Alle inzendingen over meenemen

Daar stond een man op het plein midden in de drukte stil te staan met verschrompelde schoenen verfomfaaide jas en warrig zilverkleurig haar en ook een broek met versleten riem op half acht of negen niemand op hem wachtend kijkend met vermoeide ogen naar een blauw briefje op de grond alsof het een boodschap kon bevatten die hem zou meenemen…

gevormd zoals de zee met het strand en de deur met een dak zo kon ik bij je schuilen waar mijn ziel vertekend was blies je splinters even weg met jouw ogen van de dag zonder het licht van de nacht en door jouw haren te voelen was mijn kussen sneller droog zonder het gefluit in de ochtend en de wind vanuit het westen daar waar ik je ook meeneem…

Van elke dierenswaardigheid ontdane Cadeau's, van aap of andere exoot; Een uitgeholde olifantenpoot; 't Wordt toch weer opgeëist door de douane Dus ga ik op mijn beurt naar 't buitenland Met kippenleren knapzak in de hand…

We moeten inpakken en wegwezen, meenemen wat hoognodig is, paspoort, bankkaart, ballast achterlaten, vertrouwen hebben in de bestemming en onszelf, geen geschenken kopen, herinneringen bewaren, verbroederen met lokale bewoners, toeristen mijden, ons ondergraven in het forse gewemel, reisverzekering, landkaart opbergen, ons redden met tandenborstel…

de tuin lag er nog in de paden waren de plassen hard aangevroren met de voet maakte ik vriezen dat het kraakte je was niet meegegaan te koud, nog veel te doen en zo kon je niet meenemen in het zakje van mijn vest - Harris tweed met de hand gemaakt bij de vijver lag het ijs in een vliesdunne laag over helft van het oppervlak alsof…

laat mij je even meenemen op mijn reis van fantasie ver weg van allerlei problemen kom binnen in een wereld vol magie hier heerst vrede en geen oorlog de liefde verdrijft er alle haat geloof me vrij, hier is nooit bedrog iedereen lacht er en is nooit kwaad kom maar binnen, beleef je mooiste dagen want lepeltjesgewijs zal alles er wel komen…

Ik zag je lach en de schoonheid in je ogen ze lieten me van je houden mijn hart openvouwen en al mijn ellende wegzuigen Ik kijk voor me uit voel het riet tussen mijn vingers sluit mijn ogen, laat me meenemen door de wind Twee vlinders dansen in de lucht de wind slaakt een laatste zucht Twee vlinders dansen onder de zon daar op het veld…

Konden wij nog maar even samen zijn ik zou je meenemen door de lucht dan maakten we verre reizen konden wij nog maar even samen zijn we zouden dan samen zweven over landen en rivieren en zeeën dan zouden we de vertes aanschouwen, van hier zo hoog konden wij nog maar even samen zijn dan vinden wij, jij en ik ons geluk…

heer Baudet daar komt de witte Jood weer denkend zeer grappig te zijn onsmakelijke ongein commentaar op roetpiet de blijmoedige kinderen zien dit zo echt niet wat een ziekelijk geklaag verlaat dan ons mooie land uw betoog klopt van geen kant gemeenteraadslid Oldebroek denkt ook alles beter te weten hem ook meenemen…

zelfs stroomopwaarts aanslibt op de stenen waar vlinders blok na blok bloempotten vinden, en blad voor de rupsen, hun kleuren een schitterend patroon een vertrouwd geheim dat het orakel niet verklaart Het is overal als het ooit verloren zou gaan in de stad van overstromingen en verzakkende kades die geen van de wonderen kunnen meenemen…

Ik heb van de wereld afscheid genomen Het licht zal mijn lichaam meenemen De strijd tussen pijn en verdriet is gestreden Ik ga mijn leven aan de aarde terug geven Ik heb van de wereld afscheid genomen Zacht geniet ik van heerlijke muziek De pijn is overgegaan in het sterven Ik ga de doodsrivier spoedig oversteken Ik heb van de wereld afscheid…

De eerste zonnestralen raken het wassende water Het schitterende waterkleed laat zich spreiden Drijvend neemt het water de zonnestralen mee Langs prachtige oevers van groene weiden Het waterkleed laat zich meenemen Door geulen van mystieke rietkragen In nevelen vol sprankelende druppels Het water laat zich langzaam meedragen Stil laat ik…

wist al, dat die passie in zijn ravenhart lag bij ieder woord dat hij schilderde voor jou en jou en jou alleen dat mag je nooit vergeten hij kan er niets aan doen dat hij zo is en zal blijven zijn en voor de ravenliefde is geboren maar je mag zijn witte ravenhart plunderen als een zeepiraat als de gewone man op straat je mag hem meenemen…

doe je hart verwarmen laat je omarmen je meenemen op vleugels je leiden door onzichtbare teugels geef toe aan je gevoel laat je zweven vergeet alles even je sores en de heleboel ga er op uit eens heel alleen geniet en kijk om je heen een vlinder die dartelt een bloempje dat bloeit een beekje dat klatert een kalfje dat stoeit zoveel moois…

vandaag loop ik achteruit terwijl mijn voeten rusteloos de wind volgen besta je nog nu alles stromen zal of ga ik enkel door een schaduw van tijd en licht ik wil je meenemen, denk ik dan stilte met jou maken, sporen diep verzonken zodat ik elk moment kan voelen, veel meer dan zien veilig in verdriet de lokroep van het samen reizen…

hoe zijn handen het orkest meenemen naar bergen ravijnen wolken en water gesloten ogen de plooien in zijn gezicht de diepste lagen voelbaar maken hoe hij de smalle handen op het hart legt het koor smeekt om elk woord te bezielen de lange armen langs het schrale lijf hangen terwijl zijn hoofd zachtjes wiegt heen en weer hoe…

