Alle inzendingen over halsstarrigheid

De halsstarrigheid van andersdenkenden nekt de harmonie van humaniteit…

mijns inziens zit deze puzzel heel anders in elkaar wint de eigenwijs het van de overtuiging haal het garen opnieuw uit spin van voren af aan halsstarrig zullen de stukken passen want anders…

Er staat in oude teksten nauwgezet wat dé manier is om een dier te slachten. Maar dat was tóen. Wij willen leed verzachten en handelen naar onze eigen wet. Halal of koosjer? Dat is niets voor mij. Als vlees maar gaar is en bacterievrij.…

Halsstarrigheid werkt uiteindelijk als een strop om je nek kilt je keel sluit je ogen doodt je leven!…

halsstarrig loopt het blauw aan wil niet vergeten worden met pure overlevingsdrift en behulp van inschikkelijkheid verovert het zich een plaatsje…

op een dag vallen mythes om groeien dromen aan bomen hoewel ik beter zou moeten weten alleen koppigheid is bestand tegen gebeitelde argumenten die pijnlijk uit poriën zweten ik ontwijk de wroeging kies het luchtruim om vooral niet nabij te zijn en daarginds, zo ver in grootheid op de datumgrens van gisteren lijken alle zeeën klein…

Een gekroonde vorstin uit Londen hield zich halsstarrig aan haar ponden. Maar de EU-vetpot lokt haar uit haar kot : van Euro's raakt ze opgewonden.…

Een blad papier te zijn wit halsstarrig wat onder de huid zit gepropt in de keel gesloten in zichzelf Ik trek een horizon met witte potloden wit en maagdelijk ontspruitend uit een wonder gekropt uit mijn lichaam zelfsluitend Halsstarrig teken ik witte V’s vogels in formatie het wit op 't witte landschap komt tot leven de vloed steekt…

Het nietsziende Wijd opengesperde oog Waarmee halsstarrig Gekeken wordt, legt Het af tegen het Nog niet eens half Geopende hart Waarmee de waarheid Wordt binnengehaald En de werkelijkheid Daadwerkelijk ook gezien…

Het bleek een halsstarrig ademen. ----------------------- uit: 'Stemmen', 2013.…

het verlies waarvan ik niet kan spreken halsstarrig en zwijgend houdt het wacht maakt het hoofd gesloten, het hart te zacht verlies als dreunend, dreigend teken. voor altijd in verlies verbonden en toch voorgoed, voorgoed voorbij ik heb gezocht maar niet gevonden het verlorene, lieve kind, dat ben jij…

Een Deense dog, een depressieve rø, Ligt duf en droevig in zijn hondenhokje, Negeert halsstarrig ieder hondenbrokje En dát vindt baasje toch wel heel erg snø.…

Halsstarrig wendt men af, het trotse, harde hoofd. Een komend hemels godsgericht? Daar wordt niet in geloofd. Er was en is geen spijt, voor al het zinloos kwaad. Zelfs al zou dat wel zo zijn, dan nog is het te laat.…

schroeit slecht nieuws langs kwetsbare plekken ik heb niets om ze af te dekken mijn stenen schreeuwen hun vergeten uit in de woestijn van mijn leven ik heb ze achter gelaten omdat ik hun zwaarte niet meer kon dragen want de meute jaagt de schaduwen na van verblekende sterren ik ben de eenling zonder taal die stilte spreekt en hen halsstarrig…

verlatenheid toen ik bukte en naar mijn schoenen greep terwijl ik naar de modder keek die onder mijn zolen kleefde nadat ik weer was uitgegleden op de moerassige wegen waar ik het lied van mijn hart gezongen had voor jou Mijn vrije adem dat voor jou is uitgestort in het huis van jouw geborgenheid dat je steen voor steen hebt afgebroken dwalende en halsstarrig…

zwaar verkrampt mijn naam wanneer de nacht zich openlegt murw aangeraakt en de droom voorbij het schreeuwen van koud maanlicht het klokgelui voorspelt mijn dood halsstarrig weergalmend wanneer echo’s graaien naar wazige wolken die onbeheerst doch stil de waanzin in mijn hoofd verspreiden ik stop mijn oren dicht met handen…

mijn boeket doorstond de eeuwige vlucht, niets daargelaten maar toch ontheemd zal de kroon het hoofd verlaten al splijt het leven zich in twee halsstarrigheid is geen trots maar is de pluk van vrijheid, gedreven is jouw hand maar beneveld sta ik ver en bezie mijn ziel als de rots die mij bevrijdt het aardse draagt zo zwaar, het…

