Alle inzendingen over levenslied

Een ontzagwekkende lawine van werkelijkheden Meanderend door lichaam en ziel Brengt mij in vervoering In beroering Vijf vingers aan elke hand Waarmee ik kan voelen Gewaarworden Ontdekken Proeven Twee welgevormde oorschelpen Waarmee ik mijn levenslied in agitato aanhoor Een paar ogen Aanschouwt de onmiddellijke omgeving Merkt op Onderscheidt…

handen wurgen zwart ogen gillen wit en angst vervloeit langs muren die de stilte zat zijn en elkaar spinnen ragen rood het harigt op de poten ze hoeken voor hun leven rennen voor de dood ze trekken draden treurmuziek in webben vaag verdriet want als de prooi gevangen is eindigt abrupt een levenslied ze wroeten in mijn geest vernachten…

gestemde muziek waarvan de melodie een kruidige geur verspreidde die refreinmatig wisselde van intensiteit de woorden waren voor ons niet te verstaan maar de draag- wijdte in lichaamstaal sprak ons aan in samenzang we lieten ons meevoeren naar eeuwen geleden zagen in mimiek en kledij de typeringen behorende bij het levenslied…

vreugdeboogjes je lippen buigen krullen je golven om mijn stiljuichen tot mijn kus van de jouwe losweekt vertrouwder dan zaterdagnachtgesprekken waar de rest van mijn wereld bij verbleekt weet je nieuwsgierigheid te blijven wekken die liefde zal me altijd mogen fascineren want zulke dromen sterven toch niet ze schrijven ‘slechts’ ons levenslied…

damast rukt aan tak en gevel het breekt spontaan, de inertie vaccineert bij tijd en wijle de kracht zeer onbeheerst de natuur defragmenteert de bouwsels van steen en kapitaal tot een transparant geweten, het scherpt de hoeder van aandacht tot onvolkomenheden en willekeur hamer en sikkel, spijker en riet hakbijl en mortel het geweende levenslied…

hoe de bomen glanzen zie de roos bedekt met dauw en hoe de wolken samenvoegen tot een sneeuwbeeld tegen blauw ik hou van jou klinkt dan zo goed de woorden dansen, langs de regenboog van mijn gemoed hoor toch, hoe een baby huilt het kindje schuilt zo warm in moeders arm en aan de vaste hand van vader zo komen we nader tot dit echte levenslied…

komst van het getij dat stiekem met de stranden kroelt Het is er en verdwijnt ook weer als ijs en sneeuw en zon en wind de kilte doet haar hart zo zeer dat eenzaam is en onbemind Een hand van ijs beroert haar oog dat het licht daardoor niet ziet en blind gaat zij de toekomst in De weg daalt diep, gaat niet omhoog zij zingt het treurig levenslied…

warm alle emoties gedragen Maar nu vertoonde zich het schraal Toonde naakt haar bladderend oppervlak Vermoeid kreunde zij nu bij elke beroering Wetend weldra was haar mooie tijd geleden En mijmerend over die luisterrijke tijden van weleer Gefluisterde woorden van liefde in die sterrennachten Mengt zij verregend tranen met het aangehoorde levenslied…

Toch luistert meer dan een innerlijk verdriet; dat de spraakkunst kent zonder de uiterlijke vormen, dat neuriet in een levenslied.…

Maar ons wacht eindeloze vreugde al zien we dat ook hier nog niet; de voorsmaak ligt in wat verheugde wanneer we zingen ’t levenslied.…

sprankelt in je lach in een proloog van stille klanken spannen spieren aan onderhuidse emoties golven getijden in komen en weer gaan geen symmetrie maar een natuurlijke mimiek laat zien dat jij geniet geen klaterende geluiden die duiden op extravagant plezier wel een prelude op de geweldige melodie die liefde lacht in levenslied…

een doel om na te streven Geef mij vandaag en iedere dag een dag om niet te huilen geef dat ik dan hopen mag nooit ergens te hoeven schuilen Geef mij vandaag en iedere dag een dag om stil te zijn geef dan dat ik denken mag aan alle verdriet en pijn Geef mij vandaag en iedere dag een dag vol zonnigheid geef dat ik dan zingen mag een levenslied…

Voor ieder die in zwijgen staat Dit land in zuchten achter laat Waar windstil alles over slaat Een moederhart gebroken Wie kende er hun namen niet Hun toekomstdromen in verschiet Hun huis vol kamers levenslied Hun stemmen die verdoven Zo zijn wij in ons hart geraakt In bloemenzeeën allen naakt In sterven zijn wij pas ontwaakt Op vleugels…

De kerk is met Pasen hun passie; de straat zo nu en dan voor een levenslied. Vrijwillig zingen zij. Muziek is hun hobby in een lied. Vogels van allerlei pluimage scholen zich in Bach of een populaire vergeet-me-niet. De bas trekt de bariton; de tenor soms de castraat.…

Als een geboren en getogen Rotterdammer Ben ik fan van een Amsterdammer Nee hoor zo gek is dat niet Ik schaam me er echt niet voor Als ik zeg dat ik fan ben van André Hazes De koning van het levenslied Dat ben ik al van kinds af aan Tijdens het liedje Een Beetje Verliefd Dat ik op de radio hoorde Rolde bij mij als driejarig jochie…

accent Dan in rust De intonatie van leven leren De groei naar dirigent Zeker en bewust Een leven lang begeleiding Van vrienden, hun trouw Het achtergrondkoor Een lach bij overwinning Bij de minuer van de rouw Een luisterend oor Een leven lang refreinen Bezield door de beat Een chanson d’ amour Een leven aan’t verdwijnen Wordt een levenslied…

