Alle inzendingen over nieuw lentelicht

De zon kwam terug en klaterde van nu af aan nieuw lentelicht voor lieveckyn en elckerlyc.…

Lentelicht omstraalt ons hart Vandaag is jouw verjaardag Krokussen kleuren het vorstig zwart Lentelicht omstraalt ons hart We zingen voor jou in Aduard De Levensvorst kleurt rijk de dag Lentelicht omstraalt ons hart Vandaag is jouw verjaardag!…

eer de nacht zich omdraait naar dromen van gisteren schrijf dan vederlicht lachende lijntjes in zacht dons dat late uren mist blaas ontwakend sterrenlicht langs het venster van nu en hang dan eindelijk dat rolgordijn eens op…

mag ik naar het zachte sneeuwen in je ogen kijken de rust begrijpen die in hakende kristallen naar beneden glijdt een witte deken over het donker van je ogen vlijt zodat zij glanzen als het eerste lentelicht hun nieuwe kleuren bloeien in je mooi gezicht wil melker 10/12/2010…

met geoefende vingers schrijf je levende letters op gevoel die tussen zon en maan zwieren bij het maartse lentelicht gouden zonnestralen vallen op vers wuivend zacht groengras deze waarneembare realiteit geeft nieuwe levenskracht rijpt tot ontplooiing gedurende het groeiseizoen raak je vol bewondering geïnspireerd door de pracht van…

Wanneer lentelicht je plaats beroert hoor je mijn voeten op zachte aarde Beneden droogt slaap je tranen hier kleurt je beeld mijn ogen Je bed bedelf ik onder orchideeën en zoete margrieten Morgen niet dan zwaai ik je van ver mijn liefde toe…

zal ik je haren al met lentelicht laten stralen of wat lieve schemer voor je halen als de zon zijn warmte heeft gebracht want de avonden zijn nog guur en koud jouw jaren tellen niet want jij leeft zonder oud in een perspectief waarin jij liefdevolle vrijheid geniet nog altijd speelt er licht op jouw tijdloze gezicht…

ik zag witte handen waarvan de lange vingers behoedzaam gordijnen open schoven langs zingende rails een been dat steevast gehuld was in een onbestendige kleur rok die nu de gok waagde om eindelijk lentelicht te dragen zo oplichtend werd de scene compleet die in slow motion bij half duister zonder woorden even bedreigend…

samengeknepen ogen boven jouw baardje 'n stralende lach goudgeel lentelicht streelt onze huid welke ons zijn bevestigd teder kus ik je voorhoofd *…

De winterse rebellie ten spijt, de dag is van het donker bevrijd onbekommerd dringt het licht zich weer op, doch schrijdend langzaam zonder bloem in de knop Maar toch, het lengende licht doet al goed, nog maar even wachten op die bloeiende vloed!…

Bij duizenden zijn ze weer begonnen aan hun uitbundige spiraalvlucht de door het lentelicht verwekte knoppen hebben de metamorfose voleindigd. Lucht en wind zijn nu hun domein geen stoppen of stilhangen het dwarrelt onbezonnen.…

Geen morgen is zo heerlijk om te ontwaken Dan bij ochtendgloed van zachte lentezon Bij geluid dat duizend vogelkelen maken Moment dat je weet dat nieuwe tijd begon Een nieuwe dag en nieuw leven een nieuw begin En stralende zon lacht ons lokkend te gemoed Zo’n beloftevolle dag krijgt ieder uur weer zin Een dag door warm stralend lentelicht begroet…

.- In 't lentelicht bezien klonk het heel poëtisch.…

Ze vullen de gaten dichten de gaatjes In de straten en straatjes van deze Hanzestad Ligt te blinken aan 't water in vroeg lentelicht Ik vervat de IJsselstad in een gedicht geniet vooraf met mijn ogen op Zutphen zicht.…

en het lentelicht stroomt krappe ruimte binnen dwars door het strak patroon van monotoon geluid verstokte woorden lopen uit geneigd naar zon, gekeerd tot een belofte die wellicht tot niets leidt maar ik lucht mijn hart en klop mijn wezen uit…

waar ben je gebleven lentelicht? waar is je ontluiken? je ruisen? je schittering? moge het groen de lucht de geur het gegons en gezoem ons verlossen van deze over alle seizoenen heentrekkende eeuwige herfst (uit de reeks gedichten over "climate change")…

