1160 resultaten.
Lief liever liefste
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 1.731 Lief liever liefste
een deel van je leven
lief liever liefste
heb jij me gegeven
ik koester het deel,
dat jij me toen gaf
lief liever liefste
`t was voorbij in een draf.…
Ondanks
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 751 Ik ben niet bang voor regen
ik hou van haar
Ik koester haar druppels
het liefst loop ik er tussendoor
Koud, heb ik het allang niet meer
Mijn lichaam heeft zich aangepast
Heerlijke stortvloed van zure tranen
De wereld huilt,
en ik huil met haar mee
Medelijden met elkaar
medelijden met onszelf
Maar regen, het is meer dan dat
zorgt voor geluk…
Mijn Valentijn
hartenkreet
3.0 met 33 stemmen 1.635 vertrouwen,
gewoon voor iemand willen gaan
Over lekker je zelf kunnen zijn,
wetend dat wij naast elkaar zullen staan
Gewoon met elkaar kunnen lachen
maar ook een goed gesprek
Twee verschillende maar unieke personen,
met elk zijn kunst en elk zijn gebrek
Blindelings vertrouwen,
ik geef mijn hart onvoorwaardelijk aan jou
En uiteraard koester…
Samen met jou.
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 2.074 Als ik één avond bij jou kon zijn,
zou ik elke minuut koesteren.
Ik zou in jouw ogen staren,
en zonder een woord te zeggen,
zou je weten hoeveel ik van jou hou.
Als ik één nacht bij jou kon zijn,
zouden we in elkaars armen liggen.
En vrijen tot de zon opkwam.…
Veluwe
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 508 getrouwd
waar de dennen en sparren zich mengen in het loof
geen kathedralen maar kerken met simpel geloof
De wegen waggelen de dorpspleinen over
en een melkbus markeert de rand van het pad
ik wentel mij in de lijnen van het landschap en tover
er paadjes en sporen die het land nooit bezat
de zon zakt door het ven, kleurt de avond rood
ik koester…
Inval
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 973 schilderij
het beweegt tot acrobatisch woordgespeel
ik dep mijn kwast in een zomermeer
en scherp de glans
van druppels in een kelk
de honing wijst zoete spelingen
naar het hart van vingerlicht gekras
de pen met schutterskwaliteit
spreekt aan
het verlangen de liefde
de sterren in de stilte van het maanlicht
rimpels in de mist
eenzaamheid van koestering…
witte droom
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 619 geen enkel
aards genot kan bogen
uit hun frêle goddelijke flanken
klinkt een kwetsbare
Mahler symfonie
mij zuigend naar
opperste verukking,
het hart doorzeeft
met bevrijdende klanken
in dit verblijf van eeuwige
symbiose
wuiven de hemelse
vleugelschepsels
al het zoets rond mijn lijf
zij beminnen mij
met gedurige passie
koesteren…
onvoltooide liefde
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 349 droomt nog elke dag
Van hem die haar verliet
Zacht zuchtend zegt ze vol verdriet
Dat ze hem nog immer mag
Wonderen doorwoelden haar hoofd
Haar hart was immer nog van slag
Ze dacht aan wat hij had beloofd
Het spookte in haar elke dag
Teder trok ze zijn foto uit de la
Ik wil je weer dicht bij mij
Naar dat verre land ga ik je achterna
En koester…
doorgaan en vecht !!
