72 resultaten.
Elan
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 75 Gisteren las ik op onze site
Dat stof tot nadenken zich op blijft hopen
Wat wij ons eigen maakten ligt maar binnen
Als loze spinsels die ten dode lopen
Een schrale oogst van wat ooit was gezaaid
Waar is het dat een kiem zich zal ontginnen
Een vers dat van zichzelf een oorsprong heeft
Dat wat onstuitbaar onze geest doet waaien…
Stroomgebied
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 728 De stap,
niet meer gezet
hangt bevroren in het tij
dat nog niet keert doch
vluchtig aan mijn zij
zich schuchter bekend
tracht te maken
om het voorhangsel te
scheuren, mijn hart te raken
kloppend in een
stille onstuitbare cadans
glijden onblusbare
lichtstralen dieper binnen
troostomrand verpakt
bieden ze een nieuwe kans
om opnieuw…
wedergeboorte
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 416 de stilte is gestorven
aan prille woorden
zwijgende strakke lippen
ontdooiden
aangeraakt door de echo
van zachte golven
die de duwende lucht
ontkooiden
een nieuwe schepping
werd onstuitbaar
verworven
bevroren in diepe
levensaders
verstokt in
lijfelijk gelid
waar een moedeloos
verloren gemoed
de keel vernauwde
door een hart dat bloedt…
De rechtsgang
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 1.006 Misplaatste zorg
Onstuitbaar wervelend hard grof banaal
Tierend vervloekend alles en allemaal
Stijgt zijn lustmoorden tot grote hoogte
Als watersnood en eeuwige droogte
Schurftig en ziek tot in eeuwigheid
Leedvermaak tot het eind der zaligheid
Gniffelend vals en loens verwensend
Geeft hij steeds weer toe aan zijn drang
En zorgzaam wordt…
als passie liefde wordt
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 1.274 Uit lust wordt chaos gecreëerd
Vlinderlichte kusjes op al mijn gevoelige plekjes gegeven
Doen me van waar genot sidderen en beven
en rust wordt door passie verteerd
Uit onstuitbaar verlangen hebben we eenheid gecreëerd
Zachte handen die me zo goed kennen
en daarom weten hoe ze mij moeten verwennen
Zo liefdevol, hebben ze mij nog geen moment…
ALLE DINGEN DIE GEBEUREN
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 51 --------------------
--------------------
regen op het raam
de straat geurt naar natte stenen
een meeuw zweeft op licht
een kat verkent behoedzaam
haar hernieuwde wereld
gebroken tak bloedt langzaam dood
de klok slaat twaalf uur
een man kijkt naar buiten
ziet de onstuitbare wil
van alle dingen die gebeuren
ooit zal van de regen…
Monsieur P.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 73 Wiens liederen als honingbijen gonzen
Dat zoemen klinkt onschuldig, maar o wee
Er steekt een angel achter uit dat donzen
Zwart-gele mini-monster's eindsegment
Enfin, het zijn Elf regels, 't komt van 'Onze'
Dozijn van 'Douze' da's ons welbekend
Hij zei dat het geen andere naam kón zijn
't Onstuitbaar Elfje steekt soms met een angel
En haalt…
Maïsoogst
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 1.000 Als reuzeninsecten gleden zij
onstuitbaar over de akker.
Een vreemde angst
zocht langzaam zijn weg in mij:
zou na het verdwijnen
van de geelgroene stengels
de wereld aan mijn achterdeur
nog herkenbaar zijn?
Het geratel rukte nu
ongehinderd mijn hersens binnen.…
openen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 92 naast de papieren lijnen liggen
links en rechts verstopte woorden
de volwassen hand schrijft soms
als een kruidje-roer-me-niet
bij aanraking en duisternis rollen
zelfs beide handen dicht
zo'n hand vergeet zo
vaak te schrijven
met het hart van het kind
zelden maar het gebeurt
één dag lang gaan alle
verborgen woorden open
de onstuitbare…
Plaatselijke tijd
gedicht
3.0 met 1 stemmen 3.075 Dit roepen beweegt ons, drijft ons
onstuitbaar voort, hoe stil het grijze licht ook
op de vijver hangt. Intussen grondelt in alle rust
de eend en zet de lijsterbes haar knoppen.
