Alle inzendingen over groeien

Bevreesd zonder hoop, Bedrogen, leeggezogen Door dit vacuüm Waarin ik als een Levensloze zaaddrager Zweef, vol verlangen Wat grond te vinden Om in te kunnen groeien. Maar zelfs de aarde Laat mij niet in mijn Waarde. Ik werd onbewust Geplukt in onschuld En word nu langzaam Maar zeker omhuld door een Dikke mist van dood.…

Zij zijn mij verwant als de neven in Finland die brede schouders hebben, kalme ogen, waarin geruisloos bomen groeien, sleden rijden. Ik denk aan hen in brieven vol rivieren, wit hout stroomafwaarts, vol van sneeuw en liefde. Omdat zij eenzaam zijn en onbereikbaar als woorden. ------------------------------ uit: 'Taal en teken', 1956.…

Ik vorm je in de groei van nevelig licht dat valt in de stilte van een deuropening. Open je mond vol lach, luister naar mijn veelkleurig stem- geluid - dat beeld geeft aan je donkere omlijsting - en kus onze poëzie naar nieuwe streken.…

Nooit zal ik aan jullie wennen Jullie weten niet wie ik ben Of wat ik ben Jullie willen me niet kennen Zo voelt het als jullie tegen me praten Ik voel me alleen en klein Jullie hebben me verlaten Ik heb er genoeg van om alleen te zijn Ik ben niet sterk genoeg om op te bloeien Tot een sterk persoon uit te groeien Het zal mijn tijd nog wel…

vergeet nooit al het goede en het mooie dat we samen mochten delen keer op keer vergeet nooit alle warmte alle liefde geloof me liefste het werd alleen maar meer vergeet nooit hoe we samen mochten groeien de eerste blik die allereerste zoen vergeet nooit al het mooie in ons leven ik zou het zo weer over willen doen…

verstrijkt en ik lijk te verjaren schijnt mij steeds meer toe dat al wat rondom mij is verzameld stilaan weg wil varen en mij als maar minder toebehoort al ben ik aldoor meer geworden de toekomstwijzer stagneert steeds minder blijkt van mijzelf en dat niet ik maar de schepping gloort waar mijn wortels eerst moesten aarden om te groeien…

Je wordt dom gehouden en groeien is niet toegestaan het is duidelijke taal dat je werkt aan een andere baan. Je zoekt uitdagingen, projecten alles dat je hersens zal laten kraken maar ook de mensen om je heen moeten zorgen dat je je kunt vermaken.…

Bij middagzon brekend, tot water vervloeien, de boomwortels lavend, de kruinen doen groeien. De droom van de stilte in daden verwevend - de mens: man en vrouw zijn - als sneeuw in de bergen heel schitterend leven. Uit: Herworteld leven, 1990…

Daar heerst eeuwigheid bovenal daar alleen kan de liefde groeien. Daar heerst geen ziekte of pijn daar zal elk mens gelukkig zijn.…

Stomende wolken bevroren pull mos kruipt uit de voegen zont zichzelf nat Kroezende eiken drakenvellen in krul paraplu’s groeien snel dansen hun eerste pirouette Zuiderse muziek lacht ironisch uit de lucht Barman heeft veel aandacht warme choco, koffie en glühwein stomende wolken voor een verkouden pull…

't is in vakjes, in categorie van simpel woord tot moeilijke vers laat het zo, nog veel te doen groeien in ons werk, tot de laatste grafzerk 't hoeft niet altijd te rijmen niet zo correct, toch zo strak van Abecedarium tot Xeniën om verwarring te vermijden 't toch "right"?...…

Als zij haar groene jurk uittrekt valt het dons van populieren ruist het ritselend blad Mijn mond valt er van open Er groeien horens door hoofdhuid gespleten hoeven trappelen Een wolk dimt het licht warmte komt uit de aarde een wesp cirkelt traag Zij geurt van kweeperen kaneel en zweet wit zoet het strelend gras…

laat nu niet je kopje hangen voor het rijpend reiken kan jij ving geen felle zon of wind kon niet jouw krachten meten bent weerloos als een binnenkind dat straks ineens de weg op springt blijf in die kelk niet steken breek uit en kom tot bloei geef prijs je zoete hart groei op voor je verwelkt vol smart om het ongekende…

Die zonnebloem blijft maar groeien en de wind heeft steeds meer kracht om hem te laten buigen maar barsten doet hij niet zo snel. De zonnekracht maakt het leven sterk en geeft het nog extra kleur tevens met die blauwe lucht Ach, zo mag ik het leven wel...…

de spiraal van eeuwig leven tekent het centrum van mijn groei in elke cel van mijn bestaan en in de adem van geschiedenis zoals de opgerolde slang de conisch gevormde schelp hemelse galaxieen draaikolken en wervelwind voert mijn adem mij terug naar de kern van mijn cyclisch bestaan waar hemel en aarde elkaar ontmoeten in verheffende…

