Alle inzendingen over land onder de zeespi OR getij OR slijk

Tussen de stilte lispelen golfjes onder welluidend vogelgezang fluisteren rietkragen wind over land grazen koelbloedige Belgische paarden in kwelders achter de wakerdijk waden kinderen door het slijk wandelaars kijken hun ogen uit, vormen een kleurige sliert door de polder lucht ademt nodigend Rottumeroog, de waker geleidt je indachtig…

ik wist je op het zwarte land terwijl de regen striemde zwoegend in het zuigend slijk gebogen naar de dijk jij brak de wind die gierend aardde terwijl jij even rustte en als kind de mantra’s zong die haar kracht bedaarde jij bent geen heerser over grond en lucht maar deelt de elementen in samen gaan neemt ieder zo zijn vlucht…

verdekt opgesteld in digitale loopgraven vuren ze anonieme aanvallen af verpakt in modder en het slijk van de aarde woedend vastgelopen op ijzige wegen op de dingen zoals ze lijken te zijn en nu de moed om slijk modder en de loopgraven te verlaten en dan de dingen zichtbaar beter te maken dan ze zijn…

Lekker meedeinen op het ritme van getij adem van de zee.…

bloemen belovend gaf hij haar modder en slijk waarin zij verdween…

Shows druipen hun slijk van het scherm, tot we vol zijn – en niet meer bruikbaar.…

De pelikaan lonkt naar de vangst van een visser laat de tijd rijpen als het getij over het strand stormwind raast woester dan woest kille lucht waait de schelpen naar een nieuw getij als ooit op een dag vandaag is geworden en later ontluikt tot in het einde van de tijd…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

verkwanseld voor wat slijk…

Gloeiend koper verhit het land dat gewillig kleurt onder de hoogste zon De roep van de natuur wordt gehoord door hen die de stilte niet vergeten en luisteren hoe akkoorden gedempt sluieren aan het suizen van een bries die wapperend strijkt in ‘t getij van halmenharen welke ritmisch ruisen wiegen tot fluistersymfonie dat…

Zij hebben gezegd: de Herfst was 't schoonste getij, Al was hij dan ook droefeniszwaar en de baar van de zomer blij, Zij wisten zich een groot geluk, toen hun leed Met 't getij één was en sterk kompleet. Maar zo kan ik de Herfst niet voelen, zo is hij niet in mij : Het gulden doodgaan in rijk-trillende getij.…

De kustlijn verandert niet voor de visser die dagelijks zijn netten uitgooit en onder het slijk het aardewerk niet vermoedt Het land was steeds land voor de boer die over haaienkerkhoven heen zijn wiede afstapt Graniet is hard en eeuwig en zo ook het marmer voor het kind dat metershoge tot kiezels afgesleten rotsen over het wateroppervlak…

Glijdend langs mijn hand verzand ik in gedachten getij keert mijn hart…

Kano loopt vast in het slijk. Chaos in Gennep.…

Een poging om zich uit te spreken in een zon beladen droom, wordt het begraven , in de zoom van het getij, waar het z’n voeten heeft geplant, proeft het van de natte klei, waarop de groene zoden waken, gevormd door de wortels van de tijd, die het zoeken naar de doden heeft gestaakt.…

De lengte van mijn leven sleep ik achter de toorts voor mij, brandend Vol van leven vuurt de fakkel Het getij staat op stormvloed…

Wisselend getij Geluid van water verder dan de horizon gebroken golven. Cirkelspel In zekere zin is elk eind een nieuw begin het werk is nooit af.…

ik herinner me weinig meer dan het hunkeren naar je warm vel voorgoed bemind te zijn in de stilte na de jubelende stemmen op weg naar huis met de ganzenhuid nog op de armen ik herinner me weinig meer dan dat zangvogels uit de boom niet kunnen vallen door wind en brandend getij terwijl ik de stenen van de tijd hard en ongenaakbaar…

ik ontdekte een stap opzij aan iets nieuws gelijk terwijl het slijk aan mij zoog bij vallend tij .…

liefde is als eb en vloed een nimmer aflatend getij dat geeft en neemt lejo…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

onophoudelijke regen ons Vlaamse land verdrinkt het weer heeft iets wraakzuchtigs waters prevelen steeds luider alsmaar verder komt de rand van oeverloosheid nog komt geen eind aan dit wolkig ontij weiden lopen blank verworden watervallen velen staan al tot hun knieën in het water dat hen spattend omvat dit eindeloos getij drijft tot…

wordt geschaakt heb mijn boetekleed verpand in de biechtstoel van dit land zonder wereld zal ik tot u treden naakt vertrek ik uit het zondig heden…

Een dubbelleven; dat is wat er nog aan schort Leven vliegt nu door je vingers als een zandloper gelijk voor je 't weet ben je aan't einde, terug naar d'aarde, weer als slijk.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Wij beten in het vocht, op wakke treden trappend in verdronken land. Toen is een dijk gebroken. Wij lagen in het slijk, Twee padden sleepten zich nog parend, weg, buiten bereik van het koudvuur in onze handen. Wij zochten elkaars halsslagader, maar onze beet was bot.…

Vroeg op de dijk en het water nog hoog Breekt de grijze lucht boven de kwelder Geduld nog, dan vallen de platen droog De zon lichtstippelt, het wordt snel helder Gaatjes van vogels in natte plekken Schapewolken boven en op de dijk De ganzen strekken hun slanke nekken Gras en water, aarde, basalt en slijk Verder en verder strekt het land zich…

Ach, waarom is geen mens gelijk en vallen in lagere klasse de klappen haalt men de arbeid door het slijk zal men goed voor kwaad vertrappen. Vroeg reeds die oude filosoof en criticus zijn naam, wereld bekend, was Confucius.…