Alle inzendingen over kortste

Donkere wolken pakken de koeien samen en schuren nu de kortste weg naar binnen. De boer opeens ook al daar helpt met een stok. Huu huu, roept hij. Je kus kan ik wel vergeten bezig als je bent met het vouwen van ons dekentje. De thermoskan is zoek. De regen valt. Huu huu roep ik.…

nauwelijks hij wacht op nachtlucht hernieuwt zijn krachten draagt wat hij liefheeft en bouwt verhalen als Babylonische tuinen van hem leer ik fluiten maar zingen mag ik niet Willem houdt van wrakke woorden van schimmig tussen lijnen van bibberaties op vreemde huid met glans verslaat hij zijn confraters hij laat ze leven in de kortste…

zoals mensen paadjes maken nam ook de olifant de kortste weg toen wild als varkens hij zag komen op ivoren jacht een mensentroep niets ontziend de massa vluchtend met daarin kostbaar opgebaard het porselein dat werd gespaard plette hij de kast tot gruizelement alsof hij zich excuseren wilde nog trompetterde hij luid voor beleefdheid…

Het grote sprookjesboek Dat wij de bijbel noemen Prikkelt ons In de buurt van de kortste dag Tot exorbitant koopgedrag. Wij versieren ons huis en hof Met knipperende lichtjes Rendier, kerstman en arre-slee En vooral veel dennegroen Want wij willen voor de buren Niet onderdoen.…

Al de woorden in de boeken Zijn als blaren die verdorden - Voor de onvoorziene lach - Van de kortste zonnedag!…

De kortste dag..... het licht wint weer, wat een zegen! En als ik 's morgens na de regen opsta, hangen duizend druppeltjes te stralen aan mijn tuimelraam. In alle kleuren zie ik het gebeuren. Ook aan de pannen van de daken kan ik dan sterren zien flonkeren.…

Het theater sluit als de dagen weer lengen alleen de kortste dag inspireert mijn moment waardoor ik mijn stoel al voor het raam heb gezet.…

Het is vandaag de kortste dag hierna gaan de dagen weer lengen steeds meer licht in donkere dagen want vanaf 5 december tot 13 februari is voor mij een zware, donkere tijd met Sinterklaas, Kerstavond, nacht, de Kerstdagen, Oud- en Nieuw en mijn geboortedag de 12e dat laatste wordt niet meer gevierd met oudjaar zit ik vuurwerkvrij in Spanje…

Het noodlot heeft gesproken haalt malend de schouders op liefde trekt aan het kortste eind. Tranen in verhalen verdriet in de mythe leed in het echt….. Druppels in de zonbeschenen zee.…

maar wat lopend, licht gebogen langs veld en wallenkant wisten ze van vogels, vissen en van de gewassen op het land met hun knuisten grof en groot zetten zij het verdwaalde eendenjong terug in de sloot in eenvoud sleten ze hun dagen ze konden niet zonder elkaar toen de een zijn ogen sloot viel de ander, het leven zwaar en binnen de kortste…

een lekkernij werd door de man bereid waardoor hij rijk werd in de kortste keren. hij liet zich door twee schilders inspireren: de appelbol was zijn specialiteit. de schrijver van dit vers zal zonneklaar geen naam zoals die bloem of perk verdienen.…

Ik zoek niet langer tevergeefs De kortste weg tussen twee punten Noch de gulden middenweg Was ik maar een dier Dat zich ’s avonds onwetend Te ruste legt in het koele gras Van zijn onverhulde dromen Toch ligt de einder vandaag Weer iets verder weg, Weg van de troosteloze kust En de onrustwekkende geluiden Was ik maar jij en jij en jij…

het laatste licht van de kortste dag fonkelde op jouw gezicht je hebt de tranen laten gaan na een jaar moeizaam sparen gelegenheden genoeg maar emoties laten zich nu niet meer bedaren de liefste dingen zijn ons afgenomen door op afstand te coronen alles wat van waarde is wordt nu door het negeren opzettelijk gemist ik heb je…

Sinterklaas zal 't avond komen, Sinterklaas, de mijterman, Recht uit Spanje komt hij an Heeft de kortste weg genomen. Rijdt al wat hij rijden kan. Trouw bezoekt hij alle wijken, Sinterklaas, de mijterman, Denkt aan Grietje, denkt aan Jan Komt in ieder huisje kijken Houdt er stil met zijn gespan.…

Wanneer de klok weer heeft geslagen Duurt het niet erg lang meer Mijn moeder zal een poging wagen Ze probeert het elke dag weer Uiteindelijk trek ik aan het kortste end Ik leg me erbij neer Vandaag ben ik genoeg verwend Probeer ik het toch gewoon morgen weer Mijn hemd gaat over mijn hoofd Ik mag nog even in bad Dat had ze me beloofd Ik…

