Alle inzendingen over lof en dank

Dank dat jullie ons willen redden. Thierry, wij hebben er alle begrip voor, nu onze grenzen nog open zijn, wanneer u toch besluiten mocht, om vastbesloten naar huis te gaan.…

Mijn jouw-indrukken gegrift op stenen tafelen in m'n geheugen staat verzegeld ons gebeiteld verbond vanaf het ogenblik dat we mekaar vonden was het een blik op oneindig was het geen blik meer maar goud dank zij jou, m'n Steen der Wijzen waarvoor ik gouden kalveren terzijde liet.…

Ik zou je nog eenmaal willen danken, al dat moois, zoveel fraais. Ik zou je nog eenmaal willen tonen, diepe spijt voor je pijn. Ik zou je nog eenmaal willen beminnen, omarmen, je laten gaan Ik zou je nog veelmalen willen liefhebben, schuldloos naïef mijn eeuwig lief…

stapte over lijken, zag hun wonden ze lagen daar, in plassen bloed, tesaam ik moest de moeders troosten die hun kraam- bedden vergeefs bestegen, kindermonden de borst gegeven hadden, ze bestonden niet meer, de boodschap was onaangenaam ze gaven lijf en leden voor de gronden en ongetwijfeld streden ze bekwaam maar gieren geven niets om lof…

Toch, geen zuchtje wordt vernomen; ’t IJle loof der berkebomen Hangt nog roerloos steeds ter neer. Zo vaak ben ik kalm en rustig En word plotseling droef te moe; Tranen rijzen in mijn ogen, ‘k Word in ’t diepst der ziel bewogen En weet zelf waarom noch hoe.…

ik streep lucht heb genoeg van het vluchtige wolkenspel schaapjes die zeilen in een grazige blauwe weide de tijd is voorbij dat blaadjes romantisch ruizelen in machtige eiken het nu geel bruine loof begint in snel tempo te wijken na storm en regen is kale strakte overgebleven guur schraalt de wind door takken en sprieten voordat het…

winden mee te zwichten naast te groeien naar het licht en oude schaduw te vergroten Stam hout vast aan wirwarkruin durft elk takje te beloven het verleden komt weer boven ook al herfst geblader bruin Wortels weten zich doordrongen in jouw voedzaam rijke hoven die de levenskans vergroten Van je pit toomloos ontsproten die trots met het lof…

Door stramme vingers aangedreven persen snaren schrille tonen die snerpend door de geest geen lof meer aan het spel betonen zoals dit vroeger is geweest Realiteit heeft zich gewroken haar meervoud werd verstomd Een taal wordt gedacht en dus gesproken en al de andere verdomd Bij het zoeken naar de waarheid spreken de gedachten Gestuurd…

Van wortels afgesneden, het loof dat leven was en stem van wind en regen is op de akkers stom gebleven. Wij zijn gerooid en afgelegd en nagekeken op gebreken. De grond die onze moeder was is dood gewicht gebleken. Wij liggen op een bietenvaalt, nog wel bijeen maar zonder hoop.…

Ik heb rondgereden en kom zo onbedoeld terecht in Zeist: nog steeds een dorp door dartel loof omlijst, net zoals drieëntwintig jaar geleden. Wanneer zij lachend opendoet herrijst mijn jeugd in mij en wat wij samen deden. Er is, terwijl wij wederwaardigheden bespreken, niets dat op vervreemding wijst.…

Glorie aan God, alle lof en eer Want Hij heeft aan ons gedacht En heel de schepping volbracht Geprezen zij God, onze Heer. Glorie aan God, die ons lief heeft Want Hij is met ons, dag en nacht En houdt trouw over ons de wacht Hij die in ons hart Zijn vrede geeft.…

God, U beschermt mij steeds weer Ik mag mij aan U toevertrouwen En die keus zal mij nooit berouwen God mijn Heer, U zij alle lof en eer. U bent het licht in mijn bestaan En zult mij leiden op al mijn wegen U wilt mij omringen met Uw zegen Ik mag veilig met U verder gaan. ( woorden uit Psalm 84)…

