Alle inzendingen over grijs

De lucht lijkt momenteel een heel groot schilderij met allerlei gekleurde wolken in vele tinten grijs, maar ook wat rood zit er nog bij En als het strakjes donker wordt zien we een volle maan een hemel vol met sterren wanneer de zon weer onder is gegaan 'k Zie grijze strepen van een vliegtuig vogels die hun nest opzoeken maar boven in…

Maar ’t was later seizoen dan ik dacht; de koude Bergwind trok dampen over de dalen, Grijs werd alle kleur. Ik dacht dat ik nooit meer van ene zou houden En zag beneên door een nevelscheur Het rood van de laatste mispels vallen.…

zo af en toe wat vaker dan voorheen overschrijd ik mijn jaren welke gedachten of gevoelens heb ik nog gemeen als grijs nijgt naar zwart en het ademen mij slechts mee laat varen achter een masker, zo lijkt, verstilt de geest van schoonheid en toekomst het meest af en toe nog vaker dan voorheen verlaat ik mijn jaren heb…

hoe staat gij, schaars gekleed te wapperen op den krinkeldijk leunend op een straffe wind u dijen omhelst door het gelijk er keren groepen zwanen terug van de grote kreek hier nabij zij buigen in hun verenpak gracieus valt wit op grijs en zij mijn achterland verpieterd snel sterft in lagen blad en loof ik wuif u toe mee mijnen klak dag…

meid heb je het niet koud in dat flodderding, hier, trek mijn vest aan ik ben als onkruid dat vergaat zomaar niet typisch jij, met je prachtige handen waarin levensjaren liggen die ik in streepjescode lees ik kruip in je vest voel me warm en geborgen en jij vertelt van vroeger zoals je steeds vaker doet ik hou van jou, je golvend grijs…

Deze zomer zal niet paraderen in een dodenmars waar ’t verdwijnen zich classificeert als nummer één terwijl de hemel tergend traag de zon doet rijpen brengt mijn groet de warmte die zich schorpioent tegen het grijs van de komende herfst, het lijkt een visioen die het gif laat vloeien en het sterven overtreft met leven dat nog ongeschonden…

Je ziet het leven grijs en kleurt de wereld zwart tranen die zijn opgedroogd in het diepste van je hart Al zie je alles uitzichtloos en kun je vaak niet denken dat liefde toch nog echt bestaat weet dat er ergens iemand is die het je eens zal schenken Vergeet wat er geweest is, en zet je stappen in een nieuwe morgen zie en voel de zon…

Alle kleuren op ’t palet Zijn geworden een vuil grijs Grauw de winter en gekrijs Meeuwen in ontferm gebed Tevergeefs in gang gezet Want je bent al koud als ijs En het laatste eerbewijs Samen met een klein boeket Werd gebracht door een poëet Van wie ik de naam niet weet Schilder, dichter, kunstenaar Van de waanzin tekenaar Kerfde met…

De gestaalde slurven braken bulkend beton, hokjesgeesten tekenen voor het heersende echelon, Die kostprijs van het groen versus de opbrengst van grijs, alsof zij slechts stuivertje wisselen alleen voor de allerlaagste prijs?…

Ik wil dromen enkel als de wolken, koel en grijs, rustig blijven hangen in mijn wenkbrauwen. Even kijk ik maar naar boven en zie daar: de liefde die ik had en liet gaan. De koffers al gepakt en een gestempeld treinkaartje in de hand. Ik wou dat ik roepen kon.…

Rond lig je daar in de herfststilte Bruin grijs in je volle rust Schoonheid straal je uit Jij slokt me op in je paardenpad Koestert me in je beschutting Je helmgras verwaait nauwelijks in de zeebries Ik treed in je wijdsheid verlicht Verwarmd openend naar je rondingen Inademend je lucht Jij laat je strelen door de lodige wolken Opduikend…

donker grijs getamponneerde wolken steken af tegen het vuile wit hier en daar wringt een winters zonnetje om het blauw in de zee te weerkaatsen wentelende golven te verlichten die af en aan rollen op het strand meegebrachte schelpen slijpen in het tij aan het natte zand wanneer zonlicht het wolkendek breekt en het water kust, schept het…

en weer gaat de storm liggen schuiven wolken voorbij het spiegelbeeld van oceanen neemt regen mee naar verder hoe zie jij wind zie je letters zie je bomen of zie je bladeren door onzichtbare handen voortgeduwd waar zal je over schrijven als de straat koud en grijs van grauwe regenwolken geen schuilplaats meer biedt als op winteravonden…

op de begraafplaats, Het marmer is bedolven onder bladeren, Nat,goud rood en groen, Kan nog steeds niet geloven Dat je er nooit meer zal zijn De kaars is aangestoken De raampjes van de lantaarn zijn zwart Net zo zwart als de dag dat je bent gegaan En niet meer bent terug gekomen Mijn haren zijn nu grijs Jouw handen gingen door mijn donkere…

ik wil groot zijn in het land waar ik van hou mijn eigen ingetekende maat staat pardoes wanneer ’t geluk als klevend boter uit de hemel valt het beste van het niet zijn krast de staar van mijn netvlies zoals ik ga - door een groot komkommerveld waar ik de kleinste voor het laatst bewaar overwinningen zonder zege is als het grijs tussen…

