Alle inzendingen over middag

Zonlicht laat zich te water, stralen die met koetjes komen, de kalfjes kennen elk hun plaats, de leegte houdt het praten braaf, de zalfjes brengen zoete dromen, spinnen garen om de wol te baren, tijdens dutjes onder lindebomen,luister was het de nachtegaal of zwarte raaf?…

in middagstilte aan het Drentse veld waar krekels ongewis hun tsjirpen laten horen de vogels heel ontspannen fluiten in overgave aan hun eigen toon zelfs bomen wachtend luisteren het gras zich neigt naar elke kleur daar wil ik heel alleen voor jou mijn allermooiste spel over de velden sturen de piano laten zingen over stilte in mijn eenzaam…

Er krassen kraaien op de nok van het dak maar niemand weet waarom…

de plek heeft vrede bewaard tussen recht geschoren hagen de rust van paden die een doel benaderen de stille middag heeft het veld gesloten voor dagelijks verloop doorsijpelde ruggen van stenen bestemmen wegen zonder hoop het zandpad is het samengevat bestaan van een jongen een man een plaats verbreekt verder gaan maar leidt hoger tot…

treinstation Leuven - een treinchef wijst haar spoor vijf - met zijn boterham…

in mogelijkheden van oude zomerse verlangens door jou aangeraakt te worden terwijl het paard snuift jouw onschuld onbewust en onaangeraakt door mijn fantasie jouw verveling die vrouwen verleidt en mij wakker houdt terwijl ik schriften vol gedichten herschrijf om ze te laten proeven door jouw blozende lippen in de hangmat van de middag…

Hoe triestig achtergevels, verlaten in regennevels met vensters, waarachter schimmen staren Dode meisjes die vrouwen baren. Zo verzinkt de jeugd in water en pas vele jaren later, sijpelen met het droeve water beelden van een puberende schoolverlater.…

Er ligt een stilte in het landschap bij de grijze tuin bomen aarzelen of knoppen komen bollen schieten uit de grond er zijn kleine momenten die aan de lente doen denken maar dan is er weer de vaatwas de dweil die door de keuken moet een vloer die zal gaan glanzen er zijn wat geluiden gekomen van wandelende vreemdelingen die door…

Er is geen weg terug, het gaat gebeuren ondanks de mistroostige regendruppels de knoppen staan op springen de bomen krijgen bladeren, fris groen en jij daar in jouw heuvellandschap met de fruitige geur van verse vruchten laat me weten dat je nuchter bent bijgekomen van alle dwaze dromen misschien later in het voorjaar als de warmte meerdere…

de straat bezaaid met stukjes feest de zwaarste klappen zijn weer rood geweest uitgestorven drukte slaapt zijn roes achter gordijnen ze zullen pas verschijnen als de middag trager wordt ze vierden het vooruitzicht en keken dieper in het glas dan ooit te voren, zo hebben ze vannacht de tijd bevroren omdat ze bang zijn voor vandaag…

stenen schuurt het snijdt door merg en been een hoog geluid de opengesperde mond van mijn moeder haar Schreeuw een kind springt in het riviertje buigt het hoofd onder water het wacht op stilte een bamboe rietje steekt boven het water uit dreiging went niet zij ontregelt alles zij is zo mooi mijn moeder zo mooi als de middag…

waar de nacht de ochtend raakt en de middag de avond naakt daar strijdt de tijd naar een nieuwe morgen…

de morgen verwarmt – de middag in een hunkerend beminnen het bespeelt de liefde in een gekmakende (s)extase samensmeltend vloeit de middag over in de avond in een voorspel van opwinding in liefdesvuur van genot de avond vergaat in de nacht van een zalig verlangen het laat de wereld stilstaan in de passie van ongeremde lust de nacht…

Bladstil de middag meer blauw dan wit de hemel geen vogel die zingt een Novemberzon verrast ons wij gewend aan regen…

blijven slapen lekker blijven slapen de hele avond de hele nacht de hele ochtend en draai je nog eens om waarom de middag ook niet diep onder de deken onder de maan onder de zon de wereld buiten en jij die mij nooit meer wil zien laat staan binnenkomen buiten met de wereld met de zon met de maan de hele middag avond nacht ochtend…

Toen hij die middag door het dorp reed stonden de beuken als een veeg teken er was niet alleen die verwenste regen maar in de kruinen een radeloos beven…

Zo geruststellend de helle klank van gleiswerk 's middags bij de vaat. Buiten straalt de lentezon, woedt corona ongemerkt.…

in de ochtend smeer ik 'm de middag kent mij ik bak een ei 's avonds schep ik nogmaals op tussendoortjes, maak mij wakker…

Het viel tegen de avond leunde aan tegen de nacht stond op in de morgen en sliep na de middag in m`n armen voordat ze viel liefste…

Ja nu is ze daar de sneeuw die viel vannacht smelt om de middag kijk hoe ze van de bomen ik zie het graag van nature ritselt er is geen houden aan ook al is het hartje winter…

Groet me deze morgen want ik houd lente nog even verborgen Groet me deze middag want ik lach om winter... die uit zal blijven vorst.... die niet toekomt aan regeren.…

Koester de middag De avond wacht. Schenk je liefde. Voor de nacht.…

Des middags steekt de Zon, die zoet is als het daagt*, Zo wast* der Minnen brand*, hoe men ze langer draagt. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - dag wordt neemt toe Liefdesvuur…

Ochtendvreugde lang voorbij, de middag was opwindend. De avond kalm soms verdrietig, het nachtelijk duister zal ons omsluiten, o mens, wat ben je nietig.…

~~~ ’s morgens tuur ik door bevroren ruiten waar ik ’s middags zonnen zal pas na oplossing van rijm kom ik in de zon tot rust ~~~…

Zomaar een middag, waarop niets anders hoeft dan wat wachten op de avond.…

Een constant heden En Alzheimer die Hem stevig in Zijn greep heeft Dus is het voor Hem altijd vandaag, Is er geen morgen Of middag, alleen Vandaag. En is het Voortaan altijd Nu. Met soms een echo Nog uit een ver verleden…

Mij lijkt het toppunt van Ingelukzaligheid Als je die middag het orgel bemant.…

je stroomt bijna over van wilskracht in de morgen, in de middag, in een kerstnacht verscheep je, en voedt, vrij van weeklacht duizend jaren, zonder maren, dat mag aandacht…

Elders valt in de middag een bui, en er is ook wat zon. Het wordt 11 tot 13 graden.…