In de nacht, dan sluit ik mijn ogen, laat me meenemen door vele dromen en voel opnieuw hoe wij samen bewogen Wanneer de zon dan weer aan de hemel staat met zijn stralen op mij gericht, voel ik, nog heel even, je handen als afscheid op mijn gelaat.…

Vanochtend belde de heer Den Dood hij blijkt de tussenpersoon te zijn van een levensverzekering die ik blijkbaar ooit heb afgesloten hij wilde vandaag langs komen en me dan meteen meenemen ik heb hem kunnen overtuigen dat de tijd echt nog niet rijp is en dat ik zelf de keuze wil maken we hebben afgesproken dat ik hem zelf zal bellen…

Geniet van deze kansen, als deze binnen je bereik liggen en misschien kun je iemand meenemen die er zelden komt.…

De Leeuw omhelst hem innig voor de ruiters hem omsingelen verminken en meenemen De strijders vluchten, vechten zich dood in de engte bij de bron Het was nabij, het is voorbij Ik heb geen thuis meer alleen schuilplaatsen in de nacht Mijn lief, wat zullen ze je aandoen waar ben je, waar is het oordeel dat jou bevrijdt?…

Door duizend sterren bedolven Zak ik nog dieper en wanneer de golven Mij bespoelen en meenemen naar beneden Droomde ik dat wij het licht uitdeden.…

niet alleen de nacht schermt licht af van helder waarnemen waarin dromen mij soms ongevraagd meenemen naar diepe dalen van verwarring ook de dag kent momenten van onzichtbare schaduwen gevoed door gevoelens van verkrachte woorden zij overvallen soms mijn gemoed, zomaar, zonder te schuwen een muur met een zacht fundament is…

Ga nooit uit vliegen zonder goede koffer Die ferm en statig afwacht in het ruim Standvastig, plichtsgetrouw, zonder verzuim Voor zoiets breng je graag een extra offer Maar ‘t wordt gechecked als men het vliegtuig laadt Het label ‘paardenvlees inside’ is obligaat…

Het is veelal niet de angst voor de dood maar de intrinsieke angst voor het sterven voor de pijn, de pijntjes, het lichaamsverval daar kunnen mensen echt doodsbang voor zijn het zweet kan ze uitbreken de flauwte nabij het zou flauw zijn dat te ontkennen ook voor mij na deze gedachten aan hartenkreten te hebben toevertrouwd ga ik weer aan…

"Alles van waarde is weerloos", Lucebert Het is niet alleen de materiële waarde maar ook zeker de immateriële waarde welke weerloos is, blijft en zal blijven Als er bij je auto wordt ingebroken laat de materie zich weerloos gaan zonder verzet vernielen en meenemen geen haan die er om kraait maar als er getoornd wordt aan je menselijke…

hem die kracht dan om te accepteren wat hij en niemand veranderen kan Lieve Heer geef me nog wat tijd neem die onrust van me af ik vlucht naar het bos luister daar naar de fluisters van de natuur laat daar regelmatig los datgene wat hem en mij in de greep van onmacht houdt ik ben bang, heb het koud dat ik die onlosmakende zorg meeneem…

moet ik je meenemen naar de kuilen van bedrog je met zand overdekken of je opsluiten in een hok en steeds gaan kijken of je nog in leven bent?…

naakte huid haar waarheid is diep in slaap gezonken, ik benijd haar - mijn rust is me eens ontnomen, niet gegund zelfs niet in mijn allermooiste dromen hoe langer ik haar betast, hoe meer mijn adem de weg kwijt raakt, help me ik wil een eeuwige rust, ‘ k zal dankbaar zijn aan de dragers en de vuurmakers, ‘k zal de bloemen en kransen meenemen…

waaien over Vogels boven de daken witte wolken, het duurt lang voor we iets gaan drinken In het café steken we in elkaars taal over naar de straten waar we wonen en alles anders hetzelfde is We zingen mee met de liedjes van onze tienerjaren en toosten op de wereld die de onze wordt Ik rek de tijd, wil de gids niet loslaten, hem meenemen…

Vurig, ja zelfs passioneel, jouw flanken die mijn gedachten vasthouden, een ogenblik lang en mijn dromen meenemen uit dit gevang naar jouw oorden tussen druivenranken. Groen, oneindig, zover het oog kan zien hier tussen jouw heuvels en dalen, waarin ik mezelf verlies telkenmale en hoop op een teken van jou misschien...…