Alle inzendingen over klapper

En als je dan denkt Het gaat niet meer Dan daalt er zomaar Een engeltje neer Die knijpt je even In je billen Heel hard, dat wel Dus je moet even gillen Maar je bent wel Weer wakker meteen En kijkt verschrikt Om je heen Het bengeltje lacht Steekt haar tongetje uit En weg is ze Vliegt richting zuid Je zwaait haar na Vleugeltjes klapperen…

het tocht in het oude huis ik lig wit en stil er staan kraaienpootjes naast mijn ogen hoor ik vleugels klapperen het sneeuwt in het oude huis het moet wel het is koud er groeien sneeuwklokjes hoor ze luiden de wind zingt hier leg ik mijn zakdoekje neer en gaat de kring rond het esdoornvleugeltje valt in de tuin loopt een engel ik…

wat mij niet lekker zit is het al te veel aan wit waarin ik ruimschoots klapper als een beetloos kunstgebit ik slink tot weggeschoven kind dat klein maar reuze dapper toch geen fijne houding vindt op een te grote keukenstoel het onbestemd gevoel van overheersend leegte nadat een opgestoken wind mijn perken van de aarde veegde…

Rugzak zwaar, verkeer een gevaar Voor Engels een klapper, aardrijkskunde een schrift Die leraar wiskunde lijkt wel geschift Spierpijn van het fietsen, na een zomervakantie chillen, lekker nietsen Dyslexie, dyscalculie, ADD Een nieuwe school, het valt niet mee Maar....de herfstvakantie is over.....zoveel weken Dan is deze "landingsperiode" verstreken…

Die uitblinker in hinderlijk volgen met zijn salpeter en zijn klapperende tanden, zijn oogschaduw, zijn holle kassen en zijn voetafdruk die nooit wordt gevuld. Ik heb het volgende over hem te zeggen. Hij is geen onverlaat maar een spiegel van gene zijde waarop beproevingen een rekensom worden.…

klapperende vlag brasserie de badmeester de eigenaar nieuw in de wolken staat het is woensdag mooi weer ook in de volkskrant oud sint moritz een dronken wesp vindt zijn dood in een servetje bij rode vruchtjes de peer en groene appel aardse aroma´s vierkante vissen scampies naast de spie twee handen vet een crème brulée je bent…

je maar zou willen willen man of vrouw, hermafrodiet slik voor nu alvast wat pillen tot je geen verschil meer ziet Dr Freek komt dalijk kijken het is druk in de kliniek want het team is energiek u zult snel een ander lijken Dit mevrouwtje wil graag ballen die meneer daar is abuis we verwisselen ze van kruis hier een hechting daar een klapper…

Ramen klapperend in lentegeuren zonder enig verzet. De ziel ontvangt met open armen het nieuwe licht; laat het diepste gevoel verwarmen en zwicht… frisse lucht ogen dicht diepe zucht heerlijk licht…

Dampende friezen dravend de arrenslee over het ijs een watervlakte zwartbevroren omzoomd met witgekante bomen als ijsprinsessen op een rij gekletter van klapperende schaatsen over ribbels opgeblazen door een speelse koude wind de winterzon aan blauwe hemel knisperend koud een nieuwe dag rode koppen brede slagen leerstoel voor een beginnend…

Al dat sap tussen klapperende kaken... en ik die dat dan ingehouden slik.…

Maar vertel het niet door, ik wil geen problemen, verklapte een roddelzieke kip, en vloog toen weer met klapperende veren door het hok.-…

waren ze nauw betrokken de klapper van geklepper vuurpijl een fontein het donderde wel in Keulen weerlicht een nacht vol hij heeft het weer zitten komt samen vanavond blijkbaar of zoekt naar volle maan weerwolf dat is een ander verhaal dat snapt een kind een gevonden hand ergens in een lange lijst anders wordt ik gek bloot gelegd…

De bamboestangen klapperen luidruchtig. De wilde ganzen trekken krijsend verder. Het water kreeg een korte snelle golfslag. Het gele leem vertroebelt de rivieren. 't Heldere van de zee trekt zich terug. Het wilde voorjaar spiegelt in mijn ogen. Ik voel een schok door 't plekje roerloosheid Dat mij aan hemels stille midden bindt.…

vingers tasten om de schors van een krachtige boom letters nestelen bekorende woorden pennen als milde poëzie soezen in een dagdroom duizelen van rijke ontluikende bloesems spikkeleieren bewonderen in een liefdesnest ik wilde dichten maar… er is raadselachtig gekras veert op en voegt zich driftig tussen de rest wieken klapperen…

triest geeft me `t gevoel te willen sterven Ik hoef je niet te laten gaan maar je kunt vliegen dus ik leg je neer; vrij de vleugels te zwerven even niet begrijpend, d`r kopje schuin tot haar donk`re ziel `t blauw verkiest vlak voor ze `t gras laat werv`len door zacht haar armen uit te slaan de dood vliegt uit d`r oogjes weg veertjes klapperen…

jij hebt zomer gezocht waar kou klapperende tanden wit licht weerkaatsten einders gevonden die hitte trillend de verzengende horizon mismaakten hebt tal van verschroeide bladeren gekeerd maar het leven bleek al door de immense hitte te zijn verteerd in een herfst zonder oogst nog duistert het onder levenloos loof maar de koelte…

