Alle inzendingen over onbekend

Maar toch krijgen we de kansen om te leren, Om het onbekende vóór ons uit te proberen. Het zou ogen openen en harten open breken, Onze harten zouden dan van liefde spreken. En de weg vóór ons wordt minder onbekend, Milder misschien, we zouden durven te lopen.…

Onder elke steen ligt een verhaal Achter elke berg een onbekende schat In elke glimlach een verborgen verdriet Door je eindeloze landschappen De wielen over het grind Indígenas in en uit Kinderen in doeken op ruggen Eten wordt verkocht in zakjes Vieze nagels en lijnen in het gezicht Vlaktes gevuld met leegte Zover als je kan zien Ergens…

Ja ik neem je mee Naar waar het zoet en puur is Ik wil niet zonder je weggaan Ja ik neem je mee Wees maar niet bang Ik droog je tranen En zal je lach weer doen klinken Ja ik neem je mee Mijn liefste schat Ik wil met jou naar het onbekende Ver weg naar heerlijke oorden Waar ik mijn liefde aan jou wil geven Wees maar niet bang Ik neem je…

Hebben we elkander toevallig ontmoet Hebben we al dan niet emoties gedeeld Aftastend, terughoudend en alert Onbewust in voor en tegenspoed Soms angstig soms trots en soms verveeld Gods wegen evengoed onze weg Onbekend het eeuwige vloeien Over zijn akkers ze zijn gelijk Onze levensloop naar achteraf blijkt Het is niet afhankelijk van wat ik…

ik dacht dat ik ooit in de zacht rode delen van jouw hart je ziel zou gaan ontmoeten zij bleek geen onbekende voor mij omdat de ziel- en harts- verbondenheid door liefde geringd was alleen op haar entiteit kon ik geen vat krijgen zij leek op een andere planeet te leven energetisch verbonden met elkaar haar buitenissigheden…

Omdat ik wilde weten waar je was Zocht ik naar jou in onbekende straten Waar oude huizen donker en verlaten De echo galmden van mijn trage pas Daar hoorde ik jou achter muren praten Je stem klonk zacht maar scherp als snijdend gras Ik trad behoedzaam in het gebroken glas Van mijn herinneringen, zelfs hiaten Werden stilaan gevuld met rook en…

Ik zoek onbekende werelden op en droom van verre sprookjeslanden, voor de dag weer verder mag. Ik geloof in roze rivieren en paarse rotsen, in zachte armen die me herkennen, in zilveren ogen die naar me toe rennen. In mijn wereld kijk jij mij aan en je laat een tijdeloze glimlach op mijn gelaat bestaan.…

Mijn moeder schrijft géén enkel gedicht Haar gedachten zijn zo licht, zij zegt de liedjes van haar vader in het Gents Soms zingt zij in het Frans om aarzelend te blijven steken in onbekend en vraagt haar woordenboek en toeverlaat om raad Samen breien wij de regels recht en rond dansen heupwiegend op de brug van Avignon begroeten de ochtendzon…

nooit zal komen natuurlijk houden van ik kan het wel het vallen en opstaan vasthouden en loslaten het is goed en ofwel er is nog zoveel wat mis ik dan wat raakt me ervan als ik het zo ook wel kan ik kan wat ik doe en doe wat ik kan zo af en toe mis ik het en dan weer niet want ik weet niet wat niet gehad, niet bestemd onbekend…

De laatste kus die ik jou gaf was met mijn verdriet geladen die door tranen werd verraden terwijl mijn verstand het begaf In de auto alleen, doel onbekend voel ik nog mijn lippen branden en het geluid van mijn banden wordt door mijn hart overstemd Daarom doe ik de radio aan Terwijl Bob Seeger zingt zijn hit “Against de wind” rijd ik…

verlicht Een levensweg in alledaagsheid vervlochten Mijn schaduw komt als een tweede bij de lantaarn Draaiend snelt hij zich strekkend aan me voorbij Vervaagt en wordt opgenomen door de nacht Terwijl ik het volgende licht nader voor mij Daar komt de schaduw opnieuw naast me Het pad van generaties volgend met vlijt Oude stappen herleven, onbekend…

het duurt niet lang voordat de apparaten, waarop men in vertrouwen zich verliet, het van ons overnemen, mensen niet meer nodig zijn, wat valt er nog te praten onopgemerkt houdt het je in de gaten, vanuit de lucht gegrepen en bespied, het sluitende systeem dat alles ziet en registreert, je hele doen en laten verdreven is elk onbekend gebied…

te dromen bij een talentvol muzikaal onthaal jij hebt de mystieke sfeer van ballads in hun weemoedig vertolken van het levensverhaal juist de hoge tonen waarin eenzaamheid klinkt mogen niet verwijlen in grote ijlte en verloren gaan kom zing voor ons de sagen en legenden die als historisch erfgoed geschreven staan in de onbekende…