't Is ongelofelijk maar waar, Ettina 'k Dacht gisteren nog aan die toffe peer Z'n lintjes en dat zomers lenteweer 'k Ben ook gekruld van binnen, zegt Amina, Mijn lief in tegenspoed, me telkens weer Net als Annet en Kitty uit Cortina Maar 'k hef het glas op jou, miss Orangina Jouw Lenteliedje vraagt voorwaar om meer Dan…

verborgen talent voor gebreken na het drogen komt het verbleken gevaar op afslaan van de motor van onze liefde smetteloos helder van klank was jouw woord, gevoel en gebaar zoveel liefde voor mij, het gevaar voor het breken van de gevoelige snaar gevaar voor verlies en verdriet jouw hart, zo lek als een vergiet goot kokend water over mijn levenslied…

Eigenlijk niet beschikbaar wijkt, van het eigen levenslied. Het aanzien van de kamers, de grote oppervlakken noodzakelijk, het schilderen van ramen aanschouwd het leven gevolgd door deuren die slaan... jaren schadelijke blootstelling geschilderd over behangde muren kan tijd veilig veranderen.…

Ik hoor de echo van het dodenlied het is mijn antwoord op jouw zwijgen een omweg via de muziek die toetert naar de wolken er groeit een dorp rond jouw onschuld een kerk dicht bij jouw hart er staan koeien in de weide ik proef de nasmaak van een levenslied in iedere liter bier en in iedere druppel regen rond jouw onschuld zwemmen zwanen…

verleden tijd vreet zich in de werkelijkheid och, hoe kon ik weten dat je zo snel zou vergeten… _ ik blijf zoeken naar de warme seizoenen het levenslied in jouw stille herfst streepjes licht op vader en kind dat wat niet verdwijnt als een zon die altijd schijnt…

Hoorbaar voor het luisterend oor Die dagelijks van haar zachte levenslied genoot Viel haar wit bekroonde bloemenhoofd Zachtjes op het spiegelende tafelblad Zichtbaar voor het oude oog Die uur na uur haar pracht doorzag Was de dood gestaag in haar bladeren omhoog gekropen Om haar sprankelende schoonheid langzaam te doen uitvagen Voelbaar…

die nooit liefde heeft gekend Ik aanschouw je vleugels machtig in al hun pracht Schuilend tussen woorden vul je mijn hart met liefde Ik hoor je mijn zwaan en blijf aan je denken Je verdriet schemert bij nacht Maar op een dag zullen je vleugels helen en kan je weer zweven op de wind Ik ben er voor jou Laat mij zolang delen in je levenslied…

Zij is zo hartverscheurend mooi Zij is zo mooi Als de geur van whisky op een zwoele zomeravond wentelt zij wellustig in mijn dronken hoofd Gooi olie op het vuur Ik raak overstuur Ik word geheel baatzuchtig van mijn zinnen beroofd Als een syncope vlinder vleugelt zij mij overhoop Zij is wereld in tegenwijzerzin Zij speelt harmonica Een levenslied…

Een tuin waarvan ik heb gedroomd O, eens zal ik daar binnengaan Via een brede bomenlaan Die het gebied daar dan afzoomt Van mijn tuin Een tuin met een prieel Een tafel in een stille hoek Plek voor oud en nieuw bezoek ’t Goede is er nooit teveel Een tuin die ‘s winters warmte geeft En ’s zomers altijd koelte biedt Een zacht aanwezig levenslied…

haven Ligt het vaartuig van plezier Het is klaar om te vertrekken Maar wacht nog op een passagier De kapitein wordt onrustig Donkere wolken aan de kim Dan verschijnt daar plots de duivel Van een hellereis slechts het begin Uit de luwte van de haven Prooi van de wispelturige zee Geeft hij zeeziek over de reling Gierend aan de wind zijn levenslied…

Vlo, verre vlo, sinds jij de show verliet zweeg het orkest in het theater stil, mist zonder oorzaak en gevolg de wil de weg de wet van dans en levenslied (ach vlo, ik weet jij schuilt in het gordijn; daar zijn ook harlekijn, pierrot en maan- licht schijnt op rodica en dodica, die treuren om de trekharmonica, daar reikt een slinken dodezwarte…

je ging opnieuw daar staan en liet je toch weer gaan van deze grote glijbaan met domme spijtoptanten misschien dat je nu dacht na weer een slapeloze nacht: je hebt jezelf zover gebracht want je kreeg plenty kansen nu is het dan te laat want hoe je ook nog praat ze komen niet t'rug die peters, henken, fransen kom klauter maar omhoog…

Herfst met je bladerbedje gevuld met je prachtig levenslied, verguisd en ook bewonderd wat een ander vaak niet ziet. waar elke voetstap zich nestelt in je ongerepte geest ongrijpbaar voor de dolende zielen voor velen echt een feest.…

metsel ik met gedachtenspecie de grillige stenen van de taal tot een wankel zinnenbouwwerk zwak getuigt het mijn verhaal kon ik regels laten zingen met waarachtig toverklanken zodat er sterke ranken groeien en bloeien tot in ver verschiet met een verlichtend levenslied deze gewillige betermaker ontbreekt node de magie die getijen…