Alle inzendingen over kaap

Ze braken het bos af: boom voor boom gingen ze tegen de grond, de dennen. Zo klein als ik was keek ik plotseling doodgewoon over hen heen. In het nieuwe licht rezen wijken op, wegen kwamen en gingen overal naar toe. Die sloeg ik dan ook in. De bomen achterna. ------------------------------- uit: 'Weg, wegen', 1985.…

Mijn hart is een oude walvis gepokt gekerfd doorboord. Al duizend maal heb ik de zee doorkliefd en werelden omrond met in mijn kielzog de boten van mijn schuld. Nog één keer wil ik nu de toren van Cape Byron zien voordat ik naar het koude zuiden zwem.…

Ik kap de wildgroei van mijn dromen, zo hak ik – me weer een uitzicht.…

Vroeg gewekt Weer gecheckt Gras gemaaid Hond geaaid Nieuws gescand Dag gepland In coupé Naar de zee Hond wil lopen Kap gaat open ’t Regent licht Kap gaat dicht ’t Was weer mooi Terug naar ’t Gooi…

Ik rond Kaap de Goede Hoop, voor niets meer op de loop. Maar wel op zoek naar jou, ver weg van de bittere kou. De kou die de wereld regeert, en van de mens die niet leert, maar die wel een oorlog voert. De dichter wordt de mond gesnoerd. Ik rond Kaap de Goede Hoop, en of ik er iets voor koop?…

Na de kap Van de berk Met hangtakken En pellend bast, Was het silhouet Tegen de lucht Nog lang zichtbaar Op het netvlies Van mijn geheugen.…

een hanige hoen uit zaltbommel werd gaar van zijn kukelgerommel ze zei ik als kip ben dol op een wip dus kap even met dat geschommel…

Kom onder deze kap, lekkere visolie, breek onze eieren, hier is het warm. Kabels verterende, motorontmantelend knabbelen rovers door marteralarm.…

Ik droomde me wanend op het wad verwisselde het slib voor vaste bodem zette voet op een plaat van een eiland mijn oog viel op die andere ook een plaatje, wat platter ik voelde me goed erg goed op ‘t erf goed wereld Erfgoed slibvrij werd ik wakker geen plaat voor m’n kop maar van slaap, droom, wad-waan, ontwaakte ik…

De schrik van de zeelieden die niet bij De Kaap willen stranden.…

Aan de kaap verliezen woorden hun betekenis aan de rand van alles heerst een donkere wind op de klippen breken oceanen in woeste regelmaat en er danst wrakhout op het zand…

van grootse daden droom ik dan zou ik mensen redden of als piraat met ooglap een zilvervloot gaan kapen mijn daden blijven klein rondom in eigen dorp wist je het nog niet ik ben een held op sokken…

Het zijn er veel en veel en veel te veel Ik erger me des avonds groen en geel Daar moet ik ook nog pegels voor betalen Maar dat kanaal met Darts laat ik niet kapen: Niets werkt zó goed om pijlsnel in te slapen…

Hoog op de kaap, waar zich te pletter stoot De storm, staat 't kustlicht; en zijn rondblik glijdt Ontzaglijk over zwarte oneindigheid, Vol hoorbaar hunk'rende, onzichtbare dood - Een heerser, wiens rustige zekerheid Tegen zijn gunsteling, de verre boot, Dwars door kanonnades uit wolkenvloot Schertsend knipoogt om hun vergeefse strijd.…

Al die willen te kapen varen Moeten mannen met baarden zijn. Tartend stormen, strijd en pijn, Wild als de baren! Vliegend als schuim over de zee, Mannen met baarden, die varen mee!…

Tot mijn opgestaan genoegen zag ik eenmaal nog genegen met mijn ogen er de Kaap mijn hartlam uit een erfenis en ik dacht terug aan affodil aan rookmis en die akkedis die appelkoos en kanniedood die wildebees -de wildernis Mijn Boesmanland werd Anderland mijn thuisland weer een overkant ik droom van tokkelossie dan als zon voorgoed verdwenen…

