125 resultaten.
Landschap
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 335 Nu ben ik moe
en laat alle meren
zich terugtrekken
onder mijn oogleden
want mijn tong is van leer
en mijn huid staat vol eelt
door het afwerpen van
onderhuidse spinsels.
Ik noem het geen afscheid
het is een land van helen in wording.
Ik zoals ik nu ben
zal er niet meer bij zijn.
Morgen laat ik hem daar achter.…
Toch weer even samen
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 382 Haar oogleden trillen
als de vleugels van een vlinder
verder slaapt ze bijna bewegingsloos
de droom vindt plaats
achter gesloten ogen
de wind fluistert zacht
vanachter een half geopend raam
de maan weet van haar dromen
waakt over haar
en daar in het wonderlijke
van haar nacht
ontmoet ze hem
hij die weer bij haar is
en haar lief had…
eenzaam verblijf
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 549 en verder kom ik niet
als de enige deur zich sluit
zoals jij mij aanziet
over je schouder
en het nu
naar het verleden duidt
je snijdende blik
geladen met een
vernietigend gewicht
omrandt mijn stokkend lijf
het versteent de aderen
mijn oogleden sluiten bezwaard
ik keer terug naar binnen
waar de stilte wordt bewaard
in een eenzaam…
Wiegelend hoofd, zoet vrouwenhoofd
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.668 Wiegelend hoofd, zoet vrouwenhoofd,
een zuivere vrucht, een reinblank ooft,
zo zal het liggen in de schalen
van mijne handen, de goudovalen,
dat mijne mond het proeven moge
het rustgezicht, rijp overtogen,
met de lippen, die zwellend openbreken,
de volzoete en met de neergestreken
koele oogleden en de tere âren
in de slapen, de holle…
Mijn snurkende engel
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 849 mijn snurkende engel
in een oud versleten slaapshirt
je haren diffuus op het kussen
en ik maak je niet wakker
want je ligt daar zo fijn
in een andere wereld
een engel te zijn
waar men iedere dag
de tijd moet doden
tot jij laat in de avond
weer door slaap wordt ontboden
mijn snurkende engel
zielsblauwe zeeën achter je oogleden
je…
Al
hartenkreet
3.0 met 18 stemmen 1.277 Met tranen in de ogen
schil je mij, rok na rok
snijd je grove stukken
Je huilt er zachtjes bij
In de kern schuilt het geheim
je brengt het dichterbij
Ontdekt een vage schittering
verdwenen na de eerste blik
Je kijkt een tweede keer
Oogleden gaan op en neer
Een dikke traan zout mij
conserveert, jij bent weer vrij…
Zonder jou
netgedicht
2.0 met 18 stemmen 877 De dag uitgepakt als
een schoenendoos van schoenen
die niet bij me passen,
met stem op de vlucht
onder de gesloten oogleden
onverdraagbare meren
van vermoeden
geen weerzien
wel voelen in de borstkast
opgesloten uren,
ze willen naar het daglicht
als alle afgeronde gedachten
maar je schaduw is donkerder
dan de duisternis onder gehemelte…
Una Giornata Particolare
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 130 de ochtendschemer
aait mijn oogleden
doorheen mijn wimpers
ruist de morgen
laat ze dicht, nog even
het leven van de toekomst
wacht op deze dag
laat het wachten, nog even
het rumoer van het verleden
snakt naar deze dag
laat het snakken, nog even
ik ben er, ook niet
de droom is zo echt
laat mij dromen, nog even
voor het snakkende…
Stilleven
gedicht
3.0 met 1 stemmen 768 Als ik aan een natuurgedicht
denk worden mijn
oogleden loodzwaar. Overweeg
ik een stilleven dan bekruipt
mij de angst bekneld te raken
tussen een dode fazant en
een tinnen schaal. Pisbakken,
dansende letters, fietswielen,
uitgerangeerde flessenrekken –
kijk eens wat
Marcel Duchamp uit
zijn dokterstas haalt.…
Stroomuitval
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 108 Alsof een reuzenhand
onzichtbaar
om mijn torso
klauwt
Adem kwijt
onderweg
De trap
een berg
om tergend
traag
te bestijgen
