2612 resultaten.
De lijster weer
gedicht
2.0 met 28 stemmen 12.713 Die was geen avond
het spoor bijster:
z'n soundtrack
tussen de huizen
liep feilloos synchroon
met het in deze
werkelijkheid on-
ontkoombaar effekt
van wolken, lucht en
dalende zon,
en terwijl ik me hield
alsof ik voor dood lag,
floot hij. Hij floot.
------------------------
Uit: 'Om de mond van het licht', 1973.…
Had ik geleefd
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 292 langgerekt baant
een schaduw
het pad voor me uit
de stilte holt gretig
mijn voeten voorbij
laat sporen achter
waarin ik verdwijn
net voor het sterven
en voor de dag
kruipt de nacht
uit mijn magere mond
ik verlies het
onvoldragen zicht
om ademloos te
mogen leven
en om mezelf
aan de dood te geven…
Liefde denkt niet
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.470 Guttegutgut
laat zich gaan naar plekken
waar nog geen pleisterplaatsen
slechts ongebaande wegen
wildpaden met afgeworpen huid
ritselend in de struiken
In de modderige oever
sporen van een faun
het water draagt een blauw
afgeworpen kleed
de wereld gaat niet
aan vlijt ten onder
slechts aan kreten van genot…
Fries paard
netgedicht
4.0 met 44 stemmen 1.306 Oogstrelend pracht
steigert moeiteloos
tegen zwaartekracht
elegante stappen
zwetende spieren
door `t Friese land
Fries trots
trekt sporen
gans ons land
ziet gouden koetsen trekken
oogstrelend zwart
verblindend glimmen
Koning van `t Friese land.…
Tien
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 213 Lopend langs het strand
Trek jij sporen in het zand
De wind streelt zacht je haren
Ik streel zacht je hand
Jij wilt het niet zien
Houdt jou liefde ver misschien
De zon staat heel hoog boven
Maar ik dicht bij jou, Tien…
Op zolder
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 364 Zoals het opgeslagen ligt
op zolder: de treinen op dood spoor,
de fijne delen spinrag & meccano
en dieren die je zwemmen liet
vanuit een ledikant -
of neem zo'n toverbal waaraan
de laatste kleur is gaan ontbreken:
Je kauwt je suf, maar blijft genadig
met de dingen die versterven.…
Traag
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.380 leggen voetstappen
een spoor van twijfel
als leven iedere dag
weer ademt om te laten
geeft hartslag
een nieuwe dag
nooit meer zullen
lijnen verbinden
datgeen wat benen
ooit hebben kunnen dragen
zwanger,
gevat in handen
wijzen vingers
naar die ene laatste
pijnplek…
Gedichtje voor D.
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 759 Je trekt een spoor van lente
Je bent een dansende menigte
Je won de zon en geeft nu licht
Kus me tot ik stik, lief
Hou mijn adem in
Buig me langzaam om je heen
En draag me tot ik slaap
Leg me neer in wolken
Los er samen met me op
Leg me neer in wolken
Kom er samen met me om…
over de grens (gedichtendag)
netgedicht
2.0 met 25 stemmen 434 in het spoor van mijn pen
schrijf ik voorovergebogen
de woorden die opgaan
in de opluistering van poëzie
voorspellend alle grenzen voorbij
het belichaamt mijn geheugen
in trance klom het uit de baarmoeder
het viel languit neer
het huis werd voller en voller
er was geen weg terug
geen einde, geen samenhang
alleen een alfabetisch hoofd…
Herkenbaar
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 113 Zoek de sporen van mijn
voetstappen die in de jaren
zijn vervaagd door de tijd.
Huizen als stille schaduwen
die zijn omgeven met de
beelden uit een verleden.
Zal niet verdwalen maar
zoek naar een teken van
wat eens heeft bestaan.
Dwaal verder door bekende
straten op zoek naar een tijd
die voorgoed verloren is gegaan…
Transparante scherpte
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 138 ik wist van glas
dat het doorzichtig was
fragiel en breekbaar
in al zijn componenten
heb je verwond
met transparante scherpte
die diepe sporen
in jouw kristal kerfde
er was geen schaduw
in doekjes voor het bloeden
voelde mijn onmacht
jou daarvoor te behoeden
dacht dat glans en glitter
zouden binden
maar de waarheid
liet zich niet…
Jane
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 144 Zij
Op het terras
van Toro in Zutphen
Zachtjes blazend
tegen de damp van
een organische thee
Haar ogen verborgen
achter zwarte glazen
Een langzame beweging
van haar vingers
alsof ze een sigaret
uit haar mond neemt
Het staren naar
het spoor van sproetjes
op haar slanke arm
Plots haar betoverende glimlach
Ik
Totaal van de kaart…
Gewoon bereikbaar
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 756 Er staan files
ten zuiden van mijn stad
langzaam rijdend verkeer
opstoppingen rond het dorp
winkels onbereikbaar
vertragingen op het spoor
vluchten geannuleerd
stapvoets door de polder
boten uit de vaart
veerpont gestremd
omleidingen
en uitkomen op een doodlopende weg
maar mijn hart is
gewoon bereikbaar…
Een enkele traan
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.905 Met schoenen vol lood
zitten we nog even bij elkaar
hier loopt ons spoor dood
ja, het einde is daar
De toekomstvlam gedoofd
maar geen verwijten meer
alle woorden zijn geroofd
zelfs stilte doet zeer
Ik kijk je nog even aan
je draait je hoofd opzij
ik zie een enkele traan
huil je die voor mij?…
Delicieus
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 93 Als ik denk, filosofeer ik jou en
Als ik lees, ontcijfer ik jou
Als ik reis, spoor ik jou en
Als ik wandel, flaneer ik jou
Als ik schrijf, dicht ik jou en
Als ik eet, soupeer ik jou
Als ik tuinier, hovenier ik jou en
Als ik douche, zeep ik jou, maar
Als wij vrijen, heb ik gemeenschap
Met jou; mijn mooiste...
