Alle inzendingen over onderkomen?

Het bekken op het warme plein in Rome, de kille kamers van de vrome doden geruild voor dit genadig onderkomen: twee duiven in de kleur van lenteboden. Hier neergestreken in een hevig licht en nodeloos alert voor elk gerucht of staande in een wankel evenwicht de dorst verdrinkend na de laatste vlucht.…

Een kleine kamer is haar onderkomen waar ze zichzelf moed in praat de pillen die ze heeft ingenomen tekenen grof op haar droeve gelaat De wereld en al haar onderdanen lieten deze vrouw keihard in de steek niemand ziet nu nog haar tranen elke dag duurt minimaal een week Isolement in een oase van pijn slechts God mag haar komen halen uit…

Koud en kil het jaargetij de aarde met sneeuw bedekt De loden lucht voorspelt weinig .......goeds Een onderkomen? een plaats waar het Kind geboren worden kan? De man..... haast radeloos de vrouw vervuld vän twijfels Het daglicht schamel ..... waar de herberg? waar het haardvuur? Het uur van baren?…

Stap nimmer in een trein zonder bagage met je dromen, als jouw trein arriveert in wat vreemdsoortig oord, niet ver van je vandaan, dan vind je in elke stad of plaats je onderkomen, of in een bocht van je bestaan, waarvan je de naam nooit hebt gehoord, dan is het doel bereikt, dan leer je eerst wat reizen betekent in de wereld…

Wanneer de nacht de dag bevrijdt vanuit haar duistere onderkomen hevelt het licht mijn diepe dromen in ontdekking van de werkelijkheid sluimerend voel ik me misleid omdat ‘n leven mij werd ontnomen waarin ik zonder me te schromen kon dwalen door een eeuwigheid ontdaan van zorgen, pijn en strijd zonder knellende banden die tomen wandelde…

Op het allerhoogste heilig altaar liggen daarom de exploiten reeds klaar, gericht als een onbarmhartig geschut op het weerloze wezen in de put dat in zijn donkere onderkomen allengs is opgehouden te dromen na de ontvangst van het ambtelijk stuk, boodschapper van eindeloos ongeluk, (direkt lezen!)…

Want God, waar vinden wij nog onderkomen, Een deur naar de Rechtvaardigheid?…

Het was 'n stalleke met wat losse stro 'n os en ezel Sjofel onderkomen van 'n echtpaar hun pasgeboren Kind Nieuwsgierig de herders,hun schapen waren 't hun dromen?…

de ruimte die eens passend en eensgezind mijn onderkomen eerbiedigde slentert nu wezenloos langs torenflats met hoekige muren het glas is levenloos zonder zon het doodt de dagen met het vangen van vage silhouetten die steeds reikend naar de verte hun beelden zien vertragen in de storm het leven vervaagt mijn twijfel nu de herfst de dood…

Vervreemd van huis en haard het vertrouwde en bekende alles stukgeschoten wonen zij thans in een land van melk en honing waar alles goed is niets tekort lijkt te zijn alleen de cultuur vervreemd hen van het geliefde moederland In hun nieuwe onderkomen leren zij dat wat niet normaal is niet normaal moet worden en dat de nieuwe haring…

De grootste winkel van Teteringen heeft eigen tassen, waarop stralende pracht uit het dorp prijkt, geeft hiermee koopkracht met geld- en kunstminnende wendingen. Daarnaast luiden gestamp en bevingen: men arbeidt, geleid door sterke eendracht. Welke nabije toekomstverrassing wacht? Jonge muren mogen welkomstlied zingen. Voeding en lekkernij…

Zonder verandering voeren bomen naar een hoog huis, een vertrouwd onderkomen. Wat zal hem nog in verwarring en moeite doen leven. De schemering van de dreven wentelt over het akkermaalshout laatste vogelkreten. Wolken in stilte, de aarde rood doorsneden.…

Ik wil niet zwijgen daarom ben jij mijn stem ik stotter in mijn onderkomen kom ontkleed mij en sta mij toe hier naakt te staan waar waarheid versmelt met dromen zo ben jij naar mij toe gekomen zeg niets wat overbodig is fluister alleen over wat ik zo ernstig mis jij bent mijn stem in wat je zegt daarin heb jij mij uitgelegd jouw…

Zij kleurde alles wit onaantastbaar, de strijd tegen het kleurloze bederf op de tijdladders, meestal in het voorste gelid, bleekte zij de barrières weg in een kaarsrecht onderkomen in de smetteloze uren aarzelend schuifelt ze weg langs pas ontdekte dromen, voorgeschreven tocht langs de baar van roerloos licht, laat zich niet uit…

Vergroeide gnomen sluipen richting deur en kraken mijn verweerde onderkomen. Och God, vanwaar toch deze willekeur die mij langzaam de adem heeft benomen. De wortels leeggezogen, de terreur de vraatzucht. Lag dan alles in het omen?…

