Alle inzendingen over kruispunt

genegenheid waar drank geen oplossing bood je tussen de wal en schip viel met niemand om je te redden de strijd om door te gaan stroomt door jouw bloed je geeft het nog niet op al zit er heel veel tegen lopen er beren op de wegen je houdt je vast aan de kleine dingen waagt het zelfs een lied te zingen over hoe je tracht te overleven op 't kruispunt…

De weg is slingerend soms steil Dan weer recht en eindeloos lijkt het Een kruispunt... ik twijfel Waarheen? Ik kijk naar de horizon die niets verraadt van wat me wacht Aarzeling... maar dan besluit ik en kies een weg op mijn gevoel Vastberaden loop ik mijn toekomst tegemoet…

Staande bij het zelfde kruispunt op de dode helft van het spoor is het alsof je niets meer hoort niets meer ziet dan leegte Traag slepend vervolgt zich de weg in zuigende modder zonder bodem neemt de zwaartekracht weer toe genadeloos als de botte realiteit Dit is niet het goede moment om nu hier te zijn zonder koers niet klaar voor een…

Waarom nog verdwalen, twijf’lend bij een kruispunt staan, als er Een is die reeds elke weg is voorgegaan?…

Wat je niet hebt gehad of gedaan trekt vooral als de rek uit de tijd is gegaan en je bestaan is gereduceerd tot de vraag wil ik sterven zoals ik nu leef…

Maar nu ik sta op ’t kruispunt van mijn pad, Weet ik zo klaar, dat ‘k zeer mij heb vergist En dat der Muze wil mijn eenge vreugd is.…

daarom wil ik dat je bestaat niet als ik steeds maar wacht je aandacht afweeg en de weegschaal scheef laat hangen van onvervuld verlangen daarom wil ik dat je bestaat dat is op het kruispunt van vervulling en gemis op het raakvlak van gemeenzaamheid en eenzaamheid ------------------------------------------------------- *Ahav is het Hebreeuwse…

Een kruispunt van falende wegen In een bergachtig gebied Waar de lawines vallen als regen Om hoop te bederven Wilskracht niet meer te verwerven Bang voor het einde van de dag Hoe ontwaak je nog uit deze nacht Schaamte voor je wezen Om voor je medemens te vrezen Maar wat als je vader zegt ‘Ik ben trots op jou’ Lijkt het van binnen Dat…

Onderweg Langs paadjes en wegen Afsnijdend en via omwegen Ga ik mijn weg langs vergeten steegjes En via verkeerde zijwegen Steek ik kruispunten over. Men zegt wel: “Alle wegen leiden naar Rome”. Maar daar is niet mijn thuis Ik zoek de weg terug Naar jou…

niet te leren Ik moet, is altijd heel remmend Ik moet, is altijd verlammend Ik wil, kan een wereld beroeren Ik wil, kan mensen ontroeren Ik wil, kan heel veel bewegen Ik wil, kan alles schoonvegen Ik kan, is altijd hoopgevend Ik kan, is meestal alles gevend Ik kan, is de moed niet verliezen Ik kan, is voor leven kiezen Ik zal, is kruispunten…

boven het hart stolt het bloed de riem trekt een lijn tot aan de lendenen het kruis hangt in het azimut vanaf hier is het in strepen zwaar als lood dat door de aderen trekt de hartstocht onder de voeten het wortelt in kinderen daarbuiten waait het de einder verdeeld oneindig in kruispunten van jij en ik…

Haal uw oranje vlaggen uit de kast En sla de grote trom, blaas de trompetten Ga dan massaal de kruispunten bezetten En kijk of u dat leeuwenpak nog past De straat op met het héle legioen Want we zijn tóch nog Wereldkampioen !…

ze holde met spandoeken en geblinddoekte ogen achter de vrijheid aan en bleef op het kruispunt in de vrijheid staan heel diep bewogen met innerlijke ogen het voelde zo rustig en stil de kracht van vrijheid en hoop zoals een melodie dat als een tedere bloemengeur onzichtbaar uit ivoren toetsen stroomt…

op kruispunten in het leven is het kiezen welke wegen dwarsen verdriet en pijn de weg naar gelukkig zijn aan ons behoort de keuze help het lot beslissen eens jouw pad gekozen bewandel die in dromen laat jou nooit misleiden elke weg is leven maar niets gaat over rozen op wegen zonder dromen…

de trein kwam aangespoord duizenden zielen aan boord hengelend naar leven op het kruispunt van de dood gaf het wisselsein rood jij hebt je kind overgegeven toen de trein kwam die zijn leven nam bood ik jou mijn boterbrief een slavenring door mijn oor nu ik jou eeuwig toebehoor mijn liefste, mijn lief…

