
smeken we Kronos niet noch treuren we
bij de eeuwig rouwende cypres
we leunen tegen een oude boom
heffen het glas op de dingen
die blijven en op vrede
met onze vergankelijkheid…
bomen langs de rivier
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 745 al dagen
zit de zon in
brandglasramen
langs de rivier
de herfst
vangt de gloed
als vuur
in glas-in-loden ramen
de glans
van goudbrokaat
gekletter van
schildknapen en ridders
het pronken
van de hoofse dames
het fonkelen van juweel
en rood fluweel
terwijl de wind
die aan de blaren knabbelt
het licht
in scherven breekt…
terugblik
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 421 sprekend van stilte
ik heb daar beslist
nog veel weet van
het was doorgaans zo
dat alleen de natuur
aan stond
vooral de mieren
mij niet koud lieten
als het regende
waren er ramen
van glas om
door naar buiten te kijken
naar de regen
liefde was er volop
iedereen zei dan ook
dat ik vooral
heel lief moest wezen
aannemelijk zodat…
Puzzelstukjes
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.261 Het riet ritselt en de wind
fluistert door mijn haren, licht
breekt de glas in lood stilte
over roodbruine gewaden.
Schuifelende blaadjes
in een mozaïek van gedachten
middag van overdenkingen
eenzaamheid van dagen.…
Een witte roos
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 983 De ober dekt
een tafel voor twee
aan het raam
met uitzicht op zee
Een oudere heer
schuift stilletjes bij
legt een witte roos
op het bord aan de overzij
Hij heft het glas
alsof hij wil klinken
en leegt zijn hoofd
door dubbel te drinken
Telkens weer reikt
zijn getaande hand
naar de witte roos
aan de overkant…
veel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 319 stadsgezicht uit de
tijd van de redeloze dieren,
spottend nagebootst door de wind
die langs het oppervlak der aarde waait,
ligt op een schaaltje onder glas.…
Slaapschaduwen
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 354 Het is de tong van oneindigheid
die de tijd likt uit mijn gedachten
terwijl ik mij naakt te luisteren leg
tegen het glas van mijn geweten
koel en dauwbewust van de parels
die zich spiegelen in het late licht.
Strak trek ik de huid over me heen
en duik onder in een zee van slaapschaduwen.…
lief
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 798 als je geweend hebt ben je mooi
je ogen als bewierookt glas
vallen als luiken
je bent alleen maar mooi
de trap naar boven
is als licht zonder treden
en dan ga je van mij weg
maar nog ben je mooi
het oude zand verkruipt niet meer
je durft je lichaam bijna
niet meer te binden
je borsten huiveren, lippen
zoenen voorbij de kapstok
en toch…
spiegelende realiteit
netgedicht
4.0 met 36 stemmen 1.496 ik zie jou staan
in de piste
van een lingerieboetiek
als kwetsbare figurante
op het wedijverend glas
de verbeelding zoekend
die een weg naar jezelf baant
of iemand die je ooit was
je draait je half om
of kijkt over de schouder
naar elke starende blik
die je ego tracht te vangen
aldoor wisselend van pose
om de bevestiging te vinden…
Het beleven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 88 er was altijd
die glazen wand
de andere kant
van leven
je kon het
voelen bruisen
zag de intense
emoties huizen
maar het beleven
werd niet meegegeven
zij spiegelden naar jou
hun zakelijke kou
er was geen drempel
om te overschrijden
hen mijden is
realiteit geweest
generaties zijn gegaan
het glas is nu verdwenen
er is een naast…
het huis van mijn moeder
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 203 door het open raam kijk ik
naar de naakte werkelijkheid
ik zie je schuifelen
op het dunne ijs
bevangen door twijfel
weet ik niet wat het betekent
mijn taal valt uit
ik sta met een mond vol glas
met een kapmes door het geweten
en drijfzand onder mijn voeten
voel ik even de wind van de vleugels
van de waanzin
ik kan de deur van…
De mond gesnoerd
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 313 "Alles is liefde"
wijl de roddelmachines
in het dorp
schande en leugens over haar
en haar familie
rond bazuinden en verspreidden
spraken haar ogen
zei haar lichaam
voor hem de ware taal
zeggend
ik heb mezelf voor jou bewaard
hij was de enige
die in haar geloofde
glas helder als kristal
fonkelde hun liefde
voor elkaar…
Je lach van kristal
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 151 ik heb je zien dansen
dollen en sjansen
met je lach van kristal
was je ineens overal
drijvend en draaiend
op vlaagjes wind
uitbundig verwaaiend
zo speels als een kind
ik wilde naar buiten
zag je nog dwarrelen
met anderen scharrelen
vlakbij de ruiten
je landde voorzichtig
op het glas van het raam
smolt in ons afscheid
als druppel…
bevrijdende gedachten
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 333 kom hef met mij het glas
laten we samen drinken
er is voor ons in het terminus
al plaats gemaakt
laten we dan proosten op
de weg te spoelen ballast
de veters losgeknoopt
van 't strak korset van schijn
laat varen nu de humbug
van dat ik nog steeds mooi zou zijn
zeg me alleen maar met je ogen
dat je door het vuur zou gaan
voor mij…
Terug naar Andreus
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 312 Terug naar Andreus
loop ik dwars door mijn hoofd,
stap mijn oor uit en zie
mezelf zitten van glas
en van woorden die zoeken
en zingen hun liedjes
van kom maar en ga,
drink ik zonlicht
als nectar tot diep
in het merg van het zijn.…
De verstrengeling van engelen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 398 Ik lach het buiten uit dat in mij wil
Het reine deel dat leeft van u, vernielen:
Mijn leed, uw beeld staat immers eeuwig stil,
Het is van glas & spiegelt onze zielen.…
Het kleine
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 102 Lange straten in mist gehuld
met sombere gestalten
zwijgend gelaten doods
diep in hun jas gedoken
en ogen bedekt met donker glas
daar tussenin een kleine snaak
vol leven lach en warmte
een zang uit volle borst
glanzend licht in zijn ogen
een straat die met zonlicht vulde.…
Zullen we dat doen?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 117 En als we dan daar boven zijn
zullen wij dan drinken tot het laatste glas wijn?
