Alle inzendingen over het jaartal slaapt n

langs de spoorweg vijftien kinderen, beschreven in boeken het kan niet anders dan oorlog zijn zijn vermoeide hoofd knikt naar het bruine water, rimpelt maar kan geen vergeving beloven; de sloten uitgegraven gedempt is het geweten op vaderlandse grond hij leest verder de dodengang in sluipt onder prikkeldraad, trapt op de einder met…

vragen ‘k heb zoveel liever dat je slaapt en mij niet kent tijdens mijn dagen want jij bent zoveel wat ik wou het meisje dat al zo zeer vrouw is dat bij het minste zuchtje kou mijn jas pakt alsof die van jou is ik hou van jou zoals je slaapt en het spuug weg bij je lippen en als de dag ons twee aanraakt hou ik van jou tegen de klippen…

een gerenommeerd man van herhaalde naam als het ware zodoende niet van vrouwelijk geslacht deed jurken lichten en spoorslags ogen verblinden zonder aanzien van jaartal tot aan het einde bericht…

Dat een scholier geen jaartal hoeft te kennen Is binnenkort gelukkig niet meer zo. Hij leert weer: "1813 - Waterloo" Of: "'44 - slag in de Ardennen". En bij 2001 ziet hij straks staan: "De Duitse troepen vallen Vlieland aan."…

Een liedje van herhaling, zing ik, een wijsje van weleer neurie ik, tik met mijn vingers een deuntje op de maat van een lang vervlogen hit, wanneer ik het jaartal van uitkomen zie verschijnen, denk ik shit, wat word ik oud!…

Slaapt, slaapt, kindje slaapt, en doet uwe oogskes toe, die pinkelende winkelende oogskes daar, ‘k ben ’t wiegen al zo moe: ‘k en kan u niet meer wiegen, ‘k en ga u niet meer wiegen, slaapt, slaapt, toe!…

als zij nog slaapt streelt hij lichtjes over haar wang blijven haar ogen nog even gesloten maar dat duurt niet lang dan ontwaakt zij langzaam met 'n prachtige warme lach trekt ze hem tegen zich aan en kust hem goedendag kriebelt de zon voorzichtig bij hen naar binnen welk 'n schoonheid zo deze vrijdag te mogen beginnen…

als zij nog slaapt streelt hij lichtjes over haar wang blijven haar ogen nog even gesloten maar dat duurt niet lang dan ontwaakt zij langzaam met 'n prachtige warme lach trekt ze hem tegen zich aan en kust hem goedendag kriebelt de zon voorzichtig bij hen naar binnen welk 'n schoonheid zo deze vrijdag te mogen beginnen…

Alles slaapt, niemand schijnt wakker te zijn. Stille slapende mensen in de zwarte duisternis doodse rust, stilte en leegte bevestigen de duistere nachtelijke aanwezigheid. Alles slaapt, en toch iemand die wakker is. Alles slaapt, maar mijn hart is wakker Mijn hart klopt, spreekt en overlegt.…

daar waar rond plat bijna banaal maakt ontheemd uitgedroogd op zoek naar een zee van adem waar lucht het licht nooit meer zal raken ja daar daar slaapt zij zwart…

de nacht zo stil de maan zo vol van haar ‘n schijn van kans dat uit te lichten haar voeten gaan aan haar voorbij ze volgt het niet maar blijft klaarwakker naast zich lopen ze wekt de indruk maar die slaapt en wandelt verder…

Dit jaartal kraakt als een versleten huis, Ons onderdak, waar wij vertrouwd mee waren, Zal binnenkort de klok passé verklaren, Tot twaalf uur hangen wij wat voor de buis. Maar op een jaar successen of juist strubbels, Volgt hoe dan ook dat frisse glas met bubbels.…

Vergeten ook, slaapt ge onder ’t gras Al even zacht als Guurtje Prijser.…

Negentiende-eeuw, nederigheid Na 1999 Nimmermeer normale noviteiten In Nanking negentien miljoen nomaden Normoverschrijdend nagenoeg normaal Nee niemand nagelt anonieme namen Nodeloos neerbuigend aan de paal…

De koetsier in Brugge sprak op een toon, die 'tien' werkelijk deed weerklinken voor tien en in zijn ratelende stem verdwenen wij voor de tijd die hij ons gaf, geborgen in zo'n oude kar uit een andere eeuw en sidderend van jaartal naar jaartal, spottend met een magere begijn, een griezelige rit door de tijd, via holle kerken en taaie monumenten…

