Alle inzendingen over ongeboren zusje

te zijn ons te beschermen En dat doe je nu nog steeds Als ik met je zusje een ochtendwandeling maak zwaai ik naar de zon want de zon in mijn leven dat was jij En dat ben je nog steeds Als ik met je zusje een avondwandeling maak glimlach ik naar de maan want de maan in mijn leven dat is zij kwispelend naast mij Mijn zon en mijn…

ten langen leste stokt de adem haar vermoeide lichaam geeft zich zachtjes over er ligt een ongeboren kind zij die jou het leven schonk rust nu in de schoot der aarde…

de nacht opent de deur van stilte onthult haar geheimen maanlicht fluistert betoverend de aarde luistert zachte golven dragen mijn ogen naar ongeboren licht van het morgenland…

onzichtbaar sluimer je door nog ongeboren dagen kleur je een nieuwe morgen in ondefinieerbare tinten die juist zo voelbaar zijn tot op grote hoogtes glimlachen zelfs zij die van jouw bestaan geen weet hebben…

mijn zusje is gestorven, nog maar veertien maanden oud. ’k Zag haar dood in ’t kistje liggen: ach wat was mijn zusje koud! ’k Riep haar toe: mijn lieve Mietje! Mietje, Mietje! maar om niet. Ach! hare oogjes zijn gesloten; schreien moet ik van verdriet.…

Mijn vader en moeder mijn zusje zo blij ik lig in mijn wiegje tevreden te zijn moet wel wennen aan geuren en kleuren geluiden en licht voel wel! de liefde van hen om mij heen.…

Aan hen die tegen beter weten in, ongeboren wonderen blijven zien.…

nog rust in al haar chromosomen, onkwetsbaar over al het geschreven leed, zal het zwijgen over ongeboren dromen, die je uitsprak met spijt, vergeet alle twijfels zonder het verwijt om de herkomst binnen de lijnen van de context te verklaren wordt dan ieder geschreven woord een feit ?…

Lang mocht ik niet genieten Mijn ongeboren zieltjes Veel te kort bij me Niet geboren worden Zo gewenst Ik zie vaker gezichtjes Gezichtjes die ik nooit heb gezien Ik hou me voor ogen Engeltjes In Gods armen…

Onze liefde kan niet maar ik hou van jou en jij ook wel van mij toch blijft ons ongeboren De droom blijft alleen zonder ons Maar kan de band dan toch blijven kunnen we voor altijd maar in totale stilte elkaar in ons hart dragen?…

gedroogde halmen zwichten voor versneden kleuren in een gele februariwind een zwarte vogel steelt het laatste zaad het leven is grijpbaar zucht ze en wij nog ongeboren ©anno…

2x een verdronken vis. 1x een angstig rund. 6x ongeboren leven. 1x een bange kip. 1x een vermoord varken. 2x een delerium. Kom je bij me eten?…

het vreet mij uit de ongeborene ik draag haar tussen mijn schouders mijn ouders wilden een dochter doch ik werd hun zoon en mijn draagzusje de dokter zei zoiets van gespleten persoonlijkheid eigengereid geef ik mezelf een kusje…

was je maar enkel alvast voorop op zoek naar een uitgelezen plek voor een zomerbuffet met al wie je lief was je holde vooruit zoals wolken boven zee terwijl het eerst nog zomeren moest…

hij kreeg zijn zusje in het vizier haalde de trekker over gewoon om haar te laten schrikken en zijn plezier hij hoorde een knal en zag hoe het meisje viel haar mooie jurkje werd rood en hij realiseerde zich nog niet dat hij zojuist zijn kleine zusje had gedood…

mijn hand op mama's buik Ik hoor gestommel rommeldebommel Wie zou daar zijn ik weet het niet maar het is wel klein Is het een broertje of een zusje 1 ding weet ik wel zeker het krijgt van mij een kusje!…