Hij kleurde alles onaantastbaar, de strijd tegen het kleurloze bederf op de ladders van creativiteit, altijd in een vernieuwende gelid, bleekte hij de grauwste sluiers weg in zijn geaarde onderkomen, nam ons mee in het slag – en vuurwerk van zijn wisselende dromen, in de creatie van z’n Odyssee ongeëvenaards de caleidoscoop…

Het is zondag, de 13e augustus Van het jaar des heren 2023 Met blijdschap ga ik naar het Huis des Heren Gods onderkomen in de bergen Hier in Waldkirchen, Zuid-Duistland Laat Hij zijn nederigheid zien Niets groots, ’n altaartje, wat bankjes Geen orgel, toeters of bellen maar wel De kruisweg, Christus smalste weg, Mooi gehangen doch…

Een vriend zoals jij is het mooiste wat een mens kan overkomen, want met een vriend als jij heeft mijn hart altijd een onderkomen. Een vriend zoals jij is eigenlijk te mooi om waar te zijn, want om mij te helpen leed ook jij zelf de nodige pijn...…

gevoelens en hart weer durfden te genieten met volle teugen ineens is alles door emoties verward Geloven in het goede van de mens dat doe ik dus absoluut niet meer mijn gevoel bereikt nu een grens omhoog gaat mijn muur van afweer Als je iemand in vertrouwen hebt genomen die zegt om je te geven om wie je bent dan voelt dat als een veilig onderkomen…

Hou mijn hand vast als ik wankel droog mijn tranen als ik huil geef mij een veilig onderkomen geef mij een plekje waar ik schuil. Maak voor mij de weg begaanbaar als ik stilsta in het leven laat mij niet ten onder gaan wil mij altijd Uwe liefde geven.…

De uil In het bos Fladdert op en neer Hij blijft in het bos hij is op zichzelf Samen met de elf Die ook in het bos woont En de sfeer van het bos Beklemtoont Een stap in het bos En de mens voelt zich mens het leeft tussen de bomen Er zijn voor veel levende wezens een onderkomen Ritselende Geluiden Tussen stilte door Prachtig Toverachtig…

Zolang ik weet dat ik in wildernis, In steppen, stad en woud dat onderkomen Kan vinden, deert mij geen bekommernis.…

Op de beslagen ramen verschijnt nog eenmaal de wasem van mijn stem, één voorjaarbeurt en de kamer maakt zich vrij van stof of spoor in waar mijn schaduw snel verscheen, in aanwezigheid van mij, een tocht die uit geopende vensters verdween, en teloor ging tussen avond en de nacht, ontsnapt in alle standen, benieuwd naar een ander onderkomen…

Duisternis dimt nacht tamelijk zacht in een dromend woorden onderkomen misschien een schim, in hem de ziel zou deze twijfels thans herkennen of toch een dweil, met tegenzin die nog zijn grenzen moet verkennen vermenigvuldig zinloos zwijgen verlegen inhoud, het hart paraat we gaan naar huis, doorbreek de stilte schaduw der liefde, aangelegen…

Eeuwenoud kasteel, tijdelijk onderkomen, waar vind ik mijn thuis? Zal ik weerkeren of nog wat verder trekken naar eindelijk thuis? Ik weet niet, waarom ik nog beetje bang voor jou en regen en zo.…

Groeiende gnomen besluipen de achterdeur van mijn kaal en krakkemikkig onderkomen. Grote god, hoe te ontsnappen aan willekeur. Hun vraatzucht heeft mij de adem benomen, de luchtwortels bijna leeggezogen, bespeur ik in vlagen van koortsige koude, het omen.…

Het zal nog wel een tijd duren eer ik dit gevecht van loslaten kan verwerken in ons eigen onderkomen.…

op de oude wilg krioelt weer nieuw leven het is nog klein en heeft geen vaste stek wat vergaat vindt weer ergens plek naar een goed onderkomen blijf hij streven de openingen ontdekt hij met zijn pootjes ook al is de bast van de wilg vrij hard zo meteen wordt hij eigenaar van een part waar hij zich verwent met talrijke lootjes onder hem…

." 'k Zoek dan een onderkomen. Ik schuil, maar pruil niet, beste vrind! En mijd de lui die pruilen. De felste bui houdt eenmaal op; Maar van de regen in de drop Kwam, die bij U kwam schuilen.…

Alléén in mijn gedachten kon ik eens gaan wonen maar nooit vond ik ergens onderdak Een eigen bed en huis voor mijn gemak Doch slechts onder struiken mocht ik dromen Alléén in mijn gedachten kon ik ooit nog wonen Zolang ik wist dat in de stadse wildernis in straten, parken en op banken dat onderkomen is te vinden, deert mij geen hindernis…