Dooi
Oneindig blauw de wereld buiten,
met onweer dat diep van binnen woedt.
Helder zie ik door het tuinkamerraam
de onvrede die mijn roetzwarte geest voedt,
het glas dat mij afsnijdt van de lente:
buiten het voorjaar, binnen een strenge vorst,
met zicht op ontluikend groen de vraag
of de dooi ooit nog op mijn hart een aanval doet.
Geplaatst in de categorie: liefde