Alle inzendingen over klinken

Voetstappen klinken op de straat. Een veelheid van benen en vermoeide voeten. Al wat leeft tussen de stenen van de straat moet straks voor zijn nieuwsgierigheid boeten. De boze man zie hem gaan. De stad, zijn skyline en zijn grenzen. De vogels die vliegen om de wolkenkrabbers kunnen zich haast geen grotere vrijheid wensen.…

Welkom in Bistro Mondiale Laten we klinken, schol, tast toe Smakelijk, schep maar op, eet je buik rond Lekkers van overal voor geen geld Bonte teljoren vol warme geuren kunnen de tafels hemels aards kleuren Aandacht en ambacht, tanden en tong Maken schotels spitant pikant We drinken en eten als koningen Onder het juk van staat en kapitaal…

ik houd van sarcasme ik houd van passende woorden ik houd van omcirkelen zoals te proeven in woorden als: - van ons heengegaan dankbaar beter zo korte ziekte vredig - de jas van mijn vader de jas van mijn vader hing nog maanden aan de klink van de deur hoe lang ijlt een mensenleven na hoe lang dult men uitstel aan de voldongenheid van…

Dat ‘ie’ voor altijd mag blinken Aan de hemel, die stralende ster Haar naam uit eenieders mond respectvol mag klinken In je hartje zo dichtbij, in werkelijkheid zo oneindig ver Dat ‘ie’ voor altijd mag schijnen Tot ver voorbij ‘t einde der tijden Je kijkt omhoog, denkt aan haar, de ‘mijne’ Weet dat jullie zielen ooit naar elkander zullen leiden…

het leven zonder vreugd als en wees zonder vreugd als een ziel zonder jeugd moest ik verder gaan om de toekomst te ervaren die de hare niet meer was en de mijne nog zou baren maar als de deur naar de dood is dichtgegaan en de levenden elkaars weg zijn gegaan zal ik de geur van bloemen ruiken en de verse natte aarde geen klok mocht er klinken…

Veeg elk verschil van mening van tafel Haal uit de kast je mooiste glazen Vul ze met wijn of met bier van gember Laat ons drinken en zuipen als dwazen Veeg met het schuim onze prilste zonden Laat ons vergeten wat ons onderscheidt Laten we klinken op onze banden en standen Zijn voor altijd, voorgoed, verleden tijd Veeg met de drank…

Als mijn woorden niet klinken zoals dat zou moeten, Als ik iets stoms zeg wat ik eigenlijk niet meen, Of als ik iets doe wat dom blijkt te zijn... Of als ik de waarheid niet zie........ die ik eigenlijk had moeten zien. Wil dat niet zeggen dat ik niet van je hou.…

Zonderlinge Dingen Klinken Uit dees’ zang In mijn hart zó lang… Bij het eindigen van de dans Werpt juffer Lola kusjes met de hand, Juffer Lola, zeer charmant.…

Dat enige mees, merel, roodborst vink of winterkoning aantrekkelijkste zingen en verfijndste roepen laat klinken tot wanneer ze hun verblijfplaats zullen verlaten om onbepaalde vliegtijden te besteden in een opklarende hemel.…

die het fantastisch vindt om samen met mij oud te worden te seksen en te relaxen om samen met mij te zweten en te rollebollen wellicht komt er nog een prins op het witte paard aan of zingt hij een serenade onder mijn balkon als je aan de loefzijde van de wind staat kun je je oren te luisteren houden en haar gezang zal je tegemoet klinken…

kleur op wang en lippen waaraan geen regenboog kan tippen, ogend vurig in gestolen blikken, om zich in de dubbele moraal te schikken, waar een mens de lust moest reven, laat vuur op kusten van liefde te stranden en in de haven van liefde te verdrinken, waart de tijd en toga door nauwe stegen, samen met een avondklok van schijn te klinken…

We zijn gebroken snaren, maar we kunnen samen tot nieuwe snaren komen, als jij dat ook wilt, dan zullen we klinken als engelenkoren. Ik heb je zo lief, besef dat nu toch eens! Laten we helende snaren voor elkander zijn! Alsjeblieft, dierbaarste!…

Op het strand klinken 's morgens vroeg ijle tonen: zwanen vertrekken, vliegen over grauwe zee naar de paarsblauwe einder. Frisse zucht beroert het hoge gras, geeft het meer snelle, huiverende golven, gaat voort, zonder ophouden... Om zich in zee te werpen? Kloek waden reeën door de stille Waddenzee, zoeken de verte.…

Vlak erop klink er weer gesnurk, heel zacht. De andere dag, die vroeg begint, vraagt Oma aan haar kleinkind, wat was er nou vannacht, waarom gilde je zo, zegt de kleine, Oma, er zat een wolf in je slaapkamer! Zal ik toch de volgende keer, maar een sprookje vertellen en niet meer, die over de wolf die gaat over het weer?…

Deze ongrijpbaar gekrenkte geluiden uit wezenloos vergrendelde kluizen klinken als de laatste stuiptrekkingen van de levenden uit de dode huizen. Onder het geknars van vertrapte stenen is haar stem hoorbaar uit het graf. Slechts merkbaar in gedurig verlangen en aanwezig waar zij zich ooit begaf.…