Zullen we dat doen?
Kom klim mee.
Het is mooi, de weiden zijn uitgestrekt en groen.
Zullen we dat doen?…
Wendingen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 116 Te verhalen vanachter dubbel glas
en zich over het leven verbazen.
In buigzame tijden
hebben principes weinig om ’t lijf.
Als het balletje gaat rollen
is het zwijgzaamheid in bedrijf,
of ruis van zoete waarheden
die niet zijn te weerleggen.
De waarheid kent geen pariteit,
zo hoor ik mezelf zeggen.…
Voorbij de bodem
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 171 zoek al zo lang
jouw waarheid in
sluiers en draperieën
naar het echte van
woorden en zinnen
vol passie en vuur
brand ogen en vingers
aan de verblindende
kleur op je doek
pas in glas
heb ik je ziel voorbij
de bodem gevonden
jouw flonkerend kristal
scherfde na vrije val
dwars door mijn hart…
Dooi
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 2.092 Helder zie ik door het tuinkamerraam
de onvrede die mijn roetzwarte geest voedt,
het glas dat mij afsnijdt van de lente:
buiten het voorjaar, binnen een strenge vorst,
met zicht op ontluikend groen de vraag
of de dooi ooit nog op mijn hart een aanval doet.…
levensloop
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 158 de trage gang van oorlogsdagen
vraagt een bange blik om moed
gepast bij holle buiken en de gloed van
koortsig toevlucht zoeken -bij elkaar
kijk maar
door het glas dat boven gas en licht
met uitzicht op jouw stervensduur
en dat dan ieder uur
kerf de angst
in duizend ogen
kras de dagen in de muur…
Voor daarna
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 88 Iets wil je overhouden
van een dag, bijvoorbeeld van vandaag
van schroeiende hitte
die niet wijken wil
nog flirt met de late uren
die schemerend blozend
glijden naar de nacht
Iets
van wat is geweest
van dat voorbije
wil je overhouden
iets gewoon, gering
als herinnering
zoals verschaalde wijn in een glas
avondwarmte die nog kleeft
tegen…
Ongemakkelijke vrijheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 93 Met de handen ben je
Aan het plafond, jouw
Plafond, genageld -
Hoger kun je niet
Vooral ook omdat
Jouw grens bereikt is
Bovendien is het nog
Niet eens van glas gemaakt,
Je ziet er niets door heen,
Weet niet wat er op volgt,
En je benen bungelen
In de lucht, alle contact
Met de aarde
Ben je verloren
Ongemakkelijke vrijheid…
de kunst van het vallen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 88 de liefde
rite de passage gemaakt
voor de valkunstenaar
van de bovenste plank
getooid met
vleugels van glas
zweeft ze in
breekbare smeltende tijd om
hemel en aarde te bewegen
geluidloos wekt ze transparante
zielen voor de overtocht
een trage reis die
hen dalend vanaf Eros
naar het eiland van
het broze einde brengt…
Rode auto
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 53 RODE AUTO
Jouw rode 2 CV en witblonde haar
de glimlach die mij opwond
de picknick-mand lag klaar
op een geblokte dikke deken
Alcohol dronken wij nog niet
dronken hoogstens van elkaar
een groot glas van peren-appelsap
of was het appel-peren door een rietje
*Bij een schilderij van Etienne Jammaers…
Degeneratie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 109 Welke kleuren moet ik kiezen
Om te schilderen hoe ik ben
Met welke lijst me omlijsten
En welke lijnen zal ik schetsen
Zodat iedereen me herkent
Bekijk me zelf in een spiegel
In een schier geduldig glas
Zoek de hoeken van lichtval
Zie de beelden zo ze komen
In de vormen zo het komt
En hoor hoe langzaam
Elke lijn en geluid verstomt.…
Genieten
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 108 Dolend op het spoor
Verborgen achter glas
Zie ik kilometers groen
Voornamelijk Hollands gras
De tijd neemt mij mee op reis
De aankomst is bekend
Vertrekken is niet echt mijn ding
Hoewel ook dat snel went
De mensen in de trein
Zijn rustig en gedwee
Wat is de wereld mooi
In zo'n stilte treincoupé…
onverlichte tijd
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 46 iemand gooit
stenen naar de leegte
tussen de sterren
omsingelt stille
woorden verscholen
onder een stolp van glas
iemand blaft met
schorre keel naar geesten
achter koude muren
botst in schommelend
licht tegen het verlies
van wie hij was
iemand dicht met
haperende pen op de
mestvaalt van het
tekort betast de taal
met vingertoppen…