Alle inzendingen over lammetje OR schaap OR verdwalen

Schaapjes er in Schaapjes er uit Ze protesteren Ze blaten luid Heuveltje op Heuveltje af Deze luistert niet Deze krijgt straf Ze stapt gedwee over de drempel zo mak als een lammetje De rest gaat mee met het rode stempel over datzelfde dammetje…

een linde legt bevallig bladgroen in een plooi een blauwe regen hangt te bloeien bewogener dan ooit een kleine wei een ganzerik vier hennen een lammetje een ooi vanouds een slaapziek dorp een café een ruif en altijd hooi…

ik niet meer verdwalen ik doorkruis het op gevoel denk ondertussen aan mijn verhalen De dromen die nog te vertellen zijn het is nu mijn liefste levensdoel te delen in het geluk en de pijn.…

roodbruine bladeren dwarrelend voor betraande ogen de kracht van de herfstzon zal ze niet kunnen drogen verwarrende gedachten en onuitgesproken woorden zoveel verlangens tranen die alles smoorden gekwetste gevoelens door gevlochten verhalen in eigen emoties steeds weer verdwalen…

Jij kwelt met gebaren en taal vernietigend het hart met sneden mijn huid verdwaasde waar heb jij gekeken waar gezocht daar domheid en geilheid toon voerden en woede is nu mijn woord uit toorn is dit geboren en in vrede zal het sterven zijn in het gras zal liefde liggen naast de stroom het hart vergeef de verdwalingen waar ik wist dat…

Verdwalen in wat niemand kan vermoeden, in 't zien van kinderen die lachen in de zon, die spelen met een hond of gekke hoeden die nog niet weten waartoe alles ooit begon... Verdwalen in herinneringen, dromen, in beelden uit je eigen kindertijd, niet wetend hoe het allemaal kon komen maar ook dat liefde alles ooit bevrijdt.…

Al is het maar voor even En de herinnering niet zoet Verdwaal in mij Struin rond in mijn labyrint Ontdek mijn vele geheimen Verdwaal in mij Wandel door de tuin van bloemen Zwem door mijn zeven zeeën Verwaal in mij Jij Een placebo tegen de pijn Verdwaal in mij…

Verdwaald tussen rijen gestapelde huizen met als enig groen het stoplicht op de hoek waar restanten tuinen zwaar overbetegeld geen ruimte bieden voor plant, boom of dier de stank van open haarden doordringend elke romantiek bezwaard ons draaglijk groen verstolt steeds meer tot verstenend grijs waarin je verdwijnt als je niet…

Schaduwen stromen voorbij door de takken bladeren Alsof ze op de aarde vergaderen bruin rood op natte klei Nevels hangen in de lucht de herfst in al haar geuren Takjes die langzaam verkleuren breken in een zachte zucht En mijn voeten nat en koud laten me steeds verder verdwalen Gedachten worden mooie verhalen in dat wonderlijke woud…

Gedachten verdwalen in de schemer van haar denken alleen het verleden is helder. Heden gaat aan haar voorbij slechts een enkel moment is er nog wat herinnering. Neem haar teder in mijn armen zoek herkenning, haar ogen zien alleen maar een vreemde.…

zie de bomen in het bos allemaal hetzelfde maar toch uniek als je de wegen en de pijlen ziet kijk dan, kijk dan elk takje en elk wormpje verdwalen als duistere demonen en jij ziet de pijlen als één van de goede welke richting ga je op?…

Lente. De stilte is krols. Een lach komt ten val aan geluk. Twee vliegen breken het raam, weten dat het je de das omdoet als je voorgoed je lijfs- behoud aan gene zijde ervan zoekt rommelt de lucht nabij, stommelt een vrouw op de trap geur van lokroep verlaten vlinders bijtijds onderkomens om vogels, naar vlinders op zoek.…

hij was bang dat hij zou sterven in zijn verdwaling, op zoek naar hartstocht en warmte, maar geen liefde zou vinden!…

In mijn eigen bos Wil ik verdwalen Over kronkelende Paadjes mijn leven Gaan, in volstrekte Wildernis datgene zoeken Wat voor mij het Leven is - de wildernis Van de geest kan ik Beter begrijpen als Ik daag'lijks langs dit Verwilderde bestaan De wegen zoeken kan Die ook mijn kinderen Vinden als zij de Uitgang zoeken in…

niet langer zoeken we de weggewaaide kaart de gemiste afslag evenmin doelloos dwalen we langs het stroompje dat uitmondt in een brede rivier overgeleverd aan de inktzwarte nacht zetten we voet voor voet door onbekend gebied is er een weg terug?…

Zo zijn die dagen Die ik verhul in duister Laat mij maar verdwalen Ik weet de weg…

mag ik je ogen zien één minuut of anderhalf misschien in je verdwalen de paden gaan langs keuzes waar wij draalden ken je montere blik het gezicht dat straalde als wij bestemming haalden wanneer mag ik je ogen zien noem de prijs onze liefde zal nooit falen…

ik verdwaal in jou evenals jij in mij kleuren verkleuren dansen lieflijk om mij heen omringd door schoonheid bevrijdt de westenwind mij van dagelijkse beslommeringen zonlicht streelt zachtjes door mijn haar zo verdwaal jij in mij evenals ik in jou…

of dichterbij al dan niet herkenbaar of verdraaid steeds meer herhaling voor ons verdwaling moeder waar ben je soms ken je ons steeds vaker niet moeder je bent er maar ook weer niet…

Laat me verdwalen in dit mysterie van verwarring, totdat ik niets meer weet over niets weten, totdat dit ik verdronken is in deze rivier, en het enige dat blijft het leven zelf is.…

hoezo verdwalen lachten de Bosjesmannen wind vogels dieren bomen en sterren ze kennen ons allemaal wij verdwalen nooit…

ik meld u met tevredenheid de omwaarding van mijn waarden van Freud en/of van Nietzsche dat ben ik even kwijt maar de bevrijding is nu daar niet meer aardig tegen buurvrouw met haar overgangsgezeur niks aaien van de hond van buurman die bijt alleen maar in je klauwen als je even geen attentie geeft geen toedeloe of roekoekoe voor…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Er voer een bootje in een slootje met een vogel in een kooitje O, wat zong dat beestje blij als een nachtegaal in mei alles werd er vrolijk van zelfs de koeien in de wei Een dartel springend lammetje midden op een dammetje mamma schaap kuste spontaan haar lieve pappa rammetje Geiten en bokken verliefd in hun hokken niemand had nog zin…

Een jong vogeltje een lammetje in de wei wat is het toch heerlijk wakker worden in mei.…

Op feestjes kroop hij als een kind door de kudde -- schaap met de schapen.…

één is er niet twee wel en drie en honderd maar dat ene is verdwenen ravijnen dorens duisternis geen antwoord op haar roep kuilen huilen droefenis een halo in de troep de weg gaat hoog en ver weg van twee tot honderd maar liefde klautert verder de berg af tot verwonderd voeten vallen over waar was je…

Ach leuke school aap noot mies tot schapen en schapen waren wij onbevangen lammeren een noord en zuidpool Amsterdam de hoofdstad maar `t schoolplein oversteken niet getikt of haken in de slinger kinderhanden vingers wit en bruingebronsd stevig in elkaar geklemd samen tikken richting stemmen het brede schoolplein vullen begrenzen…