11364 resultaten.
stilte
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 449 ach het nadert
onontkoombaar
als de nieuwe maan
onomkeerbaar
als dood na leven
nog zijn wij ontheemd door pijn
te verstrikt in het verleden
te gehecht aan het heden
om het te kunnen accepteren
dat verlangen naar het pijnloze
die beleving van de stilte
als troost voor het einde…
in ontheemde tijd
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 108 morfosen aanspoelend
adem zilvergrijze luchten
glijden sopranende zuchten
saxend water zand en luchten
zingt in tinten zo zachtaardig
klankt vis en vogel waardig
zie de golven ploegen aarde
bewegen zicht ademend
verglijdt de strijd
in ontheemde tijd…
Ontheemde heimwee
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 182 Ik slaap dromen langs verlangen,
hunker met ontheemde heimwee
naar intensiteit van vergeten liefde
in het huis liggen rozen, van voor jouw dood
op de kale berg slaapt een ezel
waar de nachtvracht ligt begraven
staat een naakt verbeeldend schilderij
waar niemand op hoeft te wachten
aan de muren van jouw kasteel
hangen overal naakten
dichters…
kinderschoenen
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 189 mijn taal staat in de kinderschoenen
met bezeerde knieën en altijd onderweg
mijn taal is de afgebroken tak
gevallen en voorgoed ontheemd
mijn taal heeft geen verhaal
is met stomheid geslagen
in een onbeschreven land
mijn taal komt en blijft
zelden thuis…
waaibomen
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 51 het was weer
stormachtig vannacht
de ontwortelde bomen
waaiden tot waar
de wind hen bracht
alwaar ze zich ontheemd
hebben neergelegd
de kruinen diep verscholen
in de nog volle bladerpracht
maar zó kwetsbaar als een
prooi voor elke onverlaat…
gered door Braille
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 105 met het lege gevoel dat
ontheemden eigen is tast ik
op zoek naar tederheid
vooralsnog in het duister
goddank wijst iemand die
Braille beheerst mij de weg
naar het ochtendgloren…
Koerden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 71 ik vouw mijn handen en sla mijn wimperbogen op
naar 't licht van Zijn ogen
gedenk de wolken van doodsangst
die boven de bergen hangen
ruik de doodsgeur dat met zijn schaduw door
de geschiedenis van het ontheemde volk gaat
onder het gewicht van bloed
dat zinloos is weggestroomd…
Drijvend Continent
snelsonnet
3.0 met 6 stemmen 224 “Het is de dure menselijke plicht,
Ontheemden op de aarde op te vangen.”
“Welnee! Straks komt, - ik voel de bui al hangen, -
De hele wereld binnen. Grenzen dicht!”
Zo is, nu wij elkaar hierom vervloeken,
De Europese eenheid ver te zoeken.…
Verlost van al mijn zorgen
gedicht
3.0 met 29 stemmen 14.265 ik heb niet gekozen voor deze eenzaamheid
evenmin voor deze angst
als balling te leven in Amsterdam
om mij heen, ballingschap
in de palm van mijn hand
zie je nu maar te amuseren,
als een kind in een leemte,
ontheemd
ach, vriendschap door dik en dun,
ik ben bereid te versmelten met jou
in de stilte van de nacht
eerst zal ik hymnen zingen…
Tredmolen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 91 In het snijpunt waar
mensen van zichzelf
vervreemden, kreunt de beuk
in ziel van het geaarde kind
ademt het lichaam de
spreuk der ontheemden,
onafhankelijk bemind.…
un mariage en Causse Noir
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 239 spitsuur schijnt het in het
gehucht St.André de Vezines
één kerkje drie boerenhuizen
en een oude herberg
het is een drukte van belang
want er wordt vandaag getrouwd
en dat gaan ze vieren
van verre zijn ze gekomen
om hier de bruiloft mee te maken
wij de ontheemden laten ons verbazen…
schemering
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 499 grauwe avondlucht
zwanger van regen
donkere dennen
kraaien krassen
de dag nog tot weemoed
vlokken roet
die de grijze avond
proberen te rekken
met hun ontheemd geroep
enkele vinden een plek
de rest zal wel
blijven vliegen
in de zwarte nacht…
impasse
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 2.482 (bij een teveel aan letters)
tegen 5 december
weet de dichter zich ontheemd
blijkt het pijnlijk gemis
aan bloemrijke verzen...
deze tijd van frivole rijmelarij
maakt de dichter juist neerslachtig
het teveel aan letters van banket
heeft hem voor enkele dagen
op dood spoor gezet…
De wespenkoningin
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 320 Voegt zich ten einde raad
naar ‘t burgerlijk fatsoen,
vlucht ontheemd naar
‘t “Burger King - plantsoen.”…
Mee!
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 618 En altijd weer verhuizen
met pappa en mamma mee
wat moet ik met plavuizen
op een onbekende stee
mijn vriendjes en vriendinnen
denken dat ik hier leuk speel
ik lees hun korte zinnen
in de chatbox en mijn mail
op school ben ik een vreemde
voor de hele klas en mij
ik voel mij een ontheemde
ouders maken mij onvrij.…
van de weg geraakt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 315 ze weten zich ontheemd
iemand vergat de weg
terug te markeren...
regen maakt het bos grijs
en achter elke boom
een andere boom
vanwaar ze kwamen
dat willen ze niet weten
en het doel doet er niet toe
want wat is toekomst nog
wanneer je geen hand
voor ogen meer kunt zien…
Verwelken
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 81 We kunnen het niet
langer bij een ander zoeken
dat voel ik in de leegte
bemerk ik in dat wat men niet ziet
van het ontheemde wolkenland
het gebroken hart en het verdriet
een kleinere wereld zal voorbijgaan
minuscuul heelal in het vergeten
verwelken zal de mooiste bloem
nu nachten korter duren
in het berggebied van dromenland.…
Later is te laat.