Hun leven gaat zijn gang onaangedaan.
Hun leven vindt bestaan in plaatselijke tijd.
-------------------------------------
uit: 'Plaatselijke tijd', 1997.…
Lente
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 242 Het valt mij op
Dat ik de laatste tijd
steeds vroeger
de gordijnen sluit
niet dat het sneller donker wordt
integendeel
de lente rukt onstuitbaar op
de dagen lengen
soms al om vijf uur
soms zelfs nog eerder
steeds vaker blijven ze
de hele dag gesloten
ze laten licht door
ja dat wel, het is dus overdag
beslist niet aardedonker
toch…
AL GODS DANSENDE ATOMEN
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 72 nog jaren aan de klink
weer een dag in het wraakboek bijgeschreven
later later
de dag uitzitten daar
ben ik onderhand heel goed
in geworden
ondertussen gebeurt er van alles
krijgen kinderen kinderen
vallen bomen om
zonder een kik te geven
ik kijk naar buiten
luister behoedzaam
naar de onstuimige schreeuw van de wereld
zie de onstuitbare…
Als tieners
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 28 Het wassende water is onstuitbaar
hoe vaak het ook breekt in brede
golven op het strandje
De zon staat een half uur
boven de horizon, hand in hand
lopen we in waaiende kleren
onze vrije avond in
Mijn haren dansen
In de boot aan het eind
van de steiger kussen we
als tieners, het water klotst
en de hemel kleurt oranje
Ik zie met eigen…
Lente langs de waterkant
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 392 Zo ridiculiseren ze
de grootheid van de wereld,
die onstuitbaar voortstuift
over de bochten van de smalle dijk.
Zo negeren ze
(on)opzettelijk de ernst
van een hand, die met kennis van zaken
jonge oeverplanten plukt.…
Hartsbloem
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 690 En, voort gaat je bloei,
Je kleurenzee,
In onstuitbare groei,
Neemt heel mijn leven mee.…
Prooiboom
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 128 Over lage velden rolt dreigend de nacht uit
een zee van duisternis spoelt
als een onstuitbare vloed over het weerloze woud
het daggeluid sterft in de stilte
achter het masker van het inslapende licht
fluisteren geesten lange avondgebeden
die schijnbaar loos hun weg langs dode takken
de vaart van de wolken achterna zweven
de verstoten boom…
DE JAS VAN MIJN VADER
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 414 , daar ben ik
onderhand heel goed in geworden
ondertussen gebeurt er van alles
kinderen ontkinderen
de aarde draait zijn as rond
een boom valt om in de nacht
vederlicht gekraak, niemand lag wakker
ik loop naar buiten, een nieuwe stoet staat in de rij
de kreet van een meeuw uit het niets
als de schreeuw van de hele wereld
ik voel de onstuitbare…
Eens in Venetië
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 806 Er was licht die nacht
de maan vol, er koerden duiven
er was sprake van een onstuitbaar beven
Beneden op het kanaal bij het San Marcoplein
verstoorde een gondel het trage golven
de gondelier roerde zich vooruit
Het opende een rij van vragen
van waarom nu en waarvoor
Een boodschap van de goden
van de oude dagen
Waarom juist ik hiervoor
wakker…
Zonder voorbehoud,
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 293 Gisteren zag ik haar werkelijke
gelaat, waarachter appels rijpten,
haar contour sneed door mijn blik,
gloeide na in een ondergaande snik
van zonnen glanzend in de ogen, passie
gehouwen uit geaderd marmer, polijst
verlangen in een tijdloos ogenblik, het
bloed als onstuitbare beek die haar
bedding kweekt, onverzadigd als een
ster die…
Rolstoel
gedicht
3.0 met 18 stemmen 7.736 In de doodstille diepte
zet een lege rolstoel zich
onstuitbaar in beweging.