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.613 het antwoord is verstilt daar er geen antwoord is
een enkel woord een klein gebaar houd je op je benen
je voelt je een moment niet meer zo alleen
't is niet altijd even makkelijk
de scherpe kanten van het leven te dragen
probeer vooral het goede te zien
en koester de mooie dagen
soms is het leven zwaar voor iedereen
misschien helpt dit…
Zoet en Zacht
hartenkreet
4.0 met 35 stemmen 2.464 ademstroom zoet en zacht
Handen strelen wondersprookjes
Zucht vol passie zo intens zwoel
Hunkerend verlangen vindt elkaar
En wij raken elkaar in ieder gevoel
Vlinders in een paradijs vol extase
Mooie ogen stralen van genegenheid
Lippen vochtig en samen versmolten
Gevoel van de tijd verloren en kwijt
Jouw warme hart vol van tederheid
Koester…
Deze reunie wil niemand
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.860 Een reünie die je niet wilt
een samenkomst die je wilt vermijden
een vertrek dat je alsmaar uit wil stellen
want je wil hen niet kwijt
Ze hebben allen dezelfde ziekte
en vroeg of laat, maar steeds te snel
verlaat de één na de ander hén die
ze liefhebben en koesteren.…
Een seizoen ( 1 seizoen )
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 832 een jaar voorbij
En dan is het alweer bijna
mei
Wie weet schijnt dan de zon voor
Jou en mij
En wie weet
Hoeveel regen nog
we moeten trotseren
Hoeveel druppels nog
we zullen tellen
En als straks het groen
ons weer wil begeren
Dat het samen met rood en geel en blauw
zal doen
Kunnen we misschien baden in gele regen
en koesteren…
Moeder
hartenkreet
3.0 met 18 stemmen 2.930 Moeder, ze bedient iedereen op zijn wenk,
moeder een godgegeven geschenk
Moeder, draag haar op handen,
vanwege haar koesterende handen.
Moeder in geen enkel gezin te missen
nooit naar goedkeuring zit te vissen
Moeder, als een leeuwin voor haar kroost vecht
zoals zij is er maar één, uniek en dat is echt.…
Een lange lege morgen
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 3.641 zonder zorgen
tot de dag dat het leven mij ging verlaten
en jij achterbleef in een lange lege morgen
er spreken vele jaren uit een moment
tot aan de dag van nu, en nu is telkens weer
dat jij me niet vergeet; maar ook ik mijn kind
ik zie jou, mijn lief in dag en nacht zo óók in de
droom die jou bezoekt ben ik bij jou en hou de wacht
in koestering…
mijnheer de jong
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 370 een keer ontzettend pech gehad
wat een slechte dag voor de chirurg
voor mijnheer de jong volgden er vele
van bittere verwijten machteloos verdriet
een uitzichtloze geketende toekomst
levenslang afhankelijk van zijn naasten
ze koesteren zijn grote boerenknuisten
die beschonken over de etenstafel zwalken
ondersteunen zijn lijf eens zo beresterk…
Andere wereld
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 660 Ik koester haar, maar vraag
me af hoelang dit nog noet duren!…
Ik hou van je.
hartenkreet
3.0 met 29 stemmen 2.357 Onze momenten samen
Koester ik
Als de kostbaarste dingen
In mijn leven.
Sorry dat je niet zeker was
Dat ik van je hield.
Sorry dat ik niet kon huilen
En niet kon zijn wat jij wilde.
Het spijt me dat ik je kwetste,
Je hart stal
En je heb gebroken.
Gevallen ben voor je,
En m’n knie heb geschaafd.
Ik mis je lach
En alles aan je.…
Imagine, stel je eens voor dat
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 319 John Lennon
stel je voor dat er alleen het leven
op aarde is
geen hemel, geen hel
“Imagine”
stel je voor geen oorlog
geen religie
geen honger
stel dat we allemaal
onze wereld zouden koesteren
in de palm van ons hart
staan wij dromers alleen
vraag ik me af
John Lennon
zijn stem klinkt door de kamer
de man, de dromer
die toch een…
Gevoel van Ooit
hartenkreet
4.0 met 22 stemmen 779 en verdergaan
mensen en dingen achter je laten
Het gevoel terug vinden van ooit
het leven zit soms vol met hiaten
Zoek evenwicht en rust van binnen
wat je ergens op je weg bent verloren
Neem tijd en luister naar je warme hart
al lijken jouw gevoelens nu bevroren
Kom op tot zover en dan verder gaan
stel je grenzen laat zien wie je bent
Koester…
Sonnet van burgerdeugd
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.927 Straks 't koesterende donker; morgen lopen
Wij opgefleurd te kopen of verkopen:
Tragedie blijft tragedie, klein of groot.
