22342 resultaten.
Zandloper van wijlen een brouwer
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 222 N or;
...... E r
... K linkt een
. E is; men vraagt
N iet geld maar recht.…
een nieuwe dag
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 653 Alweer een nieuwe morgen,
ontwaken met veel pijn,
in klaterende lach verborgen,
omdat ik niet bij je kan zijn.
Alweer een nieuwe dag
ontwaken zonder jou,
dus grijs en achter die lach,
alleen maar denken hoe ik van je hou.…
Van tijdelijke aard
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 98 Langzaam ontwaken uit niks.
Wat een wonder dat ik het ben.
En ook al sluit ik mijn ogen,
als ik wakker word ben ik het nog steeds.
Er gaan geen dagen voorbij
dat ik iemand anders ben.
Duizenden keren opgestaan,
ik blijf degene die ik ben.
Zijn dromen de waan van de dag
of een echo van een oude stem.
De stem van iemand zoals ik was.…
Zijn
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 322 het einde van liefde begint
met angst voor verlies
verloren zijn de mooie dromen
verloren de herinnering
verloren zin
gewonnen zijn ware beelden
gewonnen is visie
gewonnen zijn
ben niet verloren
ben niet gewonnen
gewoon de twee verbinden
zoals een refrein
verliezen en winnen
totaal zinloos
liefde wint niet
wedijver wel…
Presentatie
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 546 Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag:
‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…
We can come an end
snelsonnet
5.0 met 6 stemmen 159 Waarom die domme vragen Valentijn
Ík hoef die keeper toch niet af te bellen
Je stelt alleen maar vragen om te rellen
Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn
Dead or the Gladiolus in Qatar
Ook sunder Cillessen come we best far…
Tanka 1
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 91 Fluweelachtig zwart
daalde de donkere nacht
als een zachte deken,
dekte de slapende dag
tot het weer ontwaken toe.…
vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 212 de vergankelijkheid van woorden
geschreven op het natte strand
liefdes fantasieën in mijn dromen
bij het ontwaken wreed verbrand
magische gedachten onbeschreven
plots uit mijn hoofd verdreven
ik verwacht ook de glorieuze dag
dat mijn weten ontwaken mag
in de liefdevolle lichtheid van het heelal
slechts een trilling in de ruimte bovenal…
Als een droom
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 1.544 Stil als een droom is mijn gevoel,
verstild als vlak voor het ontwaken
wanneer de dag er nog niet is maar wel
al zachtjes aanzet in het eerste licht
zo ver en onbereikbaar voel ik jou
de vogel wiens geluid ik hoor bij het ontwaken
mijn ogen zijn gesloten nog
en dan, hij is al weer gevlogen
zijn lied blijft klinken in de laatste droom
die…
' t Is Zomer!
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 89 heerlijk is het ontwaken
met een zon die al in je ogen schijnt
we gaan er een mooie dag van maken
en zoeken naar wat ons hart verblijdt
de schoonheid van de zomerse bloeitijd
laat ons in vreugde en in rust ontladen
’ t is zomer! Heerlijk is het ontwaken…
See.
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 453 See
How softly
The wind blows
Through my garden
How gently
Of love
To my roses
It speaks
Moved
By its tender touch,
The roses tremble
With emotion
Or so
It seems…
Kleurbekentenis
snelsonnet
3.0 met 16 stemmen 616 Ach, denk aan Michael Jackson, take it light;
it doesn't matter if you're black or white.…
het leeft anders
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 873 het ademt zo anders
in ’t telkens nieuwe dag-
ontwaken met jou
als lichte zucht
over verblekende littekens
zweven herinneringen weg
in helder wordende ochtend
leeft het zich anders
in ’t ontwaken met jou
één huid slechts tot ons
en avond
legt liefdevolle rust
met stille woorden
in nacht.…
ontwaken
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.040 Ontwaken
uit toevallige
omarming die verlangen deed
naar steeds weer opnieuw
die glimp van jou
je warme zachte flanken
verdronken
in bloedstollend mooie ogen
verloren
dit ongeboren kind en
jij
die jeugdig onverschillig
in mij dit craquele
veroorzaakte…
Ontwaken na coma...
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 794 Langzaam ontwaak ik uit
de diepte van een slaap.
Ik kijk en bevat
de ruimte die me omsluit.
Zachte pastelkleuren
dringen zich naar binnen.
Ik kan ze niet weren,
ze worden steeds sterker.
