5340 resultaten.
verdwaald
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 769 waar blijf je
ik wacht een geluid een auto een voorbijganger
maar niet jij
kom je nog of blijf ik de hele avond eenzaam
jij bent zo ver van mij verwijderd
ik zie de muur groeien
maar kan het niet verhinderen
steen voor steen wordt hij hoger
jij neemt een zijweg
ik verdwaal
zal ik de weg naar jou nog vinden
ik zoek hopeloos
reik…
Uit Warschau
gedicht
3.9 met 158 stemmen 26.135 Stenen. Stenen.
Gezichten die niet zeggen wat ze menen.
Hangende handen. Lusteloze voeten.
Ze waden door een eeuwig puin. Ze moeten.
Maar op een zolderkamer gaan ze leven.
Vertellen. Menselijk bewegen. Even.
Ze worden vogels, fladderen en wiegen.
Tot aan 't plafond. Dan weifelen ze. Liegen.
Schrompelen samen, vallen en verkillen.…
Doodtij
netgedicht
4.2 met 14 stemmen 628 Om iets zocht hij hier een steen
om korrels van het zand te kloven
en in rijstpapieren regens
door het stille eb te gaan
waar hij dommelde een traan
met opgeheven blik naar boven
want hij bleef steeds weer geloven
dat de wind hem kon verstaan
Om iets zocht hij hier een steen
om zo het springend tij te lomen
maar het ingeslapen eb
zou in…
Vorst
poëzie
4.6 met 7 stemmen 2.146 Is vorst
Breken scherp en helder de stenen rijen
Wegen scheuren
Schel schelt de schel
Van de trem in de duizelruimte
Hoge hoepel
Staalhemel staalhelm
Naar klare spanbanen strammen stappen
Laarzen slaan de straat tot luide ruimte
Is vorst
Breken stenen scherp
Slaan laarzen klaar
Schellen de schellen schel
helder
helder
helder…
Betoverend blauw(Griekenland)
netgedicht
4.9 met 60 stemmen 828 In dit land
struikel ik niet maar
zie de stenen zingen in de zon
handenvol juwelen
eeuwenoude wijsheid
binnenin de ziel van het zijn
ontstaan door stralen van warmte
lichtjaren ver hier vandaan
gekleurd en gevormd
van vroeger tot nu
en later
door zon, lucht, water
zand en zout
het hart van een steen is niet koud
maar een baken van licht…
Wie zonder zonde is, werpe ...
netgedicht
4.8 met 9 stemmen 304 In Afghanistan werd een vrouw vermoord
Ze kwam brutaal door stenen om het leven
De taliban achtte zich hoogverheven
De stem van Karzai werd niet eens gehoord
Terwijl wij de jonge vrouw bewenen,
Zijn we bang: het ligt er vol met stenen
Ondanks het luide protest van het Westen, gaat men in sommige islamitische landen verder
met het stenigen…
Potentiële energie
gedicht
3.0 met 1 stemmen 3.897 Een steen
is een steen? Terwijl die in het dal,
mooi gevormd ja, maar wel dood
als een pier. Zie mij dan hier in de fleur
van mijn bestaan: op deze top lacht
de toekomst me toe. Hoeveel kan ik
niet verwezenlijken, als lucifers al die
bomen doen knappen, huizen vernielen,
rivieren een andere kan doen uitgaan.…
houden of houwen
netgedicht
4.2 met 6 stemmen 312 tot steen…
De erfpachters
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 150 De stenen
op het eens gehuurde fundament dan
voortleven zonder terugbetaling
van iedere 'eigen' cent.…
In de catacomben
netgedicht
2.8 met 10 stemmen 388 ik weer de steen
hij heeft genoeg gezien en
fluistert ga maar ergens anders heen…
Een Huis Een Thuis
hartenkreet
3.8 met 4 stemmen 216 me al die tijd omarmde
nee niet enkel stenen een dak of ruimte
jij was zoveel meer
jij was … mijn thuis…
liefde
hartenkreet
2.2 met 8 stemmen 862 Liefde zit niet of ligt niet zoals een steen,
Het moet worden gemaakt als brood of koekjes,
Neem er de tijd voor,
Anders mislukt het zowiezo.…
Gestorven
netgedicht
2.6 met 10 stemmen 2.478 De stenen zijn haar ogen
want ze zijn verborgen
in het
wachtende gezicht
dat slaapt
en haar dromen bewaakt
en de
eenzaamheid
niet meer laat geven
wat ze
in de dood ook
niet meer wenst…
Opluchting
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 584 in mij smelt
de sneeuw en
breekt het ijs
de wind verjaagt
de koude drukte
iets van lachen
of van snikken
is te horen
het vallen
van een
steen…
Ik zocht je
hartenkreet
3.8 met 4 stemmen 1.545 Ik zocht je
In de lucht
In de bloemen
In mijn hart vond ik waar ik naar zocht
Toch wil ik iets tastbaars
En jouw graf is concreet
Maar met een steen kan ik niet knuffelen…
verzet was nodig
netgedicht
3.8 met 9 stemmen 269 zonder zonden wierp
je de eerste steen het bloed
dat aan je hand kleeft
maakt je schuldig maar
verzet was nodig niet je
eigen heiligheid…
Druk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 88 Later word ik een fossiel
langzaam sterf
ik af en voel me
iets anders
