Alle inzendingen over onwetend

zo open en bloot domme schaapjes op de hei onwetend en vrij…

Met zoveel tijd vervlogen onwetend hoe het ooit begon groeit rust in mij onder de zon…

Dichten is de onwetende en de onwetend wetende verhalen van een beeld een wezen, een idee een emotie, een wil een gedachte, een mens. Dichten voegt niets toe wat ook niet is afgetrokken geen waarheid onder leugens die de werkelijkheid redt geen droom die dagelijks wordt uitbesteed aan gebreken.…

in zijn eenzaamheid voelt hij zich slechts gebonden door andermans schijn zie verstarring posteren in broze onwetendheid…

Mijn gouden trofee bracht ik bij je argeloos maar trots je sloeg haar mij uit handen onwetend maar genadeloos ik treur om jouw karakter....…

I Ach! niet meer lijden in al ons gedachten! We zijn zo laf van 't onbereikend trachten, we zijn 't ‘bijna’ van alles toch zo moe! Ons dromen zijn we moe, en 't kwade en 't goede zo moe! en al ons nutteloos gedoe, en àlles, - en ons onmacht zijn we moede! - Arm knaapjes in een woud, heel ver van 't huis, die schreien om 't ontrustend…

nooit hadden ze vermoed Dat ze spoedig zouden ontvallen Om gedragen te worden in de stoet De lentewind had mooie beloften gebracht en ’n ruisend gezang over d’oneindigheid en zij waren de volgroeide lentepracht die eenieder zo benijd Als de onherroepelijke vergetelheid Dekte de winterwind met sneeuw alles af Maar er knopte al weer onwetend…

er is weer een herder neergestreken die eigen wijsheid verbetert in taal en teken zing zijn lied draag de leiband like zijn kudde jij nu nog onwetend lief hij is de ster hoedt met halfgoden en zijn virtuele leiderschap de volgzamen op zijn pad doodt initiatief miskent het eigene prijst de hype want die maakt iedereen gelijk…

de eerste echte kus ze was zo groen als gras het deed haar nachten wakker houden denkend, dat ze zwanger was…

Soms zou ik me wel eens willen uitspannen over een aantal gevlochten tegels alsof ik de wereld zelf afbaken tussen vier armen oneindig strekkend de aap in mij spelenderwijs en op de rand daarvan in het gras worden zelfs tuinkabouters deel van een wereldgeschiedenis die ik zelf verzonnen heb maar mijn bestaan is gezolderd in een aantal…

Dieuwertje Blok op het journaal wegwijspiet die de goede weg verliet paniek en onrust vult het land want de goedheiligman is op grote afstand op 5 december gebons op de deur gezellig samen, cadeaus en goed humeur na verlanglijstjes en smart gelukkig niet voor niets gewacht soms mis ik die onwetendheid want die leuke tijden zijn allang…

Mensen hebben vele voorstellingen van het hiernamaals, eeuwig hemels leven waarin men zijn ziel aan God zal geven om altijd Diens grootheid te bezingen. Vrome geesten willen elkaar verdringen in vragende lenzen, zoeken en beven terwijl vage beelden ernaar streven verlicht op vaste rotsen te springen. Wisten we hoe het bestaan hierna is,…

Hoe zij zich voorbereidt op de thuiskomst van haar man: zij schuift een stoel tegen de zon, wrijft haar lichaam soepel, stemt haar inwendig orkest, legt onder haar korte zomerjurk een geur van naaktheid uit. Zij schudt haar hormonen op. Diep in zichzelf kijkt zij of de tijd haar niet teveel heeft aangetast. Zij droomt zich een pose, een opgetild…

het loslaten van datgene dat zo belangrijk was het loslaten van de gedachte die zo mooi was het loslaten van het gevoel dat zo warm was het beetpakken van de toekomst vol onwetendheid…

