Alle inzendingen over jubel

Sereen staan de bomen de takken fijn besnaard de knoppen nog even dicht voor ons bewaard wachtend op het zonnelicht en de jonge blonde fee die zal komen neemt ze het groen, de vogels en alle bloemen mee Dan bezingt ze jubelend de lente die weer stralend lacht na een lange koude winternacht…

zo boom, je bottelt al zie ik, knoppen in je oksels die op ploffen staan springseizoen, zeg je terwijl ik sta te jumpen in maartse kou het lijkt of je lacht ja, loop jij maar uit ik kom pas terug als krokussen en narcissen de vlakte kleuren rond jouw bolle bast en jubel dan maar over het lentegebeuren ajuu,…

Plots stapte je mijn leven binnen jij boetseerde mijn hart als een fundament tot het einde luisteren is meer dan horen het stormt niet meer van binnen jouw ogen weerspiegelen mijn ziel tot het jubelen van mijn hart het doet mij zingen in milde regen langs mals groene weiden maar wat ik bovenal bemin is jouw liefde met…

Mijn leven is vergankelijk Elke dag een beetje sterven Maar morgen leef ik nog Om de stand bij te houden Hoog jubelend beklim ik de zonnebloem Licht geworden door de barometer Bezin ik helemaal te loor Zak ik af naar de goudsbloem Passeer de metafoor Ik schat mijn kansen in Haal ik deze lente Of bak ik zo bruin Dat men mij begraaft Onder…

de gulle gulden roede maakt het stille knoopkruid wekenlang het hof laat dus de dichter maar begaan wanneer de vlinder zich uitbundig waant negeert de merel trots een trieste levensles hij voedt zijn tweede leg tot plotseling opnieuw zich meldt de vogel met zijn jubelend lied helaas in haar gedicht bestaat de tuinfluiter niet…

in stille winternachten, als ragfijn spinnendraad, weven mijn gedachten, als een oneindig refrein in het kwadraat een liefdeslied, uit hoop geboren dat bij het eerste ochtendgloren een jubelende ode zal zijn.…

blootsvoets betreden zuigt drassige grond gedachten weg van zorgen later dan het heden zo hoopvol hupt alweer jong leven rond de waterplas waar het als immer ontstond krioelend in een eierenklont duizend maal een nieuwe morgen gaat nu in sprongetjes uiteen bemoedigd groet ik het grut met een jubelende teen…

zij vertelt mij alle dagen in jubelen en klagen haar wederwaardigheden wij delen het verleden altijd op pad naar iedere uithoek of hooggelegen oord overal wordt zij gehoord stuwt met vaste hand haar bagage vliegensvlug over zee en land barrières kent zij niet geniet soms even in de luwte van mijn tuin dwarrelt wat met bladeren ritselt…

de vertrouwde stem aan de andere kant van de lijn zegt: goéd herhaalt het twee keer ik slaak een zucht de zware steen valt dreunend naast mij op de grond: goéd de dreiging wijkt het leven pakt zijn kans geen Russische roulette of herseningreep: goéd het klamme zweet verdwijnt spoorslags mijn lijf en leden zinderen jubelend: goéd…

Ik herinner me opeens onze wandelingen in Parijs, de boulevard, de Seine, het jubelen van de felgekleurde herfst onder onze voeten. Waarom zijn we toen niet verder gegaan? Waarom moest het begin gelijk ook het einde betekenen? De wind is koud en winterdagen dwarrelen, fluisteren als droge bladeren.…

De meeuwen zijn nu eindelijk vrij ze zweven in het rond gevangen vissen vliegen van bek naar bek het krijsen houdt niet op wat eens een geestrijk ideaal weergaf verging in scherven vensterglas die in de zee verdwenen maar door de blauwe golven heen bleef schittering bestaan de toverkracht van het zonnelicht brengt iedere dag een jubelend…

tot ten leste komt het verlossende zwijgen, voor het kreunen der smart en de jubel der vreugd.…

Blanke manen stillen ogen, bij-licht, gedimd tot zwart Ik jubel dan zeer ingetogen als zij vragen om mijn part In de rondte schijnen zonnen, steeds groter, feller, over zee Telkens geef ik me gewonnen; ze deinen toch zo lekker mee en draaien dag en nacht voorbij, doen mij hen soms wat knijpen Ik voel ze graag en allebei, omdat ze mij…

F en D twee mannen verliefd op elkaar slechtdenkende mensen bespugen en slaan hen vernederend raar als de tijd komt mijn gedachten staat de hemelpoort open kroonjuwelen zoals jullie beiden zijn kunnen jubelend naar binnen lopen al zingend een vredeslied mijns inziens gaat de Heiland zeggen tegen de…

