92 resultaten.
Ontreddering
hartenkreet
3.0 met 23 stemmen 3.007 De pijn in haar ogen
het voelt of haar hart
er is uitgerukt
haar liefste ontnomen
de dood zo wreed
toegeslagen
niets voelt meer goed
koud en kil
is de wereld
de tijd die staat stil
alleen verder moeten
is wat ze
eigenlijk niet wil
maar kinderhanden trekken
in de greep
van mama
wij zijn er nog
laat ons nog niet
in de steek…
Ontwaken
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 282 zachtjes rekken violen zich uit
strekken narcissen hun lange nek
wiens kelken gekust worden
door 't morgendauw
doch houdt de vrijdagochtend
wolken steevast gesloten
waar vroege vogels onverstoorbaar
met luid gekrakeel onderdoor vliegen
ontvouwen madeliefjes hun
schoonheid treuzelend daar
kinderhanden in aantocht zijn
wachten lenteboeketten…
voorbijgaan
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 83 de stilte
neemt de tijd
als zij
verdwijnt in
de diepte van
de slaap
de naaste
haast gelijke
van de dood
de dromenvanger
blaast lucht
in longen
schijnt licht op
toegedekte
zinnen van
lang geleden
woorden van
tule en ijzer
mijn moeder
leeft
geruisloos
giet ze warme
melk in de
palm van mijn
kinderhand in
het…
Vluchten
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 816 Een beroofde kinderhand,
Eindeloos wreed,
Het kijken doet zo zeer
Een inwendig gezicht,
In de nacht verborgen,
Mijn hart gaat onbedekt dicht
Een knagend visioen,
Achterwaarts lopend,
Mijn slaap wordt wild gesnoeid
Het blijft maar regenen
Op mijn eigen huid
Vreemde tranen,
Een doods geluid
Vluchten kan niet meer,
In mijn dromen…
Winter Koning
netgedicht
2.0 met 57 stemmen 13.460 een viool kerft in de winterstilte
de woestenij door vogelvorkjes geprakt
een glazen rag van bevroren dromen
in de zucht van duizend naalden
je kinderhand die met brutale warmte
het ijs van mijn herinnering likt
een bedwongen traan tot dooien brengt
mijn gekloven lippen danken voor je kracht
twee kriekjes op je porseleinen gezicht…
wanhoopsdaad
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.008 Schreew en ween als je moet
sla en schop, als het dat is wat je voelt,
maar laat mij nooit verdwijnen
met de schilfers van jouw blik,
een kinderhand vol spijt,
die telkens weer verkwijnt.
Laat mij toch thuiskomen
in jouw wanhoopsdromen.…
Sascha 1980-2003
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 191 jaardag
eenendertig jaren later vraagt
jouw kinderhand om kleine daden, kleurrijk
in de glimlach van een mooi bestaan
er vergaan geen lieve ogen, die
hun spreken in mijn hart hebben gelegd
ze kleuren nog als toen en geven alles
wat je wilde
éénmaal,
tweemaal rondt de maan haar kleine kringen
maar de zon verlicht je haar
in zacht…
sindsdien
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 76 wat is overgebleven
van weerzien en wederhoor
sinds grijze regen de periode
die we 'voorlopig' noemden in
hemelwater verdronk
het hart meer heeft gedragen
dan 'n kinderhand aan knikkers
honger is gevoed met ontberen,
eenparig in rechte lijn
volkomen voortdurend,
nergens halverwege
terwijl leeftijd passeert
en onze ogen dichten…
gedroomd leven (2)
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 93 slaap rust van
lichaam en zin
de naaste
haast gelijke
van de dood
droommachines
blazen lucht in
woorden strooien
snippers licht op
verborgen beelden
knarsende
ijzeren woorden
en fluisterend
tule van toen
lang geleden
mijn moeder
giet geruisloos
warme melk in
de palm van
mijn kinderhand
pareltjes dauw
over…
De appelgaard
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 2.179 Kijk af en toe nog even om
naar het kind dat in de verte staart
boven in die appelboom
temidden van de appelgaard
Kijk af en toe nog even om
naar die blije kinderhand
waarin een appel is gaan glimmen
als een grote diamant
Kijk af en toe nog even om
naar het kind dat vrolijk fluit
in zijn handje zeven appels
dans hij blij de weg vooruit…
ZIELSVERHUIZING
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 643 langer van aarde
Haar huis
'gekuist'
achtergelaten
Ik weet niet
of dat
er nu toe doet
Wij wikkelen
haar huisraad
in oude kranten
Wij pakken dat alles
-met weemoed-
in ribkartonnen dozen
Wij herkennen
'onze maten'
nu oude kinderen
Die zij
toentertijd
uit liefde baarde
Het zou haar
-denk ik-
hinderen:
die kinderhanden…
Tegelvloer
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 221 Een kinderhand op een oude vloer.
