Netgedichten

netgedicht (nr. 23.198):

tussen Oostkerke en Lapscheure

hoe staat gij, schaars gekleed
te wapperen op den krinkeldijk
leunend op een straffe wind
u dijen omhelst door het gelijk

er keren groepen zwanen terug
van de grote kreek hier nabij
zij buigen in hun verenpak
gracieus valt wit op grijs en zij

mijn achterland verpieterd snel
sterft in lagen blad en loof
ik wuif u toe mee mijnen klak
dag lief, gij zijt mijn winterstoof