Héérlijk!…
Op zondagochtend
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 157 Ik ken een allee met oude bomen
eiken bijna honderd jaar
te schoon om niet op zondagochtend
er door te rijden
met koets of ook te paard
de tand des tjd heeft ook
hier zijn sporen nagelaten
de eksters zwijgen de eekhoorntjes
leveren geen commentaar
Vivaldi had er best
zijn jaargetijden kunnen schrijven
het zou de eiken
veel deugd hebben…
Hoop.............
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 336 er zaait hoop in mijn hart
dat niet meer kon slaan
dan enkel voor haar
de kilte van een dag
als een deken om haar heen
zacht bewegen nu mijn handen
op zoek naar meer van haar
laat ik haar betijen
met een zweem van liefde
een spoor van genegenheid
op elke wang wel iets
verkus ik het verleden
om te delen in het hier
kom bij me, bijzondere…
adieu 2012
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 251 het jaar kende precies zijn plaats
het was bezig met wat bewegen moest
het vond het moeilijk om zichzelf aan te raken
toch liet het een spoor achter
van mooie en minder mooie dingen
in een wereld van ontmoetingen
waarin activiteiten samengebracht werden
in een beschaafd applaus
deze tijden weerspiegelen nu
in onze herinneringen.…
Bron
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 49 En zo springen we van
kamer naar kamer
We verliezen het spoor
de geur, het kloppen
van ruisend bloed in ons hart
de kleur
van waar we werkelijk waren
wie we werkelijk voelden
in wie we onze cellen klonken
de klank ook
het luisterend genieten
van hoe we ons overgaven
werden wie we waren…
Zij wordt afgezaagd
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 299 de boom
wordt niet gekapt
maar één voor één
de takken afgeknapt
langzaam naar omlaag
tot waar de stam
zich weer volledig
rond tot aan de grond
zij wordt afgezaagd
en is gevraagd
omdat haar jaren
weer productie tellen
de stronk is uitgefreesd
en laat geen sporen na
wortels geven zonder boom
helaas al snel de geest…
met eigen ogen zien
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 169 de solitaire
drijvende ijskoningin
glijdt verweesd
voorbij als een
traag stromende
haast slapende
rivier in haar
kielzog twee
kleine wezen
een uiteengevallen
afgebroken famile
laat oplosbare
sporen na
in het zwarte water
de mens kwam
met eigen ogen
zien hoe snel
het ijs smelt…
LAIS CCXVI
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 46 Er zijn de sporen in de rechterhand
van ’t rot dat iedereen bestiert als wet.
Het had zich in de handel recht gezet
omdat het in een leugen waarheid wou:
de onbestaande trouw van man en vrouw.
Het heeft zich bij haar woeden neergevlijd
en likt de wonde nu als vreugdes trouw:
het wil plezier in wat haar ook verblijdt.…
Haiku plus #1
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 359 De trein volgeladen
met in zichzelf gekeerde mensen
geen spoor blijft achter.
De tijd likt zijn wonden
op de vleugels van het getij
hopend op een wonder.…
Bootsy Bring it on
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 358 Jij houdt ook van muziek
je zet Bootsy Collins op
Golflengten waarop ik zweef
als een dronken love-piñata in een hangmat
In plaats van me uit je kamer te meppen
en mij te laten barsten in een dieprode gloed
wieg je me met een glimlach mooi als mystiek
Afstand is gezonder en priller, straks is het nacht
waar berusting op straat zwerft en gulden…
Saint' Chapelle
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 964 Een eerste stap in de kapel beneden
zuigt je mee in ‘t middeleeuwse streven
te reiken naar de sterren en daar ver voorbij-
de eeuwigheid gevat in steen en gulden ornamenten.…
Tijdsgreep
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 570 in mei
zwaai je suizend langs de hemel
aan een vliegertouwtje mee
speel je zelf die mooie hoofdrol
in een soap op de teevee
ben je soms een salamander
of een malse groene erwt
zwem je razendsnelle baantjes
in een grote pan met snert
is daar plotseling die prins
op dat fraaie witte paard
blijkt de euro eindelijk toch
't dubbele van een gulden…
Speelmans-deuntje
poëzie
2.0 met 5 stemmen 2.344 Het mildste zonneschijntje
Verleent het landschap kleur
Noch geur,
Als ‘t gulden Rijnsche wijntje,
De roemer, dien ik beur; -
Wie zou druilen,
Wie zou pruilen,
Die ‘t zag blaken,
En mocht smaken?
‘k Roep tot morgen
Vaarwel aan mijn zorgen,
Als ik druiven-zonlicht speur!…
Begraasd ?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 298 Zinnen, geef mij een mantel
als een gulden vlies om mij
heen, onzichtbare huid uit
het verleden, de morgen lijkt
eerder dan voorheen, zal
hopen dat de nacht sneller valt.…
Ons handen
poëzie
3.0 met 6 stemmen 2.383 Eenvoudig als ons handen zijn
bij vaal verdriet en gulden feest,
zo zijn wij, lieve, met elkaar
zelden geweest.
Tussen der woorden hovaardig spel,
ons handen, zij alleen,
die wisten van elkander wel
’t geheim van ons getween.…
Vanuit de lucht groet een vogelvlucht
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 78 Ik sta stil bij deze grond met half open mond
denk aan thuisgevoelens en elders het Friese land,
wonderlijk voelt het zo nauw met deze polder verwant
gewoon even op weg, wellicht als oudere gulden rand.…