Het jeugdig paar dat stiekem danst,
wordt betrapt door een jonge vlegel
terwijl ochtendlicht op tegels glanst.
Littekens door krassen van stoelen.
Het marmer versleten en grauw.
Hij zal het nog lang moeten voelen,
het drukke geren, zo hard en zo rauw.…
Hoge gronden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 295 Daar lopen figuurtjes, ze passen in een kinderhand.
De uren duren langer, de tijd weet van geen wijken,
als herinnering aan het licht glooiend groene land.…
generatie!
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.227 Pakte jij mijn kinderhand..
En nam me mee naar later..
Nu lopen we langs het strand
Schuivend bij de vloedlijn beland..
Tussen mijn vingers ontglipt een warme hand..
Kijk achterom zie sporen door water weggebrand..
Starend naar de overkant..
Golven tellend in het water..
Met mijn kind een warme band..…
Veeg herinnering bijeen
netgedicht
3.0 met 32 stemmen 4.306 zoveel ballen
zijn er al gevallen
in het tuigen van de boom
weer een droom
in duigen de kinderhand
van toen is nu een oom
raap altijd de scherven
in drukte van belang
veeg herinnering bijeen
en weet hun glans zal
volgend jaar niet erven
maar ik laat ze nooit alleen
zo sier ik mijn boom
met schijnbaar leegte
aan de winterharde…
Een volgend bestaan...
hartenkreet
4.0 met 26 stemmen 1.084 Ik hoop je in een volgend bestaan weer te ontmoeten
Dat ik je als kind zijnde al mag herkennen
In mijn gevoel dat nog nooit had gelogen
Mijn lot vond in jouw alleszeggende ogen
Mijn kinderhand naar je uitstrekken
Mijn arm om je schouder heen slaan
Je zachtjes “Ik hou van jou” in je oor fluisteren
Mijn hart dan al aan de jouwe kluisteren…
Geesten van stand
gedicht
3.0 met 18 stemmen 10.413 Vreemd volk, vriendelijk voor vrienden, vreselijk voor vijanden,
zegt toch ook het boek
met gekleurde houtgravure, kleur van broodjes
harde waterverf, turks het rood, berlijns het blauw
vervuld de kinderhand.
--------------------------
uit: '45 Gedichten', 1969.…
Prima donna
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 520 Een appelbloesem vol
feromonen voor de vlinders in mijn huid
geeft de warme vrede
van een kinderhand.…
Kroon-ge-tui-ge
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 72 Ongebalanceerd door virus
zeer waarschijnlijk de corona op het werk
Veel mensen ernstig ziek of ergo, reeds
gestorven; door deze smet geveld
MADE IN CHINA; kinderhanden
tegen slechts abominabel loon
Hoog van de toren met kinderarbeid
Laag bij de grond als het gaat om niveau
Als kopers dus samen kroongetuige
de voornaamste, die schijnbaar…
peuter aan huis
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 544 mijn eerste pop
behoed in de kelder
tot in de hoekkast
leeft nu naast een koek
In een kinderhand
taal spreekt
zonder hapering
in tijd en relatie
die in rolstoel
een leuk ritje maakt
schillen en appelsien
verdeelt in partjes
sap dat langs vingertjes
kittelig aan mijn kin
als geboren gave zorg delen
ze pakt haar zindelijkheid op…
Schapen
netgedicht
4.0 met 36 stemmen 455 Ach leuke school
aap noot mies tot schapen
en
schapen waren wij
onbevangen lammeren
een noord en zuidpool
Amsterdam de hoofdstad
maar `t schoolplein
oversteken niet getikt
of
haken in de slinger kinderhanden
vingers wit en bruingebronsd
stevig in elkaar geklemd
samen tikken
richting stemmen
het brede schoolplein vullen
begrenzen…
in koperkleur en staal gelijst
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 570 het donkere hout
heeft afgedaan
de wortelnoten glans
waar kinderhanden smetten
op barokke rondingen
is weer een nieuwe vangst
in kringloops grote netten
in glas
brengt licht de
luchtigheid die kaatst
in chroom en spiegelruit
pas kleur ontmoet in
het zwarte leer waarmee de
bank en stoelen zijn getuigd
ik heb de zon gevangen…
De volheid van leven in kinderhanden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 67 Leven is ook knutselen, in kinderhanden
gaan liggen op al het moois wachten
wat ook zij wensen te derven van tijd tot tijd
van wellicht domweg een bewaard eikeldopje.
