Netgedichten

netgedicht (nr. 20.642):

De witzit

wat mij niet lekker zit
is het al te veel aan wit
waarin ik ruimschoots klapper
als een beetloos kunstgebit

ik slink tot weggeschoven kind
dat klein maar reuze dapper
toch geen fijne houding vindt
op een te grote keukenstoel

het onbestemd gevoel
van overheersend leegte
nadat een opgestoken wind
mijn perken van de aarde veegde

dus als je mij dan gapend vindt
help me aan een vullend doel
zodat ik handen wapper
en weet waartoe ik dagelijks bid