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.472 We zien natuurrampen gebeuren
van een zee die geeft en neemt
kinderen zoekend naar hun ouders
mensen helemaal ontheemd.
Toch blijven die dingen gebeuren
en wij kijken machteloos toe
zeggen dat we willen helpen
maar weten meestal niet hoe.…
Harem
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 357 Hij dacht: er jaren mee weg te komen
zij dacht: wat doet ie vreemd
Hij dacht: elke dag een andere schone
zij voelde zich ontheemd.
Hij liet zijn mobiel onbeheerd
dat kon hij makkelijk doen
want zij zou toch nooit, nee nooit
iets raars zoals ' gluren' doen?…
Rafels en gaten
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 74 ik was vandaag
op zoek naar stukjes
warmte en liefde in
een wereld die enkel
kou en kilte tochtte
nog hielden mooie
herinneringen en intense
belevenissen mij als
een comfortabele
jas op temperatuur
ik had die opgelapt
met gevonden stukjes
geluk waarvan ik de
waarde pas in tweede
instantie eindelijk zag
met passen en meten…
Ooit sloeg een vuist op tafel
gedicht
3.0 met 20 stemmen 7.112 Ooit sloeg een vuist op tafel
van dit land en is blijven liggen:
een kasteel.
Hij woont nergens,
want er is hier niets anders:
er staan muren omheen,
maar het blijft nergens.
Het is ook geen wonen.
Het is niets meer willen
en dat hier doen.
Maar alles is te heftig in dit huis.
Wind blaast in de open haard,
vlammen blaffen als honden…
Asielzoekers
gedicht
3.0 met 116 stemmen 45.526 We waren ver van huis.
Loop wat door, zei je zachtjes,
kijk niet zo achterom,
het zit ons niet op de hielen.
Maar wat zijn dat dan voor stemmen,
vroeg ik, en wat flikkert daarginds,
dat zijn toch tekenen
die niet bedriegen?
Het komt niet deze kant op, zei je,
dit is het goede pad en verder
hebben we toch altijd onze papieren?
We glimlachten…
[ Na jaren naar 'thuis' ]
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 26 Na jaren naar 'thuis'.
Wat zal ik daar aantreffen?
Kan het nog bestaan?…
Ik ben hier
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 413 Blauw blinkt de hemel
Zwart zuigt het asfalt
Waartussen ik sta
Trilt de lucht van de warmte
Verlicht mijn hoofd tot duizelen
Plakt mijn zolen aan de grond…
Op de vlucht in december
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 379 ontdekt in toevallige vodden
en verschrikking zwaar in hoofden gegriefd
met niets dan wat overblijft van hun jaren
en die van hun kinderen kansloos slepend,
of in brikke bouwsels blootgesteld
bestaan zij korttijdig in beeldenknipsels
van verslagen dagen
in veilig verkokerde cocons van speculaas
en chocoladewarme weldaad
gevlucht hooguit…
Asiel
gedicht
2.0 met 12 stemmen 5.839 Je zou niet denken dat ze spelen,
viool, harmonica en tambourijn,
voor vijf verwaaiden op dit groot terras
en stoelen bij elkaar op schoot gezeten.
Hoor dan ons kaal en puur applaus
of wij al lang begrepen hebben
dat wij de schuld zijn van hun kou
en wat er meer lijkt op verdriet.
Zij spelen het gedreven of wij van
de wind hier op dit lege…
Theater*
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 2.827 Ontheemd is hij, maar wil er niet vandaan.…
Vluchteling
gedicht
3.0 met 12 stemmen 8.557 Vertel ik mijzelf steeds weer mijn leven
een verhaal verreisd door mijn woorden
ik hoorde nooit ergens, ik sprak mijn geen thuistaal
kijk lege portretten, ik ken geen verlangen
dan zijn in het heden volmaakt als een merel
zijn lijfje een peertje, niet groter
met veren
en zingen om niet.
-------------------------------
uit: 'Tirade', jaargang…
De reiziger
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 125 ik onteigen mijn verleden waar alles begon
verdwaal in de wildernis van mijn bloed
ontsterf eigenlijk, in een ontkooide horizon
in iets dat mijn rivier rusteloos stromen doet
eenmaal ten ruste gelegd in overpeinzing
klinken naden van de rails als het hart
met vluchtige tikken, een gedempte siddering
kloppend in vleesgeworden, zachte smart…
ZOVEEL MENSEN MAMMA..
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 599 in een vreemde wereld
mijn kind - waar is mijn kind
ik neem haar angstig in mijn armen
en ik wieg haar alsof ik mijzelf wieg
in deze wereld hoort niets meer bij mij
mamma waar ben je
je woning is mij zo vreemd
al begrijp ik je steeds beter
het is nog karnaval
en ik weet mamma
jij hebt je masker allang afgezet
maar buiten voor de deur…