De gulle blijdschap voert op 't klinken van haar snaren U dag aan dag ten reie; en schreit ge om enig leed, Gij droogt straks de oogjes af, terwijl gij 't ras vergeet. Ach! mochten de ouden u in onschuld evenaren!…

een ander maar ik verander niet ik neem geen ruimte uit jouw denkwereld ik ben als een schilderij verfstreken die met stilte dwepen jij vergeet de handgeschreven brieven in een land, niet ver van hier verwissel jij de postzegels met de meeuwen van de lucht om lief te hebben in stilte om je heimelijk en zwijgend te beminnen klinken…

De kleinste vingers van de hand die zitten aan de buitenkant hoe raar dat ook mag klinken we noemen deze pinken De handen zijn als bladeren die met elkaar vergaderen soms wuiven ze als palmen of zwemmen rond als zalmen De vingers op het toetsenbord beoefenen de wandelsport ze ratelen en huppelen ze dartelen en druppelen Ook dansen…

Zo heeft muziek rusten nodig om prachtig te kunnen klinken. Rusten die geen wachten zijn. Zoals horen van een klok die tikt geen wachten is maar verglijden. Verglijden van de tijdeloze tijd. Zo klinkt tijd in eeuwigheid. Zaden zien kiemen is niet anders dan kinderen die groeien zoals. Zoals oudemensenzielen groeien.…

Deze met een fraai gekleurd vederkleed uitgedoste distelvink poseert al meer dan 350 jaar stilzwijgend; olijk naar Carel Fabritius kijkend, vastgeketend aan een kleine ring met klink.…

smaak en zachter zoet als honing en nectar bleek en strak als mineraal profileert zo zij jouw karakter tot de wijn die jij ons bent dat uit jouw wijnrek van leven jaren vaak nog en veelvuldig wij door jou gevulde flessen ontkurken mogen en genieten opdat daaruit rijkelijk stromend vierend de afdronk van geluk ons jou proosten en klinken…

Alex Koek vierde het leven maar met moeite vier ik nu bij zijn dood zijn leven zijn mooiste momenten mee Ik doe wel mee maar achter elke lach ligt een traan op uitbarsten zoals je kan snikken van de lach barst ik uit in een hevige huilbui waarvan de salvo’s klinken als gelach En als de bittere tranen op zijn geen vocht mijn ogen meer verlaat…

Er klinken neuriënde melodielijnen als ontdooide winter of herfsttaferelen die met stormen van ooit ook bij hun wellicht nu voorbij zijn. Gedachten kruipen nu heel gestaag ontdooiend omhoog over de stralen die dagelijks de ochtendstond omkransen als nieuwere kansen.…

Naast elkaar lopen twee mensen bedroefd weg van Jeruzalem terneergeslagen en bedrukt klinken hun lome stappen naar het vertrouwde huis in hun dorpje de verhoopte bevrijder van het door Romeinen overheerste land is de marteldood gestorven de ontgoochelde wandelaars zien nog slechts een toekomst vol grijze leegte voor zich opeens…

met het Requiem van Fauré die zondagavond met mijn WesterCantorij te zingen in die Oude Wester bewust ook ‘gratis’ vermeldt wat altijd werkt in dit steenrijke land 5 meelopers kwamen naar de uitvoering Om vooral troost tehalen Omdat wat nu gebeurd op alle fronten Mij geen woorden geeft Want als woorden niet meer werken Laat dan muziek klinken…

“We willen onze godsdienst stimuleren door de gebedsoproep vanuit de toren versterkt in onze wijk te laten horen. Het is een teken dat zal inspireren.” En ik maar denken – maar ik heb het mis – dat godsbeleving iets persoonlijks is.…

Door het domm’len en dromen gaat Een even herleven: kindergepraat, Hoog - en dan weg, een geklater Van rijke blijheid, die nog eens laat Klinken goudklankjes door ‘t avondlaat... Als een lach door de scheemring gaat er. Stil en stiller, lomer, loom...…

Dan vlucht het gestrafte kind in de hoek Een vloek ontglipt haar lippen Het moet weerloos klinken Nu de zomer zwelt in een ijle bel van ongeduld. Gespreid als een zwanevleugel Verzamel je de troepen Verdedig je de bruidschat (het parelmoer van jouw oor) Tegen de dief die woekert met vertoon Tot de naden van haar pantser scheuren.…

Polaris keek niet langer op mij neer en bang te moede wankelde en neerwaarts zocht mijn blik Op weg naar Drie en Speuld en speurend bleef ik staan Hernam en wist omhoog daar ligt en licht nu weer en licht mijn gang ikzelf alleen mijn koers En achter blijft het bos waar donker nacht een ander reiziger bedreigt en droeve klokken klinken…

Jou speelse posisie van kitaar in skoot, na wie verlang jy, as jou note klink soos ‘n leë blik in kabbelende water, in ‘n sloot ? Jou lenige nek, wieg teen kitaar se steel. Ek sien jou trane deur lang hare ween, waar jy op ‘n sofa sit, voete - kruisbeen.…