Het loopt, zoals het gaat.
Verzakken, bouwvallig
worden, vage scheuren,
voorspellen erger,
gebladderde verf op
geweerde deuren, diepe
nerven van beloften,
waarop de tijd mijn
oneindigheid laat sterven.
Dat huis, dat lichaam,
gelegen aan kruispunt
van onoverzichtelijke
wegen,maakt geen verschil
in de gelegenheid, het zijn
de keuzes waarmee de paden
zijn geplaveid, het had
niet anders gekund.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 27 april 2009
Geplaatst in de categorie: filosofie
schitterend gedicht.