Ook natuurlijk leven is altijd tijdelijk, niet enkel
één richting van gaan, ook op vele andere bestaan
hen als opgroeiende kroost daarop durven wijzen.…
Een laatste kus aan Gijs (deel twee)
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 681 Uit kinderhanden vouwde ik dromen,
die op het maanlicht glijdend,
de pijn deden vergeten
tot het ochtendgloren.
Ik ontwaakte echter nooit op de maan.
Op een stukje kladpapier verfrommelde ik
mijn droeve lach en gooide hem weg
door het geopende raam.
Gijs en ik zijn het dromen ontgroeid.…
Zichtbaar genoten
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 496 Ik genoot zichtbaar van de stilte
op mijn plekje aan de waterkant
heel langzaam gleed een bootje voorbij
roeispanen in een kinderhand
Wat verderop zag ik wat eendjes
die rimpels maakten in het water
'k weet niet hoelang ik daar gezeten heb
maar voor mijn gevoel was het uren later
De zon had mijn bleke huid gekleurd
en in het water bungelden…
het huilen van de lucht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 236 huilen van de lucht
de verstilde salamander
de vlinder die niet vliegt
wie kan het water nog ruiken
het getij nog keren
de krant ongelezen laten
en zomaar stil worden
achter de horizon de suikerfabriek
de flauwe geur van bietenpulp
een sleper op de beteugelde rivier
een vader fietsend met kind
een middag stenen keilen
en een warme kinderhand…
De blauwe planeet
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 368 planeet-
dat in stilte met de schoonheid
van ‘n aards paradijs schijnbaar
gewichtloos in oneindigheid zweeft
Kwetsbaar flinterdun de schild
tegen een gewelddadig ruim
de beschermer van aards leven-
paradoxaal gloort dan de hoop
dat inzicht van leiders vergroot
die dit schouwspel gaan beleven
Ze zien er de aarde als kerstbal
in ‘n kinderhand…
bloem der bloemen
netgedicht
4.0 met 35 stemmen 482 de zee bracht je aan mijn oever
sloot met haar binnenste,
de ogen van de nacht
op diezelfde oever
zal ik op je blijven wachten,
de dagen doorbrengen in zandkastelen
tot jij weer terug bent, om met kinderhanden
de klanken van mijn ziel te leiden naar onschuld
waar zij nu breken op de branding van het leven
en stilaan de botten van ons…
de laatste kleuren
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 771 mijn opa's heb ik nooit gekend
en het doodsgezicht van mijn oma in de grauwe bedstee
is nooit heengegaan
wanneer lopen we langs het afscheid;
de slaap die blijft als een roos
op een steen gebeiteld
het noodlot al in kinderhanden
die nog geen zwaarte kennen, zoals het morgenlicht
dat in alle eenvoud een schaduw tekent
de dood wordt een…
Beerput
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 222 Sjaal die alle haren bedekt,
Haar schoonheid onzichtbaar
Maakt, slechts ogen die
Innerlijke schoonheid verraden -
Zo bedek jij alle wandaden
Door jou bedacht en uitgevoerd
Onder een mantel van zacht
Omfloerste ogen, keurige lok,
En aan je hand kinderhanden
Die van de prins geen kwaad bewust
Zich aan jou toevertrouwen -
De hond…