Alle inzendingen over glijdende schaal

het wonder der realiteit een glijdende schaal tussen de uitersten in alle schakeringen beweegt zich de mensheid…

er was geen ontdooien juist het harden in zwart gaf onverzettelijkheid kracht met een glijdende schaal maakte jouw karakter ruimte in sociaal bewegen maar er waren limieten die jou niet toe lieten je wendde je af met een lach toch heb ik lente zien komen scheurtjes en barsten in het schier onneembare ijs nog komt de nachtvorst kruiend…

Hoewel de duivel zijn dagen afsluit, hevig vuur De wind, aangewakkerd, de loef van liefde afsnijdt Boort de machine voort, als verblijd mensen geen gat zien in die muur zonder licht Die oneindige, behalve de spurt van liefde Zeer gehaast, versneld bedreven die glijdende schaal van het apparaat gewoon kinky gezien haar stoer zijn werkelijk…

schaal van het apparaat gewoon kinky Gezien haar stoer zijn werkelijk nooit gezwicht…

"ga niet weg roep ik naar de gebochelde vrouw wij nemen je er gewoon bij, zien je als normaal we loensen wat naar links en hijsen je met een touw naar de tiende verdieping", aldus opent de verteller zijn verhaal een geroezemoes verspreidt zich door de zaal is hier nog wel sprake van fatsoen en respect begeven wij ons wellicht op een glijdende…

Is hij er nog? Hij is er nog. Ik ga even niet meer praten, zegt hij. Elke stap lijkt nu de laatste. Het nieuw infuus, de ogen gesloten, de ogen open. Hij mompelt dat hij even niets meer zegt. Elk moment lijkt definitief. Misschien blijft hij, blijven wij, voor altijd hier. Is hij er nog? Hij ademt uit, is stil en ademt dan weer in. Hij is er…

Ik trok een streep: tot hier nooit ga ik verder dan tot hier. Toen ik verderging trok ik een nieuwe streep en nog een streep. De zon scheen overal zag ik mensen, haastig en ernstig, en iedereen trok een streep iedereen ging verder. ---------------------------------- uit: 'Gedichten 1977-1999', 2000.…

De schaal wiebelt hypnotiserend licht en donker op en neer Tikjes van mijn nagel De rand omlaag drukken en langzaam de ronde volgen Golven weerkaatsen de zon Schommelend licht Wiebelschaal Met een stok sla ik trilstroom in het brons, de houten tafel en van mijn vinger naar mijn…

Klimaatopwarming gunt de wintersport Steeds minder sneeuw om overheen te glijden Met volle pistes is niet te vermijden Dat skiën elk jaar dodelijker wordt Toch gaan we, want wij voelen dat we leven Als wij ons op een hellend vlak begeven…

Glijdende stappen schuiven uit op een schaduw van een gladgroen blad…

draaiend op de stoep glijdend in eigen verval zij laat haar hond uit…

glijdend als een zwaan vaar ik sereen over zee genietend de rust…

Is het doorsnijden van banden niet een té simpele route Zelfs het ei waar ik op broedde heb ik drastisch uit het nest gegooid Ik wil het heus wel leren maar het kraakt zo in mijn hoofd als ik mijn ogen sluit en luister naar de schaal onder mijn voeten.…

Glijdend langs mijn hand verzand ik in gedachten getij keert mijn hart…

glijdend naar beneden een druppel pijn en verdriet ik wil het wegvegen maar kan het niet ik laat het lopen, laat het gaan mijn traan…

Traag glijdend omringd door duister Berust ik zuchtend in het feit Dat de tijd zijn sporen nalaat Is dit dan vertraagzaamheid…

zoals een golf glijdend over water. hopend ooit de kust te halen.…

glijdend over een ongeschreven vel probeer ik sporen achter te laten vereeuwiging in het niets verheldering of slechts vervuiling maar niets gebeurt…

Het was gewoon een appeltje zo'n mooi rood ding het lag gewoon te glanzen op die glazen schaal met zilv'ren ring. Gewoon een ruikend exemplaar wat niemand pakken wilde terwijl de rest van de schaal nou juist om opvulling gilde.…

Zacht geruis de wind onder mijn vleugels glijdend naar de horizon Kijk nog een keer om duistere vormen vervagen als ik me een weg baan naar de zon…

De danseres Staat voor paal, Stringent Wringt zij Lijf en leden, Muzikaal gestangd, glijdend, Geeft maximaal Zichzelf in minimaal, Onderworpen lijdend.…

reus is aangekomen rondig uit strakplaatig edel glijdend over water schitterbaar tegen de zon stomend snel en statig moe gestaald dan zinkt het gebruikt door overmatig…

hoe ik ook tracht om van binnenuit de vreemd ontroerende kracht van een landschap in de regen neer te schrijven in verder glijdende beslotenheid is er enkel mijn ploeterende gedachtegang die op papier verschijnt…

haar naam geeft een klank kleur geeft een gevoel geur zacht duwend op mijn maag traag glijdend over mijn tong licht rollend op mijn lippen schept zij liefde…

de wereld stort in angstige ontreddering schokeffect op schaal…

vruchten op de schaal door niemand opgegeten kleden zich in grijs…

In mij, mijn Tempel van Vreugde klinken helder schalen levenspijn.…

Ik was twerkende schudde op schaal van richter gans mijn achterwerk.…

Harde waters met glijdende ijzers.. Wintertenen bij het warme vuur..…

Dat dit tussen ons kan zijn, Deze liefde (druppel wijn In een glas klaar water glijdend, Zich oplossende verbreidend), Deze suizelend gedempte Fluistrend ademende stem te Horen in gedachte en bloed, Dat is goed.…