83 resultaten.
Kreta...
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 1.137 Je bent zó mooi, vol verleiding
Mijn adem stokt telkens als ik je zie
Je nodigt mij uit om de sirtaki te dansen
Kreta, mijn lieve Kreta ik kus en omhels je
Je laat mij je geheimen van de bergen zien
De rustieke dorpjes waar de tijd stil staat
Je muziek klinkt bijna melancholisch
Kreta, mijn lieve Kreta neem mij met je mee
Je eeuwige zon…
Marcel Lüske
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 55 Zeg Lüske, ben je trots of hopeloos,
teleurgesteld, vol wrok, geïrriteerd,
zwaarmoedig, vol berouw, geamuseerd,
verbolgen, melancholisch? Ben je boos,
bedroefd of bang of blij (1 der 4 B’s),
beschaamd of voel je haat of voel je nijd?
Voor mij is jouw gezicht een groot zwart kruis.…
Etran Finatawa
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 975 In Tamasheck en Fulbe-taal
Jubelt
Vrouwen en Dieren Dartelend
achter de naar binnen gekeerde blikken
Hitte in Hertme
Peul en Touaregs
Harmonische
Nostalgische
Melancholische
Nomadenblues
-----------------------------------------------
Etran Finatawa, letterlijk: "de sterren van de traditie"
is een groep bestaande uit Peul…
Mijn Hospita
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.122 Mijn hospita speelt met statie
De lieve ‘Lorelei’, -
Zij zingt er zo melancholisch bij -
Toch goed van intonatie.
Mijn hospita wil mij verleiden -
Nou weet ik het potdorie! -
Verduiveld, dat ik dat nou pas zie!
Verbeel je eens – wij beiden -?…
Vader
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 461 Het woord vader
zit in de klank
van oude hobo's
die melancholisch
het gejaag der harpen
doet verstenen
het zit in het geluid
van brekend glas
dat met koele gratie
de sintels in de as
tot glinsteren dwingt
en na de stilte
en de storm
breekt het door de wolken, soms
als een schitterend conclaaf
van open en gesloten lettergrepen
statig…
Depressie
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 326 Ik zag de mediapriester
Antoine Bodar laatst hip doen
over depressie, in een uitzending
van KRO's 'Kruispunt', waarbij
hij melancholisch door zijn
Amsterdamse huis vol boeken
zweefde.
Hij vertelde vol melodrama hoe
hij als jongeling ooit een
grote hoeveelheid slaappillen
had geslikt, maar God hield
hem godzijdank hier.…
Contrapuntige Mijmeringen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 50 dwarrelend acaciablad,
zodat mijn gemoed onwillekeurig werd meegesleurd in neerwaartse spiralen,
waardoor het gezichtsveld voor mijn aardsdonkere reebokbruine ogen opwelde in een welhaast ondoordringbare sluier van loodgrijze mist,
als gevolg waarvan mijn beide bloedkoraalrood geverfde volle lippen zich tergend langzaam vormden tot een melancholisch…
Taalgevoel
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 132 Als woorden als flamingo's of als ooievaren vlogen
met machtig majesteitelijke trage vleugelslag
en voor verbaasd verraste oogpupillen langsbewogen
in V-formatie dan uit 't zicht verdwenen als de dag
die lijkt te smelten met de rood-paars-gouden zonnekogel
zoals wij ons het sterven denken van de mensenziel:
nog even melancholisch wachtend met…
Late, late Tante Lien
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 276 Tante Lien kon het Nederlands-Indie
Zo melancholisch bezingen in haar
'Den Haag, Den Haag, weduwe van
Voorbije Indische zegeningen.'…
onbegrip
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 99 is het een rusteloos verlangen
dat naar mijn aard musiceert
in melancholische gezangen?
