Alle inzendingen over lot

Je ziet je eeuwige zomer snel vervagen Dus grijp je om je heen naar van die schimmen Die jij lang bij je denkt te kunnen dragen Eerst liet ik jou aan dingen die jij kostbaar vindt nog wennen Zelfs in je hand zie jij hem niet eens glimmen Je zou die diamant niet eens herkennen Ben jij nu alle jaren van je leven aan 't vergaren De tijd…

Nu, zestig jaar geleên En nog vijf honderd, moet gij uwe stichters danken, Die u bevestigden met toornen, graf, en steen; Maar namaals, aangegroeid in macht en burgerijen, Ontzaagt ge min ’t geweld, en proefde menigwerf Het wisselbare lot des oorlogs onder ’t strijen, Doch nooit met meer gevaars van ’t uiterste bederf Dan toen de…

Mysterie – ’t lot! Die schepping predikt Geen liefdrijk God. Natuur – wat deert haar Uw vreugde, uw leed? Ze is zielloos lieflijk En reedloos wreed! En Hij die allen Is vóórgegaan? Liet zonder antwoord Ons Waarom staan! Het eind der wijsheid Blijkt altoos meer; Wij weten weinig – Te weinig, Heer!…

Niets: het boek van het lot gaat dicht voor onze ogen. De mens, een vreemdeling voor zichzelf, wordt door de mens niet gekend. Wat ben ik? waar ben ik? waar ga ik heen, en waarvan ben ik gemaakt? Que peut donc de l’esprit la plus vaste étendue ? Rien : le livre du sort se ferme à notre vue. L’homme, étranger à soi, de l’homme est ignoré.…

Nou pronkt hij met zijen kousen, Die hij kocht bij Franse Lot. ô Hij leent het geld van smousen, Schielijk raakt achter slot.…

O Zeus, o Hera, sta ons bij straks drijft Deucalion voorbij het roer ligt stuurloos in mijn hand mijn klauw heb ik aan 't lot verpand Nochtans heb ik één hartewens breng ons naar het theatermens Maestra Felice is haar naam geen pauper maar Napolitaan Zij's inventief als nooit tevoren zoekt voor haar stuk nog tien tenoren zij kan echt…

~ een parafrase op Theseus en Ariadne ~ Zeven dochters met een rozenmond - de uitverkorenen - hun moeders weenden als karyatiden bij het Parthenon gewijd aan stedemaagd Pallas Athene Een schip voer heen om ver van hier te reizen met zeven maagden in hun schoon gewaad zeven malen rond de wereld gaand zeilend naar Kretenzische paleizen…

Soms schittert de zon in de druppel die ik ben -- in de levenszee.…

de jammerende schaar Met tranen om de baar, En kermde nog op ’t lijk van haar gespeel, En wenste lot en deel Te hebben met haar kaartje*, En dood te zijn als Saartje. De speelnoot vlocht (toen ’t anders niet mocht zijn) Een krans van roosmarijn Ter liefde van heur beste kameraad. O kranke* troost! wat baat De groene en goude lover?…

Dat de tijd hier 't al verover', Aan geen tijdperk hangt mijn lot. Gij, Gij blijft mij altijd over, Gij blijft eindeloos mijn God. Wel een ramp mij hier ook nader, 'k Vind in U mijn rustpunt weer. Gij blijft in uw' Zoon mijn Vader, Wat verander', wat verkeer'.…

Het laat haar leden lachen met de kop van een naald, maar zij, zij steekt de hand op naar nieuwe loten. Het bange land hoedt zich voor de overname beraamd in het hart van de levenslieve dame.…

Was 't nu gewoon het LOT ofwel de wil van God, vlak naast zijn KERKSKEN te LANDEN. Een jongetje uit KALKEN wilde zijn broer verschalken. Hij lag plat op zijn buik op ZOLDER op het LUIK, al dronken van 't bier uit ALKEN. Een dokter uit KAPELLEN moest een diagnose stellen.…

'k Weet van geen liefde meer of haat, moet ik nu zoeken in de straat, is dat mijn lot? Maar waarom bad ik dan tot God? 0, zo ik nog mijzelve had! Ben ik een vrouw, zo 'k nooit werd echt bemind? Ben ik een vrouw, zo 'k nimmer droeg een kind? Ben ik dan niets, dan wat verdriet dat hij, vergeten, achterliet?…

Mijn vader die, met wijze goedheid, Mijn wislend lot op aarde schikt, En, schoon mij dikwijls distels steken, Door menig bloempje mij verkwikt. Die, als Hij mij mijn liefste wensen Ontzegt, toch mijn geluk bereidt, En door de tranen van dit leven, Mij rijp maakt voor de zaligheid. Ach!…

Die zou onze schuld betalen Met zijn dood: wat schrikk'lijk lot! Vrede zal op aarde dagen. God heeft in de mens behagen: Daarom offert Hij zijn zoon, En men zingt op blijde toon: Vrede op aarde! Twintig eeuwen zijn vervlogen. Hebt gij wel eens overwogen.…