Weg zijn de gedrochten met hun verstikkende felle kleuren alles is vergrijsd in zalige onwetendheid kun je rustig slapen wat loop je dan te zeuren…

Door onwetendheid onherstelbaar gekrenkt Na verlangen tot in schaduw aangetast In een poel van afschuw diep gedrenkt Heeft het hart de liefde afgelast…

Nog steeds komen woorden opdagen uit het niets als een slang van letters Glijdende verhalen als een puck zo snel op glad ijs schrijft het schrift zichzelf een weg door de muren van onwetendheid Bestaansrecht als een totempaal boven het water dat volledige ingaven geeft tot ons gegeven leven waarin alles past als een puzzel van onwetendheid…

Het was doofstom blind en onwetend en zonder gewicht Toen ontstond er een ook van vermoeden en een ook van bestaan en toen ook een ook van voortaan wat de echo niet meer overzag Toch bleef het vermoeden.…

Kalm en onwetend deint mijn brein Het hart, een grote rode bol Vult het universum Vol Laat mij nu zijn In dit moment Ongekend…

Existentiële diepte Die van onwetendheid Aan elkaar hangt - Je lacht, mens, Hard en radeloos, Om die ander, Of om jezelf - Zonder te weten Waar je het over hebt…

de buizerd bepleisterd met wolkenlucht zweeft in de hemelsalon spiedend naar onwetend leven in grazige weiden het verlangen diep in zijn vogelziel gezeteld…

Die bloemen langs de weg markeren waar een geest een lichaam verliet nietsvermoedend en onwetend ben ik iemand die dat ziet. Bloemen langs de weg.…

En jij was binnen Geweest, zonder een Spoor achter te laten - Deur die open stond Om jou, onwetend Van alles dat Mogelijk komen ging, Welkom te heten…

O meditatie scherpzinnige nietsontziende barmhartige leerschool waarom heb ik ooit gewenst de waarheid te zien Onwetend dat de waarheid een zweep bij zich draagt…

Koud, donker en eenzaam klinkend als kristal verdrinkend in de knal vol melodie Ontzield, beschreven en bewezen uitgevoerd als schoolvoorbeeld voorgedragen voorgelezen Naar binnen toe bewogen gevoelloos afgedaan als les herhaling zonder vragen stellen zonder voegen of vertellen Trefwoorden raken niet ze zwerven vast aan de enkeling…

, Weg met die hoge pet, Doorzichtig werd jouw verhaal Verdomme, weer zo'n misselijkmakende vent, Die inzoemend op mijn gevoel, Met in zijn broek al 'n tent, Precies zegt te weten wat ik bedoel, Het allerergste vind ik nog, Dat zo'n man met zijn slinkse gulgevigheid, Gelooft in zijn bedrog, En dus nooit zichzelf noch 'n ander van onwetendheid…

Is het zo dat we allebei niks zeggen Is het zo dat we allebei niet willen weten Is het zo dat het beter is Dat het is zoals het is?…

Genot ervaart-ie op een golvend bekken, terwijl ze kreunend denkt: 'Dit smaakt naar meer,' onwetend, dat-ie Kaïn zal verwekken.…

Mijn dochter loopt elke zondagmorgen aan mijn hand, nog onwetend, vol ijver naar het bankje geplaatst naast de vijver. Daar wil ze dan voor eendjes gaan zorgen. Met ‘begin-van-de-week-broodresten’ wil ze eendjes iets uit haar hand geven. Alle kleuren hebben haar meeleven. Niets kan haar goede humeur verpesten.…

Spreek de waarheid en alles stopt: spreek. Twee ogen vol mystieke berusting en onbreekbaar geduld musiceren als samenvallende scherven, leven voort als stralend gebroken en gelukkig licht. En toch, hiervoor weerklonk geen stukstuitend startschot. No stress. Okerpoederen camera’s cirkelen scherp en koelbloedig, toekomstvoorspellende aasgieren…