Glad en wijd ligt het ijs in een veeg wit en grijs en de lucht, tastbre kou, is gestolpt onder blauw. En mijn schaats met een kras als een schot onder glas trekt een veervormig spoor van mijn voet uit te loor. Ik scheer scheef op het vlak langs een donkerblauw wak.…

In kleuren leer je denken beginnend bij wit-zwart en langzaam via grijs en bruin ontstaat een hele regenboog in liefde kleurrijk bloeiend met mensen om je heen en warmte van omhoog.…

Een witte ochtend, eerste dooi de lucht wit-grijs, egaal gespreid en aan de lange horizon welt nu een witte zon. Geen wind, beweging of geluid. Er botten waterdruppels uit; aan iedre tak en iedre struik zijn knoppen licht.…

gevoel van onbehagen aanvankelijk onbestemd verspreidt zich als een virus opgelucht wordt opgelost in bezorgdheid vol met weifel de ruimte die de vrijheid meebrengt om te proeven van onzekerheid wordt beperkt door opgelegde grenzen waarin het ideaal verdrinkt in te veel perfectie nagejaagd tot in absurd in de schemer gloort nog grijs…

Jij ligt daar rond in de herfststilte bruin grijs in je volle rust schoonheid straal je uit Jij slokt me op in je paardenpad koestert me in je beschutting je helmgras verwaait nauwelijks in de zeebries Ik treed in je wijdsheid licht verwarmd openend naar je rondingen inademend je lucht Jij gestreeld door de lodige wolken opduikend boven…

de ochtend wil niet klaren in het grauw en grijs van mist en regenbui nieuwjaar geeft zich nog niet prijs tussen verschraalde drank en peukenstank de kamer lijkt een kroeg waar gasten van de nacht hun biezen net hebben gepakt aangeschoten door het licht toch straalt er al een sprankje zon uit heldere ogen in je wakkere gezicht…

nog even dan spreken mijn ogen nog niet in staat tot rusten te neigen ze staart mij immers aan zou ze mij mogen met mij willen slapen gaan ze zal zeker ruiken naar late herfstrozen en haar borsten willen een lentebloesem tonen het zijn mijn lippen die naar tederheid dorsten, kon ze maar in mij wonen zo draagt mijn grijs…

Achmed schrok zich grijs en prevelde jij toch zeggen tegen vriend Sim lok vrij…

waar muren zich terugtrekken in grijs de ijzig koude dag zijn sporen nalaat, in de patrijspoort van een kokerblik staat een snik zich in te houden nochtans kruipt de kille pijn van niet meer onder mensen zijn door merg en been waar gaat dit heen?…

Hoe kon je zo lang leven zonder antwoord in de doodsnood van je grijs verleden. Kom je in actie, zet die dan ook voort, laat zien dat jij niet kleurloos bent je kunt toch dingen maken, blijf toch niet staan op je station, toe, pak die trein, beleef met wie je kleur bekent de kleuren van je liefde en leef je kleurmoment!…

Oud en grijs lief en leed gedeeld Voor ons het grote voorbeeld Een rimpel van zorgen Zorgvuldig voor ons verborgen Vele herinneringen schuilen achter die ogen Waarvan wij er vele weten mogen Sommige zijn net nog een kind Weer andere wachten Tot hun laatste reis begint Oude mensen jullie mogen we nooit vergeten…

Drink van stromen en bron, word wijs, en inspireer de ziel z'n reis als kraanvogel; grijs en kalm. Zoals het is in Andersland, zo is het ook aan deze kant: Wees open voor de vijf zinnen, open voor gevoel van binnen bij beminnen en streven. Zo zal het leven, en de tijd, door eer en schande en door spijt de mens wat wijsheid geven.…

de teevee staat ongezien geluidt als radio het internet pingelt wat mee ben voor even op een andere hoogte kijk van boven naar de zee uit het grijs van golven kom jij langzaam weer aan strand ik neem zacht je natte hand je glimlacht volop zomer druppels spatten van je warm gezicht ik wist dat je zou komen voelde lente in de duinen…

de toekomst Liefde en leed In harmonie gekleed Lachen en verdriet Samen aan een geniet Storm en wind Zijn als een blij kind Twijfel en ongemak Zit in een keurslijf, te strak Wij zijn één geworden In mening en gedachten Verstrengeld als wortels In de onuitputtelijke aarde Ons leven is een ketting Met aaneengeregen parels Wit, grijs…

vandaag moet ik weer denken aan een grijs verleden niet bestaand voor de wereld enkele jaren meer dan 75 jaar geleden ik was klein toen en kwetsbaar en nu aan het eind ben ik het weer en willen ze me weer wat aandoen soms begrijp ik het allemaal niet meer het is zo bevreemdend onwerkelijk en raar net als toen heb ik niets misdaan…