Had ik uwer lippen woord, Dat beschermde mild mijn lot: 't Leidde mij door 't leven voort. Heer, mijn voet betrad uw spoor, Nimmer, wanklend op die baan, 'k Roep tot U, mijn God, o hoor Mijn gebed genadig aan. Redder, Gij, van hem, die U Zoekend zich, door U beschermt...…

Judea's wijnstok groent hier niet; Olijf, noch vijg teelt ons gebied; Gij gaardet hier, in rauwer lucht, Min weeldrig blad, min zoete vrucht; En toch, gij zit, uw lot getroost, Te midden van uw talrijk kroost; Uw Feesthut staat bij ons geplant, Als eens in 't Palestijnse Land.…

Maar, als ons 't lot geen tijd onthoudt Om van de zorg te pozen, Wanneer men dan met vrienden kout Of mag met meisjes kozen, Dan is 't de lach, die 't hart ontsnoert, En 't wicht der zorgen met zich voert.…

wat in 't leven ons doet hopen, ons doet beven, of ons moedloos stil doet staan; hoe gedrukt door 't naar ontberen, of verblijd om 't lot verkeren, altoos zal ons de uitkomst leren: ‘Wat God doet, is welgedaan!’…

Dan toch het toeval van een lot in mijn buurt, een lot dat mij ontging door het toeval van mijn geboorte. Mijn Mirjam is ondernemend. Pas nog probeerde zij hier in Picardië de maan uit de vijver te vissen en gisteren riep zij mij in het holst van de nacht van zaterdag op zondag. - Pappa, kijk, de maan vannacht is een heel groot oor.…

woedende zon scheurt watervlak binnenwater overzijde wacht op avondlicht voor oeverbloem een bejaarde engel slechts vergund een avondmist in wie- rooklucht eist het hart een bedelend oog om een bedauwde vrucht ter voeding van de smart bij het laatste woord gezuiverd lot het hemeldek ge- sloten, een klagende geloken blik dankt de herrijzenis…

Heb meelij met mijn bitter lot!' 'Ju!' roept het jongetje, 'paardeken ju! he! moeder, waar is vader nu?…

moet uit die flauwe trekken Mijn hart, dat voor u gloeit, uw naderend lot ontdekken? - ......................................................... Ach! zult gij, als die stroom; bezwijken in uw loop? De uitfluiting zijn der aard’? de schandvlek van Euroop’? Neen! neen!…

Het is of vanuit deze haven iets over heel de wereld drijft, waardoor ge, waar u ‘t lot mag voeren, toch altijd in haar omtrek blijft. Het is, of met haar water en wind, zij ons heeft opgevoed in ruimte en vergezicht, de kusten van onze toekomst tegemoet.…

O wees ons, wat ons lot ook zij, Door zee, en wereldwoestenij, Een trouwe Gezellin! Waar de Overvloed met blijde lach De kostbre feestwijn plengt; In 't hoogste schittren van 't gezag, En wat de Staatzucht strelen mag; Waar jeugd en blijdschap wenkt.…

Met dit mijn sober deel te vreên, Vermoei ik 't lot niet met gebeên Om 't nutloos meer, 't bedrieglijk beter; Maar dank die 't lastig arbeidszweet En 't armoed-rillen enden deed In 't matig van de thermometer. Thans moog, dit enige is mijn beê, Mijn golfje op de levenszee In kalme zwelling strandwaart rollen!…

Angstzweet parelt ijzig langs mijn hals: Apocalyps was weer mijn lot vannacht. In de zwoele warmte van het bed slaap je, dicht tegen me aangevleid onwetend van de angstdroom die mijn hart beklemt. Wellicht spin jij je eigen droom teder rond het cocon van je buik waarin beginnend leven ruist.…

Dan wandlen wij dat golvend graanveld door, En aadmen bloemengeuren op ons spoor; Dan lokt Pomona's ooft ons tot genot, En 't zoet der min bekroont ons heilrijk lot. Mijne Ida, kom! - Daarheen - daarheen - Trek dáár met mij, o mijn geliefde, heen!…

Als uw teerbeminde bruîgom In uw boezem nederdaalt, En de vlamme zijner liefde U uit hart en ogen straalt; Als ge, van geluk schier zwijmend, Reeds der zaal'gen lot geniet; Denk aan mij in uw gebeden, Liefste, neen, vergeet mij niet.…

ontredderde mensen wereldwijd Zoeken wanhopig naar oplossingen En zien wat wij in onze consumptiemaatschappij verkeerd deden Proberen wanhopig te herstellen, wat nu direct noodzakelijk is Gaan rigoreus omschakelen om hier weer uit te komen Gaan meer aan elkaar denken Gaan contacten opnemen met eenzamen Zijn ineens weer begaan met andermans lot…