ik zei nog ik ben geen soldaat ik ben boer, kijk mijn handen zijn niet om een wapen vast te houden maar op een doodsveld waar de wind woei als op het kerkhof verdween ik in de kleigrond jaren later kwam een boer met zijn ploeg en verscheen er eindelijk lentelicht op mijn beenderen…

ik weet niet meer waarom het poreuze licht van de lente toen zomaar binnenviel op je gezicht dat witter was dan het kussen ik weet soms niet meer hoe ik in de maat moet lopen met de wereld hoe ik de teugels vieren laat het lentelicht valt zomaar binnen jij mijn liefste nooit meer…

toch blijft die donker winterse waanzin me vreemd door grijze schaduwen die ’t bestaan trachten open te breken met eigenwijze levensdrift raadsels en geheimen als zelfzekere waarheid oplichten lentelicht met zweempjes zomerzicht midden de contouren die ikzelf aangeef…

het eerste lentelicht omhelst mijn gepijnigde bomen pelt ijskorsten, laag voor laag het verkilde hars in mijn bloed gaat stromen schuchter nog en traag dit is vasteland na een lange vlucht terug van eindeloos ik ruik de ontwaakte lucht hoewel nog broos…

Hoe kan ik nu dit lentelicht verdragen wanneer mijn kind er niet meer is, zo blij vertrokken en vol hoop op mooie dagen die zullen lengen als de sprietjes gras die overal weer komen kijken. Geen blik meer die de mijne kruist en zonder woorden vertelt hoe fijn het allemaal was.…

(voor Karin) Het water blikkerde in lentelicht. De grutto's schreeuwden weer luid. De volle knoppen braken open. Duizenden paardenbloemen en fluitenkruid. Ik zag het weidse veld. En miste jouw blote rug vol sproeten, waarop ik nog lang niet was uitgeteld.…

jouw naam wordt niet geschreven jouw naam wordt in lentelicht geweven ongebroken in stralende takkenbomen geef jij mij de zon, mag ik bij je komen jij bent de bosnimf van mijn dromen aan de rand ligt een weiland te stomen daar is het voor mij bij gebleven en het vee lijkt te zweven…

tulpen hangen druppels aan Kleuren zon voorbij de regen vangen blikken op fluisteren stemmen die tot nu toe zijn verzwegen de lach zit in het hart dat open gaat na rustloos groeien lentelicht ontluikt de bloem in warme ogen zal zij zomer bloeien…

Teder lentelicht droogt dauwdruppels van een lange koude nacht. Een frêle vlinder ontworsteld aan haar cocon zweeft weg op de wind. Beukende golven door stormen gejaagd komen tot rust op het strand. Witte ijsbloemen winterpracht uit kou ontstaan weerkaatsen zonlicht.…

zag je naderen op marmerwit een rode roos in het decor van blauwe lucht magie met lentelicht zonnig straalden donkere ogen het slanke halsje iets gebogen neusje in de wind je verschijnen was het dansen van een kind het is jouw lach die mij betoverd heeft mijn mysterie zo lang ik leef…

Ik word er vrolijk van wanneer ik jullie zie en ga het volgend Lentelicht snel opendoen. Als alle jaloezieën het voorjaar laten stralen begin ik deze dag met opgewekt gemoed, kom, laat ik eens de overbuurvrouw op de koffie vragen. Goedemorgen krokussen in deze lentetuin, wat prachtig en uitbundig breken jullie ’t groen!…

God, bewaar mij in uw lijden, in het zijden lentelicht van mijn zware dralen: ik wil mij aan u wijden in de nacht, in uw recieten.…

takken wuiven trager bladeren groenen donkerder dan het speelse lentelicht met energie beladen strekken zij zich spreidend uit haar bast voelt warm aan mijn huid in ontspannen vloeien krachten door mijn lijf fluister dat ik altijd bij haar blijf kijk op en zie een wonderlijk gebeuren de kruin herneemt zijn voorjaarskleuren…

Aan mijn zijde dus geen doorsnee toverfee of juffrouw van het tingeltangel, nee, ik heb de eer u voor te stellen aan het forsbeduimeld lentelicht, mijn vamp en zonnekoningin ... de winkeldochter Poëzie. ---------------------------- uit: 'Bravissimo', 1994.…