Kleuren ordenen zich en ik
ontdek de vormen waartoe ze behoren.…
ontwaken
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 314 in de schaduw
ben jij voor mij
geschapen
zie uit
naar jouw
vragend licht
dat ontwaakt mij
uit levend slapen
op herademen
gericht
het duurde maar even
de nacht brak aan
ik droomde verder
op de verduisterde maan…
Tortel.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 484 naar de vroege stilte luisterend
bedenk ik dat jij nog wel zult slapen
Ik hoop dat ik in je droom zit
Het water in de vijver rinkelt zacht
een tortel trekt met klokkende geluiden
de aandacht van poes
Zijn onwetendheid zal hem beschermen
Dunne witte flarden in het blauw
en de wind, zacht ademend nauwelijks aanwezig
beloven een mooie dag…
Zo volgden mijn voetstappen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 183 geopende venster
de dauw lag nog druppelsgewijs
op de zachte bloemblaadjes
wijl overal verspreid
roze bloesem aangedragen door de wind
op de tuinaarde was neer gewaaid
na een verfrissende douche
stapte ik verkwikt in mijn kleding
deed mijn schoenen aan
en liet de deur achter me
in het slot vallen
de intensiteit van het prille
het net ontwaken…
Als de stilte schraagt
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 216 terwijl mijn stof nog
door een zware deken
wordt toegedekt
blijkt in de hemel
een nieuwe maagd geboren;
naïef nog en onbevlekt
waar droefenis heerst
blijken bloemen te groeien
terwijl houten planken
nog moeten worden gezaagd
zie ik elders al leven bloeien
zelden ervaar ik bij het sterven
van de winter
de lente zo vroegtijdig ontspruiten…
In alle vroegte
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 163 In alle vroegte doen je dromen
je ontwaken door met goud
te strooien over het uitzicht
vogels vliegen al kraaiend over
want de stad is nog in slaap
zacht kust de zon het aangezicht
stilletjes golft het vochtige gras
aangeraakt door de ochtendwind
gaan sprankelende parels op
in het grotere geheel…
Ontwaken
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 254 Gevangen in een eenrichtings
gang van de kringloop aller
dingen, in de herfst van mijn
bestaan; verstand langzaam
de overhand krijgt over de -
primitieve emotie, die zonder
natuurlijk onderhoud verstek
laat gaan; ik m’n herfstig lijf
besla om winterhard ‘n levens
winter te doorstaan; -
besef ik dat de werkvloermens
onderweg…
Herstmorgen.
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 218 Ontwaken in weer een nieuwe dag
kijkend door mijn raam waar ik
zoals in een spiegel mezelf zie staan.
Als een stille schaduw met vragende ogen
ademloos kijkend naar het ochtendgloren
bij het ontstaan van een nieuwe herfstmorgen.…
Langzaam
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 111 Langzaam komt het licht
van een nieuwe morgen
in stilte ontwaak ik uit
mijn droom en wordt
losgemaakt van herinnering.
Waar ik een glimp zag van
heel lang geleden goed
verstopt achter mijn hart
nu roept de nieuwe morgen
gaat mijn droom vervagen.…
Droombeeld
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 95 Ben nog even
langs m'n levenstuin gelopen
meewarig licht ontdaan
het hoofd geschud
en voel me minder treurig
als toen ik er nog woonde
was dat de droom
of verschoon ik nu
een dubbel leven
waak over mij
ga met me slapen
totdat er bossen blijheid fleuren
en je wintertuin
groeizaam wakkert
zonder deze droom te storen.…
Op weg naar eindeloos
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 300 diepe gedachte
dat gaat allengs aan mij voorbij
een vierend touw slingert thans
met eeuwige bewegende beelden
of draagt een haast uitgerekte veer
mij nu doorheen het verleden,
de mij toegevallen wonden en weelde,
doorzakkend naar een verlengde diepte
en traag terug langs gestapelde ramen
van verlangens en tranen van weleer
zo vergaat de dag…
Ontwaken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 137 Ik strijk de zorgen uit de morgen
laaf me aan wat hemelse thee
snij dikke plakken zonlicht
in mijn haar neem ik wolkenbrood mee
Ik verf de noen secuur zacht groen
klop daarna mijn dromen uit
hang verlangen aan de waslijn
schrijf verzen in 't fluitenkruid…
baaldag
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 385 de ochtend kwam te vroeg
ik droomde juist
een geile droom
die voortijdig
afbrak
op onvervulde verwachting:
de nachtmerrie bleef onbereden
onbevredigd
en met tegenzin
begin ik
mijn dag…
Narpetus
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 298 nu schuilt de storm
in rouwjurken, eindelijk
na lange dagen van
verborgen woorden
met de daver op het lijf,
gespleten haren in de nek
over wankele treeplanken
langs gedrogeerde lijnen
niettemin, meeuwen op wacht
boven vuilnis op het plein
in bekommering over
ingedaalde hersenschimmen
of mijn morgenlicht, nakende als
wezen van…
Dan wordt het weer stil
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.222 hij streelt en hij speelt haar
heel zacht onder lakens
hij daalt en hij klimt
en hij kneedt haar en smeedt
hij opent zijn ogen
hij kijkt en bereikt haar
hij wandelt zijn vingers
langs bergen en dalen
naar mossige diepten
en vochtige dwalen
zij kreunt en ze steunt
en ze kronkelt en draait
en ze rekt en ze strekt
en ze spint in zijn…
Deze morgen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 Als de maan wegvalt,
wandelt mistig
de morgen
mijn waken in
(zij
slaapt nog).
Het is stil buiten,
geen merel
roept zijn gebied uit.
Is er nog wel een wereld
voorbij de ramen,
nu de huizen achter ons
schimmen van zichzelf zijn?
Het werpt een deken
van grijsheid
over de kleuren van mijn droom.
Ik gaap, rek me uit
en laat de kleuren…