Ik droom de dag vol mooie geuren Draag verlangens door open deuren Ik open mijn hart voel en heb zo lief Koester de liefde zwevend soms naïef Ik bloei en ik groei vang zonnestralen Glinster als zilverlicht wil in warmte dwalen Ik ben zwak en sterk wil krijgen zal geven Een ziel vol emoties vervuld van......leven…

was dit wel een ander jaar bij alle groei in de persoonlijke harmonie geen uitnodiging voor een reunie het lijkt toch over met mijn acuut gevaar toen al was ik in mijn aanwezigheid overal echt hoogst tijdelijk hoe vaak word ik op de mailing list misschien niet pijnlijk gemist het is om nu van te verzuren met mijn drang tot mobiliteit liep…

ik zie pluizen langs de huizen omhoog zweven stukjes lichtgewicht die op warme wind hun leven richting geven ver van blad en tak waar lente hen tot bloei en vruchten bracht in deze miljoenendans heeft slechts een enkeling de kans om op te groeien zij heeft tijd en plaats goed uitgepluisd om ooit van droom tot boom te komen…

Takken begonnen naar elkaar te groeien. Als een late omarming. Onder hen: de eerste witte bloeiers, zoals het altijd al was al die vorige lentes.…

zichtbaar wiegen op een zucht van wolkenwitte bloesems zacht en zachter een nieuwe dag ontvouwt zich vol kleine tederheden het raakt me diep die passeert meer van nabij van groei naar bloei door de taal die ik bemin o, dacht ik is louter vreugde die heeft herkend door de stilte heen wieg je zachtjes heen en weer onder het hemelsblauw…

Er begon iets te groeien wat leek op verbroedering; uitgebannen werd de grauwe grijsheid, als een laag sneeuw, waar je in kunt verdwijnen.…

Vijvers groeien dicht van angst, een zee met kroos werd oceaan, koos het diepste van mijn gedachten, zekerheid verder van mij vandaan, wachten vult de mand met vlijt achter wisselende maskers van de tijd, glimlacht voordat ze verder schrijdt, daarin schuilt een wijze raad, mijdt de morgen, anders ben ik de draad weer kwijt.…

de wereld is beslissend verklaard er welt een grote rust in ons op voor alles is een verbintenis we voelen elk een handvol liefde en drukken het zachtjes samen in vredigheid en met een glimlach samenvloeiend in onze zielen een goddelijk gevoel lijkt ons nu onze wegen groeien met elkaar armen als rivieren die samenstromen en belanden in…

jij hebt mijn blaadjes beschut de knoppen gekoesterd toen storm de kruinen neersloeg gebroken takken verwijderd wonden gedicht voordat zij door rot waren gezwicht jij wist in verzorgen de mogelijke gang naar de zerken tot een minimum te beperken mag ik je in bloei laten merken dat ik weer groei in standvastigheid ook al ben ik wat…

Houdt me vast zodat het verder kan bloeien en ons vertrouwen samen gaat groeien. naar een mooie warme horizon waar onze liefde ooit begon.....…

ik kruiste zaden wist bloemen te laten baden in een weelde van kleur heb ze niet geschapen maar wel begrepen in gaan voor bestaan zij kiemden leven samen beliepen we andere wegen in groei heb hun geheimen ontsluierd talenten in status nascendi naar voren gebracht bloeien nu al de pracht die zij pas na vele levens ooit zouden hebben…

hulpeloos en klein kom je in de wereld veilig in papa's handen ontwikkel je je groei je geleidelijk groter in de veiligheid van het gezin totdat het zo kriebelt dat vader zijn vleugels wil spreiden het gevecht begint alvorens zij dit in woorden kan gieten is het gemis daar onbegrip lijdt tot verwijt en dan dat gemis…

vrucht was Zo buigzaam naar beneden Hield de tak haar vast Liet haar niet los Liet haar niet vallen Zelfs als de storm door de takken raasde de regen zich liet voelen Totdat ze rood gekleurd was en gerijpt Liet ze zich los en zachtjes vallen op de aarde Ze keek nog eventjes terug naar boven Om te zien hoe het was De groei…

uit samenvloeien mocht ik groeien bloeien tot volwassenheid maar nog was ik niet rijp voor het boeket des levens pas toen jouw bloem frivool bleef wuiven mocht ik haar bestuiven tot vrucht gekomen wisselden de dromen verwelkte de kleur wij konden nirwana bereiken waar ons jong leven al vaste voet aan wal probeert te krijgen…

Ik kom weer tot volle bloei, ik ben opnieuw in ganse groei. Zo zie je maar, ik word ouder, jaar na jaar, na jaar ...…