De onbekenden plus ln en e verpak ik in een vierkantsvergelijking en geef die aan de vuilniswagen mee. De oplossing verwacht ik van de aarde.…

binnen is het kalm Het beven van de zee is daar voorbij Haar vrijbuiter heeft lichte averij Maar blijft voor haar het neusje van de zalm Zijn denken lijkt geheel te zijn bedolven Verdoofd nog van de huizenhoge golven Slapen wat restgedachten op het strand Ze legt ze in een aangevreten mand Aan wie in 's hemelsnaam geeft ze die prijs Aan onbekenden…

Anders was ze nu in haar karretje gesprongen; de bestemming is in haar hoofd nog onbekend... maar het is eindelijk tot haar doordrongen dat ze om de juiste reden is weggerend. Dit leven kan zij niet langer verdragen, lichaam en geest hebben het opgegeven.…

komt tot in oktober binnen waaien het stuifmeel van alsem ambrosia groeide eerst alleen bij de indianen nog voor het grote verkassen toen zij nog op hun eigen waren Columbus nog niet uitgevaren over de rand van oceanen zomers fris met plassen Rusland bezield onder tsaren gezocht door invallende tartaren hooikoorts gewoon met tranen was onbekend…

Ik kan het klaarspelen, toch blijvend onbekend. Dring door naar binnen vindt de kwetsbaarheid vluchtig als een fee, gedrag als een stel santinnen, het lijkt op onversaagdheid. Maar jouw vuur smelt het ijs liefde wordt vloeibaar en dan 'en petit comité' gaan we samen op reis, gevoel is onbetaalbaar.…

. ------------------------------------------------------- uit: 'Het wasgoed van een onbekende jongen', 1999. * velaren: klanken die bij het zachte verhemelte gevormd worden…

als spelletje iets herkenbaars op elkaars velletje eerst was het raken pas later werd gestraalde warmte de echte indicator waarbij muziek als mantra energie leidde in bevoegde banen nee wij zongen niet het hoogste lied lachten de zachte harmonie van geluid en handen dwaalden door vage bergstreken bezochten stranden van onbekende…

Zwervend op mijn karveel van nevelslierten meende ik jou te zien in de spiegel van mijn dromen op een verre weg langs het tijdloze water helder en diep In jouw verten vond ik verborgen parels de omhelzing van pure magie het dagen van tere extase de tover van het onbekende een pas ontloken bloem nooit eerder aanschouwd En ik was verbaasd…

Maar de tijd werd mij onbekend noch wie van mij hielden Ik wou van haar af, maar zat aan haar vast. Die ziekte wou ik namelijk niet, wanneer ze er niet was. De vervlogen jaren hielden ons in stand, Behalve mijn lever en verstand.…

Maria, Vrouw verheven hoger dan zon en maan en sterrenrijk, Ge staat voor velen nu te kijk maar waart een onbekende, arme moeder.…

het was een vreemde die mijn adem nam woorden sprak waarin mijn hart zich niet kon vinden waar handen altijd raakten in ontspannen zijn irriteerde nu de huid sloeg in weerzin lichtjes uit ogen wilden naar je kijken maar ik kon je niet bereiken zag een onbekend gezicht waarin jouw trekken zijn gewist ik ben gegaan maar mijn ziel heb…

Op vakantie gaan doet een mens goed Even uit de sleur van het dagelijks leven In een onbekende omgeving ons begeven Waar men ook andere mensen ontmoet. Maar als we weer thuis zijn gekomen Is het goed en zijn we toch wel weer blij Ook al ging die fijne tijd zo snel voorbij We hebben genoten en veel ondernomen.…

ineens geeft buiten een ander palet de subtiele verschillen die ik altijd al wilde komen na aan mijn bed streekjes wit lichten het grijs uit donkere tinten hemel schrijft helder met diep blauwe inkten wind vlaagt zacht in een warmend vleugje het onbekende verbaast en vertedert het neusje van een stralend gezicht het kind danst ontwaken…

In mij borrelt het.. overstijg jij mijn verzet aan verlangen dat aansluit aan bedauwde ogen waarachter geen plaats is voor het onbekende dat zo kort en amechtig aan mijn horizon grenst.. alleen de onstuitbaren passen in jouw andere wereld en mogen buiten de wankele treden naar werkelijkheid rekenen op onverdeeld geluk.…

Ach realiteit breng me nu terug met open ogen in verre dromen toen de dreigende zwarte vogel die onontkoombaar als het noodlot almaar dichterbij te komen lijkt nog een klein zangvogeltje was het pijnlijke schorre krassen nog een vrolijk kinderlied het zwaard van Damocles nog rustte in de schede de dood nog onbekend ver weg in plaats van…

Deksels vallen van de wolken, een slagboom aan de horizon, een paraplu van dromen houdt de afgedwaalde zinnen niet tegen, ieder woord een uittocht, snel verdwenen over de paginarand, van achter de oorsprong koersend vanuit een gekend verleden of naar een onbekende einder, refrein op een onbeschreven blad, uitvlucht voor zovele kunstgrepen…

Geen diepe sprong in het onbekende! Maar meer de thuiskomst met armen die me verwenden. Veilig bij elkaar alles kunnen uiten. Diep van binnen vertrouwd te raken om eeuwig in het hart te sluiten.…