De koetsier in Brugge sprak op een toon die 'tien' werkelijk deed weerklinken voor tien en in zijn ratelende stem verdwenen wij voor de tijd die hij ons gaf, geborgen in zo'n oude kar uit een andere eeuw en sidderend van jaartal naar jaartal.…

toch… misschien lijkt dat maar zo rond de warmte de kamers van mijn hart tref ik je nog daar geef ik je mijn geschreven verzen ervaar ik nog de band melancholie drijft werkt zich ongemerkt wat naar de bovenkant en in die tuin daar spellen mijn ogen de letters van je naam de zwarte lijnen op grijs gesteente door een jaartal…

onleefbaar op 'n fataal moment in 'n mensenleven met de toekomst in wankel evenwicht Discrepantie tussen meisjesdroom en werkelijkheid, 'n wenkend diep ravijn ze springt niet, maar weegt de ijzeren haardpook in de palm van haar hand…

ik hou je hand vast terwijl je slaapt en daar komt me toch een elektriese weet ik wat en ik tuimel en tuimel en tuimel waar ik nog nooit geweest was en ik voelde m'n hart opzwellen heter en groter en ik liet je los voor dat het explodeerde dat was op het nippertje.…

terwijl zij slaapt ligt hij nog wakker bang dat zij hem verlaat als zij ontwaakt slaapt hij toch, de stakker en ziet niet dat zij gaat…

er waren jaren die zo van mij zijn afgegleden met niets om te bewaren of het moet het jaartal zijn een aantal was al sleets geworden door een spectaculair gebeuren dat tot in den treure al was uitgemolken door ieder wat in de wereld plaats vond raakte familie en bekenden in overleg en om raad om dan simpel de orde van de dag te…

Kleine fee slaapt Sssssttt... Kabouters klauteren haar bedje in en zoete dromen nemen traantjes mee Kleine fee slaapt Terwijl tegen het plafond rook van eerste uitgeblazen kaarsje nakringelt Kleine fee slaapt Sssssssttt..... 't fee...st is over en uit…

In het donker van de vragen die altijd wachten en de stilte die niemand vergeet is de grootste twijfel de gedachte en de droom die zonder het leven niet meer ontwaken wil waar de dood slaapt en het licht niets meer verandert…

De vogels doen hun nachtgroet horen; Op zilvren wolkjes slaapt de maan. Ook moeders lust, de jongstgeboren, Is in zijn wieg ter rust gegaan. Al dromend vouwt het vriendlijk wichtje De kleine, reine handjes saam; Een glimlach speelt op 't aangezichtje, Zijn lipjes fluistren Jezus naam. Waar droomt hij van?…

"De liefde slaapt in haar hart als de lente in de winterse grond die in koude en duisternis wacht als een vlinder in haar cocon. in het dorp waar ik nu overnacht schijnt morgen een schuimende zon in een hemel met palmen bevlagd!…

Een spiegel toont de waarheid van haar wezen Onbekend Niet haar eigen Het gezicht van een verloren ziel Zacht wenend zonder tranen De nacht onthult haar betraande ogen De dag verhult haar huilend gezicht Gezien wordt zij nimmer Gezien worden wil zij des te meer.…

de Goddelijke kalender is heel anders dan het menselijk brein WAAROM is dit vreselijk voorval gebeurd moeilijk toch zeker niet fijn het Licht kijkt niet naar het jaartal of tijd de nabestaanden zeer ten spijt geloof in het wonder van de wedergeboorte ofwel vernieuwing wordt eerbiedig blij maar natuurlijk rouwen op…

hoort gij het dreigend golfgeklots, Ons bootje verslingert en breekt op een rots: En gij slaapt! Gij slaapt, met argeloos, stil gemoed, Wen de morgenzonne met bloed'ge gloed, En met leliënwit uw hoofd beglanst, Lijk een priester die zijn offer bekranst: En gij slaapt! En hoort gij der smeden hamers niet? Sta op! sta op!…

Hij eet zijn laatste pakketje brood legt voorzichtig zijn hoofd op z'n jas, vouwt zijn handen achter zijn hoofd en slaapt een poosje in het gras. Dan staat hij langzaam weer op vervolgt de weg die hij moet gaan en trekt verder de wijde wereld in om een nieuwe weg in te slaan.…

één hiksnikje zonder kikje zakt-ie zachtjes onderuit slaapt zoet z’n roesje uit de koedame zij graasde voort met glans in d’ogen…