Het leed is weer geleden De maand is weer voorbij De strijd is weer gestreden Gelukkig keert het tij Wees welkom februari Wees welkom nieuwer licht Vaarwel voor januari Die deur gaat lekker dicht De nieuwe maand komt binnen De kortste van het jaar Tijd om ons te bezinnen Het piekeren is klaar Tijd voor een nieuwe lente…

lage hagen, rozenbogen Een bijenvolk met nectar volgezogen Klimop en mos op scheefgezakte muren De zon blijft vlijtig schaduwen borduren Van schepsels, zingend, dansend, opgetogen Een oude tuin, prieel, Griekse sculpturen Kastanjes, marshmallows en open vuren Bedekt met sneeuw gooit alles hoge ogen Je wordt een andere wereld in bewogen De kortste…

ik wil dichter zijn bij jou met steeds meer woorden in het krijt staan sprakeloos van al mijn zinnen die jij hebt losgemaakt in mij toen uit jouw lenteogen al het winterwater smolt ontdooide willekeurig elk woord dat hiervoor stond hoger klom de zomer tot de dag totaal was uitgerekt waar op de ijle toppen van de kortste nacht geen…

De kortste nacht valt vroeg dit jaar hij kraait en woord wordt letter de hand een stompe vuist zo valt alles uit elkaar en wacht in delen ondergronds tot na de laatste rilling om tegendeel te vinden…

snel gaan dat ze wazig worden Elke jongen die een poging waagt wordt onder de voet gelopen door deze bloedmooie wervelstorm ’t valt niet te begrijpen, hoe ze het vol houdt, een wilde rivier nabootsend die bijna uit zijn oevers treedt want haar benen zijn net draaikolken Ren met haar mee, jongen, maar ik verzeker je, dat je binnen de kortste…

Bereisd van horizon tot horizon als ik daar achter komen kan, ben ik verdwaald in de kwetsbaarheid van een eierschaal, verlangend uitgekomen in de realiteit van alle zoetste dromen, de directe en de kortste weg tussen beider polen, bleek een dwalend spoor tussen beide oren, in elke stap of verloren print werd ik zwaarder uitgelicht…

De blauwe maan is al opzicht verschenen de kortste nacht is ook allang weer voorbij omdat wij ons vinden in wie wij zijn zijn wij.…

voel je het met je ogen dicht het heeft een betamelijke verlegenheid draagt z’n stralen in appelrode wangen, niet om te proeven of te vangen, je kunt ze aan de kale taken hangen, ze zijn de gave als onbevruchte vrucht blozend als meerdere zonsondergangen winter wordt het toch wel, de natuur en mens ademt rust, de schaduw van de kortste…

buiten bloeien planten bomen worden groen en alles wordt zo zacht binnen pompt het kleine onvervaarde hartje bloed door het lichaam en alles komt tot leven de langste dag dient zich uitbundig aan de nacht trekt even aan het kortste eind het hart groeit als gras kloppend baadt het zich in zomers ochtendlicht de…

vaker kan mijn fiets mijn handen aan het stuur niet missen dan dat ik met jou hand in hand loop tijdens schemeringen en we beiden verbonden zijn door de kortste ketting hoe vaak zou mijn wijsvinger op een lichtknop hebben gedrukt?…

Dag na dag gaan we door Dag na dag doen we voort Glad als een paling wacht de muze op de vangst Hels en hemels is de aardse tocht De kortste weg vaak een lange bocht Een omweg geeft ander zicht op wat donker is en wat licht Hij was een zanger die je hoorde Hij was een schrijver die men las Een performer die bekoorde met materiaal van…

chinezen maakten tot voor kort alles na nu houden ze zich ook al bezig met het rotzooien in het DNA zelfs bij een ongeboren kind en wat je er ook van vindt het hek is van de dam er opent zich nu een wereld van wat zou kunnen en van wat er binnen de kortste keren kan ach die chinezen die zo bedeesd en bescheiden in hun restaurantjes hun…

De morgen kleedt zich in de jute zakken van oude plunje, de zon drapeert z’n stralen en vertekent de ornamenten van een verdwijnend jaar, een vluchtig contrast tussen schaduw en licht, wat zich op de kortste dag weer heeft opgericht, Ik zag je roerige wijzerplaat op je slapen, een kloppend bewijs van een gevoelsstroom in ontembaar…

onverschillig, ik moet denken aan een bepaald soort regen uit een bepaald soort grijze en laaghangende hemel en aan kleine, mismaakte engelen en een tot stikkens toe benauwde god op een ijzeren hobbelpaard, maar ik wil niet denken, ik wil weten, ik wil weten hoe ik mij omdraai en wegga en binnen de kortste…

ook ik ben vroeger jong geweest, m’n zoon en schopte tegen keurslijf, tegen wetten die mij beklemden –bijna als sonnetten- drang naar vrijheid voerde steeds de boventoon gezag kon steevast rekenen op hoon wanneer zo’n ouwe lul mij wou beletten dan maakte ik met hem de kortste metten en kreeg die eikel z’n verdiende loon ik voelde mij een…