-----------------------
uit: 'Aambeeld', 1998.…
Proefverlof
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 521 Met jachtige blik als gevolg van ongeremde lust
Trek ik mijn hevig geteisterde bebloede lid terug
Met gescheurde nagels aan verminkte klauwen
Trek ik kwijlend jouw vlees krijsend ruw uiteen
Lust naar onschuld is onstuitbaar nimmer gestild
Mijn drang om te doden ingevreten en gewild
Moordend en onderwerpend jagend profileer ik mij
Duld geen…
Aids
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 2.013 dodelijk bestaan
Fluisterend met liefdevolle woorden penetrerend
Dwangmatig ongeremd razend verspreid je gif
Wetend dat verlustiging geilheid brengt gebruik jij
Keer op keer zaai jij dood en verderf in gemeenschap
Grijpt niets en niemand ontziend kwijlend om je heen
Bevrucht laat jij hen achter een nieuwe bron is geboren
En vervolgt onstuitbaar…
Schuldbekentenis
gedicht
3.0 met 43 stemmen 20.318 Ik ben wereld, in mij is onstuitbaar de doodsbloem
ontloken.
----------------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 1981.…
Jij
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 1.210 Jij
Trapte nog eens stevig na
Jij
Was voor de laatste keer aan zet
Jij
Hebt mensen overlopen
Jij
Was nietsontziend tergend
Jij
Was onstuitbaar in je doen en laten
Jij
Liet niet over je lopen o nee
Jij
Gaf mensen geen kans, dichterbij te komen
Jij
Was met recht: Luctor et Emergo
Jij
Doet mensen nu nog roeren
Jij
Deed alles in hink…
senilitas
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 128 hij weent om de gemiste kans
zich te verheffen uit het primordiaal moeras
de zwoele waters waarin hij
lijzig rondjes zwom
zich wentelend in ongenaakbaarheid
hij weent
zoals een wolf huilt naar de volle maan
en lunatieke haat onstuitbaar opwelt
uit de donkere krochten van de tijd.…
Latent tot de lente
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 117 Latent tot de lente
verschuilen zij zich
als entiteiten zonder ID,
verbreken de ketens
als fabelwezens
zwevende virale schimmen
Voor ieder ongrijpbaar,
ontsnapt uit de fles,
tonen de geesten
in wazige mist
hun valse karakter
op klaarlichte dag,
onstuitbaar, niet
langer te dimmen
Kruipen bij voorkeur
bij nacht en ontij
in…
Alles stroomt,
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 41 de
overwinteraars, waarvan al
velen zijn vertrokken, wat
achterbleef is een getekend
gelaat, geeft de verbrokkelde
dag een vertekend gezicht,
alles stroomt wat eerder werd
gezaaid en wordt opnieuw geboren
als de mens zijn tanden in de aarde
heeft gezet in een kort gedicht
wat ergens tussen grijs en donker
ligt, nog onzichtbaar, onstuitbaar…
Held en dom
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 359 strakwuivend stond je daar
je eigenwijze lijffie geel en groen
je stond er echt heel stoer te doen
Als een krijger, pal en voor zessen klaar
je voet had je stevig in de grond geplant
het gaf je een gevoel van “kom maar op”
grimmig was je blik… woestig je scheve kop
je ene blad vooruit… als een gebalde hand
Naderend de witte onstuitbare…
Hemelbed
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 307 stormen jagen water op
tot onstuitbare krachten
tegelijk en niet alleen
in herhalende nachten
komen dromen de ziel bestuiven
vol met opspelende wenken
snellen mijn cellen voorbij
zonder te groeten, te wuiven
of aandacht aan mijn ego te schenken
alsof ze samenspannen
om dwaze geesten uit te bannen
en slechts doelgericht naar
onbevangenheid…
Goedemorgen Nederland
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 316 Mijn vlees is 50+-kaas met randschimmels
de penetrante geur vlagt er breed van uit
Het cement kruipt uit voegen en rimpels
wordt een onstuitbare bouwval van tijd.
Ik ben zwanger van water, hop en gerstenmout
overdaad aan gezellige avonden in het donker.
Mijn tenen staan nu krom van taalmisbruik
verse puisten weer uitgeknepen in de ether.…