ik probeer het in alles te ontdekken
in gedachten, in verwachten, soms
in strijdig verachten, in jou en jou
ja, soms in het manisch opwekken
van een uitdagende beeltenis
alles gericht op dat wat ontbreekt
hardvochtig te verzachten…
LICHT
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 180 een queeste met flonkerend floret
naar het schimmenrijk waar
engelen geduldig offers roosteren
boven zachte vuren
een reis naar hoge hemelse vlakten
van euforie en wanhoop tegelijk
hoekige stormgoden gewapend
met kokers vol rechtlijnige pijlen
doemen in bruin-grijze tinten op
waar is boven wat onder en opzij
verre melancholische klankdichten…
Chicago Streetblues
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 613 Melancholische smartende klanken
Onduidelijk gezang van een zwarte man
Iemand laat een mondharmonica janken
Uithalend kreunend, spontane jam
De blues klinkt galmend in de straat
Leed doordrenkt met een hete traan
Ergens valt een ritmisch geluid in de maat,
Handen die op een houten kistje slaan
Meer en meer mensen komen kijken
Zachtjes meezingend…
De klok en het Indisch Monument
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 176 De klok bij het Indisch Monument
in Den Haag, die met zijn slepende
melancholische bronzen klanken compassie
zal uiten voor alle Nederlandse burgers
en militairen, die tijdens de Japanse
bezetting in Nederlands-Indië gedurende
de jaren 1941-1945 zijn gevallen in de
strijd; omkwamen in de kampen; of van
uitputting stierven bij de verrichting…
Bomen
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 188 Bij nacht wanneer er niemand getuige is
op het onvolprezen groene kerkhof
van de eigentijdse melancholische narcist
waar bomen simpel bomen zijn
is de echo in haar oren te horen
nymfomane van het woordgebied
met beide voeten op de grond
geworteld in het ruwe heden
buigen de ontbladerde takken
voor woedende wind, weerbarstige regen
breken…
Laatste vlucht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 217 Melancholisch was hij opgestegen,de
cockpit benauwde hem, aan de aarde
heeft het niet gelegen, aan de mensen
wel. Zijn draaglast werd te groot en
de wereld was nog steeds hetzelfde,
zijn schrijven was dus werkelijk een
vlucht en niet de metamorfose die hij
wenste. Mensen bleven mensen, onvolmaakt,
prozaïsch en dodelijk.…
Kindertijd
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 287 Na het spel komt het echte werken;
met de melancholische kenmerken, dat er
een verlangen rest aan een kinderspel uit
een voorbij verleden.
In de volwassenheid lijkt de ziel te huizen
van dat 'zijn', was ik ooit. Een ziel die
het hadden heeft moeten kluizen, en in zijn
verlangen wordt beknot en gekooid.…
Ode aan de herfst
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 71 Zo mooi kan de herfst zijn, ik heb de schoonheid in haar ogen
gezien die ook nog eens de andere seizoenen het hazenpad laat kiezen
Een melancholische blik, verdrink nog even in open hemel van koel grijs en blauw-
tinten waar ze een ieder zal verrassen met een frisse wind die zij met vinger heeft bijgevoegd.…
stapper terug in stadshart
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 635 In Ree en Runstraat liep hij
uitgelaten nu nog bij gelegenheid
alle cafés zwijgend voorbij
soms ging blijkbaar voor bekenden
gezeten op terras of achter glas
beschroomd zijn hand kort omhoog
Ook fietsers passanten
weinigen die hem nog herkenden
vrolijk zwaaiden naar ooit
de tijger zonder sluitingstijd
Een vrouw gerimpeld grijs haar…
Elianne Ardts : celliste
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 375 met haar stok
het snarenquartet
dat zich tussen
hals en staart uitstrekt
is zij op zoek
als begaafde ziel
in een voortdurende
ontdekkingsreis
naar innige afstemming
met haar gezel
die zij haast omarmt,
met genegenheid blijkt wel
als ik de ogen sluit en luister
naar Bruchs Kol Nidrei
een lied dat slechts voor even
in de melancholische…
De merel en de poes
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 145 als hun jong nestje in één nacht wordt geroofd
in de jasmijn klinkt s’ avonds ‘n melancholisch lied
maar de nieuwe lentemorgen lokt weer en beloofd
en zelfs in het schemeruur gaat de merel zingen
hij zoekt al vroeg door het duister naar het licht
ook ons bedroefd hart zou zingend moeten winnen
dan klinkt door iedere beproeving: Zijn eeuwig…
Melancholiek.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 754 Ik herinner mij woorden van jou
van mij, wat we zeiden.
Maar leiden nu ons eigen leven.
De avondschemering boven de tuin
en het huis waar ik een gedicht lees
van M.Vasalis, schoonheid en verval...
Even een traan, het regent en ik kijk
naar het natte gras.
Alles wat zuiver was, de grond, de
aarde, jouw ogen en je haren.
Wat er is, is een…
- Wandelwegen door de Regen -
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 210 Ik voel je hart, te laat
het melancholisch drama moeras, slaat modder
tranen van onbreekbare ruiten doorstromen..
zijn zo waardevol..zo overvol met liefdevolle bloemen.
Alles zou ik doen en geven.. voor liefde
als lijkt het glas de scherven niet te geloven,
mijn stille wandeltocht doet elke glimlach doven.…
De lente
poëzie
3.0 met 5 stemmen 2.032 Het vuur van de lente
Doorstroomt ook de boezem
Van 't jeugdige meisje,
Vertedert haar harte;
Hoe zuchtend, hoe peinzend,
Hoe zacht melancholisch
Gevoelt zij de vreugde
Der juichende schepping;
En juicht toch niet mee.
Ik, vrolijke lente!…