Mijn vader wil naar huis

je wilt
naar de kleuren, geuren
van je vaders bloementuin
er je voeten zetten
ze horen kraken in het grind

je ziet in mij je zus
niet meer je eigen kind
je wilt je jas aan, opstaan
naar huis gaan

maar, het mag niet

de geest mist
het denken struikelt
vervreemding tekent
matheid op je gelaat

dat waar je van hield
zie je het nog
hoor je het nog
als ik het vertel?

verleden tijd vreet zich
in de werkelijkheid
och, hoe kon ik weten
dat je zo snel zou vergeten…
_

ik blijf zoeken
naar de warme seizoenen
het levenslied
in jouw stille herfst

streepjes licht
op vader en kind
dat wat niet verdwijnt
als een zon die altijd schijnt

Schrijver: Hilly Nicolay, 6 maart 2014

voorjaarsvlinderhotmail.com

Biografie van deze schrijver

verdriet ziekte ouders

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 7 stemmen 349