inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 53.451):

VERDWALEN

Er zijn dagen
Soms best veel
Die slopend zijn
Ontbreekt bij mij de kracht
Ben ik misschien wat stil
Zit ik in die wereld
Waar ik mezelf tegen kom
Vaak niets over vertellen wil

Lopend in een jas vol druppels
Een handvol scherven in mijn hart
Wie ben ik
Om aan mezelf te twijfelen
Is er nog een nieuwe start?
Is het te laat te worden
Wie ik had kunnen zijn?
Gaat ouder worden
Vol gebreken
Altijd gepaard met pijn?

Is anders zijn een gave
Waarmee je bent geboren?
Of een vorm van pech?
Zo zijn die dagen
Die ik verhul in duister
Laat mij maar verdwalen
Ik weet de weg

Schrijver: Hookie
Inzender: Henk Hoek, 3 november 2014


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 163

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
kerima ellouise
Datum:
4 november 2014
luisteren naar de vragen die in jezelf bewegen, langzaam en zwaar van vacht...Rakend mooi gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)