Als je geen stap of voet meer zal verzetten Weet men zich met stip in je te verplaatsen Als je volledig horizontaal bent afgelegd Wordt verticaal de loftrompet afgestoken Op het kruispunt van je verle(i)den Vindt iedereen je lief, aardig en mooi! Mooi meegenomen toch geestelijk wel te verstaan zo'n after-party van na na naastenliefde!…

Voor keuzen stond ik bij kruispunten. Waar ging ik toch heen? Mijn voeten brachten mij. Verrassingen volgden. Ik leerde werelden kennen.…

gedicht heeft een plaats op de kaart met een naam om te onthouden zo zijn er altijd bermen met haakse akkers en onderhuidse sloten als traanbuizen er past een afstand in de tijd tussen vertrek en de vraag waarheen nogmaals en met nadruk, op straffe van verdwalen een smal pad te betreden, alleen voor aanwonenden zodadelijk, op het kruispunt…

Dat huis, dat lichaam, gelegen aan kruispunt van onoverzichtelijke wegen,maakt geen verschil in de gelegenheid, het zijn de keuzes waarmee de paden zijn geplaveid, het had niet anders gekund.…

kleine vlekjes duisternis regisseren de bewegingen op het kruidnagelende kruispunt, ik prefereer liever de ondergrondse het is wat zachter en heeft de geur van lavendel de drukte boven maakt grote gaten die gevuld zijn met ontelbare stemmem en beelden die dogmatisch mijn rust verorberen al is het wel dat mijn diafragma me nog leidt…

harde, zachte woorden ik spreek ze elke dag ik schrijf ze elke dag denk niet hij is onevenwichtig schommelt niet, maar scheurt van het ene naar het andere uiterste, dat is mijn aard, ok, een beetje uit balans de magie van woorden blijft evenals dat van het leven wonderlijk toch ik schrijf kruispuntigen doordelende tot de priem scheidingsvlakkerige…

Honderdachtenzeventig straattegels zijn er tussen de voordeur en het kruispunt. Dicht opeen, met smalle voegen vol stof en verse onkruiden. Negenentachtig stappen zijn er om op terug te komen. Het rechterbeen voor het linker plaatsen. Een halve cirkel draaien op de bal van je voeten. De deur blijft op een kier.…

Open kruispunten in werelds toekomstdromen door details bepaald.…

er is een groot verlangen in de maak je weet nooit wat het is iets als een gemis letters en cijfers komen er niet aan te pas geen kluis of safe geen doos een code is niet nodig ontcijferen uit den boze het heeft iets van wonen in hoge bomen van een vergezicht in kruinen dromen in een maannacht op een kruispunt van de sterren Lulleby…

op een uitgestorven kruispunt vliegt de vlinder tegen de wind in in een leeg landschap valt de mens uit de tijd in een verlaten kamp beoefent de man de deugd der traagheid vanaf een lege sokkel klinkt tevergeefs: houd me, houd me tegen het licht in de nacht zoek ik naar de leeuw die brult als ik slaap wacht ik op de nachtvogel die dingen…

vergeet je niet mijn vel te schrijven de inktsteen neemt mij hard mijlen verder weg plas ik door waadbaar diep spraakwater op het kruispunt van twee kolken die elkaar de das om doen, 'Kijk, zie die dassen zwemmen!'…

puinkegels van ontgoocheling etsen lijnen in de wanhoop van het desolate braakland tussen de oevers van de horizon merktekens op de weg van nergens naar nergens in elk brandpunt doen bundels divergente banen een poging parallel te blijven en zelfs te snijden maar elk kruispunt vormt een nieuwe puinhoop alleen het nulpunt op oneindig…

Ik zag de mediapriester Antoine Bodar laatst hip doen over depressie, in een uitzending van KRO's 'Kruispunt', waarbij hij melancholisch door zijn Amsterdamse huis vol boeken zweefde. Hij vertelde vol melodrama hoe hij als jongeling ooit een grote hoeveelheid slaappillen had geslikt, maar God hield hem godzijdank hier.…

Het is windstil Plastic water in het kanaal Ik eet bij mijn moeder Onderweg naar huis talm ik op het kruispunt Mijn kamers zijn zo leeg en jij woont hier vlakbij Ik kan naar je toegaan en toch kan dat niet Achter de dunne gordijnen leeft de straat, de stad Niemand ziet mij Ik zou liefdesbrieven willen lezen van jou, ontboezemingen…

maatschappelijk en als ouder gehouwd in jaren werk met liefde en restanten kerk zij staan nog als een huis gerestaureerd in goed herinneren maar ik ben niet meer thuis in die sculpturen van de kinderen er is een tweede leven in een snelle tijd die alle vroegere belemmeringen met reële argumenten bestrijdt wij kijken samen terug op het kruispunt…