Mijn handen
onder stroom
uitval
Oogleden
dammen
voor een wellende
zee
Oren
uitgefloten
In alle kleuren
van de regenboog
Vingers
die de pen
torsen
Laat
mij
maar
even
liggen…
ik adem je altijd
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 1.502 onder de steile hitte
een breed uitgemeten middagdutje
achter gesloten oogleden
onscherpe herinneringen
uitnodigende gestes vertellen
een paar stille vroege ochtenduren
heb ik mijn liefde bekend
- mijn liefde voor hen -
en ook mijn liefde voor jou
hebben zij uiteindelijk
toegestemd
zo leven zij, de uren
in harmonie met jouw zijn
dat…
met respect
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 263 haar handen
hebben lettergrepen
ze verbergen een gezicht,
ongewassen
en wolken die oogleden sluiten,
de dagen
van de doden,
hongerig in de oogopslag van het kind
wie kan haar eenzaamheid verdragen
dragen
als een gevallen vogel,
achterblijven
en dan weer doorgaan in het gerimpel
van warme wind
we staan op een heuvel, golven naar de…
het is vroeg
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 164 er iets waarom ik niet loeg
ja, wellicht de naweeën van de kroeg
aanvankelijk het schone nog voor de boeg
later was het de zwaarte die ik huiswaarts droeg
velen kennen die weg, dat gezwoeg
ik was dronken van al die gedichten
zware, luchtige en verlichte
om voor zoveel woorden niet te zwichten
moet men de aandacht op iets richten
om de oogleden…
Hardloper
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 397 en wie wint
krijgt eeuwige roem,
hij ziet de rondetijden
passeren bij het voorbijrennen
en hijgt stevig
zijn longen klappen
bijna en het publiek
juicht en klapt ook
als hij als eerste
de finish passeert
het zweet sijpelt tussen zijn oogleden
dus hij ziet even wazig
maar het einde is in zicht
hij heeft het gehaald
nu kan hij zich doodlopen…
Strobopsychedelisch
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 89 schaduwen leven
Rorschachvlekken flikkeren
dit psychedelische
verknettert cellen
dag en nacht
weken, maanden
weet ik veel hoe lang al
het hele systeem op tilt
snij mijn oogleden af
die hebben geen nut meer
met naakte ogen
kijk ik de wereld in,
dat wat er van over is…
doorklief mijn schedel
met een botte aks
zoutzuur druppelende,
zelfs…
Rode Lakens
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 108 In slapende verzonkenheid
observeer ik je versleutelde oogleden,
tikkend van weggemoffelde beroering.
Verdiept in rode lakens
adem je lentissimo
de verspreking van verre dromen.
Ik sta nog niet op,
wil nog niet uit bed.
In omhelzing neem ik de sluipweg terug
naar de diepe lyriek
van brede samenslaap.…
Hoofd vol zorgen
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.784 Ik ben zo moe
mijn oogleden zo zwaar
Ik wil zo graag slapen
En ach, kon ik het maar!…
Nacht
netgedicht
3.0 met 28 stemmen 4.721 lippen verglijden
in een lispelend duister
Vingertoppenfluisterend
wind ik koele doeken
om je krommende wervels
Ik tel
De wind fluit liedjes
want vannacht
komt ze
ook bij jou langs
en dan,
in een vleug
door een kier
Achter het,
voor boze mannen gesloten, raam
zal ze een kus doen wankelen
langs je verwarde haren,
trillende oogleden…
Patricks liefde voor ons
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 190 Mijn liefde voor jou springt moeiteloos over de dood heen
om je gesloten oogleden als je gaat slapen
een kusje te geven
en je een zachte nacht te wensen
Mijjn liefde voor jou is sterker dan de dood
wrijft over je rug om je te troosten
weet je altijd geborgen
Als je me mist,
was ik er al zonder dat je me hoeft te roepen
Mijn liefde voor…
Strandschap
gedicht
2.0 met 16 stemmen 9.406 In ouderwetse rieten strandstoelen
zitten mensen te sterven, tatoes
op hun geloken oogleden.
Een enkel sigarettenrokend lijk
lost op in rook.