aalscholvers zagen er geen brood in dus restte bij uitdunning van paling steeds giftiger ook in hun gonaden vertrekken of van de honger verrekken senioren stelden keihard onder jeremiade dat hun naam doorging voor bestaansbewijs eenmaal overtuigd tot menuverschraling azen ze nu op possen als ware klokspijs onze oudjes stemmen zeker ook tegen halsstarrig…

halsstarrig de blik op de horizon gericht reist de geheimenbewaarder langs bergen en door dalen zijn queeste duurt reeds jaren zijn mond en schoenen gapen zijn kleding vervalt tot draden door het lang en eenzaam gaan niet eenmaal ziet hij om zijn blik blijft naar de horizon zijn schatten en zijn leven kunnen geen terugblik velen drie…

stapelwolken doen mijn gedachten draaikolken spanning bouwt zich langzaam op veroorzaakt donder in mijn kop Met ruige regendruppels raas ik rond donkere wolken tekenen mijn mond boze bliksemslagen, hels kabaal storm ik in een verticaal spiraal Bij het opklaren schijnt warm licht op mijn zichtbaar zachtere gezicht ontdooit mijn ijzige, halsstarrige…

1 Riet, halsstarrig gras de onbeweeglijke roerdomp, een schreeuw ontmantelt de mist, het water klotst zwartademend. 2 Op de plomp volgen zilveren druppels, een aardegroene kikker sprong in de diepbruine sloot. 3 De welige ogen van de man, de zachtwitte lelies, met handen uit karmozijn, een dromende visser te zijn. 4 Om…

klompen en klossen kletterden in de filatures langs de rivier waar werkopzieners jakkerden op kind’ren en verkafferden bij 't bonkende weefklavier politiekers, textielbaronnen, zonder kennis van Vlaamse taal, verlieten zich op bronnen, op pastoors en volksspionnen, schatplichtig aan 't kapitaal hardvochtige conservatieven keken halsstarrig…

Naakt geschoren en tot het bot ontleed vele manen ouder dan die hij was gesnoeid staat hij nu te treuren vermolmd in kern van de buitenkant ontdaan van uitgeschoten twijgen, die in halsstarrigheid te ver zijn doorgeschoten, wat uiteindelijk z'n knoestige harnas deed scheuren, maar de wil om te overleven nog niet is vergaan.…

Kinderen wachten eenzaam tussen wier en stenen door ziedende hemelvrachten puin en water rusten dode knuffels aan hun schenen waar de levenden halsstarrig beschutting zoeken en moeders radeloos naar geliefden die zijn verdwenen en geteld het naakte licht slaat dreunend om zich heen.…

Door een gelig vettig straaltje Op een onbewaakt moment Kwam de jeugd van lieve Lotte Hardhandig aan haar end Halsstarrig voorgenomen Ze moest en zou het doen Dan pas was ze dame Ze wist niet beter toen Die zoete lieve woordjes In die verlaten vieze steeg Had haar loverboy gefluisterd Waardoor hij alles kreeg Hoe stom is ze geweest…

de weg die krult is toch het langst verderop zie ik de anderen dolen hun adem doet echo’s uithollen nog overmand door de slaap van gisteren met hoofden die halsstarrig knikkebollen ook ik droom wel eens van hekken en wallen doorzagen op onbewaakte overgangen als gedrukte woordwaarden vervagen en ik ken de naam van het uur niet betwijfel…

Wel met erwten, die komen altijd weer terug, halsstarrig. Ach ja, zegt ze. Ik kan mezelf nog zien, daar in mijn moeders huis op het balkon, bezig met erwtjes doppen in de zon. Dat was geluk. Toen was ik zeventien.…

Ze was niet mooi, veel te zwaar dat tienermeisje van al zeker elf Met puistjes en halsstarrig haar lelijk, dat vond zij nochtans zelf Ze was niet rank en veel te saai met benen die er lomp uitzagen ’t Was knokken met de bierkaai zonder ‘t perspectief op slagen Ze was niet leuk, met die ogen waar immer traan achter stond Haar leven, zuiver…

ligt opgeslagen in zijn dikke vel het onbehagen van zijn gesneuvelde kameraden boeddha verraadt ze niet kauwt zonder oponthoud zijn bamboeblaren blaast en verruft de lucht naar eigen inzicht wandelt achteruit een boomstronk op sproeit geurtekens aan de overlevenden: hou moed verander in ademend woud kauw jezelf halsstarrig richting verlichting…

het begon zo ongeveer in de tijd toen ze elkaar wijs maakte dat wat niet aanzienlijk is ook niet bestaat, er klonk bijval en applaus onder de gelijkgezinde dieren onvrede sloeg de pan uit en de raaf is er in gevlogen smulde van het aas van wat was begonnen gewekt in het boze bed woede duisternis en verdriet met de halsstarrigheid…