Alle inzendingen over ijverig

niets meer dan een vlucht is mijn geklaag en voortijdige conclusies. zie, je komt voor een reprimande maar verdwijnt weer met een schouderklopje mijn voorbeeld leeft niet meer is dood maar heeft trouwens nooit echt geleefd, het gebied tussen twee werelden in, daar wil ik mijn ijver slijten op de knieën gaan en in het stof bijten terwijl…

Wie zoekt: de vondst Wie schrijft: de ijver Ik zie iedereen graag terug in 2022. Claire Vanfleteren©…

de zon glimlacht een mooie lentedag vogels kwetteren een lieve lust bloemkopjes duiken op vanuit dorre aarde ijverige miertjes sjouwen zich een bult aan een te vroeg overleden kever ik zit in mijn voortuintje met een boek op schoot mijn gedachten dwalen af naar een gevulde moederschoot waarvan het kindje gisteren haar mama wist te…

Voor in de stoet liep stipte plichtsbetrachting, daar achter, ijver en onkreukbaarheid, meteen gevolgd door nog een aantal deugden zoals: efficiency, arbeidsvreugde en spaarzin, ook zo'n hoge kwaliteit. Het juiste antwoord op de concurrentie torste de brandkast met het cijferslot.…

- Hoor hoe een nachtegaalke spreekt mistroostig en gerust, met droeve en staêge ijver, gelijk de zang van dwalend-verre schapen-drijver.…

Hij schreef met steeds meer ijver. Al schrijvend werd hij schrijver. Met dank aan Raymond Queneau, die schreef: C’est en écrivant qu’on devient écrivon, oftewel : Al schrijvend word je schroever. (Dit gedichtje past mooi bij het boekenweek- thema, hoewel dat niet de oorspronkelijke opzet was. Zie ook Dirty dancing!)…

Luister maar eens naar een missa brevis: stemmen groeien ijverig naar iets geestigs terwijl jij hevig naar sterk water smacht... Tenslotte moet een distichonneke wat humor en these samenklonteren. (Je waagt je maar niet aan een zevende zin. Steevast protesteert er ene P.)…

wakkert 'm aan nieuwsgierig naar die naam niet meer na te gaan of dat dorp ooit heeft bestaan waar het lag in het veen van Reiderland ingeklonken met ijverige hand afgegraven dat het voor de Dollard een koud kunstje was de restanten weg te vagen slecht dijkonderhoud de zee brak in maakte alles zout en brak en nat geul en wad slib…

het mannetje van de tijd poetst met ijverige preciesie de minuten uit we kruipen door het oog van de naald met man en macht kijken we weg zo weids mogelijk weg langs het witte spoor van kiezelstenen zien we het zonovergoten kind het neemt ons bij de hand naar het stromende water op die helverlichte dag leggen we de maskers…

Contouren vormen ijkpunten van je vroeg-ijverig bestaan. Je voelt weer even de oude verhoudingen en hoe die naar het heden leiden. Tal van schimmen zijn achtergebleven -- te magere signalen geweest om nu nog in je rond te zingen. Secuur fileer je herinneringen tot keerkringen: waar en welke geesten jou in wezen hebben vormgegeven.…

schemering daalt over een vijverpark alleen de stilte overheerst alles kleurt nu stilaan donker vogels fluisteren er nog bevreesd de maan weerspiegelt op het water verlicht het midden van de vijver waar een witte zwaan cirkelt en rondjes draait met heel veel ijver ze keek me aan, alsof ze me wilde zeggen: "ik ben hier nog hoor en ik hou…

Groen-blauw landschap In een wonderbaarlijk Plat land met kaarsrechte Sloten Drie wagons in olieverf Op een 50-80 cm doek In 1975 ijverig geschilderd Onverdroten Bijzonder en miraculeus Enigszins vaag; beetje Mistig.…

waterkom vijver der liefste, waar rondom de paden onzer lopen met slingeringen en verknopen van hun gedachteloze gangen, Vijver der liefste, waarin hangen de waterlelies, boven drijven en ingeschreven cirkels schrijven, Vijver der liefste, helderheid die maar op éne, op éne beidt; de hemel is er in en zij in blozende ijver…

Eerst nog hadden wij wat woorden, zeiden wij dat wat niet hoorde, was jij mij en ik jouw ijver meer dan zat.…

'k Keek jou aan, terwijl zij ijverig dansten Verdriet schuurde door jouw mooie stem Een lange grens voorbij hun grote vleugels zorgt ervoor dat vogels net vertrokken, vol verbijstering daardoor noodgedwongen alle lekkers uit de lucht in geen adem, zo plotseling scoren Hand van de Meester benadrukt het gelijk van een meerderheid Huilend…