Genoeg vermoeienis om 's nachts te slapen;
Alle overgangen tussen lach en gapen;
En aan het eind, de Liefderijke Dood.
1928…
Kleine bezinning
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 206 Toch is er licht, een kleine waakvlam die we koesteren.…
nabeeld
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 96 snoepten van de liefde
aan de zonnekant
het was te vroeg
ik wist niet welke woorden ik moest spreken
je ging terug
en nooit
heb ik je nog gezien
toch bleef ik wachten
als had je me beloofd, stilzwijgend,
wat ik dacht dat je wou zeggen
en sedertdien
spel ik de tijd als onvoltooid verleden
milde hunker heeft me oud zien groeien
in koesterend…
Dromen-land
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 263 Mijn kleine kind, mijn kleinkind,
Ik zal met liefde jou bewaken
jou koesteren en voor jou
de wereld beter maken
dat zou ik doen, als ik dat kon.
Ik zou van bommen zonnen maken
als sterren in de zomerlucht
die nimmer meer de aarde raken
dat zou ik doen, als ik dat kon.…
Het hoeft niet zo te zijn
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 56 Geduld is als een bloem die niet
in ieders tuin dagelijks spontaan groeit,
die ons mensen niet als tuinmannen boeit
om het wekelijks als bloembed te koesteren.…
drijvende heuvels
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 34 mijn handen als woorden in stilte gedompeld
spreken reikend naar verten in je ogen
onbereikbaar: groene heuvels
zich koesterend in wit licht
zwervend tussen de heuvels zie ik hen
rood – bloedloze geboorte breekt aan
explosief in eigen vuur verteerd en geworden;
zij, eens star geworteld, worden nu tot golven
drijvend op vlammende grondzeeën…
Madrigaal
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 160 bossages
Onveranderlijk een man zijn linkerhand
Tegen het vizier van zijn rijhoed
Bladval spatte op onder de hoefslag
En dan waren ze elkaar gepasseerd
Magistraal dravend in een madrigaal
Als geesten uit een voorbije eeuw
Met verwachtingsvolle opwinding
Anticipeerde ze de wekelijkse ontmoeting
Glimlachend de gedachte aan alles koesterend…
Ouder worden
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 177 Ook van jou heeft het water dromen meegenomen,
maar toch koester je nog immer een handvol idealen.
Al laat je lichaam het soms lelijk afweten,
bovenin als in een vuurtoren straalt toch je geest.
Nee, ouwe reus, je bent voor ons nog niet versleten.
Wij willen, als jij wilt, nog heel wat jaren met jou door.…
Raadselachtige landloper
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 183 bergen
een onherbergzame gedachtegang
in het holst van de nacht gekomen
met de taal die we spraken
konden we verhalen formuleren
maar misschien was het slechts taal
om elkaar te achterhalen
in frisheid van de ochtend
jij houdt mij slechts bij je
om te blijven dromen over zwijgen
de eenzaamheid is ondraaglijk in de nacht
waarom koester…
De juiste twist?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 22 Extase met een juiste accent
en twist, koestering uit een
vroegste levensbron, druppels
ochtenddauw op een mild tapijt
geweven uit het diepste blauw
van beider oceaan, herkent zich
in een golvend ritueel, monotoon
zacht als fluweel, dan opwindend,
of ik nooit anders heb gekend,
Of krijgt intimiteit als artefact
steeds weer een andere…
Dag van een sneeuwengel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 30 Alsof het je laatste dag is
Druk je poedelnaakt, verkleumd
Een engel, in decembers witte deken
Verkleurt je huid, rood
En knijpt de kou je longen dicht
Als een eendagsvlieg
Koester je elke tinteling op je huid
Gaat geen seconde aan je voorbij
Terwijl je afsluit met een koude douche
Je witte, van bloed onttrokken voeten
Als ijsklompen…