worden misschien
niet van steen maar
wel iets
hards niet te
doorgronden…
Kringen
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 176 Druppels dik als tranen
Slaan met kracht van steen
Kringen in groen water,
Die ronden en botsen
Tot de kracht ontbreekt.…
pokerface
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 206 gezicht van steen
met een zwarte traan
een symbool dat lijkt
te staan voor
het ogenschijnlijk
onaantastbare
doch wie beter kijkt
ziet zoveel meer…
Rots
netgedicht
4.5 met 25 stemmen 109 Ik ben een rots in de branding van de zon
Ik ben een rots in de woeste golven van de zee
Ik ben een rots met een stenen mantel om me heen voor tegen de pijn
Toch kan ik niet de rots zijn die ik wil zijn…
Oud beeld
netgedicht
3.6 met 5 stemmen 125 Ergens op de wereld staat een oud beeld
met haar handen voor haar gelaat geslagen
Gure wind die langs haar stenen rokken speelt
en al haar fijne lijntjes laat vervagen
Ergens staat een klassiek beeld
tussen de oude kromme bomen
Terwijl de zon haar stenen haren streelt
laat zij haar tranen stromen
Niemand merkt meer op
het verdriet dat het…
Het leven is een wonder
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen 298 Is het niet raar je bent een levend iets
Gemaakt door je ouders en jouw ouders zijn gemaakt door hun ouders
En zo maar door en door tot Adam en Eva
Is het niet raar dat wij op deze wereld bestaan?…
Zang (Rozemond, hoor je spelen noch zingen?)
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.642 Kruien, bloemen en bomen veroveren,
En zich sieren met levende loveren.
‘t Welig vee op zijn grazige zoden,
O mijn min, ons te bruilofte noden.
Al haar gezicht, haar gebaar en haar spreken,
Lopen in ‘t end van de minnelijke treken.
Op, op, op, eer de zon in de dauw schijn’.
Laat ons alle gedierte te gauw zijn.…
Nacht
poëzie
3.3 met 37 stemmen 6.228 Niets dan de wijde,
de grote rust:
eenzaamheid zachtjes
in slaap gekust;
niets dan het sluimren
van 't levend Al,
dat straks weer de ogen
ontsluiten zal;
niets dan de hemel,
die ogend waakt,
zolang lome aarde
het waken staakt;
niets dan wat wijde
oneindigheid,
in Nachts zachte armen
rustig gevlijd.…
Sahara: overeenkomst en contrast
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 1.112 kale rotspartijen, zand
droog en dor in ’t zonnelicht
ik voel verwantschap met dit land
want even star is mijn gezicht
en zoals plots een boom ontspringt
’t landschap verrassend doet ontwaken
kan, als ineens mijn lach opklinkt
die lach het masker levend maken…
Vergleden in een hartstocht die eens ruisend ging.
gedicht
3.1 met 36 stemmen 14.232 onder eindeloos levende spiegeling
van liefdes eenzaamheid,
zoek ik vergeefs haar te hervinden
in wie zij nu verworden is.
Peilingen, stukgestoten in
oude vertedering
op nu verzande diepten
spannen nog een verlangen
dat lang reeds ongegrond bleek
en hopeloos verweesd.
----------------------------
uit: Tirade 300, 1985.…
Landschap der liefde
hartenkreet
1.9 met 9 stemmen 1.115 liefde vormt zich langzaam tot een open riool
waarbij de ergernissen en eigenaardigheden
vrij spel hebben
en over het opgebloeide landschap stromen
het landschap dient zich aan te passen,
te beschermen en te begrijpen
anders sterft
al het levende in de liefde en rest
een leeg oppervlak:
donker, winters, een ervaring rijker…
op weg naar later
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen 1.067 Gezichten vervagen
als een levende herinnering
Stemmen verstommen
tot er enkel een stil gefluister te horen is
de gevoelens van het moment
worden steeds intenser
aanrakingen telkens weer herbeleefd
de vlinders zijn in zwermen aanwezig
laat mij nu maar gewoon genieten
en uitkijken naar later
ik mis je nu al
maar ik ben op weg naar later…
Alzheimer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 488 Het leven hurkt in schuine straten
Heulende schichten stil verstomd
De geest verglaast in vreemde gaten
En kleur verliest er elke blom
Ravijnen zijn er dicht gegleden
Angstig doolt gedogen schijn
Nog levend in het licht van heden
Vergetend boven wolken zijn…
Fladderen door het leven als een vlinder
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 631 Levend in de herfst van zijn bestaan
heeft de vlinder reeds een lange weg gegaan
Een rups , een pop in een cocon ,
een vlinder , fladderend in de zon .
Heeft geen oog voor het verleden ,
bekommert zich enkel om het heden .
Hij fladdert verder , ongehaast
tot de wind hem verder blaast .…