Mijn buur maait ijverig zijn gazon de stilte stuift uiteen en decibels doen mij als een krekel uit zijn zomerdromen springen voor de mier. Alles kortgewiekt vliegen de laatste zonneresten als gefnuikte bloemen verstrooid in het rond. Aangestoken start mijn overbuur zijn machine met vermanende vinger de laatste droge dag.…

IJverig breekt de bloem door haar strengen! Dat is wat de mensen Lente noemen, de moeder van een moeizame drang.…

luisteren naar jou is zoeken in het riet of plots wakker worden met verwarring in 't verschiet is het vissen in een vijver zonder aas toe te voegen wat versta je onder gevulde ijver als altijd lege handen je droegen ik leef zo het leven brengt eerst beheerst, vooringenomen later draag je mee wat is verzengd soms beklijft dat aan gewenste…

Mooi lief spinnetje in je web Je zilveren draden bekleed met douw Altijd ijverig aan het werk Maakt de mooiste mozaïeken met je spinnentouw Je web zo fijntjes en met zorg verkregen Met kleine insecten en vliegjes behangen Met je prachtige kunstwerk tussen de struiken Weet jij zorgvuldig je prooi te vangen Klein grappig spinnetje werk maar…

Van hun voornemens, telkens weer, tot hernieuwde creatieve ijver, ligt nog een schaduw op hun gezicht. 't is eigenlijk al een oud dood gedicht.…

'een lekker vrouwdier van plezier' dacht het mannetje en fier nam hij haar in snelle wip da's pas padden'trek' met stip dreigend stond een stille reiger aan de oever van de plas schudde 't hoofd bij zoveel ijver vond de hartstocht niet van pas hij had ook wel trek in pad bedacht grimmig: 'weet je wat ook al is het dan niet fair…

en ontglimt elk scherp kantje dat op het ego lag te rijden het heldere water daar in stalen linten herinnert aan onthechting van weleer het futiele verschil in het samen zijn en de ijdelheid magnetisch op het aambeeld van reflectie het land is vruchtbaar van zijdelingse mijmeringen ze hoeven slechts gespit in een geruggesteunde ijver…

wijs naar de aarde aanschouw de hemel besef de oneindigheid aanvaard het licht ook midden in de nacht samen met mijn schaduw ga ik nu toch weer op pad we raken maar niet uitgesproken er is één en al zelfbeklag mijn wijsheid is begrensd mijn kunnen is beperkt mijn krachten zijn nog minimaal mijn verbeelding huizenhoog mijn trots is ijverig…

Ik strijd, ik ijver, ik betwist, maar ik word zo moe. Ik faal, ik val en geef op. Ik wilde graag de beste zijn. Ik val en ik sta op. Met tranen, want vallen is niet fijn. Vallen dat doet pijn. Ik vecht, ik strijd, ik blijf worstelen. Ik wil een keertje overwinnen. Ik struikel, ik val, ik faal. Ik moet alweer opnieuw beginnen.…

Nu wandelt hij eens naar de vijver, alvorens te gaan rusten van zijn ijver. Onder de treurwilg blijft hij staan en ziet hoe de schaatsenrijders gaan met grote snelheid over het water. Een karperpaar steekt na het ontwaken zijn kopjes uit de plantenwirwar.…

Ik doe mijn werk zeer ijverig gewoonlijk, maar voor een flutsalaris dat vereist dat men mijn baas ook toevoegt aan die lijst, financieel qua geld, ‘t is niet persoonlijk. Het is een allerbeste brave man, maar hij betaalt me steeds ontzettend wan. -------------------------------------------------- ....…

Mijn dochter loopt elke zondagmorgen aan mijn hand, nog onwetend, vol ijver naar het bankje geplaatst naast de vijver. Daar wil ze dan voor eendjes gaan zorgen. Met ‘begin-van-de-week-broodresten’ wil ze eendjes iets uit haar hand geven. Alle kleuren hebben haar meeleven. Niets kan haar goede humeur verpesten.…

nog luiden klokken in de dorpen het weten lopen boerinnen met eten verpakt in wat rood naar de koelte van bomen vlak langs de sloot boodschappen tijd voor hen die de uren vergeten in wijding aan werk de handen zo nijver zichzelf niet wetend in een toomloze ijver donkeren klanken van rouwen tingelen trouwen en luiden als geestelijke…

Na 't adieu zweeft ieders ijver Naar een nieuw ontmoeten heen. Even, tussen maan en vijver, Staan hun schaduwen alleen. Even... en hun open zwijgen, Aan hun glimlach nauw verwant, Vloeit tezamen; vluchtig hijgen warme lippen langs een hand.…

Vrolijk kleur jij de bladzijde inspanning tekent je gezicht de ijver geeft je rode blosjes het is ook 'werk' dat je verricht Je tong tussen je lippen geklemd geen minuut die je 'verspeeld' geeft de klok allang bedtijd aan als jij nog stiekem een minuutje steelt Vooruit, nu toch echt naar bed voor vandaag is het genoeg geweest een kort…