Alle inzendingen over onthecht OR ontregeld OR afstand

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

Ontregeld, overmand door diep verdriet Was ik bijna mijn vaste dag vergeten Gelukkig knaagde het aan mijn geweten Maar wat ik schrijven moet dat weet ik niet Ik wacht tot morgen met me op te hangen Een leeuw kan toch wel een kanarie vangen?…

Raak me niet aan raak me niet aan ik heb verdriet ik heb groot verdriet ik huil, ik jammer ik krijs, ik schreeuw verstoor dat niet verstoor dat niet met een woord of een gebaar geen arm om me heen geen knuffel en zeker geen tranen van jou blijf ver van me vandaan hou afstand, grote afstand want ik heb verdriet ik heb groot verdriet…

Het hart dat geen maat meer kent ontregeld door begeerten en de lust hart zo diep en o zo groot hongert naar de nooit geproefde smaak al klinkt het nog zo zwaar alle illusies reeds lange tijd begraven.…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Hoofd in de wolken en onthecht fietste ik luchtig langs de Vecht. Toen week ik uit. Ik dacht: daar gaat-ie! Jort Kelder in zijn Maserati!…

Twinkelende ogen mooie lieve lach Dat was het eerste wat ik bij jou zag Tintels verlangens mijn hart in brand Gevoel ontregeld verstomd verstand Gloeiende wangen ontroerd en zo blij Vlinders krioelen in dat hartje van mij…

Veel te vaak al Heb ik geloofd Dat jij je leven Beteren zou Koning Alcohol regeert Met strakke hand in jou Onthecht ben ik Van die mens Die ik ooit Moeder noemen zou…

In de pijnkamer van onthechting overgave deint en dreint alles weten om niets te weten lessen vergeten alles opnieuw van te voren kleine roofridder hard als staal adieu…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Gevoelens omgekegeld En zinnen ontregeld, Linea directa, willig en stug, Ik kom altijd terug.…

Moeder in het raam een letterkrant op haar gezicht en op haar borst gespeld: Mijn Naam ontspiegeld én in spiegelschrift Hoe weet ik of zij naast mij zit of in de trein die langs me gaat…

naarmate mijn tijd verstrijkt en ik lijk te verjaren schijnt mij steeds meer toe dat al wat rondom mij is verzameld stilaan weg wil varen en mij als maar minder toebehoort al ben ik aldoor meer geworden de toekomstwijzer stagneert steeds minder blijkt van mijzelf en dat niet ik maar de schepping gloort waar mijn wortels eerst moesten…

woorden noemt herhaalt, herinnert, wast mijn woorden, golven, dingen simpel rollend water, voortdurend zonder geheugen het verleden eender in toekomst een begin van misschien einde van steen gehard door vluchtig denken ergens wel, sluimert zeurpijn in doolzeeën strandt met zandig tij, ginds schootmosselen, zandplaten verdrijven tot onthecht…

'n Slaapdronken lelie volgt moederloos haar onredelijkheid met onbeholpen pasjes dobbert ze langs de blanke melkweg Vol moedeloze rebellie schreeuwt ze luidkeels in gedachte haar ontregelde lot uit Toen spiegelde bevroren paniek als een lijkgele aureool haar de toekomst van gevallen ster voor en droop ze afwezig de kosmos uit…

van op een afstand zijn alle roze rozen gelijk dichterbij :geur anders.…

Haar lippen, en dan rent ze weg van mijn lippen -- op het harde glas.…

ik heb mezelf tot glas gedwongen om schijnbaar te zijn, transparant een kerend blad, onthecht, een boom in weerloos kale toestand in het portaal van spijt, vermagerd tot rafelige twijfel, om te keren, woorden te herroepen. Gewoon, om me tegen een geweten te verweren…

verlaten zielen dwalen door het rietland - woorden ontregeld de wandelende tijd gemeten in jaren drank en geschriften ook bredero dood voorbij voorbij voorgoed voorbij een spook in zijn hemd het hof van fado een sluier over verdriet portugese wijn dennen in het bos ongemerkt gaat de herfst in winter over…

aldoor verwachten is trachten een onthecht verleden, al dan niet gewild, in pijn te hervinden en verschijnt verlatenheid opnieuw als het sterven dan herleeft en mijn ziel zich spiegelt aan de blinde linde zal nimmer de dolende echo vergaan die het verlangen in de toekomst weeft…

Ooit kon een mens voor alles daar terecht Van elastiekjes tot en met een keuken Steeds trachtte men de zaak weer op te leuken Maar raakten klanten stap voor stap onthecht En voor het instituut voorgoed gaat stoppen Mag ieder nog een maand nostalgisch shoppen…

een stilte in het kind de onderstroom van wat niet gezegd wordt in een huis zonder lucht lopen tijd en ruimte tandenknarsend vast zonder beweging stremt het kleine leven ziet de wereld zwart aan de rafelranden van de afgebroken taal sterft het onthechte kinderhart…

de dichter moet in de onthechting thuisraken de gespletenheid helen de chaos bedwingen de veelheid van ditjes en datjes temmen om niet te worden opgegeten de poëet moet zonder verdrinken over schotsen- en-scheven van kolkende rivieren springen om langgezochte tekens te bereiken te omhelzen misschien…

ik roep naar de zingende merel die trippelt over pannen met mos van het aflopende dak van toen in het heden maar van de toekomst los wil de vogel voor mezelf als een schutsvrouwe op mijn hand die liefde kleurt op een blazoen in het verleden doch blijkt reeds van mijn toekomst los * zij is al bij leven door onthechting overmand…

in tijden van ontwrichting raak je de bevroren ondergrond van een onbewogen onthechting blootgesteld aan blikken die je onbarmhartig van buiten naar binnen keren het naakte bestaan meer is er niet laat je van hier naar nergens gaan in tijden van ontwrichting wacht je op de slinger die alles terug in beweging draait…