Als een rietstengel zag je hem neerbuigend zijn lof verdienen, als zonder enige plicht. Ten ogenschouw van ieder ander het zich weer energiek had opgericht. Toch wat ging er achter deze jonge onschuld schuil. Waren het de mondhoeken die sierlijk trilden? Was het de glimlach in plaats van een gehuil?…

waar zomer spreekt in contrasten bruin en wit was de lente in ontwaken al de lichte rode randjes pikant aan het maken het knoopje nog een sluiting verder waar nonchalant wit de schijn van openheid verbloemd en een aantrekkelijk palet voor de schilder heeft klaargezet pas onder donkergroen loof blikken ogen het sprankelen…

kogelrond oranjerood zoals je aan de hemel stond gewoon op klaarlichte dag zag ik jou een soort van naakt kersvers gemaakt door de zonnesmid met zijn ijzers heet en wit je moet de zon smeden als het ijzer heet is moet hij hebben…

Wil Carolientje nu nog steeds een man? Gedreven door een onbestemd verlangen zoekt ze in politieke wandelgangen. Krijgt Carolientje nooit genoeg ervan? Het roer gaat om de bakens zijn verzet Van bak- naar stuurboord : kijk...daar vaart Baudet…

Eergister liep ik met mijn verre uncle Donald in de tuinen, de kebons, zoals hij vroeger zei Onder het genot van een senseootje vertelde hij ten langen leste mij zijn biostory, gezeten in een luie stoel in de wintertuin onder het foliage van een palaverboom In een vorig leven op deze groene aardkloot diende hij als…

Ik heb weer iets geleerd Iets ervaren wat ik nog kende Het begrip Voelen En dan doel ik niet op fysiek want dat (ongewenst) gedrag is voorbij Ik ken nu het begrip: geestelijk Voelen, voelen, voelen Aanvoelen, doorvoelen En voelen op afstand, zelfs op grote Ja het werkt als je echt hecht voelt Ook de pijn voelt, zeker die van een ander…

Ga naar het warme licht Dank je wel lieverd mijn alles mijn schat op aarde Je hebt mij alles gegeven Dank je wel mijn liefste...…

Omdat wij Hem in alles zouden toebehoren God, die ons met Zijn liefde wil omgeven Dank U Heer, dat wij bij U mogen horen.…

Dank meid!…

Als ik mij afvraag waarom ik vandaag het danken vergat, voor 't brood dat ik at.…

Nu is uw leven hier ten einde; wordt het voltooid bij Hem, de Zijnde, en danken wij, ondanks de rouw.…

Aan het eind van de dag kijk ik naar boven en dank al mijn dierbaren die voor zijn gegaan zeg dan: ik heb het gered. kan het amper geloven.…

Je kan nog niet weggaan Ik heb nog niet voor je gedanst niet zacht zingend in slaap gesust ’s nachts stil voorgelezen oud verdriet van je gezicht gekust Je kan nog niet weggaan Ik wou de zon met jou zien opgaan de kans je te danken voor alles wat je gaf we hadden nooit woorden, het voelt zo goed je kan niet weggaan, het is nog niet af…

In dank schenk ik zuurstof aan alles dat ik mij heen zie en als dan de herfst valt krijg ik er een ringetje bij.…

aangemeerd waar geen golf geen teken van de overkant niets dan dauw over land uitgespreid, mij welkom heet grenzeloos verlangen wordt beteugelt door terughoudendheid angst is een ander woord voor extreme breekbaarheid een vlaag verlaat als wind een groet vaart tot strand waar ontvangen tot danken werd een streling kon nooit zachter zijn…

jouw stem en een gedicht samen één Jan van Veen jouw stem, wellicht een gouden kroon op elk gedicht mijn stimulans, een lange tijd gaf jij mij kans, dat is een feit voor altijd dank, jij beste man ik zet een kaars, mijn beste Jan Rust in vrede…

Ik dank je..door te leven aan mijn zij...…

Een vriend is een vriend door soms uren te communiceren Contact door de jaren heen jezelf voor niets hoeft te generen Een vriend blijft een vriend en juist jij bent er zo een Door je aandacht en je intenties voel ik mij niet zo alleen Dank je mijn lieve vriend dat jij er nu voor mij bent Het betekent zoveel voor mij als ik door je warmte…