Zo vertoeven ze op mijn erf solitair in droog gevallen dalen als geschonden schuiten op de werf altijd zwijgend met duizenden verhalen Ze leven in zanderig lichten in eindeloos oplichtend zand dwars door alle godsgerichten nemen ze passanten aan de hand Als het uitbundige en jubelend licht loom en lui de schemer schept wacht…

Als ik nadenkend in haar blije ogen kijk, zij resoluut naar de piano wijst begrijp ik haar intens geluk haar nieuwe vriend laat haar verrukt een stuk bergopwaarts gaan, juichend verschuiven we een kruk en jubelen Zijn naam!…

Terwijl hij onder de vleugel sliep alsof geen morgen hem meer riep, begonnen zacht op 't wit en zwart van 't doodstil glanzend mechaniek de snelle maten van het lied dat in zichzelf verdronken sliep, dat in zichzelf verzonken zag naar wie het riep met klare, jubelende kracht.…

Mijn ogen beginnen te twinkelen, m'n wintertenen jubelen constant, in mijn hoofd gaan belletjes rinkelen, ik bevind me in Winter Wonderland. Komende tot dat magische besef, wanneer ik het vijfde glas glühwein hef!…

hij kijkt u bijna smekend aan met zijn bevroren ogen u kunt hem daar niet laten staan denkt u vol mededogen u helpt hem uit z’n koude jas z’n huid lijkt wel op cellofaan uw jubel is nog niet spontaan doch dit verandert wel alras u warmt hem met uw smeulend vuur z’n dooi is hevig maar wel kort u tovert in een vierde uur vier…

De mezen driftig trillend, jubelend in hun liefdeslied zijn nog kleiner een handvol lucht meer is het niet. Vol met leven, uitbundig, genietend van de zon. Op en neer en heen en weer. Tuimelend om en om. Ik zie dit wonder. Denk aan het leven: een nevel die verschijnt en zomaar weer verdwijnt. Even stilstaan, geniet.…

Jubelend als eenmanskoor. Maar wij zijn net als zoveel stellen, Nuchter, en met beide benen op de grond. Ze kunnen me nog meer vertellen, We blijven maar gewoon, dat is wel zo gezond.…

Uitbundig voeg ik mij in ‘t gepluimte jubelend over hoe hij mij heeft bejast en verdwaal dan in de ruimte waarin slechts de stilte past.…

Ze priemen door mijn schedeldak en walsen door de kamers van mijn hart met jubelende golven naar de oevers van mijn ziel. Jouw tinkelende lusterbelletjes klinken en dansen in het rond en landen op het zachte mos in mijn hoofd. Een appelbloesem vol feromonen voor de vlinders in mijn huid geeft de warme vrede van een kinderhand.…

groen slechts zuiver wit een oude vogel en een blauwe bloem ze noemt een zucht in geel, omrand met niets meer dan verlangen naar ‘buitengewoon’ verlegt hier zijn betekenis en God almachtig wist er, op een haar na wat ik mis de roze luchten zuchten luid zij weten het niet beter, dan dat wind op huid een schakel is, een immerbloeiend jubelen…

Het was een straat als alle andere straten Ik zag een heilsoldaat, hoe hij Haast jubelend zong, of hij 't nooit meer zou laten, hij keek omhoog en leek onzegbaar blij.…

Er hangt een wiegje in de struiken fijn gevlochten en stevig gebouwd van allerlei kleine stukjes hout de vorm geheel naar oergebruiken Diep verscholen voor vijand en vrind door takken in tederheid omvat gehuld in een hemeltje van blad gesust door het zuchten van de wind Twee lijsters zingen er met hun beidjes een jubelend lied op hun allerbest…

Jij bent gemaakt van sterrenstof en draagt de wereld in je wezen; je tracht met moeite hier of daar iets van het al te lezen, te voelen hoe het leven leeft en hoe de rouw kan snijden; te dromen hoe de liefde beeft en hoe je pijn wilt mijden; de kinderen lachen in je huis maar zijn toch niet de jouwe; je jubel en je feestgedruis ze zijn…

Laat ons jubelen en juichen zoals de klaterende beken, want er komt Iemand die redt, een groot en wonderbaar teken. Wachten duurt nog even maar de nacht verdwijnt, laat ons waakzaam leven tot het Licht verschijnt.…

Ik kan natuurlijk een weergaloos gedicht voor jullie schrijven, iets dat smaakt naar truffels en champagne, waar jullie magen van jubelen, maar de tijdgeest is er niet naar, dus serveer ik aardappels met spruitjes en een lichtgekruide gehaktbal zonder tomatenketchup en zonder toetje.…

Genegenheid verdient geen zwijgen, maar zangen om daarvoor te danken in jubelende tonen, vaak en luid.…