Wroetend gaan de zwarte handen, Klapperend de zwarte tanden, Gulzig glimt de grauwe mond of-ie geen petatters vond. In de avond nog, bedrogen, ging de moede schim gebogen, kroop de zwarte schaduw rond of-ie geen petatters vond.…

Kom eens kijken kleine sabbelaar klapper je sandaaltjes van de trap fluister verbazing met sapperdeflap en werp je saffiertjes hier eens naar Savourerend verstopt als een stouterdje zonsacrerend op een dot sajetsatijn ligt een saliesalep zuipende sacramijn schandalig zeldzaam, zo`n zalig saboutertje Een saffie van saffloers satanskruid…

naar Nescio het oorverdovend gerucht 't geluid van fietsen in een stofwolk naar beneden als beloning na een klim gezoef van dikke banden het klapperen van een fietstas en 't zware gewicht van de tent achterop de bagagedrager 'jongens waren we- maar aardige jongens' schreef de schrijver Nescio ooit in zijn relaas over de titaantjes…

Met mijn schoen door zand en stenen Waait het stof hoog op Daalt een eindje verder En strijkt neer op een verdwaald blikje Ik hoor de doeken klapperen Als grote witte spoken Sommige mensen zijn al op Alsof de camping gaat ontwaken Ik zie een karavaan van mensen Wachtend in de rij Storm in hun hoofd En het zand in hun ogen De groene…

afscheid van reizigers over zee die misschien nooit meer terugkomen krakende touwen klapperende zeilen oude gedachten en versteende tranen afscheid van een voetganger in de regen die voor de toren wilde oversteken gillende stemmen knarsende remmen droge tranen en verzonken gedachten afscheid van forensen in de avond die de volgende dag…

Edoch toen hij de inhoud had bekeken, bespeurde hij een niet te stuiten drang om toch voortijds een klapper af te steken, want wachten tot oudjaar duurde wat lang. Het lontje bleek te kort, de klap kwam aan . . . Voorgoed zijn hem de lichten uitgegaan .…

er is er weer eentje afgeleverd de kapstokmens waarvan de schooltas aan de vlaggenmast te klapperen hangt ouders familie school en omgeving hebben met hun werken weer een mens gedepersonaliseerd het een maatschappelijk kleed omgehangen en klaar is kees hij heeft voldaan aan regels normen en waarden maar heeft geen enkele binding…

Gesneden boegbeeld van een trots galjoen, de borsten monter vooruit klapperende zeilen als de jurken van de hoeren aan de Taag hun keurs omhooggeduwd met buigzame walvis baleinen Zij stoppen zilvergeld in de spleet van een offerkist dankbaar buigt het negerbeeld met tekst voor behouden vaart smeken de zegen af van Isis beschermvrouwe…

"Ja, Meneer Pastoor, ik ben al tachtig jaar" Zijn roede viel stil, ´t hoofd in ´t gelid tijdens de vele weesgegroetjes hoorde hij pas haar klapperend gebit!!!…

de zon naar Napels Het zit allemaal in mijn hoofd hoog boven het leven van volle straten en winkels waar het geld nooit ver rolt blikken beducht, kussen vluchtig en handen handtastelijk zijn Dat is niet goed Ik steek een storm op blaas stoelen van de terrassen sla deuren en waai stof als een nacht door de stad Tuien en spijlen klapperen…

Drinkbakken klapperen aan de muur. Eén kat woont hier nog en ik wil naar huis. Opa ruikt naar pruimtabak en vertelt over zijn paarden, lang geleden, op de hoeve. Oma schilt bergen aardappels, wortels. Ze zwijgt. Ik lust geen stamppot. 's Nachts zitten ze bij me aan het bureau. Ze zijn nooit dood geweest, zeggen ze.…

Als ik mijn ogen toedoe zie ik nog steeds in mijn geest hoe Jack Ladero, bijgenaamd ~Het Knetterende Beest~, zijn rondjes draaide in de kuip, tot boven aan de rand op klapperende duigen van de houten steilewand.…

Klaproos wuift Burka wuift Zeilen klapperen op 't golvend glinsterend spetterend water van het IJsselmeer Lakens bollen en wuiven aan een waslijn in 't Gooi De familie wuift bij het vertrek: dag, dag Koolzaad en margrieten staan samen te wuiven in de berm Dag meeuw, ik wuif De meeuw drijft af De kont van een vliegtuig komt in zicht…

Ramen geopend, luiken klapperen knipogend. De helderheid doet de gloed in mijn ogen terugkeren, bemoedigd richt ik de schreden.…