Het schoolgaand meisje heeft haar staart en pony Henk Schiffmacher een lichaam vol tattoos En net uit de verdomhoek der taboes Is goed gestyled gezichtshaar op de tronie Al wie nu tweet dat hij te kaap’ren vaart Die liegt*, maar doet dat met een trendy baard *(de cijfers zijn on line inzichtelijk De Kaap heeft zelden (zeg maar nooit) bereik…

onder het water weerspiegelt de hemel - vissen in vogels dagen ploeteren door minachting gegrepen het andere mens lemmerse griffier gaat per koninklijk besluit naar sint nicolaasga er staat een bloem op het perron van forum en hij heet just het trammetje dat naar het eindpunt rijdt - belemmerd en gekaapt…

Als 'tafelkleed' nestelde zich een grote wolk Op de Tafelberg van 't Kaapse volk Een gedekte tafel voor zowel blank als zwart Jaren achtereen heeft dit Afrikaners verward Staand voor de afgrond, een diepe kolk…

Ik peer hem, sprak de lichtbron in het schap Dat is geen licht, dat ons wil gaan verbieden Wij zijn er gloeiend bij door dat soort lieden Die zorgen dat ik er als lamp mee kap Hallo, geen lamp die nog die warmte geeft En de gezellige uitstraling heeft…

wier waait met de netten mee de zon rust op een mistbank boven hare majesteit, de zee het stromeisje schenkt ruimschoots wijn en dein, turft de dekzwabbers geronseld per dozijn de zeilen bol, het zeeschuim op de rol recht ze haar rug met haar kop pal voor de wind verdwijnt het schip op de valreep wankelt een vader schreeuwend om zijn…

'Lawines van Roemenen?' Maak het zeg. Zijn metaforen klinken vaak bijzonder. Maar nu: "We sneeuwen door die Polen onder, en zijn als land volkomen van de Lech?" De dag erna, je weet al hoe het gaat, weet hij natuurlijk van de prins geen kwaad.…

In de supermarkt stond je met je soortgenoten de koude grond zo op te fleuren dat ik wel stil naar je kijken moest. Bijna de donkerpaarse tulpen naast je, afgeprijsd, gekocht, hun droge kopjes hingen net teveel. Twee dagen later was jij afgeprijsd, je violet nog steeds zo fel, jouw knopjes klein en teer hingen nu gebogen neer. ‘k Nam…

Rondom een loods in Rotterdam ademt de kade half rokerig eenzelfde Fenix sfeer als San Francisco, het terrein braakt geuren uit van een mix met urban overgoten spijzen die je aan de haven kan wegspoelen met twee dozijn aan keuzes van stoere brouwsels.. bezoekers worden zo van hun laatste reserves gekaapt, 't laat het leven vrijuit…

Een scheepje kapen is een peuleschil. Je vaart er heen en houdt je dan muisstil. Zo hebben ze totaal niks in de gaten. O nee, ik zie niets meer. Hé, wat is dat? De zon verblindt me: 't is een Frans fregat!"…

De tekst en uitleg die hij daarna gaf: “Ik kap ermee, de kop is er nu af.”…

Hij is er in geslaagd de trein te kapen En dreigt de passagiers met grof geweld. Tevreden knikt de hele spoorwagon. Joechei, denkt men, alweer een boekenbon.…

De lust zaait onrust onder pij en kap en 't smalle pad ligt vol bananenschillen en Soeur-Slourrire werd close met haar pupillen, vond dat wel passen bij het zusterschap. Maar naastenliefde is nog geen gevoos, en klooster geen comparatief van close.…

hier die zeis, gij bleek skelet, en doe die kap eens af dat ik verdorie zie wie ik op zijn smoelwerk veeg gij wilt mijn leven? hier, ge krijgt het verpak ik het in papier of in gestrikte schrikkeldraad ik zal wel sterven heb wat geduld en pijn dan zoals ik…

moest denken aan de dood een personificatie van de mens wat botten in zwart gekleed een kap over het hoofd waarin twee punten blauw er was ook nog een zeis scherp als een scheermes er was ook nog een zwaard want verschil moet er zijn zoals HEIN die altijd in hoofdletters gaat en praat…