Een beroepshond met een bijbaantje
snuffelt langs de vloedlijn.
Vindt een kinkhoorn.…
De kruik
gedicht
2.0 met 29 stemmen 10.133 Het wuift en wacht, een onweer op zee,
je oogleden blijven gesloten.…
Deze nacht
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 171 zoek te gaan
maar ik kom niet verder
dan wat onhandig stamelen
de stilte weegt te zwaar
verdriet komt door mijn letters beven
mijn hand wuift onbeheerst
naar de eeuwenoude maan
dan denk ik aan jou mijn lief
en hoe je met warmte over mij waakt
dus ben ik maar weer naar bed gegaan
om jou naast mij te dromen
je ligt vlak onder mijn oogleden…
De aarde slaat terug
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 177 De oogleden nog dichter
dan voorheen om de dodelijke
spraakwaterval te ontwijken, heel de
wereld is kozak en het paard sterft
in het weke ijzererts
een opgeworpen barricade herbergt
slechts nog stedelijke lijken die
in ’t laatste moment nog zwaaiden
met de rode stip en banzai schreeuwden
tegen de opperste vijand – het wassende water
wat…
Tiran
gedicht
3.0 met 2 stemmen 9.670 Hij rust voldaan, een volstrekte tiran,
onverschillig om wie zijn afgestamd,
hem haastig groeten en weggaan,
alsof die oogleden kijken,
een koude blik die overziet
hoeveel leven er van hem overschiet.
Wij moeten hem dood zien te krijgen.
----------------------------
uit: 'Moedertaal', 1994.…
de taal die we zochten
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 249 samengesteld woord,
dat groter is dan de schaduw
van een verloren liefde
waarin kraaien zichzelf kwijt willen
rondom hun eigen gekrijs vallen, altijd maar verder
wanneer de bangste dromen beginnen
is er nog iets, evenveel als een vroeger vertrouwen,
dat in ons hart past, nooit hoeft achter te blijven
met een vermomming, bespeeld door oogleden…
slechts toegankelijk
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 273 mijn hart is stil
alsof het overweegt
om weg te gaan
en jou achter te laten
op mijn wang, aangevreten
door het zilt dat oogleden van liefde sluit
hoe zou het afscheid zijn
als een stap in een zuilengang van echo
waar boete beelden maakt en de reis aankondigt
met het hoofd tegen de muur
zou het dan mijn stem zijn
die de weg tot stof…
Libellenvlinders
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 258 Kleuren schichten over de beek
Contouren van een beekjuffer die jij bekeek
Zonnebadend streken ze op een takje neer
In flonkerlicht werd ze geadoreerd
Al wiekend zal ze straks boven het water zweven
In vlinderslagen die oogleden meekregen
Metalen kleuren in blauw, groen of brons
Innerlijk geconfisqueerd als natuurlijk dons
Baltsende waterjuffers…
In deze nacht komt het...
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 1.520 Koortsachtige trillingen
Onder gesloten oogleden
Krampachtige ademhalingen
Die de borstkas doen bewegen
Het lichaam heeft zich neergevlijd
In een zee van oneindig witte lakens
Te zwaar is het hart met al zijn kilheid
Voor dit lichaam gehuld in ‘t boetekleed
Parelachtige zweetdruppels banen zich
Over de klamme huid een kronkelweg
Leugenachtige…
Een pril begin
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 188 mijn oogleden zo zwaar van geplengde tranen
wilde ik kijken
wilde ik proeven
van toch de lente
toch het ontwaken van de natuur
oogluikend, steels
wierp ik een blik
in mijn voortuintje
de clematis staat in knop
bijna barstensvol
kale takken
geen enkel blad
toch tel ik vijftig knoppen
mijn vingers reiken
strelen en een glimlach is er…
Het zieke meisje
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.583 Achter haar warme oogleden begonnen
De fluisteringen van de eeuwigheid.
Waarom was zij niet eerder overwonnen
En van haar liefde en haar smart bevrijd?
- Toen zij haar ogen eind'lijk opende
Waren er stemmen en zij zocht bevreesd
De zachte streling van een teed're hand.…