Voor Anton Kind van God worden Jij en ik genoemd, Net als je zusje zijn we Voor altijd geborgen In Zijn liefde, Licht dat nooit ophoudt Met stralen, met Zijn mantel Beschermt Hij ons, Zoon die Evengoed voor ons Een broer kan zijn…

in dromen regent het soms van beloftes je vindt bijvoorbeeld in een pick-up met gebroken ruiten je dode zusje terug je maakt haar wakker ze sliep alleen maar op een plek waar ik niet zocht…

Ik had mijn broertje iets te vaak geschopt Mijn vader zag mijn zusje in geen jaar Mijn ouders spraken ook niet met elkaar Toen kwam het nieuws dat Rutte ermee stopt Nu dansen we uitbundig in een kring Veel dank voor de gezinshereniging…

soms weet ik niets te schrijven dan lijken letters in oud zeer te beklijven of houdt de geest ze in grijs gevangen ook kan hij het ongeborene naar verten dromerig doen afdrijven als een literaire abortus provocates van een nodeloos bevrucht verlangen…

Tussen de lijnen heb ik jouw rozentuil gelezen zoals een knipoog tussen dag en dauw van de maan boven de bomen naar de ongeboren zon. Ze zijn verwant als tweeling die elkaar telkens nahollen in immer verlangen…

laten verkleuren en verteren terwijl ik zwijgend naar binnen kantel om de sluipende donkere dagen te eren het is loven met voortschrijdende weemoed uit dankbaarheid, nog zo vaak gepaard met ampel gedroogde tranen over de aan mij uitgeleende dagen van voor en tegenspoed morgen schijnt ons toe als nieuw maar is nog slechts een ongeboren…

na verdreven stormen kleurt de ochtend rood zwart en grijs verdween de nacht verborg haar tranen liefde schonk haar dromen bitterzoet geween wat ooit zal worden geboren draagt zij in haar hart en al het grijs verdween stil is haar verlangen ogen berusten zacht in wensen ooit vervuld…

Steeds ontmoet ik ongeboren mensen, die voor mijn tijd geboren werden. Ik praat met gestorven mensen, die na mijn tijd pas sterven gaan. Elke nacht opnieuw droom ik levens, die de onvermoede bronnen zijn, van mijn bestaan.…

op voelbaar papier wil ik je schrijven mijn kind ik kijk naar een gevulde wieg met ongeboren woorden zij verdragen het daglicht niet ik schrijf je mijn kind als de avond zacht zal zijn dichtgeslagen boeken wrik ik open ziel en huid keer ik binnenstebuiten om jou vast te houden uit droefenis spin ik mijn nooit gezongen liedjes jouw…

De euro is spreekwoordelijk gezegd Een ongeboren kindje dat na jaren Wim Duisenberg als draagvader mag baren. Alleen gedijt de vrucht bijzonder slecht. Misschien dient hij alsnog te overwegen Abortus op het misbaksel te plegen.…

we hadden de zee in ons hoofd en vissers die hun netten knoopten zo nu en dan dreef er een hond voorbij die later nog -vanuit de verte- blaffen zou toch leek mij de wereld nu nog ongeboren tot jij me op de vogels wees en hoe hun zware vleugelslag verstilde…

schittert in het vroege ochtendlicht regen heeft een jas van tranen uitgegoten over een stad die nog in diepe slaap verkeert een nachtbraker doopt zijn pen in een onbekende vloeistof waarmee hij een ongeboren gedicht tot leven wekt titel onbekend…

die knijptang deed’ ‘k zal het nooit meer doen’ huilt Jantje ‘t was verkeerd wat ‘k heb gedaan ‘k had in plaats van met de knijptang met een hamer moeten slaan’ ‘luister Jantje’ tiert zijn moeder ‘als jij weer je zusje slaat en dan nog wel met een hamer doe je dat maar mooi op straat’…

Rouw, het zusje van de liefde heeft een broertje, die heet tijd en 'die tijd heelt alle wonden' maar een litteken, dat blijft zelfs alleen maar daar naar kijken voedt de pijn en het verdriet slechts de dood kan dat verlichten want als dode voel je niet…